این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که بمنظور بررسی نظرات مربیان کارشناسی ارشد پرستاری، دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاههای علوم پزشکی شهر تهران درمورد اولویتهای پژوهشی در آموزش پرستاری انجام شده است در این پژوهش جمعا 78 نفر از مربیان پرستاری دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد شاغل در یکی از دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاههای علوم پزشکی شهر تهران شرکت داشته اند.ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه بوده است که مشتمل بر 40 مورد حیطه های پژوهشی در آموزش پرستاری میباشد و در 9 بخش آمده است که از واحدهای پژوهش خواسته شده است نظرات خود را درباره اولویت پژوهشی هر مورد در یک مقیاس (پنج گانه) رتبه ای مشخص نمایند. ضمنا دو سووال باز نیز جهت اخذ نظرات اضافی در نظر گرفته شده است. پرسشنامه مذکور پس از اصلاح توسط اساتید پرستاری و علوم تربیتی مورد استفاده قرار گرفت.داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های این پژوهش در 17 جدول خلاصه گردیده است. برمبنای نتایج این پژوهش مهمترین اولویتهای تحقیق در آموزش پرستاری عبارت از بررسی و پژوهش درباره: موانع بین آموزش تئوری، کارورزی بالینی، و خدمات پرستاری، روشهای آموزش مهارتهای بالینی، روشهای ارزشیابی بالینی، معیارهای انتخاب مربیان، آموزش ضمن خدمت، پرستاری بهداشت جامعه، پرستاری بیماریهای داخلی و جراحی، پرستاری کودکان و پرستاری ویژه است.همچنین نتایج این بررسی نشان داد که نوع گرایش مقطع کارشناسی ارشد و سابقه آموزشی بر روی نظرات مربیان درباره اولویتهای پژوهشی بی تاثیر است. در حالی که متغیرهای سوابق اجرای طرحهای تحقیقاتی، و سابقه همکاری بعنوان استاد راهنما و با مشاوربودن در نظرات مربیان موثر میباشد.در پایان این پژوهش نیز با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاداتی بمنظور انجام مطالعات بعدی دراین زمینه ارایه گردید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: زنان نابارور از مشکلات روانشناختی، هیجانی و عاطفی بیشتری نسبت به زنان بارور رنج می کشند، از طرفی زمانیکه بچه دار می شوند با توجه به فرایند پرزحمت و پرهزینه درمان ناباروری دقت و وسواس بیشتری نسبت به کودک خود به خرج می دهند و این امر ممکن است کیفیت زندگی آنان را دستخوش تغییراتی سازد. این تحقیق با هدف بررسی وضعیت کیفیت زندگی مادران نابارور در مقایسه با مادران بارور قبل و بعد از تولد کودک انجام شد. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه مداخله ای است که بر روی 86 مادر باردار به روش کمک باروری مراجعه کننده به پژوهشکده رویان بعنوان گروه مداخله و 76 مادر باردار به روش طبیعی مراجعه کننده به متخصصین زنان بعنوان گروه شاهد انجام شد. نمونه ها بصورت در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه فرم کوتاه (SF-36) را جهت بررسی کیفیت زندگی قبل و بعد از تولد کودک تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان دادند که کیفیت زندگی مادران باردار به روش کمک باروری و همچنین مادران باردار به روش طبیعی، بعد از تولد کودک نسبت به قبل از تولد افزایش یافته بود. کیفیت زندگی مادران باردار به روش کمک باروری بعد از تولد کودک نسبت به مادران باردار به روش طبیعی بیشتر بود (p<0.001). سلامت جسمی مادران بین دو گروه مداخله و شاهد (بعد از تولد کودک) معنی دار نبود (P=0.341)، اما سلامت روان مادران بین دو گروه مداخله و شاهد (بعد از تولد کودک) معنی دار بود (p<0.001). نتیجه گیری: توجه به ابعاد کیفیت زندگی مادران نا بارور و برنامه ریزی برای ارتقای آن می تواند سبب ارتقای سطح سلامت زوجین نابارور گردد.

