هدف: هدف این مطالعه بررسی نقش دو ریز مغذی روی و اسید فولیک در ارتقا عملکرد اسپرم در مردان نابارور مبتلا به الیگوآستنوتراتواسپرمی و اثرات آنها در ارتباط با پلی مورفیسم ژن های دخیل در متابولیسم فولات می باشد. مواد و روشها: 83 مرد الیگواستنوتراتوزواسپرمی(OAT) در چهار گروه تجویزی اسید فولیک (5mg/day) و سولفات روی(220 mg/day) ، اسید فولیک و پلاسبو سولفات روی، سولفات روی و پلاسبو اسید فولیک، پلاسبو هر دو در نظر گرفته شد که به مدت 16 هفته دارو دریافت نمودند. قبل و بعد از تجویز نمونه های خون و مایع منی افراد مراجعه کننده به مرکز ناباروری ابن سینا جمع آوری شد و میزان غلظت اسپرم، تحرک و مورفولوژی اسپرم طبق معیارهای WHO بدست آمد. ارزیابی کروماتین اسپرم نیز با استفاده از رنگ آمیزی تولوئیدین بلو (TB)، آنیلین بلو (AB)، آکریدین اورنج(AO) و کرومومایسین (CMA3) A3 تعیین شد و میزان حیات اسپرم نیز با رنگ آمیزی ائوزین- نیگروزین مشخص شد. از طرفی، غلظت مالون دی آلدئید (MDA) سرم و مایع سمینال با دستگاه فلوئورمتری و غلظت TAC سرم و مایع سمینال با دستگاه اسپکتروفوتومتری اندازه گیری شد. غلظت اسید فولیک، ویتامین B12 و روی سرم و مایع سمینال به ترتیب با استفاده از گاما کانتر (تکنیک (RIA و دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. بررسی پلی مورفیسم ژن های (C677T) MTHFR و (A66G) MTRR پس از استخراج DNA ژنومیک از افراد و با استفاده از تکنیک PCR-RFLP انجام شد. یافته ها: در گروهی که هر دو اسید فولیک و سولفات روی را دریافت کرده بودند و نیز گروهی که فقط اسید فولیک را دریافت کرده بودند افزایش معنی داری در غلظت اسپرم یافت شد و در گروهی که سولفات روی دریافت کرده بودند کاهش معنی داری در درصد شکست DNA اسپرم مشاهده شد. وضعیت پراکسیداسیون لیپید و سطح آنتی اکسیدانی تفاوت معنی داری را نشان نداد. در مورد ژن MTHFR درصد افراد هموزیگوت برای موتاسیون C677T در گروه OAT و نورموزواسپرمی به ترتیب 7.9% و 10.4% بود و نتایج آماری اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان نداد .(P=0.1) در مورد ژن MTRR نیز درصد افراد هموزیگوت برای موتاسیون A66G در گروه OAT و نورموزواسپرمی به ترتیب 31.7% و 13% بود و از لحاظ آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه از لحاظ شیوع پلی مورفیسم A66G وجود دارد (P=0.02). نتیجه گیری: تجویز دو ریزمغذی روی و اسید فولیک می تواند در بهبود کیفیت و عملکرد اسپرم مردان نابارور مبتلا به الیگواستنوتراتوزواسپرمی موثر باشد. علاوه بر این در نژاد ایرانی به نظر می رسد پلی مورفیسم C677T به عنوان فاکتور خطر در ناباروری مردان نباشد ولی احتمالا پلی مورفیسم MTRR A66G به عنوان فاکتور خطر در ناباروری مردان مطرح باشد.

هدف: در طی مراحل تولید آنتی بادی منوکلونال، پس از به دست آوردن یک سلول هیبریدومای مولد آنتی بادی منوکلونال، نحوه تخلیص آنتی بادی منوکلونال از سوپ کشت سلول یا آسیت، مرحله ای مهم و حساس است که با توجه به کلاس آنتی بادی موردنظر، روش مناسب برای تخلیص، انتخاب می گردد. برخی از کلونهای هیبریدوما، تولیدکننده آنتی بادی از کلاس IgM هستند. در حال حاضر روشهای متعددی برای تخلیص IgM به کار می روند. در این میان می توان به ژل فیلتراسیون، کروماتوگرافی تعویض یونی، کروماتوگرافی هیدروفوب و کروماتوگرافی جذبی اشاره کرد. تخلیص IgM موجود در سوپرناتانت سلولی با مشکلات عدیده ای همراه است که معمولا با کاهش بازده تخلیص و از دست دادن آنتی بادی همراه می باشد. برای مثال از معایب استفاده از کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون، رقیق شدن نمونه و زمان بر بودن انجام آن است؛ مضافا بر اینکه معمولا با یک مرحله تخلیص،IgM  کاملا خالص به دست نمی آید و روشهای دیگری برای رسیدن به خلوص بالاتر لازم است. با توجه به ضرورت ابداع روشی برای امکان تخلیص آنتی بادی منوکلونال از سوپرناتانت سلولی، طراحی روشی سریع، آسان و مقرون به صرفه برای تخلیص IgM تولید شده، ضروری است. در این طرح تصمیم به این گرفته شد که علیه Mouse IgM، آنتی بادی پلیکلونال تهیه شده و نهایتا با این آنتی بادی، ستون کروماتوگرافی جذبی جهت تخلیص آنتی بادی های منوکلونال با کلاس IgM، از سوپ یا آسیت طراحی و ساخته شود. مواد و روشها: سلول هیبریدومای مولد آنتی بادی منوکلونال با کلاسIgM ، کشت داده شد. پس از آن که تعداد سلولها به حد لازم رسید، با تزریق آنها به موش، آسیت تولید شده و IgM موجود در آسیت با روش کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون استخراج گردید. خلوص IgM به دست