مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن سینا
سال:1394 | دوره:23 | شماره:2 (مسلسل 49) |تعداد مقالات:9

مقدمه: رضایت شغلی متاثر از متغیرهای زیادی است. از مهمترین آنها می توان به سبک های رهبری، تعهد سازمانی و شادکامی اشاره کرد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سبک های رهبری، تعهد سازمانی و شادکامی با رضایت شغلی پرستاران انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی – تحلیلی از نوع مقطعی می باشد. جامعه آماری این پژوهش همه پرستاران بیمارستان های 15 خرداد و شهید مفتح شهرستان ورامین بود. در کل 110 پرستار به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه های رهبری چند عاملی، تعهد سازمانی، شادکامی آکسفورد و رضایت شغلی را تکمیل کردند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و با استفاده از نرم افزار SPSS/19 تحلیل شدند. یافته ها: سبک رهبری تحول آفرین (0.001> p و r=0.44)، سبک رهبری تبادلی (0.001> p و r=0.36)، تعهد عاطفی (0.001> p و r=0.39)، تعهد مستمر (0.001> p و r=0.27)، تعهد هنجاری (0.005> p و r=0.21) و شادکامی (0.001> p و r=0.53) با رضایت شغلی رابطه مثبت و معنادار داشتند. در یک مدل پیش بین شادکامی، سبک رهبری تبادلی، تعهد عاطفی و سبک رهبری تحول آفرین توانستند 44 درصد از واریانس رضایت شغلی را پیش بینی کنند. سهم شادکامی در پیش بینی رضایت شغلی بیش از سایر متغیرها بود (0.48= Standrdised Beta). نتیجه نهایی: یافته ها نشان داد شادکامی، سبک رهبری تبادلی، تعهد عاطفی و سبک رهبری تحول آفرین مهمترین پیش بینی کننده های رضایت شغلی بودند. بنابراین به مدیران، برنامه ریزان و مشاوران پیشنهاد می شود تا به نشانه های متغیرهای مذکور توجه کرده و بر اساس آنها برنامه هایی برای بهبود رضایت شغلی پرستاران طراحی کنند.

مقدمه: خود درمانی می تواند معضلات مهمی را برای فرد و جامعه ایجاد نماید و به ویژه در کودکان به دلیل واقع شدن در سنین رشد و تکامل از اهمیت مضاعفی برخوردار می باشد، پژوهش حاضر به سنجش سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده در این زمینه پرداخته است. روش کار: این مطالعه مقطعی – تحلیلی بروی 231 مادر دارای کودک زیر6 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهری، شهرستان آزادشهر به صورت نمونه گیری خوشه ای در سال 1393 انجام پذیرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته، شامل آگاهی و سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده بود که نگرش، هنجارهای ذهنی، کنترل رفتار درک شده، قصد رفتاری و عملکرد را در بر می گرفت، روایی و پایایی پرسشنامه، قبل از مطالعه بررسی شد و در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS/22 تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره آگاهی (16.82 ± 61.31)، نگرش (11.23 ± 74.13)، هنجار ذهنی (9.10 ± 72.74)، کنترل رفتار درک شده (9.09 ± 75.74)، قصد رفتاری (11.82 ± 85.32)، عملکرد (12.89 ± 85.84) بودند. بین متغیر نگرش با عملکرد همبستگی مستقیم و معنی داری مشاهده شد (0.019= p و 0.15= r) ولی بین عملکرد و سایر سازه ها ارتباط معناداری مشاهده نشد (0.05< p). نتیجه نهایی: با توجه به نتایج مطالعه حاضر و همبستگی مستقیم متغیر نگرش با عملکرد مادران پیشنهاد می شود در زمان طراحی مداخلات اصلاح مصرف خودسرانه دارو تاکید بر ایجاد نگرش مثبت در مادران از پیامدهای رفتار و عواقب منفی ناشی از مصرف خودسرانه داروها در کودکان در نظر گرفته شوند.

مقدمه: خودمراقبتی نقش مهمی در مدیریت مراقبت بیماران نارسایی مزمن کلیه دارد. هدف مطالعه حاضر تعیین توان خودمراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه تحت درمان با همودیالیز است. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی است 139 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه تحت همودیالیزدر بیمارستان بوعلی اردبیل (در تیرماه سال 1392) واجد شرایط لازم برای شرکت در مطالعه، بصورت سرشماری وارد مطالعه شدند. داده ها به روش مصاحبه و با استفاده از شکل تعدیل یافته نسخه چینی ابزار ارزیابی توان مراقبت از خود Chinese modified version of appraisal self-care agency)) جمع آوری گردید. این ابزار دارای 11 گویه درباره مشخصات جمعیت شناختی و 28 گویه برای سنجش توان خودمراقبتی است. تحلیل داده ها با استفاده ازآمار توصیفی و آزمونهای آماری تی مستقل و تحلیل واریانس انجام گرفت. یافته ها: توان خودمراقبتی واحدهای پژوهش با میانگین و انحراف معیار 8.2 ± 61.46 در حد متوسط بود. عواملی از قبیل سن (P>0.001)، وضعیت تحصیلات (P>0.000) وضعیت تاهل (P=0.02) و محل سکونت (P=0.009) ارتباط معناداری با توان خودمراقبتی واحدهای پژوهش داشتند. نتیجه نهایی: در این پژوهش بیماران نارسایی مزمن کلیه از وضعیت حودمراقبتی مطلوبی برخوردار نبودند. در راستای حفظ و ارتقای زندگی و پیشگیری از عوارض بیماری، ضروری است مسوولیت مراقبت از خود، به بیماران واگذار گردد. نتایج این پژوهش می تواند به برنامه ریزان بهداشتی و پرستاران در طراحی برنامه های آموزش خودمراقبتی برای بیماران نارسایی مزمن کلیه بصورت هدفمند و متناسب با نیاز و سطح توان خودمراقبتی بیماران کمک نماید.