در میان روش های موجود در درمان سرطان، فتودینامیک درمانی (PDT) روشی جدید برای درمان سرطان و برخی از ضایعات غیر بدخیم است. این روش شامل فعال شدن یک حساسگر نوری بوسیله نور با طول موجی مشخص است که با مولکول اکسیژن واکنش داده و اکسیژن منفرد و یا گونه های فعال اکسیژن (ROS) تولید می کند که در نهایت منجر به مرگ سلول توموری می گردد. کورکومین، ترکیب فعال زردچوبه، به عنوان یک عامل ضد سرطان قوی در برابر بسیاری از انواع مختلف سرطان ها شناخته شده است. مطالعات نشان می دهد که کورکومین می تواند به عنوان یک ترکیب حساسگر نوری در فتودینامیک درمانی مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، عمده نقطه ضعف کورکومین حلالیت آبی ضعیف آن است. در این مطالعه برای بهبود کارائی آن در درمان سرطان، کورکومین را در لایه های هیدروکسیدهای لایه مضاعف (LDH) قرار گرفت و نانو ذرات هیبریدی هیدروکسیدهای لایه مضاعف &#x2013; کورکومین سنتز شد. مطالعات پراش اشعه ایکس (XRD)، SEM و TEM میکروسکوپی نشان می دهد که کورکومین در لایه میزبان تثبیت شده است. با توجه به نتایج طیف سنجی، حلالیت در آب کورکومین افزایش یافته و میزان بارگذاری کورکومین در LDH در حدود 50&#x66A; می باشد. سپس اثرات نانوذرات هیبریدی هیدروکسیدهای لایه مضاعف-کورکومین و کورکومین تنها در رده سلولیMDA-MB-231 سرطان سینه بررسی شد در ابتدا سلول های MDA-MB-231 با غلظت های مختلف از کورکومین تنها و نانوهیبرید کورکومین 24به مدت ساعت در پلیت های 96 خانه ای کشت داده شدند. سپس سلول ها در معرض تابش منبع نوری به مدت 30 دقیقه قرار گرفتند. پس از تابش نور، توان زیستی سلول ها با استفاده از روش MTT اندازه گیری شد. مطالعات میکروسکوپی جهت بررسی مورفولوژی سلول ها انجام گرفت. به منظور مشخص شدن اثر این ترکیب بر کلونی زائی سلول ها، تست کلونی انجام گرفت. در نهایت برای بررسی نوع مرگ سلولی ایجاد شده رنگ آمیزی دوگانه و برررسی با میکروسکوپ فلورسانس و تست فلوسایتومتری انجام گرفت. نتایج این مطالعه نشان می دهد که در غیاب نور تغییرات زیادی دربقای سلول های سرطانی در حضور نانو هیبرید کورکومین و کورکومین نسبت به حالت کنترل مشاهده نمی شود. در حضور نور، تغییرات بقا سلول ها در حضور نانوهیرید کورکومین نسبت به کورکومین بیشتر می باشد. تست کلونی زائی با غلظت IC50 از نانوهیبرید کورکومین نشان می دهد که این ماده باعث کاهش کلونی زائی سلول های سرطانی شده است. نتایج حاصل از رنگ آمیزی دوگانه EB/AO و همچنین فلوسایتومتری تائید کننده وقوع مرگ از نوع آپوپتوز در سلول های سرطانی تحت فتودینامیک درمانی با نانو هیبرید کورکومین است. این بررسی نشان می دهد که فتودینامیک درمانی با واسطه نانو هیبرید کورکومین نسبت به کورکومین، کارائی فتودینامیکی را به مقدار قابل توجهی افزایش می دهد که می تواند نشان دهنده پتانسیل LDH به عنوان حامل کورکومین در درمان فتودینامیکی سرطان سینه باشد.

مصرف و کاربرد بالینی متیلن بلو به خصوص به عنوان حساسگر نوری، به دلیل احیای سریع آنزیمی در محیطهای بیولوژیکی، محدود شده است. در این مطالعه نانوذرات دولایه زیرکونیوم فسفات سنتز و سازگاری زیستی آنها بررسی شد. مواد سنتز شده به عنوان سیستم انتقال دارو برای تحویل حساسگر متیلن بلو جهت بهبود بخشی به اثر فتودینامیکی متیلن بلو بر روی سلول های سرطانی انسان را بکار گرفته شد. نانو هیبرید های سنتز شده زیرکونیوم فسفات-متیلن بلو با استفاده از تکنیکهای پراش اشعه ایکس (XRPD)، میکروسکوپ اسکن الکترونی (SEM) و آنالیز توزین حرارتی یا تجزیه گرما وزنی (TGA)، از لحاظ خصوصیات فیزیکو شیمیائی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سازگاری زیستی نانو ذرات سنتز شده بر روی سلولهای فیبربلاست Hu02 و همچنین سلولهای MDA-MB-231 سلول های سرطان سینه انسان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که نانوذرات ZrP-MB می توانند سمیت تاریکی متیلن بلو را کاهش داده و سازگاری زیستی خوبی را در شرایط تاریکی نشان دهند. اثر فوتودینامیکی نانوذرات زیرکونیوم فسفات-متیلن بلو بر روی سلولهای سرطان سینه انسان رده MDA-MB-231، با استفاده از روشهای MTT، تست کلونی زائی، رنگ آمیزی دوگانه آکریدین اورنج / اتیدیوم بروماید و تشخیص آپوپتوز به روش فلوسایتومتری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که نانو هیبرید های زیرکونیم فسفات-متیلن بلو توانستند به طور قابل توجهی اثر فتودینامیک درمانی را بر سلول های سرطانی بدن انسان از طریق مکانیزم مرگ سلولی آپوپتوز بهبود بخشند. در نهایت می توان گفت نانوذرات هیبریدی زیرکونیوم فسفات-متیلن بلو میتوانند به عنوان نانومواد هیبریدی امیدوارکننده جهت انتقال موثر حساسگرهای نوری و برخی داروها در درمان سرطان بکار برده شوند.