آمده با SDS-PAGE، سنجیده شد. سپس این IgM به خرگوش تزریق شد تا آنتی بادی پلیکلونال ضد IgM به دست آید. سپس ستون کروماتوگرافی جذبی با لیگاند Mouse IgM ساخته شد و سرم خرگوش ایمن شده باMouse IgM  از این ستون عبور داده شد. آنتی بادی تخلیص شده با این ستون، جهت ساخت ستون کروماتوگرافی جذبی دیگری به کار گرفته شد که با استفاده از این ستون می توان IgM را در زمان کوتاه و با هزینه بسیار کمتر نسبت به روشهای دیگر و نیز با درجه خلوص بسیار بالا از آسیت یا سوپ سلولی تخلیص کرد. نتایج: پس از کشت سلولها و تزریق آنها به موش، از 1.5cc آسیت به دست آمده،Mouse IgM3.32mg  توسط ژل فیلتراسیون تخلیص شد و پس از تزریق آن به دو خرگوش، آنتی بادی Rabbit Anti Mouse IgM به دست آمده توسط ستون Sepharose-4B-Mouse IgM به مقدار 41mg به دست آمد که با آن دو ستون Sepharose-4B-Rabbit Anti Mouse IgM  ساخته شد و از آن برای تخلیص آنتی بادی منوکلونال با کلاس IgM از سوپ سلولی و آسیت استفاده شد و IgM تخلیص شده کاملا خالص بود. بحث: با توجه به مطالعات انجام شده و نتایج به دست آمده توسط سایر محققین، تصمیم بر آن گرفته شد که روشی ابداع شود که هم از لحاظ زمانی و هم مالی، مقرون به صرفه باشد. با توجه به اینکه بسیاری از مقالات به تکنیک کروماتوگرافی، اشاره و تاکید کرده اند و برخی نیز کروماتوگرافی جذبی را پیشنهاد نموده اند. عموم روشهای تخلیص IgM، حداقل 2 مرحله ای و برخی 3 یا 4 مرحله ای هستند. علاوه بر این، در برخی روشها بایستی یک یا چند مرحله پروسه ابتدایی روی سوپ یا آسیت حاوی آنتی بادی انجام داد و پس از آن، مرحله اصلی تخلیص IgM را آغاز کرد. اما به کمک ستون کروماتوگرافی جذبی، فقط در یک مرحله میتوان IgM منوکلونال را از آسیت یا سوپ سلولی تخلیص کرد و IgM کاملا خالص به دست آورد.

زمینه و هدف: بسیاری از مردان نابارور مبتلا به آزواسپرمی غیر انسدادی هستند. امروزه معمولترین روش برای ارزیابی وضعیت اسپرماتوژنز در این افراد انجام جراحی بیوپسی بیضه است. بررسی الگوی بیان ژنهای اختصاصی بیضه در این بیماران و استفاده آن به عنوان مارکر مولکولی برای پیش بینی حضور اسپرم در بیضه این بیماران منجر به پیشرفتی با اهمیت در روشهای درمانی خواهد شد. محتوای mRNA مایع منی می تواند اطلاعات ارزشمندی درباره وضعیت اسپرماتوژنز در بیضه بیمار فراهم کند که با روشهای سنتی هیستوپاتولوژی قابل شناسایی نیستند. روش بررسی: در این مطالعه الگوی بیان ژنهای اختصاصی بیضه DAZ، AKAP4، CSNK2a2، PRM1 و PRM2 بررسی و مقایسه بین نتایج مولکولی و پاتولوژی بیماران انجام شد. برای این کار تعداد 203 بیمار مبتلا به آزواسپرمی غیر انسدادی مراجعه کننده به مرکز درمان ناباروری و سقط مکرر ابن سینا مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه بیوپسی بافت بیضه توسط متخصص پاتولوژی در امور ناباروری ارزیابی شد. همچنین مقادیر هورمونهای FSH، LH و تستوسترون در سرم خون بیماران اندازه گیری شد. استخراج RNA از رسوب مایع منی با استفاده از محلول RNAbee صورت گرفت. با استفاده از آنزیم رونویسی معکوس، رشته cDNA از روی RNA سنتز شده و تکثیر شد. صحت و تمامیت cDNA حاصل با استفاده از PCR با پرایمرهای اختصاصی ژن تنظیمی بتااکتین آزمایش شد. با استفاده از پرایمرهای اختصاصی طراحی شده برای ژنهای مورد نظر PCR انجام شد. نمونه بیوپسی بیضه حاوی مراحل اسپرماتوژنز نرمال بعنوان کنترل مثبت داخلی در PCR ژنهای اختصاصی بیضه بکار گرفته شد.   یافته ها: نمونه های بتااکتین مثبت برای مطالعه انتخاب شدند (110 بیمار). نتایج مولکولی ژنهای DAZ، PRM1 و PRM2 با نتایج پاتولوژی همراهی معنی داری نشان داد. درحالیکه ژنهای AKAP4 و CSNK2a2 همراهی معنی داری با نتایج پاتولوژی نداشتند. مقایسه نتایج مولکولی و مقادیر هورمونها نشان داد که زمانیکه مقادیر هورمونهای LH و FSH در حد طبیعی یا بیشتر و هورمون تستوسترون در حد طبیعی با کمتر بود، نتایج مولکولی با نتایج پاتولوژی مشابهت نشان داد. نتایج مولکولی مربوط به 7 بیمار با نتیجه پاتولوژی آپلازی سلول ژرمینال مثبت بود که حضور اسپرماتوژنز در بیضه این افراد را بر خلاف نتیجه پاتولوژی تایید کرد. نتیجه گیری: معرفی این روش مولکولی غیرتهاجمی به عنوان یک تست تشخیصی با استفاده از رونوشتهای PRM1 و PRM2 و AKAP4 و نیز b-actin به عنوان ژن کنترل داخلی در مایع منی به پزشکان کمک خواهد کرد که وضعیت اسپرماتوژنز در بیضه مردادن مبتلا به آزواسپرمی غیر انسدادی را پیش بینی نمایند و از انجام بیوپسی های غیر ضروری به عنوان یک روش تهاجمی بر روی تعداد بسیاری از این مردادن جلوگیری شود.

