لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

تعیین اولویت، یک فرایند علمی برای برنامه ریزی جهت اختصاص منابع برای استفاده بهینه است. بانک سلول های انسانی و جانوری مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران در شروع با حیطه وسیعی از فعالیت ها و تقاضاها و منابع محدود نیروی انسانی، زمان، فضا و بودجه روبروست. بر این مبنا به منظور انجام بهینه امور، این پژوهش برای تعیین اولویت فعالیت های این بانک برای پنج سال نخست فعالیت طراحی و انجام شد. در یک مطالعه کیفی و با استفاده از روش های مطالعه متون و مصاحبه، فهرستی از فعالیت ها در محیط بین الملل و نیازها و تقاضا ها و توانایی های مراکز و محققین داخل کشور به دست آمد که با روش تحلیل مطالعات کیفی استخراج شدند. حاصل این مطالعه هفت گروه موضوع اصلی و 52 فعالیت در این گروه ها بود که از نظر اولویت در 11 دسته قرار می گرفتند. اولویت های اصلی شامل این موارد بودند: ایجاد شبکه اطلاعات ذخایر زیستی سلولی، تولید، تهیه و توزیع رده های سلولی و ارائه خدمات کنترل کیفی، تایید هویت و شناسنامه دار کردن سلول ها و انواع خدمات آموزشی و پژوهشی و ایجاد ارتباط بین محققین و مراکز مختلف. استفاده از اولویت های تعیین شده با ارائه یک برنامه مدون امکان پذیر است. همچنین مشارکت سایر مراکز و محققین در کشور برای انجام بهینه امور ضروری است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

استفاده از سلولهای بنیادی پرتوان به دلیل توانایی نامحدود در تامین بافتهای سلولی جدید، از مهمترین چشم اندازهای طب ترمیمی تلقی می شود؛ از این رو آسان سازی و بالا بردن کارایی تولید سلولهای بنیادی جنینی، به عنوان بهترین مدل از سلولهای بنیادی پرتوان، از اهمیت ویژهای برخوردار است. همچنین بهبود روشهای تولید ردههای پرتوان موجب استفاده حداقلی از جنین های اولیه به عنوان منبع مورد استفاده میگردد و علاوه بر آن اطلاعات ما را در رابطه با فرایندهای حاکم بر پرتوانی بالا می برد. یکی از راههای بالا بردن کارایی تولید سلولهای بنیادی پرتوان استفاده از مهارکنندههای مسیرهای تمایزی 2i 2 یا inhibitors که تحت عنوان ) GSK و 3 MAPK میباشد. تاکنون استفاده از مهارکنندههای مسیر نامیده میشود)، در بالا بردن کارایی تولید ردههای پرتوان در مقالات مختلف گزارش شده است. در این طرح ما بر آن بودیم تا با جستجوی بیشتر در بین دیگر مهارکنندههای مسیرهای تمایزی به مسیری دست پیدا کنیم که مشکل تولید رده از نژادهای مختلف موشی را از بین ببرد و علاوه بر این گامی بیشتر در جهت شناسایی و PD مسیرهای پرتوانی بردارد. در این مطالعه ما نشان دادیم که با استفاده از کوچک مولکولهای 0325901 میباشند، میتوان از جنینهای TGF-β و MAPK که به ترتیب مهار کننده مسیرهای تمایزی SB431542 که، (FVB/N و DBA/2، C57BL/6، BALB/c، NMRI) مرحله بلاستوسیست نژادهای مختلف موشی همگی مقاوم به تولید رده هستند با کارایی 100 % سلولهای بنیادی پرتوان تولید کرد. این ترکیب که تحت نامیده شد، میتواند تحت شرایط کشت کاملا تعریف شده (محیط عاری R2i یا Royan 2 inhibitors عنوان از سرم و لایه تغذیه کننده) نیز منجر به تولید موفق ردههای پرتوان از جنینهای مرحله بلاستوسیست موش، تک بلاستومرهای جنینهای موشی در حال تسهیم و جنینهای مرحله بلاستوسیست رت شود. ردههای تولید شده تمامی ویژگیهای پرتوانی را از خود نشان میدهند و قادر به حفظ وضعیت پایه پرتوانی میباشند. این روش نه تنها یک فرایند موثر برای تولید و نگهداری ردههای پرتوان موشی معرفی می کند، دیدگاه جدیدی را نیز در بررسی مکانیسمهای حاکم بر پرتوانی باز می کند.

