استفاده از گیاهان آبزی برای خوراک انسان کمتر مورد توجه قرار گرفته است. محققین انگلیسی زمان جنگ دوم جهانی روی عصاره پروتئین برگ گیاه، (Leaf protion) مطالعاتی را شروع کردند ولی این امر بطور جدی دنبال نشد در عوض بسیاری از محققین وقت خود را صرف پژوهش در مورد استفاده از این گیاهان بعنوان غذای نشخوارکنندگان، کود (کود سبز، ماده معدنی، کمپوست، بیوگاز) و غذای آبزیان گیاهخوار مثل ماهی کردند. اگر چه این موارد استفاده جزء مراحل تولید غذا محسوب می گردد ولی بطور مستقیم برای انسان استفاده نمی شود.گیاهان آبزی جزء محصولاتی هستند که ارزش غذایی بالقوه زیادی دارند، این گیاهان بسیار پرمحصول هستند و به شخم، کود، بذر و دروکردن احتیاجی ندارند، بیش از 40 گونه از گیاهان آبزی خوراکی هستند ولی تعداد کمی از آنها بعنوان یک کمبود غذایی مورد استفاده قرار می گیرند. گزارش شده است که بسیاری از این گونه ها براساس ماده خشک بیش از ده درصد پروتئین دارند که به این شکل با علوفه های خشک معمولی قابل مقایسه می باشند.آزولایک سرخس کوچک آبزی است که در سطح جهان پراکندگی وسیع دارد. مشخص شده است که این سرخس مقادیر قابل توجهی مواد غذایی ماکرو و میکرو و همچنین ارزش پروتئین خام بالا بمیزان 23-37 درصد دارد. گرچه موارد استفاده اصلی آزولا بعنوان کود سبز است، ولی اخیرا بر روی استفاده از آزولا بمنظور تغذیه انسان و دام تحقیقاتی صورت پذیرفته است.اخیرا یکی از گونه های علوفه آبی که بعلت ارزش بالقوه اش بعنوان کود سبز و همچنین خوراک انسان و برخی دامها در فیلیپین مورد توجه قرار گرفته است، آزولا می باشد.استفاده از آزولا بصورت علوفه تازه، خشک یا تخمیر شده برای خوک، طیور و ماهی در سراسر آسیا و مناطقی از آفریقا مرسوم بوده است، قطعات کوچک آزولا برای علوفه، در کانالها و مردابها در سراسر جنوب غربی چین رشد می کند.

هدف از اجرای طرح به کارگیری استراتژی های مدیریت پایدار برای توسعه این گیاه در استان به دلیل اهمیت علمی، زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی بامبو است. بامبو می تواند منبع اولیه مناسب برای مبلمان سازی، ساختمان سازی، خمیر کاغذ، تخته لایه، انرژی زیستی، غذا، علوفه و مواد دارویی باشد. این گونه در بهبود وضعیت محیط زیست، حفاظت تنوع زیستی، حفاظت آب و خاک و با داشتن پتانسیل تصفیه فاضلاب نقش مهمی را ایفا می کند. همچنین بامبو با داشتن ویژگی رشد سریع، قدرت بالای حفاظت خاک، کاربرد چندمنظوره و سازگاری با رویشگاه های با کیفیت پایین، می تواند به عنوان گونه مناسب احیای جنگل مدنظر قرار گیرند. پروژه مورد نظر در دو فاز عرضه شده که فاز اول شامل سه مرحله بررسی کتابخانه ای با توجه به چارچوب های موجود در چهار گروه شناسایی گونه های موجود (گونه های موجود در ایران و سایر کشورها) روش کاشت و برداشت (شیوه های مختلف کشت سایر گونه های بامبو)، جایگاه گونه در مباحث اقتصادی و مشکلات و روش های مقابله با تکثیر بی رویه آن دسته بندی شده، پس از مرحله بررسی کتابخانه ای مراحل بعدی شامل مطالعات میدانی در کشورهای صاحب نام در تجارت بامبو (با سفر به یکی از ایالت های کشور چین)، بررسی وضعیت محیطی گیلان و تشخیص میزان سازگاری گونه فوق که به کمک دانش GIS برنامه ریزی و اجرا شد.