زمینه و هدف: ایزوآنزیم GSTM وGSTP  آنزیم گلوتاتیون –S ترانسفراز در سطح اسپرم انسان وجود دارند که در محافظت علیه استرس اکسیداتیو نقش دارد بنابراین نقص در عملکرد این آنزیم بصورت کاهش یا فقدان فعالیت آنزیمی حاصل از تغییرات ژنتیکی می تواند یکی از دلایل کاهش باروری یا ناباروری مردان باشد. حذف کامل ژنGSTM1  ژنوتیپ نول را ایجاد می کند که فاقد فعالیت آنزیمی می باشد. ژنGSTP1  نیز دارای چندین واریانت می باشد و آلل b وc  آن که دچار جایگزینی والین در کدون 105 می باشند، فعالیت آنزیمی کمتری دارند. لذا هدف این مطالعه بررسی پلی مورفیسم ژن GSTM1،GSTP1  و ارتباط آن با فعالیت آنزیم گلوتاتیون –S ترانسفراز و پارامترهای اسپرمی می باشد. روش بررسی: مطالعه بصورت مورد – شاهدی، بر روی تعداد 95 مرد نابارور مبتلا به الیگوآستنوتراتواسپرمی و 26 مرد نورمواسپرمی بعنوان گروه کنترل انجام گردید. آنالیز مایع منی بر اساس روش استاندارد WHO برای هر دو گروه انجام گرفت. DNA ژنومی از نمونه های خون با استفاده از روش Salting out استخراج شد. پلی مورفیسم ژنGSTM1  با استفاده از دو جفت پرایمر، یک جفت پرایمرgstm1  و یک جفت پرایمر b-globin برای تایید تکثیر با استفاده از روش Multiplex-PCR بررسی گردید. بررسی پلی مورفیسم ژن GSTP1 در اگزون 5 و 6 با استفاده از PCR-RFLP انجام گرفت. فعالیت آنزیم گلوتاتیون –S ترانسفراز در سطح اسپرم با استفاده از روش اسپکتروفتومتری در طول موج 340 نانومتر و در دمای 37oC اندازه گیری شد. یافته ها: اختلاف میانگین پارامترهای اسپرمی شامل غلظت اسپرم، تعداد کل اسپرم، اشکال طبیعی و غیر طبیعی اسپرم و حرکت اسپرم با درجه a وd  بین دو گروه مردان الیگو آستنوتراتو اسپرمی از نظر آماری معنی دار بود (P<%5). ولی اختلاف میانگین حرکت اسپرم با درجه b, c و طول مدت ناباروری افراد بین دو گروه معنی دار نبود (P>%5). فراوانی ژنوتیپ نول ژن GSTM1 در مردان الیگوآستنوتراتواسپرمی و نورمواسپرمی به ترتیب 52.1% و %53.8 بود. اختلاف میانگین پارامترهای اسپرمی و فعالیت آنزیم گلوتاتیون S – ترانسفراز بین دو ژنوتیپ مثبت و نول GSTM1 در دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود (P>%5). میانگین فعالیت آنزیم گلوتاتیون S- ترانسفراز در دو گروه مردان الیگوآستنوتراتواسپرمی و نورمواسپرمی به ترتیب (اسپرم nmol/min/×106) و 7.07±1.68 بود که این اختلاف میانگین از نظر آماری معنی دار نبود (P>%5) نتایج پلی مورفیسم ژن GSTP1 نشان داد، که همه نمونه های مورد بررسی دارای ژنوتیپ I1e /I1e در کدون 105 باشند. فراوانی ژنوتیپ هموزیگوت(A1a/A1a 114) ، هتروزیگوت (Va1/A1a114)، هموزیگوت (Va1/Va1114) ژن GSTP1 در دو گروه الیگوآستنوتراتواسپرمی به ترتیب %81.1 و %17.9 و %1.1 و در گروه نورمواسپرمی به ترتیب %88.5و %11.5 و %0 بود . نتیجه گیری: فقدان فعالیت آنزیمی مربوط به ژنوتیپ نول GSTM1 تاثیری بر پارامتریهای اسپرمی و میزان کل فعالیت آنزیمی ندارد که ممکن است به دلیل فعالیت جبرانی سایر ایزوزیم های موجود در سطح اسپرم از جمله GSTP1 باشد.

