بحران به طور ناگهانی به وقوع می پیوندد و برای ساخت های زیربنایی و ارزش های اساسی یک تهدید جدی محسوب می گردد. از این رو مستلزم واکنش سریع می باشد. هدف پژوهش حاضر طراحی و تبیین الگوی مدیریت بحران با رویکرد تاب آوری درحوزه انرژی است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی است که در آن از روش پژوهش کیفی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، خبرگان علمی و مدیران اجرایی حوزه انرژی هستند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند22 نفر از آنان به عنوان اعضای نمونه انتخاب گردید. داده ها به شیوه تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شد. نتایج این پژوهش درقالب الگویی شامل پیشایندها، ابعاد، عوامل تعدیل گرو پیامدها ارائه گردیده است. براساس یافته های مرحله کیفی، برای مدیریت بحران 9 بعد شامل آگاهی از بحران، پیشگیری از بحران، آمادگی اجرایی برای بحران، آمادگی عملیاتی برای بحران، آمادگی عوامل انسانی برای بحران، آمادگی فناورانه برای بحران، واکنش و اقدام حین بحران، بازسازی پس از بحران و بهبود پس از بحران و برای پیشایندها دو بعد شامل پیش آیندهای محیطی و پیش آیندهای بخش انرژی شناسایی شد. علاوه بر این، برای عوامل تعدیل گر دو بعد شامل ویژگی های بحران و ویژگی های ظرفیت و برای پیامدها نیز دو بعد پیامدهای سطح خرد و پیامدهای سطح کلان شناسایی شد.