«Gn R.H» در فرم آنالوگ آن (بوسرلین همراه با H.M.G) در درمان بیماران «I.V.F» استفاده می شود. این «آگونیست» قادر است تعداد زیادی «فولیکول» را وارد جریان تخمک گذاری کند. در حالی که از سطوح بالای «L.H و L.H surge» خودبه خودی جلوگیری می نماید. در این تحقیق فقط بیمارانی مورد بررسی قرار گرفته اند که تشخیص آن ها «Tubal Factor» بوده است و مشکلات رحمی، تخمدانی نداشته و همسر آن نیز «Male Factor» نبوده است. گروه اول بعد از درمان طولانی مدت با «بوسرلین»، زمانی که به یک وضعیت«هیپوگنادوتروپیک» رسیدند، «H.M.G» دریافت کردند و گروه دوم با «H.M.G» به تنهایی درمان شدند که نتایج به شرح زیر است: از 139 بیمار گروه اول 85 بیمار یعنی 61.15%، «ترانسفر» داشتند که در 15.29% آن ها منجر به حاملگی شده است. از 72 بیمار گروه دوم 36 بیمار یعنی 63.88% «ترانسفر»داشتند که در 15.21% آن ها منجر به حاملگی شده است.

«هم کشتی» (Co-culture) کشت هم زمان جنین با سلول های سوماتیک یکی از روش های مفید برای بهبود تکوین جنین قبل از لانه گزینی در محیط «in Vitro» می باشد. در این مطالعه اثر «هم کشتی» نواحی مختلف «اویداکت انسان» بر جنین های موش بررسی شد. بدین منظور جنین های دوسلولی ابتدایی موش (36 ساعت پس از تزریق (Hcgبا «اپیتلیوم نواحی آمپولا» (A)، «ایستموس» (I)، «مخلوط آمپولا ایستموس» (A+I) و گروه کنترل (C) (مجموعه 10-%10 FCS & Ham's F) کشت شدند. نتایج با آزمون «X2» آنالیز شدند. بعد از 96 ساعت گروه های «هم کشتی [(A+I),(I),(A)]دارای درصد «بلاستوسیت» بیش تری نسبت به گروه کنترل (C) بودند (به ترتیب 53، 42، 39، 34%، P<0.001 برای A). علاوه بر این بعد از 120 ساعت درصد «هچینگ بلاستوسیت» بیش تری در «هم کشتی ها مشاهده شد. (به ترتیب 22، 22، 19، 8%) P<0.01) برای I)، (A)، P<0.01 برای A+I) بنابراین ممکن است: - فاکتور یا فاکتورهای اویداکتی ناشناخته ای تکوین جنین های دوسلولی موش را در «هم کشتی ها» تحریک کند. - «هم کشتی» جنین ها با «اپیتلیوم آمپولا» سبب تکوین درصد بیش تری از جنین ها شود.

3تا 6% از کودکان در معرض خطر بالای مشکلات برقراری ارتباط هستند. متخصصین اطفال در کار بالینی خود، در زمینه تشخیص و ارزیابی اختلالات گفتار و زبان کودکان به دلیل فقدان ابزارهای استاندارد دچار مشکل هستند . به منظور ارزیابی حوزه ارتباطی آزمون ASQ و بررسی صحت تشخیصی آن، در مورد کودکان از سن 4 ماهگی تا 3 سالگی با آزمون ELM و از سن 3 سالگی تا پایان 5 سالگی با آزمون -p:3 TOLD که توسط آسیب شناس گفتار و زبان بررسی شده اند، نتایج مقایسه شده اند. نوع مطالعه بررسی تست ها بوده و نمونه گیری به صورت غیر تصادفی متوالی به مدت یک سال انجام شد و تعداد 434 کودک سنین بین 4 تا 60 ماهه ابتدا تحت تست ASQ قرار گرفته و نتایج آزمون توسط متخصص اطفال به صورت قبول یا رد در پرونده ثبت شد. سپس کودک به واحد گفتار درمانی مراجعه و براساس سن کودک به وسیله آزمون های استاندارد ELM یا TOLD-p:3 مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج آن در پرونده ثبت شد. نتایج حاصل از دو ارزیابی مقایسه و حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی و نسبت درست نمایی مثبت و منفی آزمون محاسبه شد. میزان حساسیت حوزه ارتباطی آزمون ASQ 41%، ویژگی 95%، ارزش اخباری مثبت و منفی آزمون به ترتیب 57% و 91%، نسبت درست نمایی مثبت و منفی حوزه ارتباطی آزمون به ترتیب .29 و 0.6به دست آمد. با توجه به میزان ویژگی بالا و حساسیت پایین آزمون و ارزش اخباری منفی بالای آزمون، استفاده از حوزه ارتباطی آزمون ASQ جهت غربالگری و پیگیری تکاملی کودکان 4 تا 60 ماهه، وسیله ای مفید محسوب می شود.

