مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام
سال:1391 | دوره:20 | شماره:1 |تعداد مقالات:13

مقدمه: به دلیل این که سالمونلا تیفی یک پاتوژن روده ای مهم و آلوده کننده آب و غذا می باشد، تشخیص سریع و دقیق آن در آب و مواد غذائی بسیار حائز اهمیت است. امروزه تشخیص سریع باکتری های بیماری زا با تکنیک های نوین در مواد غذایی از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از انجام این مطالعه جداسازی سالمونلا تیفی در مواد غذایی آلوده با روش PCR با استفاده از ژن invA بوده است.مواد و روش ها: بعد از استخراج DNA با دو روش استاندارد، ابتدا روش مولکولی PCR توسط پرایمرهای اختصاصی ژن invA بر روی هر یک از سوش های باکتریایی استاندارد تنظیم گردید. سپس با استفاده از روش PCR، باکتری مورد نظر در نمونه های غذایی آلوده جداسازی گردید.یافته های پژوهش: نتایج این مطالعه نشان داد که ژن invA مناسب ترین توالی برای جداسازی سالمونلا تیفی در مواد غذائی آلوده می باشد. هم چنین روش PCR طراحی شده در این مطالعه برای جداسازی سریع باکتری بیماری زای سالمونلا تیفی در نمونه های غذایی آلوده، دارای حساسیت (با کپی نامیر قابل جداسازی 1.89×108) و اختصاصیت بالا می باشد.بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که روش مولکولی PCR بهینه شده در این مطالعه روشی مناسب جهت تشخیص سریع باکتری بیماری زای سالمونلا تیفی در نمونه های غذایی آلوده بوده و می تواند به عنوان جایگرینی مناسب برای روش های رایج و مرسوم فعلی به کار گرفته شود.

مقدمه: مصرف انسولین از طریق دهان بهترین و ساده ترین روش تجویز این هورمون بوده و خوشایند بیماران استفاده کننده از آن می باشد. در این مطالعه، ابتدا نانولیپوزوم های انسولین پوشش دار شده با ماده کیتوزان با فرمولاسیونی جدید تهیه شد، سپس کارایی آن در شرایط in vivo مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: محلول نانولیپوزوم های حاوی انسولین با بار سطحی منفی به روش تبخیر فاز معکوس با استفاده از موادی نظیر لیستین، کلسترول، ستیل دی فسفات و بتا سیکلو دکسترین با فرمولاسیون های متفاوت تهیه گردید و سطح خارجی نانولیپوزوم ها با کیتوزان پوشش داده شد. سپس، ضریب محصورکنندگی نانولیپوزوم های تهیه شده پس از تخریب غشای نانولیپوزوم ها، به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. در نهایت، توانایی نانولیپوزوم های تهیه شده حاوی انسولین در کاهش گلوکز خون خرگوش های مبتلا به دیابت بعد از تجویز خوراکی آن مورد بررسی قرار گرفت.یافته های پژوهش: نتایج این تحقیق نشان داد که ضریب محصورشوندگی انسولین در نانولیپوزوم های تهیه شده با فرمولاسیون جدید به کار رفته به طور قابل توجه نسبت به سایر فرمولاسیون های دیگر بیشتر بوده و معادل 79±0.16 می باشد. مطالعات in vivo به طور دقیق نمایانگر این بود که نانولیپوزوم های تهیه شده حاوی انسولین می تواند به شکلی موثر گلوکز خون را در خرگوش های دیابتی مورد آزمایش کاهش دهد.بحث و نتیجه گیری: یافته های این تحقیق به صورت واضح نشان داد که انسولین خوراکی تهیه شده به عنوان یک گزینه جدید از کارایی لازم برخوردار است.