در جهان امروز و به ویژه در ایران مقوله استفاده بهینه از منابع آب یک امر استراتژیک محسوب می شود و به همین دلیل اجرای طرح های توسعه منابع آب و در نتیجه بهره برداری بهینه از شبکه های آبیاری و زهکشی ضرورتی فراگیر دارد. اما بدون انجام مطالعات اجتماعی به منظور فراهم آوردن شرایط لازم جهت گذار از وضع موجود بهره برداری از آب های سطحی و زیرزمینی به وضع مطلوب یعنی بهره برداری از شبکه های مدرن، اینکار میسر نیست. بر این پایه، پژوهشگران در طرح حاضر تلاش کردند پروسه انجام مطالعات اجتماعی شامل شناخت وضع موجود معرفی عوامل تغییر، شناسایی موانع و تسهیل کننده های تغییر را تشریح کنند و ضمن اولویت بندی عوامل تغییر شامل عوامل تکنولوژی، نظام آبیاری، نظام زراعی، نظام بهره برداری و نگهداری و مشارکت ذینفعان در کلیه سطوح، راهکارهای معینی برای اثربخشی بیشتر مطالعات اجتماعی در فرایند بهره برداری بهینه از شبکه های مدرن ارائه نمایند.

مطالعات متخصصان مختلف از جمله کودا (Kovda)، فاموری و دیگران نشان میدهد که در ایران حدود 25 میلیون هکتار اراضی شور و قلیایی وجود دارد که تقریبا %15 سطح کل کشور، %30 سطح دشتها و فلاتها و بیش از %50 خاکهای قابل آبیاری و کشاورزی آنرا تشکیل میدهد. بنابراین بایستی مساله شوری و قلیاییت خاک و آب آبیاری را در ایران یک مساله جدی تلقی کرده و در جهت رفع و تعدیل آن گامهای موثر و جدی برداشته شود.خوشبختانه از بسیاری از این اراضی به آسانی میتوان استفاده بعمل آورد، زیرا شرایط لازم برای تولید و حاصلخیزی را دارا میباشند و فقط شوری و قلیاییت مانع آبادانی آنها گردیده است، که این نقیصه نیز با عملیات اصلاح اراضی و کاربرد مواد اصلاح کننده و تعبیه سیستم زهکشی به سهولت مرتفع خواهد گردید. کاربرد مواد شیمیایی گوناگون از جمله گوگرد و مشتقات آن جهت اصلاح خواص فیزیکوشیمیایی خاکهای شور و قلیا حدودا " از سال 1920 و عمدتا " در ایالات متحده آمریکا و شوروی آغاز گردیده است و روزبروز بر میزان مصرف آن افزوده شده است. امروز استفاده از گوگرد در کشاورزی بیش از 60 درصد کل مصرف جهانی گوگرد را شامل میشود و اگر چه این مقدار به مصارف متعددی از جمله تغذیه گیاهی، تهیه آفت کش، تهیه کودهای شیمیایی و غیره میرسد ولی میزان مصرف آن که جهت اصلاح خواص فیزیکوشیمیایی خاکهای شور و قلیا، تعدیل واکنش خاکهای قلیایی و بالا بردن قابلیت جذب بعضی از عناصر غذایی کم مصرف بکار میرود رقم بالایی را شامل میشود.

