برای ارزیابی نقش پروموتر طبیعی ژن فنیل آلانین باسیلوس اسفریکوس در بیان ابتدا این ژن در ناقل شاتل pHY300PLK کلون شد و سپس در سلولهای باسیلوس سوبتیلیس و کلی باسیل ترانسفورم (تراریخت) گردید. ناقل شاتل نوترکیب pHYDH تنها در سلولهای باسیلوس به مقدار 4700 واحد آنزیمی در لیتر محیط کشت ابراز شد. سطح بیان این آنزیم نوترکیب درحدود 12% پروتئین های قابل تخلیص میکروارگانیسم بود. براساس دو آزمایش SDS-PAGE و ستون سفادکس جی 200 وزن مولکولی زیرواحد آنزیمی حدود 41 کیلو دالتون و آنزیم کامل 340 کیلو دالتون (هشت زیر واحد مشابه) تخمین زده شد. راندمان تخلیص و فولد آنزیم به ترتیب 31% و 18% به دست آمد. مقادیر Km برای ال- فنیل آلانین ال تیروزین و NAD به ترتیب 24/0، 48/0 و 19/0 میلی مولار به دست آمد. pH مناسب برای واکنش رفت دآمیناسیون اکسیداتیو 11 و واکنش برگشت آمیناسیون رداکتیو 2/10 بود. خصوصیات بیوشیمیایی آنزیم نوترکیب با نوع طبیعی آن مشابه تشخیص داده شد.

یک مطالعه تجربی و مداخله ای در شهرستان بندرعباس و کازرون در جنوب ایران طی سالهای 1374 و 1375 انجام گرفت. در این بررسی اثربخشی 2 فرمولاسیون پودر و تابل باکتیموس و گرانول سبوس ذرت باسیلوس تورین جین سیس در لانه های لاروی طبیعی و مصنوعی روستاهای شاهد و تحت بررسی مورد مقایسه قرار گرفت. هنگامی که دوزهای 0.175، 0.25، 0.5، 1 و 2 گرم در متر مربع گرانول و 0.02، 0.04، 0.08، 0.16 و 0.32 گرم در متر مربع پودر باکتیموس در زیستگاههای لاروی مصنوعی به ابعاد 1×1 متر مربع استفاده گردید. دوز 2 گرم بر متر مربع گرانول و 0.32 گرم بر متر مربع باکتیموس تاثیر بیشتری نسبت به سایر دوزها داشت. قدرت کشندگی گرانول و پودر و تابل در شهرستان کازرون بیشتر از بندرعباس بوده است. در مقایسه لاروکشها رلدان، گازوئیل، گرانول و باکتیموس بعد از 24 ساعت بطور متوسط به ترتیب کاهش معادل 99.7%، 90%، 6.3% و 1.4% را نشان دادند. در جنوب ایران، با ناقلین متعدد، و دوره انتقال طولانی، استفاده از فرمولاسیونهای باسیلوس تورین جین سیس در مقایسه با لاروکشهای رلدان و گازوئیل جهت کنترل آنوفلها توصیه نمی شود.

یک مطالعه تجربی و مداخله ای در شهرستان بندرعباس طی سالهای 1373 و 1374 انجام گرفت. در این بررسی، اثر بخشی لاروکش کلروپیریفوس متیل در لانه های لاروی طبیعی و مصنوعی روستاهای شاهد و تحت بررسی جهت کنترل لارو پشه های آنوفلینی مورد مقایسه قرار گرفت. هنگامی که غلظتهای 500، 750 و 1000 سی سی در هکتار امولسیون رلدان در زیستگاههای لاروی مصنوعی به ابعاد 1×1 متر مربع استفاده شد، غلظت 750 سی سی در هکتار تاثیر بیشتری نسبت به سایر غلظتها داشت. لاروکشهای کلروپیریفوس متیل، گازوییل، باسیلوس تورین جینسیس و ابیت به ترتیب باعث 99.6%، 93.7%، 6.3% و 100% مرگ و میر لاروها بعد از 24 ساعت در زیستگاههای لاروی طبیعی شدند. در جنوب ایران با وجود ناقلین متعدد، رفتار استراحت خارج و خونخواری داخل اماکن آنوفلها و نیز دوره انتقال طولانی، استفاده از کلروپیریفوس متیل در مقایسه با گازوئیل، آبیت و باسیلوس تورین جینسیس را جهت کنترل آنوفلها می توان توصیه نمود.