در این طرح اثر بخشی نوع واکسن نیوکاسل_گامبورو در ایجاد ایمنی علیه این دو نوع بیماری درگله تخمگذار مورد بررسی قرارگرفت و با واکسن مشابه موجود در بازار مورد مقایسه قرار گرفت. در یک گله تخمگذار دو گروه به منظور دریافت دو نوع واکسن تعیین شدند یک گروه 15 هزار قطعه ای واکسن هیپرا اسپانیا (گروه تست) و یک گروه 29 هزار قطعه ای واکسن سوا فرانسه (گروه شاهد) را دریافت کرد. شرایط پرورش، تغذیه و سایر شرایط مدیریتی دو گروه یکسان بود. نتایج آزمایشگاهی نشان داد تیتر آنتی بادی ایجاد شده علیه نیوکاسل و گامبورو در واکسن مورد آزمایش موثر و در مقایسه با واکسن شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نشد. در مشاهدات بالینی گله نیز عوارض سویی ناشی از مصرف واکسن مشاهده نگردید.

با رشد سریع جمعیت بویژه در کشورهای عقب افتاده تامین پروتئین حیوانی مورد نیاز از اهمیت ویژه ای برخوردار می گردد. با توجه به سیر تخریبی مراتع در کشور، امکان تامین پروتئین حیوانی به تنهایی از طریق گوشت قرمز و شیر فراهم نبوده و از طرفی با توجه به ویژگیهای مصرف گوشت طیور، سیستم تولید آن و امکان بازگشت سرمایه در زمان کوتاهتر و سایر ویژگیها توجه و مطالعه هر چه بیشتر در زمینه پرورش طیور بویژه جوجه گوشتی ضروری می باشد با عنایت به رشد سالانه جمعیت کشور که در سالهای اخیر به مرز 3.8 درصد رسیده است و بالاترین نرخ رشد در جهان گزارش گردیده تامین پروتئین حیوانی از منابع سریع الوصول نظیر پرورش نیمچه های گوشتی از اهمیت خاصی برخوردار است.از آنجا که بطور متوسط 70-75 درصد کل هزینه مرغداری مربوط به هزینه خوراک می باشد و سهم زیادی از این مقدار را هزینه تامین پروتئین جیره غذایی تشکیل می دهد (امانلو، (1372 اهمیت تامین پروتئین غذایی به ارزانترین و سهل الوصولترین شکل آشکار گردیده و استفاده از پر و فرآیند آن جهت تولید پودر پر قابل مصرف در جیره نیمچه های گوشتی از ضرورت خاصی برخوردار می گردد.-2 بررسی منابعاستفاده بهینه از ضایعات کشتارگاههای طیور علاوه بر اینکه در حفظ سلامت محیط زیست و دفع مناسب آنها و به دنبال آن ایجاد منابع درآمد می باشد تامین بخش مهمی از مواد خوراکی حیوانات را نیز به عهده دارد. این ضایعات که شامل امحا و احشا ... سر و گردن و پا، خون و پرطیور می باشند حدودا 25 درصد وزن زنده طیور را تشکیل می دهند. با توجه به آمار شرکت سهامی تهیه و توزیع علوفه در مورد تعداد جوجه گوشتی و تخمگذار پرورش یافته در سطح کشور که رقمی معادل 400 میلیون قطعه در سال می باشد ضایعاتی معادل دویست میلیون کیلو تولید می گردد که سهم پر در این ضایعات حدود هیجده میلیون کیلو می باشد.

اثرات محدودیت خوراک مصرفی جوجه ها در دو دوره قبل از تخمگذاری (20-16 هفتگی) و تخمگذاری (48-20 هفتگی) مورد مطالعه قرار گرفت. در این بررسی سیستم خوراک دادن یعنی تغذیه جوجه ها به مدت 6 روز در هفته و 7 روز در هفته نیز مطالعه شد.در مرحله اول آزمایش که به مدت چهار هفته بر روی 720 قطعه مرغ تخمگذار 112 روزه گی تا مرحله شروع تخمگذاری انجام پذیرفت، جیره غذایی فرموله شده به پنج گروه از نیمچه ها در مدت 6 روز و به پنج گروه دیگر در مدت 7 روزه خورانیده شد.به هر گروه خوراک به میزان 80%، 85%، 90%، 95% و 100% مقدار استاندارد عرضه می شد.در پایان دوره اول تفاوت میانگین وزن بدنی نیمچه ها که جیره های مختلف را دریافت کرده بودند معنی دار نبود. ولی تفاوت بین میانگین بازده خوراکی جوجه هایی که جیره های مختلف را دریافت کرده بودند معنی دار بود (p<0.01).در مرحله دوم که به مدت 28 هفته بر روی همان نیمچه ها انجام پذیرفت تعداد تیمارها به بیست تیمار افزایش یافت. ده جیره غذایی به مدت 6 روز در هفته و بقیه 7 روز در هفته عرضه می شد. در این مرحله هر تیمار مرحله قبل به دو تیمار تبدیل گردید. به یک تیمار با همان مقدار محدودیت مرحله اول و به یک تیمار بر اساس استاندارد خوراک داده می شد.در این مرحله میانگین خوراک مصرفی تیمارهای مختلف در سطح 1% دارای اختلاف معنی دار بود ولی تفاوت بین میانگین وزن بدن مرغهای تخمگذار و میانگین درصد تولید و وزن تخم مرغ تولیدی تیمارهای مختلف معنی دار نبود.همچنین در این مرحله تفاوت میانگین بازده خوراکی مرغهای تمخگذار در تیمارهای مختلف (نسبت خوراک مصرفی به تخم مرغ تولیدی) در سطح 1% معنی دار بود.