گیاه سیب زمینی بعنوان یکی از محصولات عمده زراعی در جهان و ایران مورد کشت و زرع قرار می گیرد. استان زنجان در ردیف پنجمین استان کشور به لحاظ کشت و تولید سیب زمینی قرار گرفته است و شش درصد سطح زیر کشت این محصول را در کل کشور دار می باشد. در سال 1369 سطح زیر کشت سیب زمینی در استان زنجان 7281 و میزان برابر 77520 تن بوده است. محصول سیب زمینی در ایران عمدتا مصرف غذایی داشته و بخش عمده ای از انرژی غذایی جامعه را تامین مینماید.در سایر کشورهای دنیا اهمیت این محصول در مصارف صنعتی در تهیه الکل در حفر چاههای بزرگ نفتی برای استحکام تاسیسات مربوطه، تهیه لوسیون های بهداشتی و زینتی و غذای کودکان، بسیار زیاد است. اهمیت اقتصادی و غذایی این محصول موجب گردیده است تا مراکز پژوهشی بزرگی در دنیا به روی این محصول تحقیقات گسترده ای انجام دهند، تا کنون بیش از 120 رقم مختلف از این گیاه معرفی گردیده است که هر کدام دارای صفات مشخصی است. به لحاظ اهمیت و جایگاه این محصول در رفع بخش عمده ای از نیازمندی بشر، افزایش تولید این محصول از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در این رابطه مطالعه و بررسی عوامل افزایش تولید اهمیت ویژه ای مییابد. از عواملی که تولید این محصول را تحت تاثیر قرار می دهند پاتوژن های مختلف گیاهی هستند که بنحوی تولید این محصول را تهدید می نمایند.قارچها گروه عمده ای از عوامل مهم بیماریزا می باشند که به غده های انباری و بوته های داخل مزرعه خسارت وارد نموده و موجب کاهش این محصول می گردند. بدون شناخت این قارچها امکان کنترل و مبارزه با آنها وجود نخواهد داشت.طی مکاتباتی که با مراکز تحقیقاتی و اجرایی کشاورزی استان بعمل می آمد، مشخص گردید قارچها خسارات زیادی به این محصول وارد می نمایند لذا بنا گردید بیماریهای ناشی از قارچها در سیب زمینی مورد بررسی اجمالی قرار گیرد. طی بررسی که در دوسال گذشته صورت گرفت و نمونه های متعددی از غده و بوته های مشکوک به آلودگی جمع آوری گردید. مجموعا 178 نمونه، از ارقام مختلفی که در منطقه مورد استفاده قرار می گرفت، شامل ارقام مورن، آئولا، دراگا، آلفا و محلی، مورد بررسی شد. نمونه های مورد بررسی پس از ضد عفونی سطحی در محیط کشت P. D. A مورد کشت قرار گرفتند. نمونه های کشت شده در دمای 25 درجه سانتیگراد نگهداری شده و پس از رشد قارچها، نسبت به جداسازی و خالص نمودن آنها مبادرت شد.از قارچهای رشد کرده پرپاراسیون تهیه شد و اندامهای مختلف قارچ مورد بررسی قرار گرفت. میزان رشد کلنی قارچ های فوزاریوم در 4 روز بررسی شد. با توجه به عوامل مورد نیاز در شناسایی قارچها و با استفاده از منابع موجود و انجام تست بیماریزایی، قارچهای جدا شده مورد شناسایی قرار گرفتند و مجموعا 13 گونه از 7 جنس قارچ و بوته و غده سیب زمینی جدا گردید. 1- Alternaria solanj2- verticillium albo- atrum3- Phytophthora infestans4- Rhizoctonia Solani5- Fusarium Solani6- F. Oxysporum7- F. Sulphureum8- F. Ventricosum9- F. _ Sp.10- F. Sp.11- Penicillium Spp.12- Aspergillus Spp.13- A. niger قارچهای فوق غالبا بطور مستقیم روی بوته و غده سیب زمینی بیماری ایجاد می نمودند و بعضا خسارت های زیادی داشتند. بعضی از گونه های فورازیوم در بسیاری از غده های مورد بررسی مشاهده می شدند، تعداد زیادی از غده هایی که در بازار بفروش می رسند دارای بیماری هستند و بطور مشخصی حامل قارچ فورازیوم می باشند. در مزارع سیب زمینی بسیار