از آنجا که اسپرم ها بعد از ساخته شدن در بیضه وارد «اپیدیم» شده و با گذر از آن به بلوغ می رسند بر آن شدیم که قابلیت بارورسازی اسپرم های نواحی مختلف «اپیدیم موش» را در دو وضعیت شسته و ناشسته مورد بررسی قرار دهیم. برای این منظور، تخمک های حاصله از «اویداکت موش ماده» با اسپرم های آزاد شده از هر ناحیه «اپیدیم» در دو وضعیت شسته و ناشسته تلقیح و بعد از 6-5 ساعت، برای رویت پیش هسته ها (ابتدایی ترین مرحله جنین) مورد ارزیابی قرار گرفتند. درصد قابلیت بارورسازی اسپرم های ناشسته ناحیه سر 15.62%، ناحیه تنه 29.38% و ناحیه دوم 56.20% بود که اختلاف معنی داری (P<0.001) بین آن ها وجود داشت و درصد قابلیت بارورسازی اسپرم های شسته شده ناحیه سر 17.61%، ناحیه تنه 39.44% و ناحیه دم 90.63% بود که مجددا اختلاف معنی داری (P<0.001) بین آن ها مشهود است. نتایج حاصل بیانگر این مطلب است که عبور اسپرم ها از طول «اپیدیم» بالاخص ناحیه دم «اپیدیم»برای کامل شدن مرحله بلوغشان ضروری است. وجود عوامل مهار کننده در طول «اپیدیم موش» برای ممانعت از بروز واکنش «اکروزومی» و در نهایت بارورسازی، به اثبات رسیده است. از این تاثیر «سوپرناتنت»های حاصل از نواحی مختلف «اپیدیم موش» بر اسپرم های ظرفیت یافته مورد بررسی قرار گرفتند. درصد قابلیت بارورسازی اسپرم های ظرفیت یافته در حضور «سوپر ناتنت»های حاصل از ترشحات ناحیه سر 74.51%، در حضور «سوپرناتنت»های حاصل از ترشحات ناحیه تنه 11.49% و در حضور «سوپرناتنت»های حاصل از ترشحات دم4.15 % بود. از آنجا که فعالیت عوامل مهارکننده با بلوغ اسپرم رابطه مستقیم دارد.از نتایج حاصل این طور استنتاج می شود که ناحیه سر «اپیدیم» شامل حداکثر اسپرم های نابالغ بوده و به تدریج که این اسپرم ها به ناحیه دم «اپیدیم» رانده می شوند به حداکثر درجه باروری خود می رسند.

این تحقیق با مطالعات آماری در زمینه زوج نابارور و بررسی علل ناباروری در کشور انجام گرفته است. روش مطالعه به صورت «Retrospective» بوده است که بر روی 2500 زوج نازا در پژوهشکده «رویان» انجام یافته است. مهم ترین علل نازایی عبارتند از: Ovulatory Fact .1 Male Fact .2 Cervical Fact .3 Tubal Fact .4 5.Uterin Fact Unexplained Fact .6 هدف از مطالعه، بررسی میزان شیوع هر یک از عوامل نام برده در ایران بوده است و نتیجه آن به شرح ذیل می باشد: 1. Male fact 24.57 36.68 Femal fact .2 3.92 Common fact .3 6.08 Unexplaned fact .4 در مقایسه با آمار «American Fertility Society» در این مرکز عامل «Male Fact» به میزان قابل توجهی افزایش داشته است و به نظر می رسد با توجه به این که زوج های نازا از مراکز مختلف کشور به این مرکز ارجاع شده اند، بعضی موارد مربوط به «Femal Fact» مانند «Ovulatory Fact» با درمان در مطب و برخی موارد مانند «tubal fact» با جراحی در مراکز دیگر درمان شده و موارد مربوط به «Male » به این مرکز ارجاع شده است.