مقدمه: اختلالات ایمونولوژیک به عنوان یکی از دلایل ناباروری بدون علت در نظر گرفته می شود و از این بین، آنتی بادی علیه زوناپلوسیدا یک اتو آنتی بادی مهم است که در اتیولوژی ناباروری باعث ایمونولوژیک مطرح می باشد. آنتی بادی ضد زوناپلوسیدا، باعث غیرقابل نفوذ شدن تخمک بوسیله اسپرم و بلاک روند لقاح می شود. از طرف دیگر مطالعات نشان می دهد وجود آنتی زونا آنتی بادی با شکست در سیکلهای IVF همراه است. بنابراین بررسی وجود این آنتی بادی در بیماران کاندید IVF ضروری به نظر می رسد چرا که در صورت وجود این آنتی بادی، میکرواینجکشن روش مناسب تری خواهد بود. هدف از این مطالعه بررسی شیوع آنتی زونا آنتی بادی در مایع فولیکولی بیماران نابارور و بررسی ارتباط آن با علت ناباروری و تعداد پانکچر قبلی و همچنین اثر این آنتی بادی بر نتایج میکرواینجکشن می باشد.مواد و روش کار: 96 بیمار، خانم نابارور، کاندید میکرواینجکشن، 40-19 سال (31.5±5.1) در 96 سیکل میکرواینجکشن، در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. در 16 بیمار (16.6%) علت ناباروری نامشخص و در 58% علت ناباروری، فاکتور ناباروری مردانه، در 10% ناباروری با علت لوله ای، در 7% فاکتور تخمدان، در 3% فاکتور لوله و فاکتور مردانه و در 4% فاکتور تخمدان و فاکتور مردانه، دلایل ناباروری را شامل می شود. تمام مایع فولیکولی ها با استفاده از تست الیزا جهت بررسی آنتی زونا آنتی بادی تحت بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از تست T-Test آنالیز شدند، Pvalue کمتر از 0.05 از نظر آماری Significant تلقی شد.نتایج: با استفاده از تست الیزا، از 96 بیمار تحت مطالعه 20% بیماران (20 نفر) آنتی بادی ضد زونا را در مایع فولیکولی نشان دادند. براساس علت ناباروری، 43% از بیماران نابارور با علت نامشخص (7 نفر)، آنتی زونا آنتی بادی را در مایع فولیکولی نشان دادند. در حالیکه تنها 16% از بیماران نابارور با علت مشخص این آنتی بادی را داشته اند. همچنین با تفکیک بیماران بر حسب علت ناباروری، 19% از بیماران نابارور با علت مردانه (11 نفر) و همچنین 20% از بیماران نابارور با علت لوله ای (2 نفر)، آنتی زونا آنتی بادی را در مایع فولیکولی نشان دادند. بقیه گروههای نابارور، آنتی زونا آنتی بادی را در مایع فولیکولی نشان ندادند. نتایج این بررسی نشان داد که آنتی زونا آنتی بادی در بیماران نابارور با علت نامشخص به طور معنی داری بالاتر از بیماران نابارور با علت مشخص است. مقایسه نتایج آنتی زونا آنتی بادی بر اساس تعداد پانکچر قبلی نشان داد که از 51 بیمار که تحت اولین پانکچر خود بوده اند، 11 نفر (21.56%) و از 45 بیمار با سابقه پانکچرهای متعدد 9 نفر (20.4%) آنتی زونا آنتی بادی در مایع فولیکولی داشته اند که اختلاف معنی داری را نشان نمی دهد. همچنین در مقایسه نتایج سیکل میکرواینجکشن در بیماران با آنتی زونا آنتی بادی مثبت در مایع فولیکولی، با بیماران فاقد آنتی زونا آنتی بادی در مایع فولیکولی نشان داد که اختلاف معنی داری بقیه دو گروه در خصوص تعداد آمپول HMG، طول فاز فولیکولار، تعداد اووسیت، تعداد جنین، میزان لقاح و میزان حاملگی کلینیکی وجود ندارد. همچنین با تفکیک بیماران بر حسب سن، نتایج مطالعه نشان داد که شیوع آنتی زونا آنتی بادی با سن ارتباط محسوسی نداشته و از نظر آماری ارتباط معنی داری بین سن و شیوع آنتی زونا آنتی بادی وجود ندارد.بحث: بعضی مطالعات شیوع بالای اختلالات ایمونولوژیک و اتو آنتی بادیها را در نازایی بدون علت نشان داده است و چند مطالعه محدود شیوع بالای آنتی بادی های ضد گامت را در بیماران نابارور با علت نامشخص مطرح کرده است. مطالعه ما نشان داد که آنتی بادی ضد زونا با شیوع بالائی در بیماران نابارور با علت نامشخص وجود دارد و همراهی آنرا با ناباروری به عنوان علت و یا فاکتور مساعد کننده ناباروری در این دسته از بیماران مطرح می کند.