کتب مختلفی برای بررسی جایگاه فناوری در آموزش زبان خارجه نوشته شده است که به گفته منتقدان، اغلب آنها در نیل به اهداف خود چندان موفق نبوده اند. اما کتاب فناوری در آموزش و یادگیری زبان دوم که توسط Caral A. Chapell و Shanon Sauro گردآوری و در سال 2017میلادی توسط انتشارات Wiley Blackwell منتشر شده است، تصویر جامعی از حیطه های اصلی فناوری در آموزش و فراگیری زبان دوم ارایه می کند. این کتاب هنوز به زبان فارسی ترجمه نشده و نقدی هم بر مطالب آن نوشته نشده است، لذا این مطالعه تلاش کرده است که ضمن معرفی کتاب، نقد علمی دقیقی هم بر آن داشته باشد. نقاط قوت کتاب شامل جامعیت کتاب، تخصص نویسندگان کتاب و فصول آن، بروز بودن نسبی مطالب، نوآوری و بروزرسانی، انسجام شکلی و محتوایی و نیز اعتبار منابع استفاده شده است. نقد اصلی وارد شده برکتاب که ناشی از ماهیت دایم التغییر فناوری های نوین در آموزش است، عدم گنجاندن برخی از دستاوردهای و نرم افزارهای جدید، حجم زیاد مطالب، فشردگی اطلاعات و بحث های نظری صرف بدون معرفی عملی فناوری های مطرح شده است. اما درکل کتاب ارزش علمی بالایی داشته و می تواند خلاصه ی مفید و جامعی از حیطه های مختلف کاربرد فناوری در آموزش و یادگیری زبان دوم ارایه دهد.

در انگلستان یک مستمع مودب با دقت کامل به صاحب سخن خیره می شود و گهگاه پلک بر هم می زند تا اشتیاق خود را به موضوع صحبت نشان دهد. این گونه پلک زدن برای آمریکاییها بی معناست. آمریکایی انتظار دارد مستمع سر خود را به علامت تایید تکان دهد و گاهی زیر لب بگوید: آها، آها. در مناطقی از خاور دور هیچ نگاهی به طرف مقابل در حین صحبت جایز نیست.در آموزش زبان خارجی ، معمولا گفته می شود که فرهنگ با زبان آمیخته است و در تدریس زبان حذف عامل فرهنگ امکان پذیر نیست . اما این مهم چندان در کتابها و کلاسهای آموزش زبان ملموس نبود تا اینکه روش ارتباطی با گرایشی جامعه شناسانه پا به عرصه آموزش زبان گذاشت. این روش سعی داشته تا آنجا که ممکن است زبان را به شکل واقعی و طبیعی آن که توسط گویشوران زبان هدف مورد استفاده قرار می گیرد در کلاس درس ارایه کند.با این حال مساله فرهنگ به همین جا ختم نمی شود. امروزه زبانهای خارجی با اهداف متفاوت و متنوع آموخته می شود. آیا همه زبان آموزان نیازمند آن اند که با فرهنگ بیگانه آشنا شوند؟ آیا یادگیری زبان، آن طور که شومن مدعی است، بدون ترک فرهنگ خودی و پذیرش فرهنگ گویشوران زبان هدف امکان پذیر نیست؟ اصولا فرهنگ در حیطه آموزش زبان چگونه تعریف می شود؟ در کشورمان، ایران، این مساله چه شکلهایی پیدا می کند؟ اینها برخی از سوالاتی است که مقاله حاضر به آن پرداخته ولی لزوما جوابی قطعی به آنها ارائه نمی شود. بلکه حیطه هایی برای تحقیق در مقوله فرهنگ و آموزش زبان خارجی مطرح می شود.

