معرفی بیمار: مرد 53 ساله ای با سابقه کاهش دید هر دو چشم از 4 سال قبل مراجعه نمود. بیمار هیچ گونه سابقه ای از بیماری سیستمیک نداشت. در آخرین معاینه، دید چشم راست در حد درک حرکت دست و چشم چپ در حد شمارش انگشتان از 50 سانتی متری بود. فشار هر دو چشم در حد نرمال بود. در معاینه با اسلیت لمپ، قرنیه هر دو چشم شفاف بود و التهاب و یاخته در اتاق قدامی دیده نمی شد اما چسبندگی خلفی در حد 180 درجه در چشم چپ وجود داشت. عدسی هر دو چشم در حد +1 کدورت زیرکپسولی خلفی داشت. در معاینه زجاجیه، یاخته دیده نشد. نمای ته چشم راست و چپ بیمار و الکترورتینوگرام (ERG) بیمار در تصاویر ارایه شده اند. بیمار طی این 4 سال، با تشخیص التهاب داخل چشمی تحت درمان با پردنیزولون خوراکی و متوترکسات بوده است که پاسخ به درمان موقت بوده و سیر بیماری و کاهش دید، پیش رونده بوده است. با توجه به سیر بیماری و نمای شبکیه شبیه رتینیت پیگمنتوزا و ERG، تشخیص AZOOR برای بیمار گذاشته شد.

عسل از مهمترین محصولات کشاورزی است و زنبور عسل از دیر باز در معرض عوامل بیماری زای مختلف قرار داشته است. از این رو این مطالعه برای شناسایی دلایل ریزش زنبورهای عسل در سطح لاهیجان انجام گردید. برای انجام این بررسی اقدام به جمع آوری نمونه های زنبور عسل از چندین کندو در سطح شهرستان لاهیجان گردید. زنبورها از نظر شکلی ارزیابی شده به دو دسته سالم و بیمار تقسیم شدند. هر دو گروه جهت بررسی وجود Virus ACUTE Paralysis در رده کشت سلولی SF9 تلقیح گردیدند. نتایج نشان داد که زنبورهای سالم (از نظر ظاهری) هیچ نوع CPE در این رده ایجاد ننمودند در حالی که زنبورهای دارای علائم بالینی بیماری در این سلول ها CPE ایجاد نمودند. سپس زنبورهای عسل به شکل مستقیم، با میکروسکوپ الکترونی (TEM) ارزیابی شدند. طبق بررسی انجام یافته تمامی زنبورهایی که علائم بیماری داشتند حاوی ویروس بودند. اما به دلیل این که آنتی سرم مربوط برای شناسایی خریداری نشد (در دسترس نبود) امکان تائید نهایی حضور ویروس در این زنبورها وجود نداشت. از عصاره زنبورهای آلوده به زنبورهای سالم اسپری شد و علائم بیماری در آن ها نیز دیده شد این موضوع نشان دهنده مسری بودن بیماری و وجود عوامل بیرونی در ایجاد این نوع بیماری است. شیوع ACUTE Paralysis Virus در فصول سال نیز بررسی شد. شیوع بیماری در فصول بهار و تابستان (6 و10  درصد) بیشتر از پاییز و زمستان (2 و0  درصد) است. این موضوع نشان می دهد که بیماری در فصول گرم سال شیوع بیشتری نسبت به فصول سرد سال دارد. با توجه به این که ویروس جزء خانواده Picornavriridae است این نوع شیوع قابل پیش بینی می باشد.

پس از اجرای برنامه موفق کنترل و درمان عفونت های حاد گوارشی و گاستروانتریت های ناشی از آن، عفونت های حاد تنفسی و بخصوص پنومونی، بعنوان مهمترین علت عفونی مرگ و میر کودکان در کشور های در حال توسعه طی سال های اخیر محسوب می گردد.تشخیص پنومونی عمدتا یک تشخیص بالینی است که بر اساس چهار معیار شامل یافته های بالینی، اپیدمیولوژی، رادیولوژی و آزمایشگاهی روتین به سه دسته پنومونی باکتریال، ویرال و آتی پیک قابل تقسیم می باشد بطوری که در هر مورد بر اساس خصوصیات مربوط به آن پنومونی، تشخیص احتمالی داده شده و درمان مربوطه انجام می شود.شناخت صحیح و دقیق پزشکان از چگونگی تشخیص و نحوه درمان بموقع این بیماری مهم در کودکان بدون صرف هزینه های اضافی می تواند در جلوگیری و کاهش میزان مرگ و میر و موربیدیتی آن نقش اساسی بازی نماید.