ارتباط بین میزان لقاح و حضور آنتی زونا آنتی بادی هنوز مورد سوال است. در واقع معدود مطالعاتی ارتباط بین حضور آنتی زونا آنتی بادی و شکست لقاح و یا میزان پایین لقاح در سیکلهای IVFمطرح کرده و اهمیت کلینیکی حضور آنتی زونا آنتی بادی در مایع فولیکولی در نتایج لقاح را نشان داده اند. در حالیکه بعضی مطالعات ارتباطی را بین حضور آنتی زونا آنتی بادی و شکست لقاح نشان نداده اند. در مطالعه ما که بر روی بیماران کاندید میکرواینجکشن انجام شد، ارتباط معنی داری بین حضور آنتی زونا آنتی بادی، تعداد تخمک، تعداد جنین، میزان لقاح، میزان حاملگی کلینیکی وجود نداشته است.بعضی مطالعات رل پروسه ی ایمونولوژیک ایجاد شده بدنبال میکروترومای ایجاد شده پس از پانکچر تخمدان و ایجاد اتو آنتی بادی علیه تخمدان را مطرح کرده اند. در حالیکه مطالعات دیگر ارتباطی بین پانکچرهای متعدد و سطح بالای آنتی بادی ضد زونا را نشان نداده اند. مطالعه ما نیز ارتباطی را بین پانکچرهای مکرر و سطح بالای آنتی زونا آنتی بادی نشان نمی دهد.در روی مطالعاتی، شیوع بالاتری از آنتی زونا آنتی بادی را در سن بالا گزارش کرده اند. در مطالعه بر حسب تفکیک سن بالای 35 و زیر 35 سال، تفاوت محسوسی بین شیوع آنتی بادی را در گروه سنی دیده نشد.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای آنتی زونا آنتی بادی درمایع فولیکولی بیماران نابارور بخصوص ناباروری با علت نامشخص و همراهی اتیولوژیک این آنتی بادی با ناباروری، بررسی آنتی زونا آنتی بادی در بیماران نابارور توصیه می شود. در ضمن در این دسته از بیماران میکرواینجکشن روش مناسبی جهت درمان ناباروری محسوب می شود.

مقدمه: اختلالات ایمونولوژیک به عنوان یکی از دلایل ناباروری بدون علت در نظر گرفته می شود و از این بین، آنتی بادی ضد اسپرم یک اتو آنتی بادی مهم است که در اتیولوژی ناباروری ایمونولوژیک مطرح می باشد. آنتی بادی ضد اسپرم باعث غیرقابل نفوذ شدن تخمک بوسیله اسپرم و بلاک روند لقاح می شود. همچنین آنتی اسپرم آنتی بادی روی تکامل جنین نیز موثر می باشد. از طرف دیگر وجود آنتی اسپرم آنتی بادی با شکست IVF همراه است. بنابراین بررسی وجود این آنتی بادی در بیماران کاندید IVF ضروری به نظر می رسد، چرا که در صورت وجود این آنتی بادی، میکرواینجکشن روش مناسب تری خواهد بود. با توجه به اینکه شیوع این آنتی بادی در مایع فولیکولی تابحال بررسی نشده است، این مطالعه با هدف بررسی شیوع آنتی اسپرم آنتی بادی در مایع فولیکولی بیماران نابارور انجام گردید.مواد و روش کار: 96 بیمار نابارور، کاندید میکرواینجکشن، 40-19 سال (31.5±5.1) در 96 سیکل میکرواینجکشن، در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. در 16 بیمار (%16.6) علت ناباروری نامشخص و در %56 علت ناباروری، فاکتور ناباروری مردانه، در %10 ناباروری با علت لوله ای، در %7 فاکتور تخمدان، در %3 فاکتور لوله و فاکتور مردانه و در %4 فاکتور تخمدان و فاکتور مردانه، دلایل ناباروری را شامل می شود. تمام مایع فولیکولی ها با استفاده از تست SpermMar  جهت بررسی آنتی اسپرم آنتی بادی تحت بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از T-Test آنالیز شدند،P-value  کمتر از 0.05 از نظر آماری Significant تلقی شد.نتایج: بر اساس علت ناباروری، %56 بیماران، ناباروری با علت male factor، %10.4 با علت ناباروری لوله ای، %8.3 فاکتور تخمدان، %4.1 فاکتور لوله ای و فاکتور مردانه %5.2 فاکتور تخمدان و فاکتور مردان، %16.6 با علت نامشخص نابارور بوده اند. نتایج بررسی آنتی اسپرم آنتی بادی، در دو مرحله با استفاده از SpermMar، نشان داد که هیچیک از بیماران تحت مطالعه آنتی اسپرم آنتی بادی را در مایع فولیکولی نشان نمی دهند.بحث: بعضی مطالعات شیوع بالای اختلالات ایمونولوژیک و اتو آنتی بادیها را در نازائی، بخصوص نازایی بدون علت نشان داده است و چند مطالعه محدود شیوع بالای آنتی بادی های ضد گامت را در بیماران نابارور با علت نامشخص مطرح کرده است. با توجه به تاثیر آنتی اسپرم آنتی بادی در روند لقاح و همچنین نقش مایع فولیکولی در رسیدگی و بلوغ نهایی تخمک و روند لقاح و لانه گزینی، بررسی حاضر با هدف بررسی حضور و شیوع آنتی اسپرم آنتی بادی در مایع فولیکولی انجام گرفت. در واقع در صورت حضور آنتی اسپرم آنتی بادی،IUI  و IVF سودمند خواهد بود. Chiu در سال 2003 نشان داد که آنتی اسپرم آنتی بادی در سرم %20 از زوجهای نابارور