به منظور تعیین مناسب ترین تراکم بوته و الگوی کاشت بر عملکرد سیلویی ذرت سینگل کراس 704، در کشت دوم بعد از برداشت برنج تحقیقی در سال زراعی 1388 در مرکز تحقیقات قراخیل شهرستان قائم شهر اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. تیمارها شامل فواصل بین ردیف (65، 75 و 85 سانتی متر)، دو الگوی کاشت (تک ردیفه خطی و دو ردیفه زیگزاگی) و دو سطح تراکم کاشت 70 و 80 هزار بوته در هکتار بود. نتایج آزمایش نشان داد صفت عملکرد علوفه تر در هکتار تحت تاثیر اثر متقابل فواصل بین ردیف و الگوی کاشت اختلاف معنی داری می باشد و صفات عملکرد علوفه تر در هکتار و تعداد روز تا ظهور تاسل تحت تاثیر اثر متقابل تراکم و الگوی کاشت قرار گرفتند. کمترین ارتفاع بوته و طول بلال و بیشترین عملکرد علوفه تر در هکتار (49220 کیلوگرم در هکتار) تحت فاصله بین ردیف 65 سانتی متری کمترین عملکرد علوفه در هکتار (45200 کیلوگرم در هکتار) تحت فاصله بین 85 سانتی متر حاصل شد. بیشترین ارتفاع بوته، طول بلال، تعداد بلال در بوته، وزن تر تک بوته تحت الگوی کاشت دو ردیفه زیگزاگی حاصل شد که به تبع آن بیشترین عملکرد تر علوفه در هکتار (53255 کیلوگرم در هکتار) نیز تحت الگوی کاشت دو ردیفه زیگزاگی حاصل گردید. بیشترین عملکرد علوفه تر در هکتار تحت اثر متقابل دو عامل تراکم 80 هزار بوته در هکتار و الگوی کاشت دو ردیفه زیگزاگی (55570 کیلوگرم در هکتار) بدست آمد. حداکثر عملکرد علوفه خشک در هکتار تحت الگوی کاشت دو ردیفه زیگزاگی (19075.66 کیلوگرم در هکتار) و حداقل آن تحت الگوی کاشت یک ردیفه خطی (15370 کیلوگرم در هکتار) حاصل شد.

مشکلات مربوط به تغییر دما، شوری خاک و افت شدید سطح سفره های آب زیرزمینی از یک سو و خشکسالی های اخیر توأم با مسائل عدیده باعث شده مصرف آب در بخش کشاورزی با اصلاح الگوی کشت کاهش یافته و محصولات سازگار با نیاز آبی کم و منطبق با آب و هوایی جایگزین محصولات فعلی شود. این پژوهش به منظور مکانیابی مناطق مستعد کشت و با در نظر گرفتن نیازهای اکولوژیک زعفران مبتنی بر روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شده و در محیط نرم افزار ARC/GIS10. 3 مدل سازی و سپس تحلیل فضایی اطّلاعات صورت گرفت. پارامترها و داده های مورد استفاده شامل اطّلاعات مربوط به زمین و خاک و داده های اقلیمی با طول دوره آماری مشترک30 ساله (1394-1364) از ایستگاههای سینوپتیک و کلیماتولوژی مناطق مختلف استان و همچنین از 4 ایستگاه سینوپتیک استان های مجاور استخراج شدند سپس بر اساس اهمیت هر پارامتر با استفاده از مدل AHP به وزن دهی معیارها در سطح منطقه مورد مطالعه پرداخته شد. برای تحلیل فضایی، اطّلاعات به نرم افزار Expert choice وارد و خوشه بندی، ارزش گذاری معیارها و تلفیق اطّلاعات و در نهایت لایه نهایی تولید گردید. نتایج نشان داد 47. 1 درصد از اراضی استان خراسان شمالی برای کاشت زعفران در کلاسهای کاملاً مناسب و نسبتاً مناسب، 35. 99 درصد اراضی دارای تناسب بحرانی و 16. 89 درصد اراضی در کلاس نامناسب قرار گرفتند. دشت های کاملاً مناسب کاشت محصول زعفران شامل دشت های جاجرم، اسفراین، گراتی، صفی آباد و پسکرانه های فاروج و شیروان و در کلاس های نامناسب دشت های بجنورد، مانه و سملقان، راز و جرگلان و پسکرانه های فاروج، شیروان و اسفراین قرار دارند.