رتینوبلاستوما شایعترین تومور جامد درون چشمی در کودکان زیر سن شش سال است که از RB تکثیر و رشد بیرویه سلولهای نابالغ شبکیه چشم منشا میگیرد. جهش در هر دو نسخه ژن 1 180 بوده و شامل Kb بسیار بزرگ و حدود RB مسئول شکلگیری این بیماری میباشد. اندازه ژن 1 27 اگزون میباشد. تا کنون طیف وسیعی از جهشها در سرتاسر این ژن گزارش شده است. اندازه بزرگ این ژن انجام بررسیهای مولکولی را بر روی آن دشوار میسازد ولی از طرفی پیدا کردن جهش-ها تأثیر بسزایی در کنترل بیماری در خانوادههای بیمار دارد. در مطالعه حاضر برای اولینبار در ایران در بیماران مبتلا به رتینوبلاستوما مورد مطالعه قرار گرفته است. RB طیف جهشهای ژن 1 به منظور شناسایی جهشها در صورت موجود بودن نمونه توموری بیماران تمامی اگزونهای ژن با استفاده از روش تعیین توالی مستقیم بررسی شده و در بیمارانی که نمونه توموری آنها در RB1 دسترس نبوده است این بررسیها بر روی نمونه خون آنها انجام شده است. در ادامه برای بررسی بر روی MLPA و کاریوتایپ استفاده شده است. روش MLPA حذف و اضافههای ژنی از دو روش تمامی نمونهها و روش کاریوتایپ برای 27 بیمار مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین وضعیت در جمعیت عادی ایرانی مورد بررسی قرار RB پلیمورفیسم سه مارکر میکروساتلایتی پیوسته به ژن 1 در نمونههای توموری استفاده LOH گرفته و از این مارکرها در مراحل بعدی برای بررسی وضعیت در نمونههای توموری با استفاده از RB شده است. علاوه بر این وضعیت متیلاسیون پروموتر ژن 1 روش تیمار با بیسولفیت مورد بررسی قرار گرفته است. در انتها برای 11 مورد از جهشهای تکرار طراحی شده است. ARMS-PCR شونده روشهای سریع غربالگری بر پایه در این مطالعه در مجموع از 121 بیمار نمونهگیری شده که در 43 مورد از آنها علاوه بر نمونه خون، نمونه تومور بیمار نیز در دسترس بوده است. در مجموع تعداد 91 جهش در بیماران شناسایی شده است که 18 مورد از این جهشها جدید بوده و برای اولین بار گزارش میشوند. وضعیت پراکندگی جهشها و نوع آنها در جمعیت ایرانی با سایر جمعیتهایی که تا کنون مورد بررسی قرار گرفته اند کاملاً یکسان است. همچنین بررسی جهشها در بیماران رتینوبلاستوما تأثیر بسزائی در کاهش تعداد دفعات مراجعه خانواده به کلینیک داشته و در مواردی از آن میتوان برای انجام تشخیص پیش از تولد و یا تشخیصهای آینده نگر در سایر اعضای خانواده فرد بیمار استفاده نمود.