با توجه به افزایش روز افزون جمعیت و لزوم تامین مواد غذایی به خصوص پروتئین حیوانی مورد نیاز جامعه این مساله ایجاب می نماید که از کلیه منابع غذایی داخل کشور حداکثر استفاده به عمل آید. دانه جو یکی از غلاتی است که به میزان وسیع در ایران کشت می شود. این دانه به دلیل دارا بودن، پلی ساکاریدی بنام بتا- دی گلوکان بطور محدودی در تغذیه طیور بکار برده می شود، زیرا انرژی قابل متابولیسم آن برای طیور پایین تر از سایر حیوانات می باشد.در این تحقیق ابتدا سعی شد توسط انجام فرآیندهای متفاوت بر روی دانه جو میزان انرژی قابل متابولیسم دانه افزایش باید بدین منظور چهار نوع فرآیند متفاوت شامل، خیساندن دانه جو با آب در 4 سطح زمانی 8، 12، 16 و 24 ساعت، فرآیند اثر محتویات شکمبه بر روی دانه جو در 3 سطح زمانی 8، 12 و 16 فرآیند اثر افزودن آنزیم تجارتی (bio-feed) در 4 سطح وزنی 0.25، 0.5، 1 و 2 گرم و فرآیند افزودن آنزیم حاصل از کشت قارچ تریکمو درماویریده در 4 سطح وزنی 50، 100، 200، 400 میلی گرم در کیلوگرم بر روی دانه جو صورت گرفت. سپس مقادیر انرژی کل (GE) انرژی قابل متابولیسم ظاهری (AME)، انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده از نظر ازت (AMEn)، انرژی قابل متابولیسم (TME) و انرژی قابل متابولیسم حقیقی تصحیح شده از نظر ازت (TMEn) دانه جو فرآیند نشده و فرآیند شده به روشهای فوق اندازه گیری گردید. نتایج نشان می دهد فرآیندهای صورت گرفته بصورت معنی داری از نظر آماری (P<0.01) انرژی قابل متابولیسم دانه جو را افزایش می دهد. داده های بدست آمده برای انرژی قابل متابولیسم حقیقی (TME) برای جو فرآیند شده به روشهای آنزیم تجارتی افزودن آنزیم حاصل از کشت قارچ تریکودرما ویریده خیساندن دانه جو با آب و خیساندن دانه جو با محتویات شکمبه و دانه جو فرآیند نشده به ترتیب عبارتند از: 3.735<2.736<3.695<3.666<3.497 کیلوکالری به ازای هر کیلوگرم ماده خشک، در بخش دوم این تحقیق به منظور مشخص نمودن، مناسب ترین سطح جایگزینی دانه جو با ذرت درتغذیه طیور تخم گذار خوراکی و بکارگیری نتایج بدست آمده از بخش اول تحقیق، آزمایش به مدت 9 هفته بر روی 288 قطعه از نیمچه های تخمگذار خوراکی به عمل آید. در طی این آزمایش 6 سطح مختلف جایگزینی 0، 20، 40، 60، 80 و 100 درصد برای دانه جو فرآیند نشده و فرآیند شده به روشهای فوق در نظر گرفته شد. پس از تغذیه این جیره ها فاکتورهای مختلفی از جمله وزن خوراک مصرفی بازده غذایی، درصد تخمگذاری، وزن تخم مرغ، کیفیت داخلی سفیده و وزن مخصوص تخم مرغ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می دهد سطح جایگزینی 20، 40، 60 درصد دانه جو با ذرت از نظر آماری بطور معنی داری از گروه شاهد بالاتر بوده است. و سطوح 80 و 100 درصد جایگزینی در سطح پایین تری از گروه شاهد قرار گرفته اند.