مقدمه: زیبایی، رنگ و ترانسلوسنسی مواد دندان پزشکی روز به روز از اهمیت بیشتری برخوردار می شود. هدف از این مطالعه مقایسه ترانسلوسنسی دو کامپوزیت تقویت شده Bell GLASS و Gradia بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی از هر نمونه کامپوزیت Bell GLASS و Gradia3 عدد به ضخامت 1.5 میلی متر و قطر 27 میلی متر ساخته شد. نوع ماده استفاده شده در این مطالعه Translucent dentin c2 shade بود. برای ساخت نمونه ها از Mold به عمق و ضخامت مورد نظر استفاده شد. نمونه ها بر اساس دستور کارخانه سازنده این دو کامپوزیت ساخته شدند. از روش محاسبه Contrast ratio برای مقایسه ترانسلوسنسی دو ماده استفاده شد. از دستگاه اسپکتروفتومتری جهت تابش نور انعکاسی استفاده شد. اطلاعات حاصله با کمک نرم افزار SPSS و آزمون t-test مورد ارزیابی قرار گرفتند (a=0.05).یافته ها: میانگین Contrast ratio نمونه های Bell GLASS و Gradia به ترتیب برابر 0.82±0.02 و 0.89±0.01 بود (P value=0.009).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ترانسلوسنسی Bell GLASS بیشتر از Gradia می باشد. لذا به نظر می رسد در بیمارانی که ترانسلوسنی دندان، طبیعی است، کامپوزیت Bell GLASS ارجح می باشد. در بیمارانی که هدف از قرار گیری کامپوزیت، پنهان کردن بد رنگی های دندان است استفاده از کامپوزیت Gradia توصیه می شود.

زمینه و هدف: ریزنشت به عنوان معیاری جهت ارزیابی موفقیت هر ماده ترمیمی مطرح بوده و دستیابی به سیل مناسب نیز در مارجین ها مشکلات خاص خود را دارد، به ویژه در مارجین های عاجی بسیار مشکل تر از مینای دندان می باشد. تحقیق حاضر با هدف مقایسه ریزنشت در مارجین های مینایی و عاجی حفره های کلاس V در دو نوع GI با استفاده از دو نوع باندینگ مختلف Self etch انجام شد.روش بررسی: در سطوح باکال و لینگوال 40 دندان مولر، حفره های کلاس V تهیه شد؛ طوری که مارجین اکلوزالی حفرات در مینا و مارجین ژنژیوالی آن ها1 میلی متر پایین تر از CEJ قرار بگیرد. دندان ها به 4 گروه تقسیم شدند: گروه 1Fuji IX ،G bond گروه 2Fuji IX ،SE bond گروه 3GCP GLASS fill ،G bond گروه 4GCP GLASS fill ،SE bond نمونه ها تحت چرخه های حرارتی قرار گرفتند؛ میزان ریز نشت اندازه گیری شد. جهت مقایسه ریزنشت از آزمون Kruskal-Wallis و برای مقایسه دو به دوی آن ها از تصحیح Bonferroni استفاده شد (P£0.05).یافته ها: رتبه های ریزنشت در دیواره اکلوزال و ژنژیوال تمام گروه های آزمایشی برابر بوده است. در دیواره ژنژیوال، کمترین رتبه های ریزنشت مربوط به گروه Fuji IX+SE bond بوده و تفاوت آن با گروه های Fuji IX+G bond و NanoGLASS+G bond معنی دار بود (P£0.05). در دیواره اکلوزال؛ کمترین ریزنشت در گروه Fuji IX+SE bond دیده شد که با هر 3 گروه دیگر تفاوت معنی داری داشته است (P£0.05).نتیجه گیری: استفاده از SE bond در مقایسه با G bond در کاهش میزان ریزنشت انواع سمان های گلاس آینومر fuji IX) و (GCP GLASS Fill موثر بوده است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

در این پژوهش، با استفاده از روش نوین ترکیبی (FDM+Fiber)، کامپوزیت های الیاف ممتد ترموپلاستیک (GLASS/ABS) به کمک دستگاه پرینتر سه بعدی تولید شدند. این تحقیق به بررسی چالش های مرتبط با آغشتگی ناقص بین الیاف و ماتریس در کامپوزیت های ترموپلاستیک، به ویژه نمونه های پرینت شده، پرداخته است. این نقص ناشی از ایجاد میکروحفره های بین لایه ای است که می توانند رفتار مشابه میکروترک ها داشته باشند و منجر به کاهش چسبندگی لایه ها و افت خواص مکانیکی شوند. علاوه بر این، توزیع احتمالی و تصادفی میکروحفره ها نوعی عدم قطعیت در خواص این مواد ایجاد کرده و مسیر رشد ترک اصلی را تحت تأثیر قرار می دهد. نوآوری این مطالعه در ارائه مدلی مبتنی بر آسیب آماری میکرومکانیکی و نتایج تجربی برای پیش بینی رشد ترک اصلی در این مواد است. در این رابطه از درصدهای تخلخل متفاوتی (10، 20، 30و 40 درصد) با توزیع نرمال، گاما و یکنواخت در حالتهای با و بدون تداخل استفاده شده است.  نتایج تجربی و عددی حاکی از آن است که استفاده از مدل های آسیب آماری میکرومکانیکی امکان پیش بینی دقیقتر رفتار شکست بین لایه ای کامپوزیت GLASS/ABS را فراهم می کند

سابقه و هدف: کامپوزیت رزین ها در اتصال چند دندان به هم، شکننده می باشند. بنابراین، تحقیقات زیادی به منظور تقویت خصوصیات فیزیکی و دوام این مواد صورت گرفته که از جمله آنها می توان فایبرها را نام برد. این تحقیق با هدف بررسی اثرGLASS –fiber  بر استحکام خمشی کامپوزیت رزین صورت گرفت.مواد و روش ها: تحقیق به صورت تجربی وin vitro  بر روی 22 نمونه ( هر گروه 11 نمونه) به ابعاد mm 25×6×2 انجام شد. در گروه اول نمونه ها از کامپوزیت ساخته شده و در گوه دوم بعد از پر کردن نصف ارتفاع قالب با کامپوزیت، یک لایه نوارGLASS –fiber  آغشته به باندیگ قرار داده شد و سپس روی آن با کامپوزیت پر شد. تمام نمونه ها طبق (ISO 4049:2000) تحت پلی مریزاسیون قرار گرفته و تا زمان انجام آزمایشات ( به مدت یک ماه ) در رطوبت 100% نگهداری شدند. سپس استحکام خمشی نمونه ها به روش سه نقطه ای و با دستگاهInstron 1115  با سرعت اعمال نیرو 1mm/min اندازه گیری و مقایسه انجام شد. در نهایت نتایج به دست آمده توسط آزمون آماری t مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.یافته ها: استحکام خمشی در گروه اول (22.39±3.38 MPa) و در گروه دوم (29.74±2.36 MPa) بدست آمد. تفاوت موجود بین دو گروه با آزمون آماری t test مورد قضاوت قرار گرفت که اختلاف معنی دار بین دو گروه را نشان داد (P<0.01).نتیجه گیری: قرار دادنGLASS –fiber  درون کامپوزیت باعث افزایش میزان استحکام خمشی کامپوزیت می شود.