مرکز اطلاعات علمی Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

video

Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

sound

Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

نسخه انگلیسی

Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

بازدید:

1,013
Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

دانلود:

770
Scientific Information Database (SID) - Trusted Source for Research and Academic Resources

استناد:

اطلاعات مقاله نشریه

عنوان

بررسی آیین عزاداری در شاهنامه به مثابه رمزگان نشانه شناختی

صفحات

 صفحه شروع 117 | صفحه پایان 141

چکیده

 شاهنامه حکیم فردوسی از جمله متون ادبیات فارسی به شمار می رود که با توجه به زیرساخت های اسطوره ای و اعمال نمادین بسیاری که در آن روایت شده است, بر اساس علم نظام های نشانه شناختی قابلیت بررسی دارد, زیرا در بسیاری از قسمت های این متن, با حوادثی روبه رو هستیم که در قالب یک نظام نشانه ای جلوه گر شده اند. از مواردی که از این منظر قابلیت بررسی دارند, آیین هایی است که شرح آن ها درشاهنامه ذکر شده است. از آنجا که در علم نشانه شناسی (Semiology) هیچ نشانه ای به تنهایی معنا ندارد و باید در قالب یک نظام نشانه ای و در ارتباط با سایر عناصر در روابط همنشینی (Paradigmatic) و جانشینی (Syntagmatic) بررسی شود, این پژوهش بر آن است که به بررسی نظام های نشانه ای مربوط به آیین عزاداری در شاهنامه بپردازد و با ذکر شواهدی از سایر متون کهن, نشان داده شود اعمالی که طی یک آیین در شاهنامه اجرا می شود, زیرساخت های اساطیری دارند و این اعمال, نشاندار به شمار می روند و هر یک به معنایی ارجاع می دهند که روزگاری در جامعه آن ها کارکردهایی داشته اند و امروزه آن کارکردها یا فراموش شده اند, یا تنها در قالب زندگی ایلی و عشایری و در فرهنگ عامه باقی مانده اند. سیاه پوشیدن, کلاه از سر برگرفتن, موی کندن, خاک بر سر ریختن و دم و یال اسب قهرمان را کندن در هنگام عزاداری وقتی در کنار یکدیگر بررسی شوند, همگی به عنوان عناصری نشاندار هستند که در پی القای معنایی خاص به کار رفته اند. در حقیقت, قرارگیری این عناصر در کنار هم, به شکل گیری معنا منجر می شود, معنایی که شاید از ظاهر متن برنمی آید و چرایی انجام آن بر خواننده امروزی معلوم نیست. این پژوهش بر آن است تا با تکیه بر آرای فردینان دوسوسور (Ferdinand de Saussure) و پیر گیرو (Pierre Guiraud) و توجه به زیرساخت های اساطیری, آیین سوگواری را در شاهنامه به مثابه متنی بررسی کند که از نظام نشانه ای معناداری برخوردار است.

استنادها

  • ثبت نشده است.
  • ارجاعات

  • ثبت نشده است.
  • استناددهی

    APA: کپی

    خواجه گیری، طاهره، و حیدری، حسین. (1396). بررسی آیین عزاداری در شاهنامه به مثابه رمزگان نشانه شناختی. متن پژوهی ادبی (زبان و ادب پارسی)، 21(72 )، 117-141. SID. https://sid.ir/paper/90935/fa

    Vancouver: کپی

    خواجه گیری طاهره، حیدری حسین. بررسی آیین عزاداری در شاهنامه به مثابه رمزگان نشانه شناختی. متن پژوهی ادبی (زبان و ادب پارسی)[Internet]. 1396؛21(72 ):117-141. Available from: https://sid.ir/paper/90935/fa

    IEEE: کپی

    طاهره خواجه گیری، و حسین حیدری، “بررسی آیین عزاداری در شاهنامه به مثابه رمزگان نشانه شناختی،” متن پژوهی ادبی (زبان و ادب پارسی)، vol. 21، no. 72 ، pp. 117–141، 1396، [Online]. Available: https://sid.ir/paper/90935/fa

    مقالات مرتبط نشریه ای

    مقالات مرتبط همایشی

  • ثبت نشده است.
  • طرح های مرتبط

  • ثبت نشده است.
  • کارگاه های پیشنهادی






    بازگشت به بالا