سیروز صفراوی اولیه (Primary Biliary Cirrhosis) تقریبا در 100 تا 200 نفر از هر یک میلیون نفر دیده می شود و دارای تمایل قوی برای بیمار کردن زنان است. سن میانه تشخیص حدود 50 سال است. در PBC، ویژگی های کلستاتیک غالب است و معمولا با نارسایی پیشرونده کبد مشخص می شود. ما به گزارش یک خانم 57 ساله با افت ناگهانی سطح هوشیاری می پردازیم که یک هفته قبل از بستری به علت علایم شکم حاد تحت جراحی کله سیستکتومی قرار گرفته است .CT اسکن مغز و آنالیز مایع مغزی-نخاعی صورت گرفته نرمال بوده و معاینات نورولوژیک انجام شده کاملا قرینه بودند. بیمار با تشخیص اولیه انفارکت بازیلر تحت درمان قرار گرفت. با توجه به افزایش سطح سرمی AST, ALT و ALK.P انسفالوپاتی کبدی به عنوان علت احتمالی افت سطح هوشیاری مدنظر قرار گرفت و پس از انجام بررسی های تکمیلی و تایید تشخیص، با درمان انسفالوپاتی کبدی وضعیت هوشیاری بیمار تا حد نرمال بهبود یافت. در سونوگرافی انجام شده کبد کوچک با اکوی پارانشیمال خشن (مطرح کننده سیروز کبدی) گزارش گردید و در بررسی های آسیب شناسی PBC به عنوان علت سیروز کبدی بیمار گزارش شد. در بررسی های بعد از تشخیص، همراهی بیماری اسپروی سیلیاک با PBC به تایید رسید.

مقدمه: دیابت نوعی بیماری مزمن است که می تواند باعث عوارض جدی در سیستم گردش خون، سیستم عصبی، کلیه ها، چشم ها و پاها شود و با درصد بالای مرگ و میر همراه است. یکی از دلایل عدم موفقیت و حصول نتایج درمانی مطلوب در بیماران دیابتی، کمبود مشارکت آنان در درمان دیابت است؛ در این باره، آموزش خودمراقبتی دیابت عنصری کلیدی در پیشگیری و درمان دیابت است که در بهبود کیفیت زندگی و هم چنین کاهش هزینه ها موثر می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزشی بر میزان خودمراقبتی در بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی روستائی شهرستان گچساران انجام گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه، از نوع مداخله ای و نیمه تجربی می باشد که روی 120 نفر از بیماران دیابتی انجام شده است. بدین منظور، شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم بندی شده و برنامه آموزشی طراحی شده در شش جلسه (60 دقیقه ای) برای بیماران گروه مداخله و دو جلسه برای خانواده های آنان به صورت سخنرانی و بحث گروهی برگزار شد. دو ماه پس از اتمام مداخله آموزشی، نتایج مورد ارزیابی قرار گرفت. روش گردآروی جمع آوری اطلاعات، استفاده از پرسش نامه کتبی استاندارد بوده و اطلاعات با انجام مصاحبه از بیماران جمع آوری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 13 استفاده شده است.یافته های پژوهش: نتایج به دست آمده نشان دهنده تاثیر مثبت اجرای برنامه آموزشی بر افزایش آگاهی (t=-8.476 & P=0.000) و خودمراقبتی(t=-8.975 & P=0.000) بیماران گروه مداخله بود.بحث و نتیجه گیری: بنابراین، می توان نتیجه گرفت که نقش اجرای برنامه آموزشی بر افزایش میزان خودمراقبتی در بیماران دیابتی مثبت بوده و به نظر می رسدکه اجرای این گونه برنامه ها می تواند نقش موثری در درمان و پیشگیری از عوارض دیابت داشته باشد.