اتفاق می افتد که، یک یا چند بوته بطور ناگهانی دچار پژمردگی و نهایتا در معرض نابودی قرار می گیرند و یا حالت زرد کم رنگ به خود گرفته و بوته ضعیف شده و رشد آن کم میشود، که عامل اصلی آن آلودگی فوزاریومی است. گونه های متعددی از قارچ فورازیوم مشاهده گردید و به دلیل عدم دسترسی به منابع مورد نیاز شامل کلیدهای شناسایی و مقالات علمی، فقط 4 گونه از این جنس مورد شناسایی قرار گرفت (با توجه به مطالعات و تجربیات قبلی) بقیه گونه ها که غالبا خاکزی بوده و میزان خسارت آنها نیز دقیقا روشن نیست، شناسایی نگردیدند.قارچ Alternaria Solani در بسیاری از مزارع یافت می شد ولی حالت اپیدمی نشان نمی داد. در بعضی از غده های مورد بررسی اسکلروت Rhizoctonia Solani مشاهده میگردید و بعنوان یک قارچ عامل پژمردگی در مراحل اولیه رشد گیاه مطرح میباشد. خوشبختانه قارچ Pytophthora infestans بعنوان یک عامل محدود کننده هنوز مطرح نیست، ولی در بعضی از بوته هایی که از اطراف طارم جمع آوری میشد مشاهده میگردید. قارچهای Penicillium و Aspergillus که عموما بصورت ساپروفیت به این محصول خسارت وارد می نماید، با توجه به اهمیت آنها و خسارت زیادی که به غده های انباری می رسانند، قابل توجه می باشند.با توجه به پیش فرضی که در ابتدا تحقیق مبنی بر اهمیت قارچهای بیماریزا وجود داشت گرایش کلی معطوف به بررسی پاتوژنهای قارچی گردید. ولی در عمل مشاهده گردید که عوامل باکتریایی نیز در این منطقه حائز اهمیت هستند. تنها در یک مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان، 80 درصد بوته ها آلودگی باکتریایی داشتند. در بسیاری از غده های مورد بررسی وجود باکتریها، دارای اهمیت ویژه ای بود. وسعت دامنه منطقه مورد بررسی و وجود ارقام مختلف سیب زمینی و پاتوژنهای مختلف قارچی که بنحوی در این تحقیق باید مورد بررسی قرار می گرفتند، حجم کار را گسترده نمود و این گستردگی از متمرکز شدن روی یک بیماری خاص و یا یک رقم خاص ممانعت می نمود. تجربه این تحقیق نشان میدهد، برای بررسی دقیق بهتر است دامنه تحقیق، رقم مورد نظر و نوع بیماری مشخص گردد تا فرصت کافی برای مطالعه دقیق آن موضوع فراهم گردد. البته در مناطقی که بررسی های اولیه صورت نگرفته است، ناگزیر به بررسی کلی خواهیم بود.در نهایت بنظر میرسد که گونه های مختلف قارچ فورازیوم خسارت عمده ای به این محصول وارد می نمایند و گونه های متعددی از این قارچ در منطقه می تواند شناسائی شوند و برای اولین بار از کشور گزارش کردند و لذا در فرصت های آتی میتوان به بررسی آنها پرداخت.در رابطه با کنترل بیماریهای قارچی مورد نظر، گرچه جای بحث در این تحقیق نیست ولی به نظر می رسد با توجه به اینکه اغلب بیماریهای مطروحه، از طریق غده منتقل می گردند، رعایت اصول بهداشتی در کاشت و ضد عفونی غده های بذری با قارچ کش ها، می تواند نقش موثری در کنترل این بیماریها داشته باشد.با توجه به محدودیت امکانات آزمایشگاهی در دانشگاه و جهاد دانشگاهی. خصوصا در مراحل اولیه تحقیق (اطاق کشت، گلخانه و غیره) و همچنین گستردگی موضوع مورد بررسی، امکان مطالعه عمیق و فراتر از این گزارش فراهم نگردید. از طرفی تهیه گزارش نهایی و تجزیه و تحلیل موضوع با ادامه تحصیل محقق مصادف گردید و لذا محدودیت زمانی نیز مزید بر عوامل گردید. به هرحال وجود رابطه نزدیک بین موضوع مورد بررسی و تجزیه قبلی محقق در زمینه بررسی قارچهای سیب زمینی، کمک عمده ای به پیشرفت تحقیق، خصوصا شناسایی قارچها نمود.

