مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

video

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

sound

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید:

953
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

دانلود:

651
مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

استناد:

اطلاعات مقاله نشریه

عنوان

مقایسه «شرور» در شاهنامه و مثنوی

صفحات

 صفحه شروع 81 | صفحه پایان 108

چکیده

 نسبت دادن خلق شرور به خدای سبحان, به توحید ذاتی و صفاتی که خدا را مبرا از صدور هر آلودگی می داند, لطمه می زند و جدا کردن خالق خیر و شر, به معنی اعتقاد به دو آفریننده و فاصله گرفتن از توحید افعالی است. چنان که از قرائن برمی آید؛ فردوسی و مولانا برای حل این معما از دو زاویه به شرور نگاه می کنند: زاویه نخست کلی نگر است و نسبت شر را با خدا بر اساس رابطه خالق و مخلوق بررسی می کند. از این زاویه به اعتقاد فردوسی هر موجودی بنا بر حکمتی آفریده شده و صدور شر از خیر مطلق, عقلا محال است. مولوی برای اثبات این حقیقت, به قدرت و لطف الهی استناد می کند و خدایی را که قادر بر خلق شر نباشد؛ ناقص می داند. به عقیده وی خدا به دلیل لطف, جهان را خلق و شر را معدوم کرده است. از زاویه دوم نسبت موجودات با یکدیگر سنجیده می شود و نوع نگاه و شناخت انسان, خیر و شر آفریده ها را مشخص می کند؛ به عبارت دیگر خیر و شر امری نسبی است و در کل جهان شری وجود حقیقی ندارد. این نگاه محصول اندیشه ای است که برای «وجود» اصالت قائل می شود و تصور جهانی برتر از جهان موجود را محال می داند. هدف تحقیق حاضر, ذکر مصداق هایی از شاهنامه و مثنوی است که ثابت می کند, فردوسی و مولانا از اصل توحید برای تفسیر وجود شر نسبی عدول نکرده اند. فردوسی با نگرش حکیمانه وجود شر ذاتی را عقلا محال می داند و مولانا با دیدگاه عارفانه و استناد به قدرت و لطف الهی همین حقیقت را بازگو می کند.

استنادها

  • ثبت نشده است.
  • ارجاعات

    استناددهی

    APA: کپی

    محرمی، رامین، پورالخاص، شکراله، و شریفی، شهلا. (1395). مقایسه «شرور» در شاهنامه و مثنوی. پژوهش نامه ادبیات تعلیمی (پژوهشنامه زبان و ادبیات فارسی)، 8(31)، 81-108. SID. https://sid.ir/paper/165309/fa

    Vancouver: کپی

    محرمی رامین، پورالخاص شکراله، شریفی شهلا. مقایسه «شرور» در شاهنامه و مثنوی. پژوهش نامه ادبیات تعلیمی (پژوهشنامه زبان و ادبیات فارسی)[Internet]. 1395؛8(31):81-108. Available from: https://sid.ir/paper/165309/fa

    IEEE: کپی

    رامین محرمی، شکراله پورالخاص، و شهلا شریفی، “مقایسه «شرور» در شاهنامه و مثنوی،” پژوهش نامه ادبیات تعلیمی (پژوهشنامه زبان و ادبیات فارسی)، vol. 8، no. 31، pp. 81–108، 1395، [Online]. Available: https://sid.ir/paper/165309/fa

    مقالات مرتبط نشریه ای

    مقالات مرتبط همایشی

  • ثبت نشده است.
  • طرح های مرتبط

  • ثبت نشده است.
  • کارگاه های پیشنهادی






    بازگشت به بالا
    telegram sharing button
    whatsapp sharing button
    linkedin sharing button
    twitter sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    email sharing button
    sharethis sharing button