مقدمه: اختلالات عملکرد جنسی سبب بروز مشکلات جدی در زندگی خانوادگی و کیفیت زندگی می گردد. فاکتورهای متعددی بر عملکرد جنسی اثر دارند. در این راستا، تحقیق حاضر نیز با هدف بررسی اختلالات جنسی و عوامل موثر بر آن در زنان با خشونت خانگی ارجاع شده به مرکز پزشکی قانونی شهر شیراز انجام شده است. روش کار: تحقیق حاضر، یک مطالعه توصیفی - مقطعی است، که از بین زنان با خشونت خانگی ارجاع شده به مرکز پزشکی قانونی، 197 نفر به روش تصادفی ساده در مدت سه ماه در سال 1392 انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد سنجش خشونت علیه زنان، پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی (28- GHQ) و پرسشنامه استاندارد عملکرد جنسی (FSFI) بود، داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS/18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و از آزمون های آماری تی تست، مجذور کای، پیرسونورگرسیون استفاده گردید. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سنی زنان 6.72 ± 30.42 سال بود. از مجموع 197 زن دچار خشونت خانگی، 91.9 درصد دارای اختلال عملکرد جنسی و 85.3 درصد دارای اختلال روانی بودند. ابعاد علائم جسمانی (p=0.027) و اضطراب و بی خوابی (p=0.004) و سلامت عمومی کل (p=0.041) با اختلال عملکرد جنسی کل، ارتباط معکوس داشتند.اختلال عملکرد جنسی با دخالت خانواده همسر و سن همسر رابطه معنادار ومستقیم داشت. نتیجه نهایی: اختلالات عملکرد جنسی نقش غیرقابل انکاری برسلامت روانی و زندگی زناشویی زوجین دارند و عوامل متعددی برآن تاثیر می گذارد.بنابر این توجه به این اختلالات از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری پیش رونده سیستم عصبی مرکزی است و تاثیرات منفی روی کیفیت زندگی بیماران دارد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش بکارگیری الگوی خود مراقبتی اورم بر ابعاد روانی کیفیت زندگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 74 نفر از بیماران مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام اس شهر همدان در سال 1393 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه ابعاد روانی کیفیت زندگی بیماران توسط هر دو گروه تکمیل گردید. 4-2 جلسه برنامه آموزشی بر اساس نیازهای بیماران برای گروه آزمون اجرا شد. بعد از دو ماه در گروه آزمون مجددا پرسشنامه کیفیت زندگی توسط دو گروه تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های کای دو، تی زوجی و مستقل استفاده گردید. یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی در همه ابعاد روانی در گروه آزمون قبل از آموزش 21.8±55.3 بود و بعد از آموزش به 15.5 ±66.9 افزایش یافت که از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001)، ولی در گروه کنترل این میانگین قبل از مداخله 20.6 ± 56.3 و بعد از مداخله 19.6 ±57.4 بود که تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p=0.2). نتیجه نهایی: نتایج نشان داد که آموزش برنامه خود مراقبتی اورم موجب بهبود ابعاد روانی کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می شود. این مداخله غیر تهاجمی، کم هزینه و مکمل مداخلات طبی می تواند مورد توجه مراکز حمایت کننده بیماران مولتیپل اسکلروزیس قرار گرفته و بکار رود.

