این بررسی طی سالهای 1377-1374 با هدف شناسایی مراحل مختلف تکامل لاروماهیان (ایکتیوپلانکتون) و تعیین فراوانی و پراکنش لاروگونه های مختلف، در منطقه ساحلی خوزستان واقع در شمال خلیج فارس انجام گردید. نمونه گیریها بطور ماهانه از 12 خور در منطقه ماهشهر- آبادان و 4 ایستگاه در منطقه ساحلی غرب خوزستان، با استفاده از تور دو قلو (بونگو) باندازه چشمه 500 میکرون و بطریق کشش مورب از نزدیک کف تا سطح انجام گردید. لارو 21 خانواده از مجموع 5477 قطعه لارو در منطقه ساحلی غرب خوزستان و لارو 16 خانواده از مجموع 73100 قطعه لارو جمع آوری شده در منطقه خوریات شناسایی شده است. خانواده های گاوماهیان(Gobiidae)  هشتاد و شش درصد، آنچوی ماهیان (Engraulidae) 9.13 درصد و ساردین ماهیان (Clupeidae)  2.5 درصد در خورهای خوزستان و خانواده های گاوماهیان (Gobiidae) 49 درصد آنچوی ماهیان (Engraulidae)  14.5درصد و شوریده ماهیان (Scianidae) 7.8 درصد در سواحل غرب خوزستان، بترتیب فراوانترین خانواده های لاروی منطقه مورد مطالعه بوده اند. سایر خانواده ها با فراوانی کمتر و در زمان و مکان محدودتری حضور داشتند. به رغم وجود اختلافات مشخص در فراوانی جمعیتهای لاروی این دو منطقه، از نظر تنوع و یکنواختی گونه ای اختلاف معنی داری مشاهده نشده است. حداکثر فراوانی لارو در اکثر خانواده های مورد شناسایی از اواخر اسفند تا مرداد مشاهده شده است. در ناحیه ساحلی در بیش از 50 درصد نمونه ها در ماه اردیبهشت و در منطقه خوریات در ماههای فروردین و خرداد بیشترین حضور لارو مشاهده شده است. نتایج بدست آمده گویای وجود دو فصل فعال تخم ریزی ماهیان در بهار و پاییز و دو فصل نسبتا غیرفعال در تابستان و زمستان می باشد. اکثر نمونه های شناسایی شده در این مطالعه، خاص منطقه ساحلی (نریتیک) و سواحل جزر و مدی بوده و زیستگاه اکثر آنان بسترهای نرم و گلی می باشد.

این تحقیق به منظور حفظ کیفیت ماهی کیلکا برای مصرف انسانی انجام گردیده است. در این مطالعه روشهای نگهداری ماهی کیلکا در مخزن آب سرد دریا و یخ خرد شده در فصول مختلف مورد بررسی قرار گرفته و با روش سنتی مقایسه شده است. برای این منظور از ماهی کیلکای نگهداری شده به روشهای فوق الذکر در زمانهای صفر (بلافاصله پس از صید)، پنج و ده ساعت پس از صید (از زمان صید تا رسیدن به محل نگهداری و یا عمل آوری) نمونه برداری گردید و تغییرات ازت فرار (TVN) و هیستامین مورد آزمایش قرار گرفت. میانگین میزان هیستامین تا 10 ساعت پس از صید طی چهار فصل در روش سنتی 10.3 mg/100 می باشد ولی در روشهای نگهداری در مخزن آب سرد و یخ خرد شده به ترتیب  2.2 mg/100و  1.5 mg/100بوده است. میانگین میزان ازت فرار تا 10 ساعت پس از صید طی چهار فصل در روش سنتی 22.3 mg/100 بود، در حالیکه میزان این فاکتور در روش های نگهداری در یخ خرد شده و مخزن آب سرد بترتیب 19 mg/100و 17 mg/100بوده است. بررسی نتایج نشان داده است که مقایسه تغییرات این عوامل در ماهی نگهداری شده به روش سنتی و روشهای دیگر از نظر آماری دارای اختلاف معنی داری می باشد (P<0.05). گر چه بین دو روش نگهداری ماهی در آب سرد دریا و یخ خرد شده از نظر عددی تفاوتی دیده می شود ولی از نظر آماری این تفاوت معنی دار نیست. در عین حال ماهی نگهداری شده در مخزن آب سرد از کیفیت مطلوبتری برخوردار است. بنابراین برای جلوگیری از کاهش کیفیت ماهی صید شده و عرضه آن برای مصارف انسانی، بهتر است که ماهی با این روش نگهداری گردد.