مقدمه: پاندمی آنفلوانزا همواره یکی از معضلات بزرگ جوامع انسانی بوده و برای آمادگی مقابله با این بحران عظیم اقتصادی و اجتماعی که تمام جهان را همزمان درگیر می نماید نیازمند آمادگی همه جانبه خواهیم بود. این مطالعه با هدف بررسی آمادگی مدارس و دانشگاه های شهر ایلام در مقابل آنفلوانزای پاندمیک انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی است که به منظور تعیین آمادگی مدارس و دانشگاه ها در راستای مقابله با آنفلوانزای H1N1 طراحی و تدوین گردیده است در این مطالعه مستندات برنامه های مقابله با آنفلوانزایH1N1 با استفاده از چک لیست تعدیل یافته CDC و WHO مورد بررسی قرار گرفت و داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه تحلیل گردید.یافته های پژوهش: میانگین نمره آمادگی مدارس بر اساس چک لیست های CDC, WHO به ترتیب 78.9 با انحراف معیار 11.9 و 73.4 با انحراف معیار 9.6 و در دانشگاه ها نیز به ترتیب 67.42 با انحراف معیار 13.9 و 49.44 با انحراف معیار 16.1 بود که در مجموع آمادگی مدارس «خوب» و دانشگاه ها «ضعیف» ارزیابی گردید. هم چنین در آزمون آنالیز واریانس بین آمادگی مدارس ابتدایی با راهنمایی و دبیرستان تفاوت معنی داری مشاهده شد (p=0.04) و نیز تفاوت معنی داری بین آمادگی مدارسی که مراقب بهداشت داشتند با مدارسی که مراقب بهداشت نداشتند مشاهده نشد. (p=0.73)بحث و نتیجه گیری:علی رغم آمادگی «خوب» مدارس، دانشگاه های شهر ایلام از آمادگی «ضعیفی» برخوردار بودند که مشکل عمده در بخش های آموزش و برنامه ریزی برای مقابله با پاندمی آنفلوانزا بود و مداخله در این زمینه نیاز است.

مقدمه: تاثیرات اختصاصی ناشی از داروهای مورد استفاده در رژیم های شیمی درمانی و عوارض ناشی از آن می توانند به نحو قابل توجهی بر زندگی بیماران سرطانی و ترجیحات آن ها نسبت به قبول یا رد این درمان ها موثر باشد. بدیهی است که اعتقاد بیمار به موثر بودن فرایند درمان و میزان پذیرش آن توسط بیمار می تواند به تسهیل فرایند بهبود کمک زیادی بنماید؛ بنابراین، در این مطالعه به بررسی تاثیر عوارض جانبی ناشی از استفاده از دو دسته رژیم دارویی تحت عنوان دوستاکسل، آدریامایسین، سایکلوفسفاماید (TAC) و آدریامایسین، سایکلوفسفاماید، 5 فلورویوراسیل (FAC) در بیماران تحت درمان با این دو روش پرداخته و راهکارهایی برای مدیریت درمان جهت کاهش عوارض آن ها ارائه شده است.مواد و روش ها: این مطالعه روی یک هم گروه 100 نفره از بیماران مبتلا به سرطان پستان با تست زیر بغل مثبت که تحت درمان با یکی از دو پروتکل TAC یا FAC به عنوان درمان کمکی بوده اند، به صورت دوسوکور انجام شده است. داده های مربوط به عوارض درمان با استفاده از چک لیست و به صورت مصاحبه با بیماران و مطالعه پرونده پزشکی آن ها در پایان دوره شیمی درمانی جمع آوری شده و با استفاده از آزمون آماری Independent t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافته های پژوهش: نتایج نشان می دهد که در عمده زمینه ها از جمله یائسگی،کم خونی، تب ناشی از کاهش گلبول های سفید خون، عوارض پوستی مثل تغییر رنگ ناخن ها، عوارض عصبی مثل تشنج، بی حسی دست و پا و ادم (ورم) پا، عوارض جانبی در بیماران استفاده کننده از رژیم TAC به طور معنی داری از رژیم FAC بیشتر بوده است.بحث و نتیجه گیری: استفاده از راهکارهای مدیریت درمان از جمله تاکید بیشتر بر آموزش بیماران و ارتقای آگاهی های آن ها قبل از شروع دوره درمانی، تشکیل جلسات مشاوره با کارشناسان و روان پزشکان به صورت اجباری برای این بیماران و تشکیل گروه های حمایتی توسط بیماران سرطانی رو به بهبود و نیز تاکید بر درمان های معنوی جهت رویارویی بهتر و هوشمندانه تر بیماران با عوارض رژیم های شیمی درمانی و پذیرش روش درمانی، کمک قابل توجهی خواهد کرد.