پیش زمینه و هدف: استفاده از مدل های امتیازبندی مختلف جهت ارزیابی کیفیت عملکردی مراقبت های ویژه (ICU)، پیش بینی هزینه های مراقبت های ویژه و تجهیزات لازم جهت بیمار انجام می گیرد. سیستم های مختلفی تاکنون معرفی شده اند که مزایا و معایبی نسبت به هم دارند. در مطالعه حاضر به مقایسه Simplified ACUTE Physiology Score-III(SAPS-III) و Mortality Probability Model-III(MPM-III) پرداخته شد. مواد و روش کار: مطالعه مقطعی حاضر، بر روی 240 بیمار که به علل غیرتروما بستری شده در ICU بیمارستان الزهرا (س) در سال 95-1394 انجام گرفت. اطلاعات بیماران شامل مشخصات دموگرافیک، میانگین فشار سیستولی، دیاستولی و شریانی، نبض، تعداد تنفس، تب، GCS، شمارش لکوسیتی، هماتوکریت، بیلیروبین، کراتینین، آنالیز گاز شریانی و وجود بیماری زمینه ای از پرونده بیمار جهت محاسبه MPM-III و SAPS-III استخراج و مقایسه شد. یافته ها: مطالعه حاضر بر روی 240 بیمار غیرترومایی انجام گرفت. قدرت تشخیص (discrimination) تست MPM-III در نقطه برش 17/0 برابر با 83/0(898/0-765/0: CI95%، 001/0P<)، حساسیت و اختصاصیت این تست در پیش بینی مرگ و میر به ترتیب 82 درصد و 73 درصد می باشد. در بیماران غیرترومایی بر اساس سیستم امتیازبندی SAPS-III قدرت تشخیص (discrimination) در نقطه برش 5/48 برابر با 78/0(001/0P<، 84/0-72/95: 0%CI)، حساسیت 83 درصد و اختصاصیت 70 درصد به دست آمد. مدت زمان بستری در ICU (002/0 و 028/0P=) و مدت زمان انتوباسیون (001/0>و 001/0P=) ارتباط مستقیمی با مرگ و میر در هر دو سیستم امتیازبندی داشت اما کل مدت بستری (002/0P=) فقط در SAPS-III معنادار شد. بحث و نتیجه گیری: مقایسه دو سیستم امتیازبندی SAPS-III و MPM-III در بیماران غیرترومایی، قدرت تشخیصی بالاتری را برای MPM-III نشان داد. همچنین بررسی ها نشان داد که مرگ و میر در سیستم امتیازبندی MPM-III به مدت زمان بستری در ICU و انتوباسیون بستگی دارد درحالی که در سیستم SAPS-III علاوه بر موارد فوق کل مدت زمان بستری نیز موثر بود.

مقدمه: بخش مراقبت های ویژه، از جمله مهم ترین بخش های بیمارستانی به شمار می رود و در همین راستا، سیستم های امتیازبندی متنوعی به ارزیابی وضعیت بیمار و پیش بینی نتیجه ی بستری در Intensive care unit (ICU) پرداخته اند که هر یک نقاط قوت و ضعفی داشته اند و منجر به معرفی سیستم های جدید شده اند. مطالعه ی حاضر، با هدف مقایسه ی دو سیستم امتیازبندی Mortality probability model-III (III-MPM) و Simplified ACUTE physiology score-III (SAPS-III) انجام شد. روش ها: مطالعه ی حاضر، از نوع مقطعی بود و بر روی 200 بیمار بستری در ICU به علت تروما در سال های 95-1394 انجام شد. داده ها شامل مشخصات دموگرافیک، میانگین فشار خون سیستول، دیاستول و شریانی، نبض، تعداد تنفس، تب، Glasgow coma scale (GCS)، تحلیل گاز شریانی، شمارش لکوسیتی، هماتوکریت، سطح بیلی روبین و کراتینین، نوع بستری و وجود بیماری زمینه ای از پرونده ی بیماران استخراج شد و امتیاز MPM-III و SAPS-III محاسبه و مقایسه گردید. یافته ها: سیستم MPM-III در نقطه ی برش 13/0، قدرت تشخیصی (Discrimination) 935/0 (89/0-97/0: Confidence interval یا CI 95 درصد، 001/0 > P) و به ترتیب حساسیت و ویژگی 87 و 84 درصد داشت. همچنین، سیستم SAPS-III در نقطه ی برش 13/0، قدرت تشخیصی (Discrimination) 77/0 (001/0 > P، 85/0-69/0: CI 95 درصد)، حساسیت 80 درصد و ویژگی 68 درصد داشت. بر اساس سیستم امتیازدهی MPM-III و SAPS-III، مدت زمان بستری در ICU (001/0 = P برای هر دو سیستم) و مدت زمان اینتوباسیون (001/0 > P برای هر دو سیستم) ارتباط معنی داری با مرگ و میر داشتند. زمان کل بستری (001/0 > P) فقط با مرگ و میر بر اساس سیستم SAPS-III ارتباط داشت. نتیجه گیری: سیستم امتیازبندی MPM-III نسبت به SAPS-III قدرت تشخیصی بالاتری دارد. همچنین، نرخ مرگ و میر بر اساس هر دو سیستم، ارتباط مستقیمی با تعداد روز بستری داشت.

