| Year:2008 | دوره:1 |Papers Count:4

در این مقاله، پیرامون مفهوم کدهای اخلاق گردشگری بحث می شود و ضمن اشاره به تعریف، ابعاد و قلمرو موضوعی آن به زمینه یابی توسعه این مفهوم در گردشگری کشورهای اسلامی پرداخته می شود. برای این منظور، پس از تبیین جایگاه، اهمیت و خاستگاه اخلاق در علوم اسلامی و انسانی، ضرورت و اهمیت تعریف و کاربست کدهای اخلاق در گردشگری بیان می شود و با اشاره ای به کدهای جهانی اخلاق گردشگری که پذیرفته شده ترین نقشه راه در زمینه تدوین و تبیین کدهای اخلاق در سطح ملی و منطقه ای است، ضرورت ها و الزامات تعریف کدهای اخلاق گردشگری در کشورهای اسلامی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. تاکید بر جنبه های عملی و کاربردی کدهای اخلاقی/ رفتاری و الزامات و پیش زمینه های توسعه آن در بخش های دیگر گردشگری از دیگر مطالبی است که به آن پرداخته می شود. در این مقاله اکتشافی، کوشیده شده با رویکردی برخاسته از روش اسنادی و کتابخانه ای، توصیف و شناختی علمی از کدهای اخلاقی گردشگری و ضرورت ها و چگونگی تبیین و عملیاتی کردن این کدهای رفتاری در کشورهای اسلامی ارایه گردد و با تکیه بر نتایج تحقیق، پیشنهاداتی در این خصوص مطرح شود.

کدهای اخلاقی یکی از مقولات بسیار مهم در گردشگری است که باید به صورتی روشن مورد توجه و تمرکز زیادی قرار گیرد. متاسفانه در منابع موجود در جهان تحقیقات متمرکزی در این زمینه انجام نپذیرفته است. طبیعتا این مهم ما را محتاج به تلاش و کند و کاو در رابطه با کدهای اخلاقی- که خود در رابطه با مفاهیم متعدد دیگری نیز می باشد- می نماید، به نظر می رسد در گام نخست، باید به بررسی ریشه کدهای اخلاقی پرداخته و سپس به طور تشریحی کدهای جهانی اخلاق گردشگری که از طریق سازمان جهانی گردشگری (WTO) در ده ماده تدوین شده بپردازیم و امید است در نهایت قادر به ارایه دیدگاهی مناسب در این دوره آموزشی باشیم.

اخلاق علمی است که به ما نشان می‏دهد روابط گوناگون خود را چگونه تنظیم کنیم تا به هدف غایی از خلقت خویش دست یابیم. هدف غایی چیست؟ این هدف چه ارتباطی با گردشگری و مبانی توسعه ای آن دارد؟ چگونه کد اخلاق جهانی جهانگردی می تواند بر اساس اصول کد اخلاق علاوه بر حفظ منابع فرهنگی و طبیعی منجر به تعالی و تعامل انسان ها در جوامع گوناگون شود؟قطعا آنچه که ما از علم اخلاق، ابعاد و دامنه شمول آن می توانیم دریابیم این است که انسان یک موجود اخلاقی است و بخش عمده ای از اعمال و رفتار او در نتیجه آگاهی ها و آموزش هایی است که در فرایند زندگی او شکل می گیرد.در حوزه گردشگری توسعه بهینه و پایدار زمانی حاصل می شود که جامعه میهمان و میزبان اولا آگاهی و اطلاعات لازم را از اصول اخلاقی حاکم بر جوامع انسانی مرتبط با آن را داشته باشند، ثانیا خود را موظف به رعایت آن اصول نمایند. این امر میسر نخواهد شد مگر فلسفه علم اخلاق و غایت زندگی را به واقع درک کنیم. سوابق و پیشینه تاریخی و درخشان مردم ایران نشان می دهد که ایرانیان چه در قبل از اسلام و چه در دوره اسلامی همواره انسانیت خود را در راستای ارزش ها و رعایت اصول اخلاقی و توجه و احترام ویژه به میهمانان و آداب و رسوم حاکم بر آن جوامع جستجو کرده اند.به نظر می رسد اگر بناست سرزمین ایران به عنوان یکی از مقاصد مهم گردشگری در جهان معرفی شود بایستی مسوولان و متولیان برنامه ریزی در کشور با اجرای اصول ده گانه کد جهانی اخلاق گردشگری، زمینه و بستر لازم را از طریق اطلاع رسانی و آموزش های مورد نیاز بر طبق استانداردهای مصوب بین المللی فراهم کنند. مقاله حاضر تلاش دارد تا با بررسی ابعاد مختلف گردشگری، ضمن توجه به اهمیت موضوع اطلاع رسانی و آگاه سازی در کد جهانی اخلاق گردشگری، زمینه اجرا و تحقق اصول ده گانه آن را در کشور فراهم کند.

اسلام حقوق تمامی کسانی را که در کشور اسلامی حضور دارند، اعم از هموطنان و کسانی که با مجوز دولت اسلامی به کشور وارد شده اند، را به رسمیت شناخته و رعایت آن حقوق را بر همگان لازم دانسته است.جهانگردان نیز از جمله افرادی هستند که با اجازه دولت به کشور می آیند و بنا بر اصول بنیادین اسلام که از جمله آنها کرامت انسانی، وفای به عقود، دعوت و ... است، دولت و تمامی مسلمانان موظف اند حقوق چنین افرادی را به رسمیت بشناسند. مهم ترین این حقوق را می توان حق امنیت، ورود و عبور و مرور در کشور، برخورداری از عدالت اجتماعی، احترام و رعایت منزلت اجتماعی فرد، تامین حداقل حقوق انسانی و حق خروج دانست.