رقم صفار (لاین زابل 10ب) حاصل گزینش به روش شجره ای از تلاقی Goliath×19H است. بر اساس نتایج ارزیابی مقدماتی طی سال 90-1389 این لاین زودرسی معنی داری (13 روز) نسبت به سایر لاین های کلزا نشان داد. نتایج آزمایشات سازگاری در مناطق زابل، دزفول، بهبهان، بوشهر، گرگان،گنبد، ساری و مغان طی سال های 92-1390، نشان داد عملکرد دانه آن با رقم شاهد آرجی اس تفاوت معنی دار نداشت ولی از زودرسی بالایی برخوردار بود. رقم جدید نسبت به رقم شاهد آرجی اس از واریانس رتبه پایین تری برخوردار بود که نشان دهنده نوسان کمتر عملکرد و پایداری آن در سال ها و مناطق مختلف است. این لاین با داشتن طول دوره رویش 165 روز نسبت به رقم شاهد آرجی اس، 12 روز زودرس تر در مناطق گرم جنوب و شمال بود. درصد روغن رقم جدید، 43/15 درصد بود که با رقم شاهد تفاوت معنی دار نداشت اما از نظر دارا بودن مقادیر بیشتر اسید چرب اسید اولئیک و مقادیر کمتر اسید لینولنیک برتر بود. واکنش مزرعه ای رقم جدید به بیماری اسکلروتینیای ساقه حاکی از تحمل نسبی مناسب در اقلیم شمال بود به گونه ای که با رقم آرجی اس تفاوت معنی دار داشت. این لاین با توجه به ویژگی های برجسته زودرسی، پایداری در عملکرد، امکان فرار از خشکی و گرمای آخر فصل، کاهش حداقل یک نوبت آبیاری و یکنواختی در رسیدگی در سال 1397 به نام رقم «صفار» نامگذاری و برای کشت های تاخیری و مناطق گرم با فصل رشد کوتاه در اقلیم های گرم جنوب و شمال کشور نظیر جنوب کرمان، سیستان و بلوچستان، هرمزگان، خوزستان و گرگان توصیه شد.

فشردگی استفاده از منابع تولید در بخش کشاورزی منجر به تحمیل فشار بر محیط زیست شده است. این فشار عمدتا به صورت استفاده گسترده از نهاده های دارای منشا شیمیایی و استفاده بیش از حد از منابع آب محدود می باشد. این شرایط در حالی مشاهده می شود که میان اهداف زیست محیطی به صورت کاهش استفاده از منابع از یک سو و اهداف بهره برداران به صورت تلاش در جهت دستیابی به حداکثر تولید و به کارگیری منابع بیشتر تعارض وجود دارد. در این مطالعه با استفاده از رهیافت برنامه ریزی چند هدفی اهداف زیست محیطی و بهره برداران به طور توامان مورد بررسی قرار گرفت.اهداف زیست محیطی شامل کاهش مصرف آب، کود شیمیایی و سموم شیمیایی و اهداف بهره برداران شامل افزایش بازده ناخالص و کاهش ریسک تعریف گردید. برای هر یک از اهداف، سطوح مختلف انتخاب و الگوهای متعدد ارایه گردید. اطلاعات موردنیاز نیز از میان گروهی از بهره برداران منطقه مرودشت به دست آمد. بر اساس یافته های مطالعه، مشخص گردید که میان اهداف یاد شده تبادل وجود دارد و می توان به ترکیب مطلوبی از اهداف که در مقایسه با سطح فعلی آنها از جاذبه بیشتری برخوردار است دست یافت.نتایج نشان داد در میان محصولات، خیار، کلزا و جو هم از نظر زیست محیطی یا هدف سیاستگذاران و هم از نقطه نظر بهره برداران مطلوب هستند. همچنین پیاز و گندم از نگاه تامین هدف بهره برداران در مقایسه با هدف سیاستگذاران از اهمیت بالاتری برخوردارند. سه محصول برنج، ذرت علوفه ای و ذرت دانه ای نیز اولویت خود را از دست دادند.

به منظور ارزیابی و پهنه بندی مناطق با بهره وری بالا کشت چغندرقند براساس شاخص های سیستم کشت، نوع کشت و روش های آبیاری تحقیقی در قالب طرح آشیانه ای در استان آذربایجان غربی در سال زراعی 97-1396 انجام شد. از 11 شهرستان استان و در هر شهرستان بسته به اقلیم از سه روستا و در هر روستا به صورت تصادفی از سه زارع پرسشنامه تکمیل و نمونه برداری لازم انجام شد. با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی پهنه بندی انجام شد و مناطق با بهره وری بالا برای صفات عملکرد ریشه، درصد و عملکرد قند، مقدار آب مصرفی، آب صرفه جویی و کارایی مصرف آب مشخص شد. در بین شهرستان های استان، شهرستان های پیرانشهر و نقده به دلیل بالاترین درصد و عملکرد قند و شهرستان پیرانشهر به دلیل دارابودن کم ترین مقدار مصرف آب در سیستم آبیاری مدرن و کشت 40×60 و پاییزه و هم چنین بیش ترین کارایی مصرف آب به روش مدرن آبیاری و کشت پاییزه و 40×60 به عنوان شهرستان های با بهره وری بالا معرفی شدند و از طرفی براساس نتایج پهنه بندی انجام شده شهرستان های پیرانشهر، نقده، خوی، اشنویه، مهاباد، میاندوآب و بوکان به-عنوان مناطق با بهره وری بالا برای کشت این گیاه و شهرستان های شوط، سلماس، ارومیه و شاهین-دژ به عنوان مناطق با بهره وری پایین بودند که با توجه به اهمیت آب در تولید چغندرقند، این شهرستان ها به ویژه شهرستان شوط برای تولید این محصول توصیه نمی شود.