مقدمه: بیماری انفارکتوس میوکارد (MI) مشکل بزرگ سلامتی دنیای ماست که سالیانه تعداد زیادی در اثر آن از بین می روند. فاکتورهایی که در گذشته بسیار از آن یاد می شد مثل دیابت، سیگار، هایپرلیپیدمی، افزایش فشار خون در بسیاری از مبتلایان به MI دیده نمی شود. بررسی های اخیر نشان می دهد که التهاب مکانیسم کلیدی MI است. در این مورد ندرتا مطالعه ای در کشور ما صورت گرفته است. این مطالعه بدنبال اندازه گیری فراوانی فاکتورهای التهابی در بیماران MI است تا پایه ای جهت ادامه سایر بررسی ها در این زمینه باشد.مواد و روشها: 102 بیمار مبتلا به AMI از نظر فاکتورهای التهابی و ایمونولوژی شامل Anti Phospholipid, Anti sm, Anti FANA , dsDNA, IgM, Anti cardiolipin, IgG, IgA, C4, CRP  بررسی شدند.یافته ها: در این مطالعه %88.2 بیماران دارای آنتی کاردیو لیپین مثبت بودند در حالیکه جامعه لوپوسی 50 نفر دارای %42 آنتی کاردیو لیپین مثبت بدست آمد. %27.5 بیماران دارای آنتی فسفولیپید مثبت بودند در حالیکه جامعه لوپوسی 69 نفره دارای %42 آنتی فسفولیپید مثبت بود. %67.6 بیماران دارای CRP مثبت بودند. %5.9 بیماران دارای Anti dsdNa مثبت بودند. %5.9 بیماران دارای C3 پایین و %11.8 دارای C3 بالا گزارش شدند. %2.9 بیماران C4 پایین و %10.8 بیماران C4 بالا گزارش شدند. %2.9 بیماران IgA پایین و %13.7 بیماران IgA بالا داشتند. %12.7 بیماران IgM پایین و %11.8 بیماران دارای IgM بالا بودند. %15.7 بیماران IgG پایین و %20.6  بیماران دارای IgG بالا بودند. %13.7 بیماران نیز ANA مثبت گزارش شدند.نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد فاکتورهای التهابی در مبتلایان به AMI افزایش می یابند و در صورتیکه با یک مطالعه case-control بشود رابطه آنها را ثابت کرد می توان به عنوان یک ریسک فاکتور با آنها برخورد کرد و با درمان آن از شیوع MI کاسته شود. 

مقدمه: نارسایی حاد کلیه یک اختلال شایع در نوزادان بستری در مرکز مراقبت های ویژه می باشد. در بیشتر نوزادان نارسایی کلیه با عوامل مستعد کننده ای مثل سپسیس، نارسایی قلبی، آسفیکسی پری ناتال و نارس بودن همراهی دارد. شیوع نارسایی کلیه در نوزادان نسبتا بالا بوده و عدم تشخیص و درمان به موقع آن نوزادان را در آینده با عوارض جبران ناپذیری مواجه می سازد.هدف: هدف از این مطالعه بررسی شیوع و علل نارسایی حاد کلیه در نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه است تا با شناخت عوامل خطرساز، از بروز و پیشرفت نارسایی کلیه کاسته شود.مواد و روش ها: در این مطالعه پرونده 2400 نوزاد بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان 22 بهمن مشهد در طی 5 سال بررسی گردید. از این تعداد 50 نوزاد معیارهای نارسایی حاد کلیه را دارا بودند. میزان کراتینین سرم نوزادان و حجم ادرار آن ها با اعداد استاندارد مقایسه گردید و در انتها نتایج توسط نرم افزارهای آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و 0.05≥P معنی دار تلقی گردید.نتایج: در این مطالعه شیوع نارسایی حاد کلیه 2.1 درصد بوده است. شیوع نارسایی کلیه در نوزادان پسر 2.3 درصد و در نوزادان دختر 1.8 درصد بوده است. اختلاف از نظر آماری معنی دار نبوده است (0.093=P). از بین 50 نوزاد مورد مطالعه که مبتلا به نارسایی حاد کلیه بودند، 18 نوزاد نارسایی کلیه درونزاد (36%)، 31 نوزاد مبتلا به نارسایی پیش کلیوی (62%) و 1 نوزاد دچار نارسایی کلیه از نوع انسدادی (2%) بودند. در این مطالعه شایع ترین علل نارسایی حاد کلیه به ترتیب دهیدراتاسیون (28%)، سندرم زجر تنفسی نوزادی (18%)، ایکتر و خوب شیر نخوردن (16%)، آسفیکسی (16%) و عفونت (14%) بوده است.نتیجه گیری: نارسایی پیش کلیوی ناشی از کم آبی و خوب شیر نخوردن شایع ترین علت نارسایی حاد کلیه در نوزادان است.