مقدمه: نظر به اینکه سیستم آموزشی فعلی جهت دانشجویان گروه پزشکی به نحوی است که دانشجویان بیشتر زمان آموزش خود را در چارچوب برنامه های رسمی محدود به شرایط تصنعی و کلاسیک طی می کنند، در نتیجه میزان رضایت از کیفیت آموزش به روش موجود و کاربرد آموخته ها در شرایط واقعی نیاز به بررسی و حتی تغییر در رویکرد حاضر دارد.مرور مطالعات: با مطالعه تاریخچه خدمات و آموزش جامعه نگر و جامعه محور در می یابیم که حدود یک قرن پیش به صورت Service learning ارایه خدمات و آموزش به فراگیران همزمان در بستر جامعه انجام می پذیرفت. از اوایل 1900 تاکنون، آموزش دهندگان متوجه اهمیت ارتباط خدمات با اهداف آموزش شده اند و درطی قرن از 1960 تا 1970 در نتیجه S.L گذشته این مفهوم در آموزش جایگاه خود را حفظ کرده است. اغلب برنامه های فعالیت دانشجویان در جامعه در راستای اهداف آموزش توسعه یافت. این S.L اساس اعتقاد و مشابه نگرش ساختار گراهاست که معتقدند تولید و ساخت دانش در افراد از دانش و تجربیات پایه و مقدماتی شروع می شود بطرف فرایند یادگیری، تفسیر و بحث پیرامون اطلاعات جدید در زمینه اجتماع و محیط فردی پیش می رود. در حقیقت مفهوم یادگیری دو طرفه اساس و وجه تمایز تجربه ناشی از آموزش به روش دانشجویان به اهداف آموزشی دروس خود با مشارکت در برنامه های ارایه خدمت در شرایط واقعی دست می یابند و جامعه نیز مستقیما از آن بهره مند می شود. در این روش هم فراگیر و هم جامعه بهره مند می شوند. و فراگیران فعالانه به تولید محصول و خدمت مرتبط با اهداف آموزش می پردازند. با توسعه نگرشها، باورها و رفتارها در ارتباط با جامعه، شهروندانی مطلع و نیروی کار تولیدی تربیت می کنند. در این روش اساس کار دریافت باز خورد از جامعه و مدرسان است که به فراگیران فرصت می دهد دانش جدید خود را با دیگران مطرح کند و آموخته های خود را برای دیگران معنی دار کنند.بحث: در آموزش سنتی مردم بر خدماتی که دریافت میکنند، هیچ گونه کنترلی ندارند، فراگیران نیز قدرت مداخله و کاربرد آموخته های خود را ندارند ولی در این آموزش، تمام ابعاد نیازهای مردم دیده می شود و فراگیران با مشارکت مردم روی نیازها کار می کنند، مردم بر ارایه خدمات نظارت دراند. انریش می گوید: یادگیری فراگیران از طریق خواندن کتابهای قطور در اطاقهای در بسته ایجاد نمی شود، بلکه باید درهای پنجره ها را باز کرد و به دنبال تجربه بود. در نهایت به کمک SL فرصتی برای آزمون مسوولیت پذیری، تبدیل شدن به یک شهروند خوب را برای فراگیران در حین دستیابی به اهداف آموزش و ارایه خدمت به مردم ایجاد نماییم.

مقاله حاضر تلاشی است برای بررسی رابطه بین خلاقیت، راهبردهای یادگیری زبان و توانایی زبانی. به منظور اندازه گیری این سه متغیر، از آزمودنی ها یک تست "نلسون" برای سنجش توانایی زبانی، یک پرسشنامه "راهبردهای یادگیری زبان" برای سنجش میزان و نوع راهبردهای بکار رفته و یک پرسشنامه "سنجش شخصیت خلاق" برای سنجش خلاقیت گرفته شد. نتایج نشان داد که خلاقیت با میزان استفاده از راهبردها و همچنین با توانایی زبانی همبستگی مثبت معنی دار دارد. اما میزان استفاده از راهبردها، رابطه معنی داری با توانایی زبانی نشان نمی دهد. در این تحقیق، آزمودنی ها به دو گروه دارای خلاقیت بالا و خلاقیت پایین تقسیم شدند. با توجه به میزان استفاده از راهبردها، تفاوت معنی داری بین این دو گروه مشاهده نشد. اما بر اساس توانایی زبانی، بین آنها تفاوت معنی داری وجود داشت. هر دو گروه دارای خلاقیت بالا و خلاقیت پایین از راهبردهای فراشناختی بیش از سایر راهبردها و از راهبردهای احساسی کمتر از سایر راهبردها استفاده می کردند. آزمودنی ها همچنین به دو گروه دارای توانایی زبانی بالا و توانایی زبانی پایین تقسیم شدند. گروه دارای توانایی زبانی بالا از راهبردهای جبرانی و گروه دارای توانایی زبانی پایین از راهبردهای فراشناختی بیش از سایر راهبردها استفاده می نمودند. در حالیکه هر دو گروه، حداقل بهره را از راهبردهای احساسی می بردند.

شناخت ترجیحات یادگیری دانشجویان در درس زبان انگلیسی، به ویژه از سوی اساتید مربوط، و نزدیک کردن آموزش به این ترجیحات، می تواند بازده بیش تر یادگیری را سبب شود. بر این اساس، تحقیق حاضر هدف اساسی خود را مطالعه ترجیحات یادگیری دانشجویان و اساتید درس زبان انگلیسی قرار داده است. بدین خاطر، ترجیحات یادگیری 215 دانشجوی ورودی دانشگاه شاهد، و نیز نظر 21 استاد درس زبان انگلیسی در این باره مورد بررسی قرار گرفته است. اطلاعات به دست آمده به منظور مقایسه ترجیحات مورد اشاره دانشجویان و اساتید مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که در برخی موارد بین دو نظرهماهنگی و در برخی موارد ناهماهنگی وجود دارد. به عنوان نمونه، درمورد الگوی کارگروهی در کلاس، اختصاص وقت به انجام تکالیف، و روش یادگیری لغات جدید، در بین دو گروه هماهنگی وجود داشت، اما در مورد سبک ها و روش یادگیری، رسانه های مورد علاقه دانشجویان، فعالیت های کلاسی و نحوه ارزشیابی، تفاوت های معناداری بین دو گروه مشاهده شده است.