استان زنجان با 39398 کیلومتر مربع وسعت و 2689 روستا یکی از مراکز مهم کشاورزی و دامپروری ایرانی می باشد. برای بررسی وضعیت علوفه کاری این استان از نظر آلودگی به نماتد ساقه یونجه (Ditylenchus dipsaci) از سال 1366 تا 1368 تعداد 452 نمونه مشکوک از مزارع استان جمع آوری و نماتدها با استفاده از روش تکمیلی دیگریس (DE, Grisse, 1969) استخراج وضعیت آنها در 20 گرم جوانه های اطراف طوقه و 500 گرم خاک اطراف ریشه شمارش گردید.نتایج بدست آمده نشان داد که حدود 53 درصد از مزارع یونجه استان آلوده به نماتد ساقه یونجه است که این آلودگی در هر شهرستان به تفکیک، بشرح زیر می باشد:1- شهرستان زنجان: از 147 مزرعه نمونه برداری شده 74 مزرعه آلودگی نشان داد که حدود 50.3 کل مزارع شهرستان را شامل می شود.2- شهرستان قزوین: از 32 مزرعه نمونه برداری شده 43.7 درصد آلودگی نشان داد.3- شهرستان ابهر: مزارع این شهرستان 61.5 درصد آلودگی نشان دادند.4- شهرستان تاکستان: 81.8 درصد آلودگی از 11 مزرعه این شهرستان گزارش گردید.5- شهرستان خدابنده: از 12 مزرعه مورد مطالعه 58.3% آلودگی نشان داده شد.نتایج به دست آمده از این تحقیقات وجود نماتد ساقه یونجه و شدت آلودگی را در مزارع یونجه کاری استان زنجان نشان میدهد. لذا با توجه به شدت بیماری و اهمیت آن در منطقه جهت جلوگیری از بالا رفتن جمعیت و اشاعه بیشتر این نماتد باید مناسبترین روشهای مبارزه انجام گیرد.

حفاظت و استفاده از منابع ژنتیکی گیاهی برای بقا و بهبود تولیدات زراعی ضروری می باشد و به عنوان نیاز اساسی در توسعه پایدار و کاهش فقر محسوب می شود. توده های بومی محصولات مختلف و خویشاوندان وحشی آنها، بخش اعظم نمونه های گیاهی ارزنده فلور هر کشور را تشکیل می دهند. این توده ها به دلیل سازگاری که طی دوران بسیار طولانی با شرایط محیطی پیدا کرده اند حاوی ژنهای بسیار ارزنده مانند مقاومت به تنش های محیطی مثل خشکی، شوری، سرما، گرما و نیز مقاومت در برابر آفات و بیماریها هستند. تمایل به حذف تنوع ژنتیکی در توده های بومی، واریته های سازگار به نیازهای غیرقابل پیش بینی آینده را به خطر می اندازد. بنابراین حفظ و نگهداری ذخایر توارثی ضروری می باشد. یکی از خانواده های گیاهی که به شدت در معرض فرسایش شدید ژنتیکی قرار دارد گیاهان خانواده کدوئیان و سبزیجات است .در این راستا تحقیق حاضر به منظور شناسایی و بررسی خصوصیات خربزه های بومی استان سمنان به اجرا درآمد.در این تحقیق 13 توده بومی از خربزه های مناطق مختلف استان سمنان شناسایی و جمع آوری شد و از لحاظ هفت صفت شامل: وزن هزار دانه، نسبت طول به عرض بذر، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن ماده خشک تولید شده، سرعت و درصد جوانه زنی در قالب طرح کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که بین توده ها از لحاظ تمام صفات مورد بررسی در سطح یک درصد تفاوت معنی داری وجود دارد. بر اساس نتایج تجزیه کلاستر توده های مورد بررسی در پنج گروه متفاوت قرار گرفتند. همچنین تجزیه به مولفه های اصلی نیز گروه بندی توده ها در پنج گروه مختلف را مورد تایید قرار داد.