سابقه و هدف: این تحقیق با توجه به شیوع رو به افزایش(MI) Myocardial Infarction ، مورتالیتی بالای این بیماری، استفاده از نوار قلب در تشخیص رگ درگیر و تناقض های موجود درباره قدرت شاخص های نوار قلب در تشخیص Culprit Lesion رگ درگیر، به منظور تعیین قدرت شاخص های نوار قلب نسبت به استاندارد انژیوگرافی انجام گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی در بیمارانی که با تشخیص ST elevation MI مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. شاخص های مختلف نوار قلب به منظور تشخیص رگ گرفتار بررسی گردید و بدون اطلاع از یافته های آن، کلیه بیماران تحت انژیوگرافی قرار گرفتند و طبق انژیوگرافی Culprit Lesion رگ گرفتار و محل آن مشخص شد و ارزش پیش بینی کنندگی مثبت و منفی شاخص های بیست گانه نوار قلب نسبت به انژیوگرافی مشخص گردید.یافته ها: تحقیق در 140 بیمار با ST elevation MI انجام گرفت که 80 نفر آنان دچار Anterioe MI (ST elevation درلید V1-V4) و 60 بیمار دچار Inferior MI (ST elevation درلید AVF، III، II) بودند. وجود Complete Right Bundle Branch Block (CRBBB) در نوار قلب بیماران مبتلا به Anterior MI کمتــرین ارزش پیش بینی کنندگی منفــی را داشت (NPV=%69). حداکثر ارزش پیش بیــنی کنندگی مثبت به میـــزان %97 برای ST depression درلید 1 mm<I برای رگ Right Coronary Artery (RCA) بود و حـــداقل ارزش پیش بیـنی کنندگــی مثبــــت در مــورد ST elevation  درلیــد V5-V6 به میــزان %81  در مـــــــــورد رگ  Left Circumflex Artery (LCX)  بود و در بهترین شرایط ارزش پیش بینی کنندگی منفی نوار قلب حداکثر %94 برای ST depresion در لیدهای تحتانی 1 mm< در درگیری شریان  Left Anterior Descending Artery (LAD)  تا حداقل %57 برای ST depresion درلید AVL در شریان RCA بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد یافته های نوار قلب در بیماران مبتلا به ST elevation MI نمی تواند قدرت تشخیصی قابل قبول کلینیکی داشته باشد و با توجه به ارزش متفاوت آن در رگهای درگیر و سرانجام این بیماران، بهتر است جهت تشخیص دقیق رگ گرفتار انژیوگرافی انجام گردد.

مقدمه: پیش بینی مرگ در بخش مراقبت های ویژه، با استفاده از سیستم های نمره دهی مختلفی که شدت بیماری را می سنجند، صورت می گیرد. این بررسی جهت ارزیابی سیستم امتیازدهی(ACUTE physiology and chronic health evaluation4) APACHE4 و(Simplified ACUTE physiology score3) SAPS3 در پیش گویی میزان مرگ و میر بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شد.روش ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 60 بیمار که از خرداد تا آذر سال 1391 در بخش مراقبت های ویژه مرکز آموزشی- درمانی شهید رجایی بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. نمراتAPACHE4  و SAPS3 و نیز میزان مرگ و میر پیش بینی شده بر اساس این مدل ها و میزان مرگ و میر واقعی در این بیماران بررسی شد. سپس با محاسبه مساحت سطح زیرمنحنی (Receiver operating characteristic) ROC میزان کارایی و تمایز این مدل ها برای پیش بینی مرگ و میر بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون t با هم مقایسه شدند. P<0.050 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: از 74 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه، 60 نفر شرایط ورود به مطالعه را داشتند که 38 نفر مرد و 22 بیمار زن بودند. میانگین سنی بیماران 59 سال و متوسط زمان بستری 10.12 روز بود که از این تعداد، 11 بیمار فوت کردند. میانگین و انحراف معیار نمرات15.0±2.0APACHE4   30.0±3.4SAPS3 وبود. فاصله اطمینان مساحت زیر منحنی ROC در0.99 (0.930-1.008) APACHE  و در 0.97 (0.970-1.008) SAPS3 بود و آزمون t اختلاف معنی داری را بین این دو میانگین نشان داد (P<0.001).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مدل APACHE4 در پیش گویی مرگ و میر بیماران در بخش مراقبت های ویژه دارای قدرت بیشتری نسبت به مدل SAPS3می باشد.