مقدمه: پرستاران بخاطر ماهیت کار خود و شرایط بخشهای مختلف بیمارستان تنشهای متعددی را تجربه می کنند. بنابراین توجه به سلامت روانی آنان بعنوان حافظ سلامت بیماران از اهمیت زیادی برخوردار است. این پژوهش با هدف مقایسه شادکامی، بهزیستی روانشناختی وکمال گرایی شغلی بین سه گروه پرستاران زن در بخشهای سرطان، زنان و زایمان و داخلی بیمارستانهای اصفهان اجرا شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی بود. جامعه آماری، کلیه پرستاران زن بیمارستان های اصفهان در سال 1393 بودند. 300 پرستارزن (100 نفر در بخش سرطان، 100 نفر در بخش زنان و زایمان و 100 نفر در بخش داخلی) به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های شادکامی Munsh، بهزیستی روانشناختی Ryff و کمال گرایی شغلی Hewitt & Flett بودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS/18 تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان دادکه بین شادکامی و بهزیستی روانشناختی، تفاوت معنی داری (p>0.05) بین سه گروه وجود ندارد. همچنین در زیرمقیاس کمال گرایی مبتنی بر دیگران در پرستاران بخش زنان و زایمان و داخلی و در زیرمقیاس کمال گرایی مبتنی بر اجتماع در پرستاران بخش سرطان و داخلی تفاوت معنی داری (p<0.05) وجود دارد. نتیجه نهایی: ا ز آنجایی که کمال گرایی شغلی در بخشهای مختلف بیمارستان، متفاوت است، بنابراین اشتغال در هریک از این بخشها می تواندبرروی تجارب، حالات و رفتار پرستاران تاثیر گذار باشد. درنتیجه باعث تفاوت کمال گرایی آنها می گردد

مقدمه: کاتتریزاسیون قلبی از معتبرترین آزمونهای تشخیصی قلبی است که باعث اضطراب و ترس زیادی در بیماران می شود. سطوح بالای اضطراب می تواند سبب ایجاد تغییراتی در پارامترهای همودینامیک بیماران گردد. بازتاب درمانی نقاط استرس کف پا یکی از روش های طب مکمل است که می تواند در کاهش اضطراب موثر باشد. هدف از مطالعه تاثیر این روش بر میزان اضطراب و پارامترهای همودینامیک بیماران در انتظار کاتتریسم قلبی می باشد. روش کار: مطالعه کارآزمایی بالینی می باشد که بر روی 90 بیمار زن در انتظار کاتتریسم قلبی مراجعه کننده به بیمارستان کوثر سمنان در سال 1393 انجام یافت. نمونه ها به روش تخصیص تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. در گروه آزمون به مدت 20 دقیقه بازتاب درمانی نقاط استرس کف پا انجام شد. در گروه کنترل، مراقبت های معمول را دریافت می کردند. اضطراب با استفاده از پرسشنامه اشپیل برگر و پارامتر های همودینامیک قبل و بعد از مداخله اندازه گیری گردید. داده ها با استفاده آزمون تی مستقل و از طریق نرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل گردیدند. یافته ها: میانگین سنی در گروه آزمون 10.737 ± 56.89 و در گروه کنترل 10.405 ± 59.33 سال بود. میانگین اضطراب بعد از مداخله در گروه آزمون 6.929 ± 34.89 و در گروه کنترل 5.874 ± 36.36 بود که تفاوت معنی داری نشان نداد (p=0.282). بعد از مداخله تعداد نبض، تنفس و فشار خون سیستولیک تفاوت معنی داری را نشان داد (p<0.05). نتیجه گیری:. بازتاب درمانی نقاط استرس کف پا به عنوان یک مداخله غیر دارویی ایمن، موثر در کاهش و تعدیل برخی پارامترهای همودینامیک ناشی از اضطراب قبل از کاتتریسم قلبی موثر است.

مقدمه: بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) یک علت مهم مرگ و میر در جهان بوده و به عنوان یک بیماری ناتوان کننده شناخته می شود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش خود مراقبتی بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح قبل و بعد بر روی 60 بیمار مبتلا به COPD مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی بعثت و شهید بهشتی همدان در سال 1393 انجام شد. داده های پژوهش از طریق فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه خودکارآمدی بیماران مبتلا به COPD جمع آوری گردید. بیماران به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند. ابتدا پرسشنامه ها توسط هر دو گروه تکمیل شد و سپس بیماران گروه آزمون در 3 جلسه 45 دقیقه ای و با فاصله 3 روز تحت آموزش چهره به چهره قرار گرفتند، در حالی که بیماران گروه کنترل فقط مراقبت های روتین را دریافت کردند. بلافاصله و 1 ماه بعد از اتمام مداخله از بیماران هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده ها بوسیله نرم افزار SPSS/20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: درگروه آزمون بین قبل و بلافاصله و یک ماه بعد از پایان مداخله تفاوت معناداری در جهت افزایش نمره کل خودکارآمدی و تمام زیر گروه های آن مشاهده شد (0.05>P) اما این اختلاف در گروه شاهد معنادار نبود (P>0.05). دوگروه آزمون و شاهد قبل و بلافاصله بعد از مداخله از نظر نمره خودکارآمدی با هم اختلاف آماری معناداری نداشتند (P>0.05) اما یک ماه پس از مداخله بین دوگروه اختلاف معناداری از نظر میانگین نمره کل خودکارآمدی مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری: آموزش خود مراقبتی به بیماران توسط پرسنل بهداشتی و درمانی می تواند به عنوان یک روش کم هزینه و موثر باعث افزایش خودکارآمدی و ارتقاء سطح سلامت بیماران شوند.