این مقاله به ارزیابی عوامل اقلیمی مساکن سنتی و جدید روستای کهنمو از توابع شهرستان اسکو می پردازد. معماری بوم ساخت کهنمو در طول زمان رشد پیدا کرده و ساختمان ها در اثر بکارگیری عوامل اقلیمی، محیطی و استفاده از مصالح بوم آورد پاسخگوی نیازهای ساکنان بوده اند. بنابراین شناخت این تجارب علاوه بر کمک به توسعه پایدار، می تواند در بازتولید فضاهای مسکونی و معماری در منطقه به کار گرفته شود. این مقاله با چنین هدفی به روش پیمایشی انجام می پذیرد و روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس می باشد. در این مطالعه 15 گونه مسکن سنتی و جدید روستای کهنمو انتخاب و سپس واکنش آنها با استفاده از شاخص های جداول ماهونی، عوامل اقلیمی و داده های جداول زیست - اقلیمی نسبت به هم مورد ارزیابی قرار می گیرد. این مقاله نشان می دهد که معماری بومی بر خلاف ساختمان های جدید به دلیل استفاده بهینه از عوامل اقلیمی و مواهب طبیعی، بسیار موفق بوده و می توان از تجارب و فنون ساخت آنها در طراحی اقلیمی جدید بهره گرفت.