مقدمه: در سال های اخیر، عفونت های مزمن و پایدار نیز به عنوان عوامل زمینه ساز سکته حاد قلبی به عنوان یکی از شایع ترین مشکلات سلامتی جوامع بشری معرفی شده اند. در این مطالعه، با تعیین تفاوت میزان شیوع سرمی در بیماران و گروه شاهد، رابطه عفونت قبلی مایکوپلاسما پنومونیه و بروز بعدی انفارکتوس حاد میوکارد بررسی شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-گذشته نگر، تعداد 374 نمونه سرم افراد بیمار و 185 نمونه سرم افراد شاهد به طور همزمان و با یک کیت الیزای تجاری کمی (Euroimmune) ساخت کشور آلمان مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج حاصله در محیط نرم افزار SPSS version 16 و با استفاده از آزمون آماری کای اسکوار، تجزیه و تحلیل شدند.یافته های پژوهش: بین متغیرهای جنسیت، سن، شغل، و محل سکونت شهری یا روستایی، با مثبت شدن الیزای اختصاصی مایکوپلاسما پنومونیه (IgG) رابطه معنی دار دیده نشد (به ترتیب P=0.700 وP=0.080 و P=0.080 و P=0.150)، ولی رابطه بین فشار خون بالا و نتایج الیزا معنی دار بود، (P=0.003). بین سابقه قبلی بیماری حاد تب دار (P=0.001)، و سابقه بیماری ریوی ظرف یک سال گذشته( (P=0.004با نتایج الیزا در گروه بیماران رابطه معنی دار وجود داشت و رابطه شیوع سرمی مثبت مایکوپلاسما پنومونیه و سکته حاد قلبی معنی دار بود. (P=0.003)بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که سابقه قبلی عفونت مایکوپلاسمایی را نیز می توان یکی از عوامل زمینه ساز در تکوین سکته قلبی حاد در نظر گرفت.

مقدمه: سودوموناس آئروژینوزا پاتوژنی فرصت طلب و یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی است و در طیف وسیعی از عفونت ها، از عفونت های دستگاه ادراری گرفته تا باکتریمی، نقش دارد. این باکتری دارای فاکتورهای پاتوژنی متعددی از جمله اگزو توکسین A، آلژینات، لیپو پلی ساکارید، پیلی، فسفو لیپاز C، الاستاز و الکالن پروتئاز می باشد. در این تحقیق فراوانی ژن های اگزو توکسین A و آلژینات در ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از عفونت های بیمارستانی مورد مطالعه قرار گرفته است.مواد و روش ها: در این بررسی، پنجاه سویه سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه های بالینی در بیمارستان های طالقانی و آزمایشگاه مرکزی ایلام و میلاد تهران جمع آوری گردید. ایزوله های مربوطه با روش های بیوشیمیایی تعیین هویت گردیدند، و در مرحله بعد استخراج DNA انجام گرفت. سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی برای هر کدام از ژن های اگزو توکسین A و آلژینات حضور یا عدم حضور ژن های مربوطه با روش PCR مورد بررسی قرار گرفتند.یافته های پژوهش: در سی و هفت سویه (74 درصد)، ژن اگزو توکسین A و در چهل و شش سویه (92 درصد)، ژن آلژینات مشخص گردید. در ایزوله های جدا شده از عفونت های ادراری که شامل 30 سویه بودند، ژن اگزو توکسین A در 21سویه (70 درصد) و ژن آلژینات در 26 سویه (86.6 درصد) مشاهده شد. هم چنین در ایزوله های جدا شده از عفونت های سوختگی که شامل 20 سویه بودند، ژن اگزوتوکسین A در 16 سویه (80 درصد) و ژن آلژینات در 20 سویه (100 درصد) مشاهده شد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، می توان استنباط نمود که ژن های اگزو توکسین A و آلژینات جزو فاکتورهای ویرولانس باکتری سودوموناس آئروژینوزا به حساب می آیند و ژن آلژینات در عفونت های ادراری و سوختگی نقش مهم تری دارد.