بسیاری از شرکت ها به منظور کاهش هزینه ها، بهبود خدمات مشتری و دستیابی به مزیت رقابتی در حال پیگیری تولید چابک هستند. در واقع چابکی به عنوان پارادایم جدیدی برای مهندسی سازمانها و بنگاه های رقابتی مطرح است. در این پژوهش بعد از مطالعه مبانی نظری و پیشینه مبحث چابکی، ویژگی ها، معیارها و توانمندسازهای آن شناسایی شده اند و چارچوبی برای اولویت بندی و تحلیل این شاخص ها با توجه به مزایای رقابتی عمده موجود در ادبیات پژوهش، تدوین شده است. برای اولویت بندی شاخص ها از ترکیب تکنیک توسعه عملکرد کیفیت فازی (FQFD) با تحلیل شکاف (Gap Analysis) استفاده شده است. یافته های پژوهش در سازمان مورد مطالعه بیانگر این است که توانمندساز «چابکی مدیریت تولید» دارای کمترین میزان بلوغ در میان توانمندسازهای چابکی است که همین امر منجر به این شده تا این توانمندساز از بیشترین ارجحیت برخوردار باشد. از طرف دیگر مشاهده می شود که توانمندساز چابکی مدیریت تولید با استفاده از تکنیک FQFD بیشترین وزن را کسب کرده و این به معنی است که این توانمندساز از بالاترین اولویت و اهمیت برای سازمان برخوردار است. همچنین معیار مدیریت دانش با داشتن بیشترین شکاف، رتبه نخست را میان تمامی معیارها به دست آورد.

هدف این پژوهش، اولویت بندی توانمندسازهای ناب- چابکی در صنایع غذایی و آشامیدنی استان قزوین با روش ترکیبی FLinPreRa-FQFD است، به طوری که امکان ارزیابی مستقیم تاثیر توانمندسازهای ناب- چابکی بر ویژگی های آن فراهم شود و با تعداد زوج مقایسه کمتر و حفظ سازگاری در اولویت بندی، به بهبود در تصمیم گیری منجر شود. در این پژوهش، بعد از مطالعه مبانی نظری و پیشینه موضوع ناب- چابکی، ویژگی ها و توانمندسازهای آن تعیین شدند و چارچوبی برای اولویت بندی این شاخص ها و همچنین مزایای رقابتی عمده موجود در ادبیات پژوهش، طراحی شد. 38 شرکت از صنایع غذایی و آشامیدنی در استان قزوین، مبنای پژوهش قرار گرفتند. یافته های پژوهش بیانگر این است که مزیت رقابتی «هزینه» مهم ترین مزیت رقابتی در این صنعت است. ویژگی «حساسیت به بازار و مشتری» در صنایع غذایی و آشامیدنی با نظر خبرگان این صنعت، از مهم ترین ویژگی ها شناخته شد. همچنین، در میان توانمندسازها، توانمندساز «معرفی سریع محصولات جدید و کاهش زمان چرخه تولید» بالاترین وزن و اولویت را به دست آورد.

با توجه به تغییرات مدوام در محیط سازمان ها، دیگر تضمینی برای بقای بلندمدت در بازار وجود ندارد. در شرایط کنونی سازمان هایی موفق هستند که چالاک باشند و بتوانند با سرعت به الزامات محیطی پاسخ دهند. بدین منظور، در این پژوهش، مدلی برای بکارگیری استراتژی های مناسب، به منظور موفقیت بلندمدت سازمان پیشنهاد شده است. مدل پیشنهادی، ترکیبی از رویکردBSC ، گسترش کارکرد کیفیت فازی و ZOGP است. در واقع، به کمک BSC طرح های راهبردی مناسب تدوین شده و به کمک گسترش کارکرد کیفیت فازی اولویت بندی می شوند. سپس، با توجه به اهداف چندگانه و محدودیت های موجود در مساله، بوسیله ZOGP، طرح های راهبردی قابل اجرا مشخص می شوند. نتایج نشان می دهد که تکنیک های تصمیم گیری می توانند توسط یک متدولوژی ساختارمند، در طراحی BSC به خوبی استفاده شوند و با ارائه راهکار و راهبرد مناسب، در تمامی جنبه ها بهبود ایجاد کنند و تاثیر مثبتی بر عملکرد و کارایی سازمان در بلندمدت داشته باشند.

 یک ابزار توانمند، برای شنیدن صدای مشتری و ترجمه آن به مشخصه های فنی می باشد که می تواند سازمان را بصورت سیستماتیک در تعیین الزامات طراحی برای بسط محصول در راستای تحقق رضایت مشتری یاری دهد. اولین ماتریس QFD را خانه کیفیت می نامند که در این ماتریس تعیین اهمیت الزامات طراحی، یک عامل مهم و حیاتی برای توسعه محصول می باشد، زیرا باعث سوق دادن موفقیت آمیز محصولات با کیفیت بالا به سمت مشتریان، در کوتاهترین زمان ممکن می شود. در فرآیند QFD غالب اطلاعات در دسترس، به صورت ترم های زبانی می باشند که مبهم و نادقیقند، بنابراین در اکثر مواقع تشخیص و تعیین الزامات طراحی بصورت مقادیر کمی بسیار مشکل است.در این مقاله علاوه بر کمی کردن ترم های زبانی با استفاده از مجموعه های فازی، رهیافت جدیدی با عنوان روش برتری دهی فازی (Fuzzy Outranking) برای رتبه بندی الزامات طراحی بکار گرفته شده است. همچنین با استفاده از این رهیافت، برای تعیین اولویت بین الزامات طراحی از ادغام تئوری امکان با تئوری مجموعه های فازی با توجه به ساختار سازمان استفاده شده و هریک از الزمات بر این اساس سنجیده شده است.