سالمند: مجله سالمندی ایران
سال:1393 | دوره:9 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

اهداف: پژوهش حاضر باهدف شناخت نحوه گذران اوقات فراغت و فعالیت های بدنی سالمندان با تاکید بر دستگاه های بدن سازی شهرداری شهر تهران در سال 1389 صورت پذیرفت.مواد و روش ها: این تحقیق از نوع توصیفی بوده و 366 نفر نمونه از بین کل سالمندان (701300 نفر) بصورت نمونه گیری طبقه ای بصورت تصادفی انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود. این پرسشنامه با استفاده از نظرات صاحبنظران حوزه تربیت بدنی و تعیین پایایی آن از روش آزمون- بازآزمون انجام شد، در این روش تعداد30 پرسشنامه در دو نوبت بین 30 نفراز سالمندان توزیع شد و ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه0.80  مشخص گردید. یافته های تحقیق از طریق برنامه SPSS نسخه 13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای توصیف یافته ها از آمار توصیفی و برای تعیین رابطه بین بعضی از متغیرها از آزمون های همبستگی و مجذور کای استفاده شد.یافته ها: پارک ها اولین اولویت برای گذران فراغت سالمندان می باشد،حدود 59.7 درصد از اوقات فراغتشان در حد متوسط رضایت دارند و 74 درصد ورزش می کنند، بیشترین فعالیت ورزشی آنها پیاده روی است و 48.2 درصد از دستگاه های بدن سازی شهرداری استفاده نمی کردند و 41.7 درصد استفاده از دستگاه های بدن سازی را برای سالمندان در حد زیاد و خیلی زیاد مناسب می دانستند. هم چنین بین سن و میزان اوقات فراغت و بین جنسیت و میزان رضایت از دستگاه های بدن سازی شهرداری رابطه معنی دار وجود دارد(p≤./.1). اگر چه بین میزان رضایت از دستگاه های بدن سازی و سن ارتباط معنی دار دیده نشد (p≤./.5). نتیجه گیری: سالمندان بطور متوسط از اوقات فراغت خود رضایت دارند و انجام فعالیت های بدنی نقش مهمی در میزان رضایت از گذران اوقات فراغت آنهادارد و وجود امکانات ورزشی مناسب در پارک ها باعث تشویق سالمندان برای انجام حرکات ورزشی خواهد شد. بنابراین توسعه این امکانات با توجه به نیازهای فراغتی و بدنی سالمندان توصیه می شود.

اهداف: مراقبت از سالمند، بخش مهمی از وظایف حرفه ای پرستار است. در برخی از مطالعات گزارش شده است که دانشجویان پرستاری نسبت به سالمندان و مراقبت از آنها نگرش منفی داشته و تمایلی برای انتخاب محیطهای مراقبت از سالمندان در آینده شغلی خود ندارند. همچنین اعتقاد بر این است که تجارب بالینی روی نگرش به سالمندان اثر می گذارد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مراقبت از سالمند بر نگرش دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کاشان نسبت به سالمندان انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مداخله ای است که در آن تعداد 59 دانشجوی سال چهارم پرستاری مورد پژوهش قرار گرفتند. نمونه گیری با روش آسان انجام شد. دانشجویان ترم 8 (32 نفر) در گروه کنترل و دانشجویان ترم 7 (27 نفر) در گروه مداخله قرار گرفتند. ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد، سپس در گروه مداخله، یک برنامه 10 روزه مراقبت از سالمند اجرا شد. یک روز پس از روز دهم، پس آزمون از هر دو گروه انجام شد. جهت بررسی نگرش دانشجویان از پرسشنامه KAOP استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل، t زوج، ANOVA، chi-square و ازمون دقیق فیشر در نرم افزار SPSS11.5 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در پژوهش حاضر، 40.7% از دانشجویان مرد و 59.3% زن بودند. میانگین نمرات نگرش دانشجویان در دو گروه کنترل و مداخله در ابتدای مطالعه تفاوت معنی داری نداشت (0.62=P). میانگین نمرات نگرش در گروه مداخله در ابتدای مطالعه 118.18 و در انتهای مطالعه 119.62 بود (0.62=P). همچنین میانگین نمرات نگرش در گروه کنترل در ابتدای مطالعه 119.4 و در انتهای مطالعه 125.37 بود (0.01=P). نتیجه گیری: برنامه مراقبت 10 روزه از سالمندان، تاثیر محسوس و معنی داری بر نگرش دانشجویان پرستاری به سالمندی نداشت، درحالیکه گردش یک روزه در سرای سالمندان با بهبود نگرش به سالمندی همراه بود. احتمالا شرایط نگهداری سالمندان بر چگونگی تغییر نگرش تاثیر داشته است. مطالعه بیشتر در این زمینه پیشنهاد می شود.