هیدروژل به عنوان جاذب آب در خاک به کار می رود. سوپر جاذب تا 400 برابر وزن خود آب جذب نموده و میتواند 95% آن را در دسترس گیاه قرار دهد. این آزمایش برای بررسی تاثیر کاربرد میزان های مختلف هیدروژل بر روی برخی از صفات رشد سه گیاه اقاقیای معمولی (Robinia pseudoacacia)، تاغ(Haloxylon Persicum) و کاج تهران (Pinus eldarica) در قالب آزمایشات فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی طی سه سال متوالی (از سال 1385 تا 1388) انجام شد. نتایج نشان داد که درصد شادابی، ارتفاع، قطرتاج پوشش، طی سال های آزمایش در گیاه کاج و اقاقیا با افزایش میزان هیدروژل کاهش یافت ولی در گیاه تاغ کاربرد هیدروژل بطور معنی داری سبب افزایش این سه صفت شد. این نکته قابل ذکر است که در تمام سال ها درصد شادابی گیاه کاج بطور محسوسی از دو گونه دیگر بیشتر بود. علاوه بر این نتایج نشان داد که با افزایش میزان هیدروژل، قطر ساقه کاج طی سال های آزمایش کاهش یافت و در گیاه اقاقیا تقریبا ثابت ماند ولی در گیاه تاغ افزایش هیدروژل سبب افزایش قطر ساقه شد. در گیاه تاغ بین اثر کاربرد دو مقدار هیدروژل (50 و 100 گرم هیدروژل در 10 لیتر آب) بر صفت قطر تاج پوشش تفاوتی دیده نشد. با افزایش میزان هیدروژل، درصد زنده مانی اقاقیا و کاج طی سال های آزمایش کاهش نشان داد ولی در گیاه تاغ افزایش میزان هیدروژل در خاک سبب افزایش درصد زنده مانی شد. لازم به ذکر است در تمام سال ها درصد زنده مانی گیاه اقاقیا بطور محسوسی از دو گونه دیگر بیشتر بود. درصد زنده مانی گیاه کاج با تیمار 100 (گرم) هیدروژل افزایش معنی داری نسبت به 50 (گرم) هیدروژل داشت. با توجه به نتایج بدست آمده بنظر می رسد که در شرایط اقلیمی سمنان، گیاه اقاقیا بیشترین درصد زنده مانی، ارتفاع ، قطر ساقه و قطر تاج پوشش را دارا می باشد و با اینکه از نظر میزان شادابی چندان در سطح بالایی قرار ندارد ولی درصد گیاهان مرده آن (%18.5) از بقیه گیاهان مورد آزمایش کمتر است. در گیاه تاغ افزایش کاربرد هیدروژل سبب افزایش میزان شادابی، افزایش ارتفاع، افزایش قطر ساقه و افزایش درصد زنده مانی و افزایش قطر تاج پوشش در این گیاه می شود. بنابراین گیاه اقاقیا بر اساس این نتایج بهترین گیاه برای کشت در منطقه سمنان است و در صورت استفاده از هیدروژل گیاه تاغ پاسخ مناسبتری (مثبت) نسبت به دو گونه دیگر از خود نشان خواهد داد.