حضور دارد. همچنین Naz شیوع این آنتی بادی را در %9-36 بیماران نابارور گزارش نمود (11). این در حالی است که در هیچیک از نمونه های مایع فولیکولی مورد مطالعه، آنتی اسپرم آنتی بادی مشاهده نشده است. با توجه به اینکه مایع های فولیکولی با سیستم الیزا و همچنین با استفاده ازSperm Mar ، تست شده اند و سپس از این تست ها با الیزا نیز چک شد، عدم حضور این آنتی بادی در هیچیک از نمونه ها می تواند پیشنهاد کننده دو چیز باشد:1- با توجه به اینکه بیشتر مطالعات قبلی روی سرم انجام شده است، عدم حضور این آنتی بادی در مایع فولیکولی بیماران تحت مطالعه می تواند شیوع متفاوت آنتی اسپرم آنتی بادی در مایع فولیکولی در مقایسه با سرم را نشان می دهد.2- شیوع ناچیز آنتی اسپرم آنتی بادی در مایع فولیکولی بیماران نابارور تحت مطالعه، نشان دهنده تفاوت شیوع حضور این آنتی بادی در نمونه های ایرانی در مقایسه با مطالعات خارجی باشد.با توجه به اینکه آنتی زونا آنتی بادی در همین نمونه های مایع فولیکولی در مطالعه دیگری توسط همین محقق بررسی گردیده و شیوع آنتی زونا آنتی بادی در این نمونه ها %20 گزارش گردید، به نظر می رسد شیوع آنتی اسپرم آنتی بادی در مایع فولیکولی در مقایسه با دیگر عوامل ایمونولوژیک کمتر بوده و از اهمیت کلینیکی کمتری برخوردار باشد.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بسیار اندک آنتی اسپرم آنتی بادی در مایع فولیکولی بیماران نابارور تحت مطالعه، انجام تست در ابعاد جمعیت بزرگتر با تعداد نمونه بیشتر با تست آنتی بادی به طور همزمان در مایع فولیکولی و سرم توصیه می شود.

در پستانداران، اسپرم بلافاصله پس از انزال قادر به بارور کردن تخمک نمی باشد. بنابراین باید تحت یک سری از تغییرات مولکولی و بیوشیمیایی قرار گرفته تا بتواند تخمک را بارور نماید. این تغییرات بیوشیمیایی و مولکولی ظرفیت یابی نامیده می شود. در طول ظرفیت یابی اسپرم، مسیرهای انتقال پیام فعال شده و در نهایت منجر به افزایش فسفریلاسیون پروتئین ها در باقیمانده های تیروزین می شوند. افزایش فسفریلاسیون در باقیمانده های تیروزین پروتئین ها در طول ظرفیت یابی منجر به افزایش تحرک اسپرم، برهم کنش آن با زونا پلوسیدا و شروع واکنش آکروزومی می شود. با توجه به اینکه پروتئین های فسفریله شده نقش مهمی را در جنبه های مختلف ظرفیت یابی اسپرم از قبیل افزایش تحرک، برهم کنش با زونا پلوسیدا و واکنش آکروزومی دارند، بنابراین شناسایی این فسفوپروتئین ها حائز اهمیت است. استفاده از الکتروفورز دو بعدی به همراه وسترن بلات، دیدگاهی را برای شناسایی پروتئین های درگیر در سیگنالهای سلولی فراهم می آورد. در این مطالعه ما دیدگاه فسفوپروتئومیکی را بکار گرفتیم تا الگوی فسفوپروتئوم اسپرم مردان بارور، نرمواسپرمی و نابارور تراتواسپرمی مراجعه کننده به مرکز درمان ناباروری ابن سینا را به منظور فهم بیشتر علت اختلال در عمکرد اسپرم افراد نابارور تراتواسپرمی بررسی کنیم. سلول های اسپرم جداسازی شده بر طبق پروتکل استاندارد لیز شده و پروتئین هایشان استخراج شد. SDS-PAGE، الکتروفورز دو بعدی به همراه وسترن بلات برای بررسی الگوی فسفریلاسیون تیروزین پروتئین های اسپرم به کار گرفته شدند. نتایج نشان داد که الگوی فسفریلاسیون تیروزین در گروه بارور و نرمواسپرمی شبیه به هم بوده ولی با گروه نابارور تراتواسپرمی متفاوت می باشد. همچنین شدت فسفریلاسیون تیروزین پروتئین های اسپرم افراد بارور و نرمواسپرمی در طول ظرفیت یابی نسبت به افراد تراتواسپرمی به مراتب بیشتر می باشد. در اسپرم ظرفیت یافته افراد بارور حدود 36 و در افراد نرمواسپرمی حدود 47 لکه پروتئینی فسفریله شده شناسایی شدند که این پروتئین ها در اسپرم ظرفیت یافته افراد تراتواسپرمی وجود نداشتند و یا سطح فسفریلاسیون تیروزین دراین افراد به قدری کم می باشد که با استفاده از روشهای ذکر شده قابل شناسایی نمی باشد. این نتایج پیشنهاد می کند که اختلال در فسفریلاسیون باقیمانده های تیروزین پروتئین های اسپرم افراد تراتواسپرمی می تواند مسوول اختلال در برهم کنش با زوناپلوسیدای تخمک و واکنش آکروزومی در طول ظرفیت یابی بوده و در نتیجه منجر به ناباروری گردد.