اهداف: اثر تغییر نیروی انقباضی یکی از عوامل مهم سازماندهی و اجرای تکالیف زمان واکنش است که غالب افراد مسن با افزایش وزن خود با این متغیر درگیر هستند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تغییرات وزن اندام بر ثبت الکترومیوگرافی زمان واکنش ساده و افتراقی حرکت فلکشن آرنج مردان مسن است. مواد و روش ها: از 16 نفر با میانگین سنی 59.18 سال خواسته شد تا در پاسخ به محرک های شنیداری (ساده و افتراقی)، حرکت فلکشن ساعد به سمت نقطه هدف در فاصله 60 سانتیمتری را انجام دهند. در 50 درصد از کوشش های انجام گرفته وزن اندام درگیر این حرکت به مقدار 1.2 کیلوگرم افزایش می یافت و در همه کوشش های انجام گرفته تغییرات زمان واکنش و تنش عضلانی توسط دستگاه الکترومیوگرام ثبت می گردید.یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس عاملی با اندازه گیری های تکراری نشان داد که اثرات اصلی هر دو فاکتور افزایش وزن اندام (0.001=P) و تعداد محرک (0.001=P) بر روی بخش PMT معنادار بوده است. در حالی که اثر افزایش محرک از حالت ساده به افتراقی بر بخش MT معنادار نبوده است (0.189=P). هیچ تعاملی بین فاکتور افزایش وزن اندام و تعداد محرک بر روی بخش های P=0.888) PMT) و P=0.091) MT) وجود نداشت. نتیجه گیری: این یافته ها بیان می کنند، عواملی که موجب تغییر در اینرسی اندام و بطور کلی عوامل حرکتی می شوند، با درگیر کردن همزمان بخش حرکتی و پیش حرکتی زمان واکنش می توانند عملکرد افراد مسن را به شدت تحت تاثیر قرار دهند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

اهداف: هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی بر میزان عامل نوروتروفیک مغزی (BDNF)، عامل رشد شبه انسولین -1 (IGF-1) و پروتئین متصل به عامل رشد شبه انسولین -3 (IGFBP-3) در افراد سالمند بود.مواد و روش ها: در این مطالعه 22 فرد سالمند سالم (سن 4.23±67 سال و 0.3±24.5=BMI) شرکت داشتند. 72 ساعت پس از تعیین حداکثر قدرت بیشینه (با استفاده از آزمون 1-RM)، آزمودنی ها در یک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت 75 درصد 1-RM شرکت کردند. در این پژوهش 3 نمونه خونی (هر وهله 10 میلی لیتر) در قبل، بلافاصله و 30 دقیقه بعد از فعالیت مقاومتی از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. به منظور تعیین میزان BDNF، IGF-1 و IGFBP-3 سرم، از روش الایزا استفاده شد. جهت تعیین تغییرات درون گروهی سه فاکتور مذکور در پاسخ به فعالیت مقاومتی، از روش آماری(3×1) Repeated Measures  استفاده شد. سطح معنی داری P≤0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی، افزایش معنی داری در میزان BDNF سرم رخ می دهد، اما 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل، نسبت به قبل از فعالیت تغییر معنی داری مشاهده نشد (P≤0.05). همچنین نشان داده شد که در میزان IGF-1، بلافاصله پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی افزایش معنی داری وجود دارد، اما 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل، نسبت به قبل از فعالیت تغییر معنی داری مشاهده نشد (P≤0.05). در نهایت نیز تغییر معنی داری در میزان IGFBP-3 در بلافاصله و 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل مقاومتی، نسبت به قبل از فعالیت، مشاهده نشد (P≤0.05). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد، در پاسخ به فعالیت مقاومتی میزان BDNF و IGF-1 در بلافاصله پس از فعالیت، افزایش معنی داری می یابند، اما تغییر معنی داری در میزان IGFBP-3، مشاهده نشد. بنا بر نتایج این پژوهش، به نظر می رسد، فعالیت مقاومتی باعث ایجاد تغییراتی مثبت، در میزان فاکتورهای نوروتروفیکی درگیر در فرآیند حافظه و یادگیری می گردد. این امر در نهایت ممکن است موجب کاهش میزان شیوع بیماری های عصبی مرتبط با اختلال حافظه و یادگیری همچون آلزایمر، افسردگی و دی منتیا در افراد سالمند گردد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پیری، نتیجه تجمع پیشرونده تغییرات مختلف در بدن می باشد که با گذشت زمان، با کاهش تدریجی کارایی بسیاری از اعمال فیزیولوژیک نرمال و ظرفیت حفظ هموستاز، همراه بوده و باعث افزایش احتمال بیماری و مرگ افراد می گردد. محققان، برای درک فرایندهای پیری، افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی، آزمایشات مختلف بویژه بر روی مدل های حیوانی انجام داده و بر اساس آنها، بیش از 300 تئوری مرتبط با پیری را مطرح نموده اند که تا حدی با هم همپوشانی دارند. در این مقاله، سعی شده است که به بعضی از مهمترین این تئوری ها و با تمرکز بیشتر به تئوری اپی ژنتیک پیری پرداخته شود.دو تا از شاخص ترین تئوری های بیوشیمیایی پیری، تئوری های رادیکال آزاد و میتوکندری هستند. با توجه به اینکه پیری نرمال، نتیجه تعادل بین آسیب و ترمیم است، در این تئوری ها، شناخت استرس اکسیداتیو مرتبط با آسیب حاصل از گونه های فعال اکسیژن (ROS)، مسیر سیگنالینگ پاسخ استرس و آنزیم های آنتی اکسیدانتی، حائز اهمیت می باشند. بر اساس تئوری های ژنتیکی پیری، رخداد پیری، حاصل برنامه ژنتیکی کنترل شده تکامل و بلوغ است. ساعت میتوتیک پیری هم که بوسیله تلومرها، عناصر ژنتیکی ضروری پایدارکننده انتهای کروموزومی، راهنمایی می شود، قابل توجه می باشد. طول تلومرها که بعد از هر تقسیم سلولی کوتاه می شود، می تواند توسط موادغذایی مختلف و شرایط اپی ژنتیک تلومری تنظیم شود. علاوه بر این، روند پیری، نه فقط بوسیله ژن ها و موتاسیون، بلکه همچنین بواسطه تاثیرات محیطی و اپی ژنتیکی بخصوص در نیمه دوم زندگی، تحت تاثیر قرار می گیرد. تغییرات اپی ژنتیکی، شامل تغییرات در بیان ژن بدون تغییر در ترادف DNA می باشند. اهمیت عملکردی و بیولوژیکی تغییرات اپی ژنتیکی در طی فرایند پیری، با فقدان گلوبال متیلاسیون DNA، تغییرات هیستونی و هیپرمتیلاسیون پروموتور ژن ها، همراه می باشد. جهت دستیابی به رویای بشر به زندگی طولانی تر و سالم تر، دستکاری رژیم غذایی با استفاده از مکمل ها و آنتی اکسیدانت ها، درک نقش کلیدی محدودیت کالری در افزایش طول عمر بواسطه فعالیت پروتئین Sirtuin، تمرینات ورزشی و شناخت عوامل محیطی تاثیرگذار بر تغییرات اپی ژنتیکی در فرایند پیری، از ضروری ترین موضوعات تحقیقاتی در قرن 21، می باشد.