با وقوع انقلاب صنعتی و پیشرفت تکنولوژی تحولات بنیادی در نظامهای تولیدی از جمله تولید کشاورزی صورت گرفت. به جای شیوه های سنتی - که بر تولید معیشتی یا خود مصرفی در داخل یک روستا یا ناحیه استوار بود -، نظامهای تولیدی مبتنی بر تولید کالا و محصولات برای رقابت در بازارهای ملی و جهانی برای کسب سود بیشتر رواج پیدا کرد؛ با وجود این، در نواحی روستایی، کشاورزان به منظور گریز از بی اطمینانی موجود در قیمتها و بازار محصولات، از تنوع کشت به عنوان عامل متعادل کننده درامد استفاده می کنند. این تنوع کشت پیامدهایی چون پراکندگی در تولید، کاهش درامد و عدم بهره برداری بهینه از آب و خاک را در پی دارد. یکی از راههایی که برای بهبود توسعه مناطق روستایی مدنظر است، تخصصی کردن الگوی کشت با توجه به مزیتهای نسبی و ویژگیهای خاص منطقه ای است.در این تحقیق، با توجه به اهمیت محصول توت فرنگی در زندگی مردم نواحی روستایی منطقه ژاورود استان کردستان، به مطالعه و تحلیل آثار کشت توت فرنگی و نقش آن در توسعه مناطق روستایی منطقه پرداخته شده است. میزان تولید توت فرنگی در استان کردستان 81 درصد از کل تولیدات کشور است که بیش از 60 درصد آن در منطقه زاورود شهرستان مریوان تولید می شود. بر این اساس پس از تحلیل و بررسی شیوه های تولیدی، الگوهای کشت و فرایندهای موثر در گسترش الگوی کشت توت فرنگی، با استفاده از فرمول کوچران 178 خانواد بهره بردار از کشت توت فرنگی به منظور تبیین آثار و پیامدهای آن در سطح خانوارها به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده های حاصل از پرسشنامه، استفاده از نتایج و یافته های میدانی تحقیق نشان می دهد که شاخصهای توسعه خانوارهای مطالعه شده در دوره بعد از رواج کشت توت فرنگی نسبت به دوره قبل، از بهبود و پیشرفت معناداری برخوردار بوده است.

هدف: تکثیر پنوموسیستیس کارینی بر روی سلولهای محیط کشت Vero، MRC-5 و کاربرد سلول RBK در ایران روش بررسی: برای سرکوب سیستم ایمنی به منظور بالا آوردن پنوموسیستیس کارینی از 6 سر رات با نژاد Sprague-Dawley تهیه شده از موسسه رازی با کمک داروی متیل پردنیزولون به مقدار 40 mg/kg به مدت 8 هفته بصورت زیرجلدی استفاده شد. جهت جلوگیری از بروز عفونت های فرصت طلب قارچی و باکتریال، رات ها در شرایط نزدیک به استریل قرار گرفتند. بعد از زمان مورد نظر، ریه ها جدا شده و از آنها هموژنات تهیه شد. بعد از تخلیص نسبی، تروفوزوییت ها به فلاسکهای حاوی سلولهای محیط کشت منتقل شد. یافته ها: بعد از گذشت 5 روز از انکوباسیون، میزان پنوموسیستیس بر روی سلولهای Vero، MRC-5 و RBK به ترتیب 3، 3 و 3.75 برابر افزایش پیدا کرد. نتیجه گیری: این تحقیق می تواند شروع یک کار مطالعاتی برای طراحی سیستم جداسازی، تکثیر و نگهداری پنوموسیستیس کارینی در شرایط in vitro، برای تحقیقات بعدی ارگانیسم در ایران باشد. با توجه به نتایج حاصله، RBK می تواند سلول مناسبی برای تکثیر پنوموسیستیس در شرایط آزمایشگاهی باشد.