مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

مقاله مقاله نشریه

مشخصات مقاله

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

video

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

sound

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید:

830
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

دانلود:

525
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

استناد:

اطلاعات مقاله نشریه

عنوان

بررسی قابلیت جبران پذیری عدم النفع در فقه امامیه

صفحات

 صفحه شروع 61 | صفحه پایان 83

چکیده

 در بخش اخیر ماده 728 ق. آ. د. م پیشین آمده بود: «. . . ضرر ممکن است به واسطه از بین رفتن مالی باشد یا به واسطه فوت شدن منفعتی که از انجام تعهد حاصل می شده است. » این حکم, به همه گفت وگوها درباره امکان مطالبه «منافع فوت شده» پایان می بخشید و به طلبکار حق می داد که زیان ناشی از محروم ماندن خود از منافع مسلم را, در کنار تلف اموال و فزونی بدهی های خود, از متخلف بگیرد. پس از پیروزی انفلاب اسلامی و تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در سال 1358, طبق اصل چهارم مقرر شد که «کلیه قوانین و مقررات مدنی, جزایی, مالی, اقتصادی, اداری, فرهنگی, نظامی, سیاسی و غیر اینها باید بر اساس موازین اسلامی باشد» و این اصل بر لزوم اسلامی بودن کلیه قوانین و مقررات تأکید نمود. مقنن با گذشت سال ها پس از انقلاب در تبصره 2 ماده 515 ق. آ. د. م 1379 که علی القاعده طبق اصل چهارم ق. ا می بایست مبتنی بر فقه اسلامی باشد, مقرر نمود: «خسارت ناشی از عدم النفع قابل مطالبه نیست. . . » و بدین وسیله اختلاف نظرهای شدیدی را میان صاحبان فن ایجاد نمود. در این مقاله درصدد بیان این مطلب هستیم که در فقه اسلامی تمامی ادله ناظر بر جبران ناپذیری خسارت ناشی از عدم النفع قابل رد است و بالعکس؛ بر خلاف این ادله دلیل وجود دارد و لذا استنباط مقنن از منابع فقهی در وضع این قاعده پس از انقلاب بر طریق صواب نبوده است. بنابراین, نه تنها تبصره 2 ماده 515 ق. آ. د. م 1379 از منظر این پژوهش خلاف قانون اساسی و به ویژه اصل چهارم است, بلکه با مبانی فقهی نیز سازگاری ندارد و لذا اصلاح آن ضروری است.

استنادها

  • ثبت نشده است.
  • ارجاعات

  • ثبت نشده است.
  • استناددهی

    APA: کپی

    روشن، محمد، جعفری، علی اکبر، و جهان تیغی، مجتبی. (1397). بررسی قابلیت جبران پذیری عدم النفع در فقه امامیه. حقوقی دادگستری، 82(101 )، 61-83. SID. https://sid.ir/paper/137854/fa

    Vancouver: کپی

    روشن محمد، جعفری علی اکبر، جهان تیغی مجتبی. بررسی قابلیت جبران پذیری عدم النفع در فقه امامیه. حقوقی دادگستری[Internet]. 1397؛82(101 ):61-83. Available from: https://sid.ir/paper/137854/fa

    IEEE: کپی

    محمد روشن، علی اکبر جعفری، و مجتبی جهان تیغی، “بررسی قابلیت جبران پذیری عدم النفع در فقه امامیه،” حقوقی دادگستری، vol. 82، no. 101 ، pp. 61–83، 1397، [Online]. Available: https://sid.ir/paper/137854/fa

    مقالات مرتبط نشریه ای

    مقالات مرتبط همایشی

  • ثبت نشده است.
  • طرح های مرتبط

  • ثبت نشده است.
  • کارگاه های پیشنهادی






    بازگشت به بالا
    telegram sharing button
    whatsapp sharing button
    linkedin sharing button
    twitter sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    sharethis sharing button