سرطان پروستات دومین عامل مرگ مردان بواسطه بیماری سرطان است و روش های تشخیص و درمان برپایه زیست نشانگر PSA نیز موفقیت قابل ملاحظه ایی در کنترل آن نداشته است. لذا در سال های اخیر زیست نشانگرهای جدیدی شامل Integrin v3، STEAP1 و TENB2 معرفی شده اند. اما هنوز سطح بیان و ارزش پیش آگهی این زیست نشانگرها در تومورهای پروستات کاملاً روشن نیست. یافته های اخیر در مورد بیان متمایز یک پادگن اختصاصی جفت، PLAC1، در سرطان پروستات و ارتباط مستقیم آن با میزان بدخیمی، بر ظرفیت PLAC1 بعنوان هدف ایمنی درمانی سرطان پروستات دلالت دارد. در بررسی تولید پادتن های تک دودمانی ضد PLAC1 و ارزیابی اثر آنها بر شاخص های سلول های توموری شامل تکثیر، تهاجم و مقاومت به آپاپتوز دیده شده است که باوجود واکنش پذیری اختصاصی پادتن ها، هیچکدام در مهار شاخص های فوق موفق نبوده اند. لذا استفاده از اختصاصی بودن مطلوب آن پادتن ها برای انتقال و رهایش هدفمند یک عامل سمی شیمیایی بسیار قوی به سلول های توموری سرطان پروستات، فرضیه اصلی طراحی و اجرای پروژه حاضر شد. مبنای این فرضیه، یک مدل خلاق از فناوری نانو مبتنی بر نسل جدیدی از کونژوگه های پادتن-دارو (ADCs) است که از پادتن با ابعاد نانومتری ذاتی اش، همزمان بعنوان عامل هدف گیری و حامل عامل سمی به درون سلول های سرطانی استفاده می نماید. این فناوری با معرفی دو نمونه مورد تأیید FDA به نام Adcetris® و Kadcyla® و همچنین بیش از 70 مطالعه جاری در مراحل آزمون بالینی، افق امیدوارکننده ای را در درمان هدفمند سرطان گشوده است. در این پروژه، ویژگی واکنش پذیری و اختصاصی بودن یکسری پادتن های تک دودمانی ضد PLAC1 ارزیابی شد. الگوی بیان زیست نشانگر PLAC1 در سه رده سلول های سرطانی پروستات شامل LNCaP، DU145، PC3 و یک رده سلول سرطانی کولون (LS180) بعنوان کنترل منفی، با روش های PCR، وسترن بلات و فلوسایتومتری بررسی شد. سپس با اضافه کردن گروه فعال آمینی به مشتق داروی کمپتوسینی، SN38، و تأیید آن به روش FT-IR، H-NMR، Mass و C-NMR، امکان اتصال آن به بخش هیدروکربنی پادتن فراهم شد. نسبت مولکول های SN38 متصل به پادتن بوسیله HPLC تعیین شد و سپس با استفاده از روش ایمونوفلورسانس(IF) و فلوسایتومتری، ویژگی اتصال، تمایل، و سرعت درون بری وابسته به پذیرنده پادتن (anti-PLAC1 antibody) با نوع متصل آن به داروی SN38 (anti-PLAC1-ADC) مقایسه شد. اثر سمیت سلولی anti-PLAC1-ADC به روش ریخت شناسی، فلوریمتری با cAM، آزمون های کامت و آپاپتوزیس در رده سلول های سرطانی پروستات و همچنین سلول های جداشده از بافت سرطانی پروستات (ex vivo study) ارزیابی شد. و میزان ایمنی آن نیز طی مطالعه درون تنی با مدل موش آزمایشگاهی (Balb/c) بررسی شد. نتایج بررسی بیان PLAC1، حضور قابل ملاحظه این پادگن در رده سلول های سرطانی پروستات را تأیید می نماید. در بین پادتن های تک دودمانی ضد PLAC1 تولید شده، پادتن 2H12C12، واکنش پذیری و اختصاصی بودن مطلوب تری در شناسایی پادگن PLAC1 نشان داد و لذا فقط از آن در ادامه مطالعه استفاده شد. پادتن 2H12C12 با ثابت اتصال نانومولار به پادگن PLAC1 متصل شده و با سرعت بالایی، حدود 15 دقیقه، 50 درصد آن به درون سلول های PLAC1+ هدایت می شود. نسبت اتصال مولکول SN38 به هر پادتن حدود 5/5 بدست آمد. این مقدار اتصال دارو به پادتن تغییر قابل ملاحظه ای در قدرت اتصال، تمایل و سرعت درون بری آن ایجاد نکرد. anti-PLAC1-ADC اثر سمیت سلولی انتخابی بر سلول های PLAC1+ ایجاد کرد و IC50 آن 62 نانومولار بود که حدود 15 برابر کمتر از SN38 است. نتایج مجاورت anti-PLAC1-ADC وisotype-matched-ADC به ترتیب با سلول های PLAC1-و PLAC1+ اثر سمیت سلولی قابل ملاحظه ای را نشان نداد. میزان القاء آپاپتوز anti-PLAC1-ADC متناسب با میزان بیان PLAC1 رده سلول های سرطانی و همچنین جدا شده از بافت سرطانی پروستات است و مطالعه درون تنی آن نیز اثر سمیت ناخواسته معنی داری را نشان نمی دهد. نتایج یادشده برای اولین بار ظرفیت ADCهای مبتنی بر پادتن ضد PLAC1 را به عنوان یک روش جدید ایمنی درمانی بیماران مبتلا به سرطان پروستات گزارش می نماید.

سلول های بن یادی جن ینی با تخریب جنین در مرحله بلاستوسیست و دستیابی به توده سلول ی داخلی به دست می آید. اما مطالعات اخ یر نشان م ی دهد که بلاستومرها ی جن ین 6 تا 8 سلول ی نیز توانا یی تول ید سلول های بن یادی جن ینی را دارند. در دهه اخیر، ای ن روش توانسته است به عنوان یک روش جا یگزین برا ی تول ید سلول های بن یادی جن ینی م طرح شود. استفاده از انواع کوچک مولکول ها در مح یط کشت، در مس یر تکامل دست یابی به سلول ها ی بنی ادی جنین ی از تک بلاستومرها موفقیت هایی را تاکنون به دنبال داشته است. ....

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.