یکی از روش های کاهش آلودگی آب و خاک به عناصر سمی، استفاده از گیاهان سبز یا به عبارت دیگر گیاه پالایی است. این روش نسبت به روش های دیگر کم هزینه بودهذ و در سطح وسیع قابل اجرا می باشند. گیاه پالایی عبارتست از استفاده از گیاهان سبز جهت پالایش خاک های آلوده به عناصر سمی. این طرح باهدف بررسی توان گیاهان بومی مرتعی منطقه آلوده به عنصر آرسنیک در شهرستان بیجار و اثر عوال فصلی (دوره رشد گیاه)، و شدت آلودگی خاک در جذب و پالایش منطقه آلوده انجام گرفت. جهت بررسی این هدف، با گردآوری اندام های هوایی گیاهان بومی مرتعی منطقه آلوده در فصول بهار و پاییز و اندازه گیری غلظت آرسنیک عصاره بخش هوایی این گیاهان، قدرت گیاهان مختلف را در جذب آرسنیک و پالایش خاک مورد بررسی قرار گرفت. در آغاز با بررسی منطقه و استفاده از یافته های سازمان آب و فاضلاب روستایی استان کردستان در رابطه با توزیع غلظت آرسنیک در آب و خاک منطقه و با استفاده از دستگاه GPS، سه جایگاه نمونه برداری با درجه آلودگی ناهمانند گزینش شد (A،B و C). منطقه A با بالاترین شدت آلودگی خاک از اراضی اطراف روستای علی آباد، منطقه B با شدت آلودگی کمتر از منطقه A در مراتع غرب روستای ابزاهیم آباد و منطقه C (منطقه شاهد) در اراضی روستای نجف آباد با کمترین شدت آلودگی انتخاب شد.پس از شناسایی بلوک یا نواحی سه گانه با آلودگی ناهمانند به عنصر آرسنیک، از آبهای سطحی، خاک و اندام های هوایی گیاهان مرتعی موجود در منطقه در سه تکرار و در دو عمق خاک نمونه برداری شد. غلظت آرسنیک نمونه های آب، خاک و گیاه بویسله دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. از 36 نمونه آب جمع آوری شده از آب های سطحی منطقه آلوده بیشتر از 40 درصد آن دارای غلظت آرسنیک بالای 10 میکروگرم بر لیتر غلظت مجاز آرسنیک آب آشامیدنی گزارش شده توسط سازمان بهداشت جهانی بود. در سطح آماری 5 درصد زمان یا فصل نمونه برداری اثر معنی داری بر غلظت آرسنیک عصاره خاک داشت. میزان آلودگی خاک نمونه برداری شده در فصل پاییز 3 برابر نمونه های فصل بهار بود. در کل میزان آرسنیک خاک اراضی مورد مطالعه بسیار بیشتر از آستانه سمیت 40 میکروگرم بر گرم خاک برای گیاهان زراعی بود. از 17 گونه گیاهی مورد مطالعه که در فصول بهار و پاییز نمونه برداری شدند، 4 گونه گیاهی آن دارای بیشترین قدرت تجمع آرسنیک در اندام های هوایی خود بودند که عبارتند از: Astraglus bisnlcatus، menthe logifolia، chenopodium Album و Descurainia Sophia. مقدار آرسنیک در بخش هوایی گیاهان نمونه برداری شده بسته به گونه گیاهی، شدت آلودگی خاک و زمان نمونه گیری از ضفر تا 150 میکروگرم بر گرم وزن خشک بافت گیاهی متغییر بود. زمان نمونه گیری از تیمارهای گیاهی (فصول نمونه برداری)، اثرمعنی داری بر غلظت آرسنیک انباشته شده در بخش هوایی نمونه های گیاهی داشت (P<0.05). در نمونه های فصل پاییز میانگین غلطت آرسنیک انباشته شده رد اندام های هوایی گیاهیA.<M.logifolia Junicus<bisnlcatus به ترتیب برابر 83.75>49.43>23.06 بود. بیشترین میزان جذب آرسنیک توسط M.logifolia مربوطه به ناحیه C با کمترین میزان آلودگی بود. با بالارفتن میزان آلودگی خاک نسبت جذب آرسنیک توسط گیاهان مورد مطالعه کاهش یافت. توانایی گیاه juncuse در پالایش خاک های آلوده به آرسنیک کمتر بود. بیشترین نسبت جذب آرسنیک توسط این گونه گیاهی تنها 1.2 درصد و آن هم مربوط به ناحیه شاهد بود. در کل نسبت جذب آرسنیک توسط گونه های گیاهی مورد مطالعه در فصل بهار بسیار بیشتر از نمونه های جمع آوری شده در فصل پاییز بود. نتیجه نهایی اینکه با بررسی غلظت آرسنیک در بخش هوایی، توزیع آنها در نواحی نمونه برداری و نسبت آرسنیک موجود در اندام های هوایی 13 گونه گیاهی به آرسنیک خاک و بیومس گیاهان ذکر شده به این نتیجه رسیدیم که گیاه M.ligifolia و A.bisnlcatus بهترین گزینه مقاومت و تجمع آرسنیک میان همه گیاهان جمع آوری شده است.