زمینه و هدف: در زنان بارداری که دارای آنتی بادی ضد تیروگلوبولین هستند، میزان سقط جنین 2 تا 4 برابر بیشتر از افراد طبیعی است. هرچند اختلال در عملکرد تیروئید می تواند یکی از دلایل سقط در این افراد باشد، اما به نظر می رسد عوامل دیگری از جمله تاثیر مستقیم این اتوآنتی بادی بر بافت های تناسلی و آسیب رسانی به این بافت ها، می تواند در شیوع بالای سقط در این افراد نقش داشته باشد. در این پژوهش تلاش شده است تا با بررسی بیان ژن تیروگلوبولین در بافت های تناسلی موش های ماده نژاد Balb/c در فازهای مختلف سیکل استروس و در دوره های مختلف حاملگی در موش های حامله سینژنیک (Balb/c x Balb/c) و آلوژنیک (Balb/c x C57BL/6)، صحت این نظریه مورد ارزیابی قرار گیرد. روش بررسی: بافت های آندومتر، تخمدان و لوله فالوپ در فازهای مختلف سیکل استروس و بافت های آندومتر، جفت و دزی جوا، در دوره های مختلف حاملگی، از موش های حامله سینژنیک و آلوژنیک جدا شدند. سپس بیان ژن تیروگلوبولین با استفاده از دو زوج پرایمر اختصاصی به روش RT-PCR در بافت های مذکور مورد بررسی قرار گرفت. همچنین پس از تولید آنتی بادی پلی کلونال ضدتیروگلوبولین، بیان این آنتی ژن در بافت های مذکور به روش ایمونوهیستوشیمی و Dot Blot بررسی گردید. یافته ها: نتایج RT-PCR نشان داد که ژن تیروگلوبولین در بافت های آندومتر، تخمدان، جفت و دزی جوا در فازهای مختلف سیکل استروس و در دوره های مختلف حاملگی در موش های حامله سینژنیک و آلوژنیک بیان نمی شود. همچنین نتایج رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی بر روی بافت های مذکور نشان داد که این آنتی ژن و یا آنتی ژن های دارای اپی توپ مشترک با آن، در این بافت ها وجود ندارند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه برای اولین بار نشان داد که تیروگلوبولین در بافت های تناسلی موش های ماده نژادBalb/c  بیان نمی شود.

مقدمه: کلامیدیا تراکوماتیس یکی از عوامل شایع ایجادکننده بیماریهای منتقله از راه تماس جنسی است که قابل درمان می باشد. وضعیت اپیدمیولوژی کلامیدیا تراکوماتیس در زنان جوان به خوبی شناخته شده است؛ اما اطلاعات  راجع به شیوع عفونت در مردان بدون علامت زندانی محدود می باشد. هدف اصلی از این مطالعه تعیین شیوع عفونت ادراری تناسلی کلامیدیا تراکوماتیس با روش PCR بر روی نمونه ادرار در مردان زندانی در زندان قرچک ورامین بود.روش بررسی: این مطالعه بصورت توصیفی ـ تحلیلی و بطور مقطعی (Cross-Sectional) بر روی130مرد 16 تا 49 ساله بدون علامت زندانی در زندان قرچک ورامین انجام شد. نمونه گیری به روش تصادفی انجام شد. ابزار تحقیق پرسشنامه و نمونه ادرار بود که بصورت روزانه جمع آوری و جهت استخراج DNA و انجام PCR به پژوهشکده ابن سینا منتقل می گردید. یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS ver:13 و آزمونهای آماری تی مستقل، مجذور کای، فیشر و لجستیک یک متغیره و چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معنی داری 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: از تعداد 130 نمونه ادرار آزمایش شده به روش PCR فقط 3 مورد (%2.3) از لحاظ کلامیدیا تراکوماتیس مثبت بود. بر اساس آنالیز انجام شده عفونت در افراد باسواد، تاکنون ازدواج نکرده، بدون فرزند، بیکار، بی سرپناه، دارای بیش از یک شریک جنسی، معتاد، با سابقه بیش از یکبار زندانی شدن و ابتلا به بیماریهای هپاتیت B، هپاتیت C  و یا ایدز نسبت به افرادی که این سوابق را ذکر نکرده بودند بالاتر بود. اما این تفاوتها از نظر آماری معنی دار نبود.بحث و نتیجه گیری: به علت پایین بودن شیوع به نظر می رسد درحال حاضر غربالگری مردان بدون علامت زندانی از نظر عفونت کلامیدیا تراکوماتیس با روش PCR قابل توصیه نیست. با این وجود به منظور تعیین شیوع واقعی و تصمیم گیری قطعی برای غربالگری نیاز به مطالعات گسترده تر با پراکندگی و حجم نمونه بالاتر می باشد و بنظر می رسد بهتر است در مطالعات اپیدمیولوژیک در جوامع با میزان آلودگی پایین، از روشهای غربالگری ساده تر مثل سرولوژی استفاده شود.

