مقدمه: شکی نیست که سو تغذیه یک مشکل چند وجهی است. متخصصان تغذیه و بهداشت، فقر، دسترسی نداشتن به غذا، ناآگاهی و عادات غلط غذایی، بروز بیماری و مراقبت ناکافی، محیط آلوده و ناسالم را از عوامل عمده بروز سوء تغذیه می دانند. بررسی های متعدد نشان داده است بخشی از موفقیت در کاهش سوء تغذیه در گرو پرداختن به تامین سلامت کودکان، ارتقا آگاهی های تغذیه ای، تغییر نگرش افراد جامعه و ایجاد رفتارهای مناسب بهداشتی تغذیه ای و بهبود مراقبت از کودکان است. در این رابطه کارکنان بهداشت که امکان برقراری ارتباط مداوم با مردم را دارند می توانند با مداخلات و ارتباطات موثر درکاهش بار سوء تغذیه سهیم باشند.مواد و روش ها: در پژوهش حاضر که یک مطالعه نیمه تجربی است، جامعه مورد مطالعه شامل کارکنان مراکز بهداشت خانواده شهرستان های گچساران، بویر احمد و همچنین مادرانی که دارای کودکان 4 تا 12ماهه دارای افت وزن بودند، می شد.ابزارهای پژوهش مشتمل بر پرسش نامه دانش و نگرش کارکنان بهداشت خانواده در مورد مهارت ارتباط بین فردی، چک لیست مشاهده ای مهارت ارتباط بین فردی کارکنان بهداشت خانواده و پرسش نامه دانش و عملکرد مادران در خصوص بهبود وزن کودکان و چک لیست عملکرد کارکنان در خصوص توزین کودکان بود. پس از اتمام مرحله اول جمع آوری اطلاعات برنامه آموزشی در قالب کارگاه مهارت های ارتباط بین فردی بر اساس نیازهای آموزشی کارکنان بهداشت خانواده و برای کارکنان گروه مورد اجرا گردید. اطلاعات به وسیله نرم افزار SPSS و تست X2 و T-test تجزیه و تحلیل گردید. یافته های پژوهش: نتایج مشخص کرد که میانگین نمرات آگاهی و نگرش و عملکرد کارکنان بهداشت خانواده در خصوص مهارت های ارتباطی قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی دار داشت. میانگین نمرات آگاهی و عملکرد در خصوص تغذیه کودکان قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان داد. همچنین آموزش مهارت های ارتباط بین فردی به کارکنان موجب افزایش معنی دار بهبود وزن کودکان 4 تا 12 ماهه گردید.نتیجه گیری نهایی: با استفاده از برنامه آموزش کارگاه مهارت های ارتباط بین فردی و همچنین چک لیست مهارت های ارتباطی و چک لیست عملکرد پرسنل می توان به آموزش و ارزشیابی مهارت های ارتباطی کارکنان سیستم بهداشت همت گماشت و با ارتقا مهارت های ارتباط بین فردی آنها در راه ارتقا سلامت جامعه قدم برداشت.