مقدمه: با توجه به حمایت های سازمان بهداشت جهانی از حفظ سلامت جامعه و کنترل جمعیت و نیز بهداشت باروری، استفاده از فرآوردهای گیاهی بعنوان جانشین یا مکمل داروهای سنتزی ضد بارداری مطرح می باشد. با توجه به سنخیت بیشتر گیاهان دارویی با بدن انسان پیش بینی می‏شود که این داروهای گیاهی احتمالا دارای صدمات و عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای شیمیایی باشد. گیاه آب بشقابی با نام علمی Centella Asiatica از هزاران سال پیش در کشورهای آسیای شرقی، هندوستان چین به طور سنتی برای درمان بیماری های مختلف استقاده می شود. با توجه به اینکه این گیاه در منطقه تالاب بندر انزلی به صورت وحشی پراکنش دارد و کارهای تحقیقاتی زیادی روی آن انجام نشده است، در این تحقیق اثر ضد بارداری عصاره گیاه در موش صحرایی نر و ماده مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: ابتدا این گیاه از تالاب بندر انزلی جمع آوری و طی مراحل خاصی عصاره تام آن تهیه شد. سپس موشهای صحرایی نر و ماده نژاد ویستار 8 هفته سن با وزن g250-200 بصورت تصادفی انتخاب و به گروه های شش تایی تقسیم شدند. برای محاسبه LD50 در این مرحله موش صحرایی نر و ماده را به 10 گروه 6 تایی به عنوان حیوانات تحت آزمایش و 4 گروه 6 تایی به عنوان کنترل و گروه شم تقسیم شدند و موش ها به صورت خوراکی دوز های مختلف عصاره تام (1000mg/kg و 100و 50 و10 و 1) را دریافت کردند و گروه کنترل آب و گروه شم تنها حلال عصاره (Tween 80)دریافت نمودند. بعد از گذشت 24 ساعت تعداد مرگ و میر را در رت های نر و ماده ثبت شد. گروه کنترل آب، گروه شم حلال عصارهTween 80 و گروه سوم عصاره تام 10mg/kg، گروه چهارم عصاره تام 50mg/kg، گروه پنجم عصاره تام 80mg/kg، گروه ششم عصاره تام 100mg/kg به مدت 60 روز رت های نر و 14 روز رت های ماده به صورت خوارکی داده شد. در روز 61 و 15 پس از نمونه گیری و آزمایش آنالیز اسپرم، آسیب شناسی بافتهای بیضه، رحم و تخمدان انجام شد و در گروههای دیگر تحت مطالعه، تست باروری انجام گرفت. بعد از مشاهد تکثیر در حیوانات ماده این گروه ها از مراحل آزمایش خارج شدند. نتایج: مقدار LD50 برای عصاره تام گیاه در رت های نر و ماده 50mg میلی گرم با حدود اطمینان 1.9-2.2 بدست آمد. بر اساس نتایج بدست آمده دوزهای غیر کشنده 10mg/kg، 50، 80، 100 از عصاره برای بعدی در نظر گرفته شد. بررسی های بافت شناسی بیانگر ایجاد تغییراتی در سیر اسپرماتوژنز ، شامل از بین رفتن اسپرماتوزوئیدها، پر خونی بافت بینابینی در برخی توبولهای اسپرم ساز مشاهده شد، در حالی که در بافت رحم وتخمدان تغییراتی آسیب شناسی خاصی نسبت به گروه کنترل و شم مشاهده نشد. در نتایج آنالیز اسپرم کاهش مشخص و معنی داری در میزان اسپرماتوزوئیدهای زنده (**P<0.01) و متحرک (***P<0.001)، ذخیره اسپرم اپیدیدیم (***P<0.001) و میزان تولید اسپرماتوزوئید روزانه بیضه (*P<0.05) و کاهش باروری مشاهده شد. ولی تغییرات در مورفولوژی اسپرم مشاهده نشد. لذا با گذشت زمان 90-60 روز ترمیم سلولهای آسیب دیده، مجددا تولید مثل در نرها مشاهده شد. بحث: با توجه به نتایج به نظر میرسد که بتوان از عصاره این گیاه به عنوان عامل ضدباروری موقت در نرها استفاده کرد. بنابراین عصاره گیاه آب بشقابی یک ترکیب گیاهی ایمن بوده و بدون اینکه عارضه جانبی در اثر مصرف آن ایجاد شود، لذا میتوان آنرا برای کنترل باروری در انسان و حیوان مورد استفاده قرار داد. تحقیقات دیگری در رابطه با شناسایی ماده موثره و تهیه فرمولاسیون مناسب جهت اثر ضد باروری مورد نیاز می باشد.