مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک (ره آورد دانش)
سال:1392 | دوره:16 | شماره:2 (پیاپی 71) |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: (IL-28B)IFN-l3 یکی از سیتوکاین های جدید و عضوی از خانواده اینترفرون های تیپ III است. فعالیت های بیولوژیکی متعددی از آن در تنظیم سیستم ایمنی، عملکردها در تومور و متاستاز و یا نقش در بیماری های ویروسی از جمله هپاتیت B و C نشان داده شده است. در این مطالعه به بررسی میزان فراوانی پلی مرفیسم آلل rs8099917 در ژن IFN-l3 جمعیت ایرانی می پردازیم.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، پس از خون گیری از 118 نفر از افراد ایرانی غیرخویشاوند، استخراج DNA مطابق دستورالعمل کیت انجام شد. برای بررسی پلی مورفیسم آلل rs8099917 مربوط به ژن IFN-l3 از تکنیک Nested-PCR و روش RFLP با آنزیم های محدودالاثر BsrDI و Tsp45I استفاده گردید.یافته ها: پس از انجام آزمون ها و جمع آوری داده ها فراوانی واریانت ها به صورت ژنوتیپ GG، 2.5 درصد، ژنوتیپ GT، 31.4 درصد و ژنوتیپ TT، 66.1 درصد بود. آلل G، 18.22 درصد افراد و آلل T، 81.78 درصد افراد را در برمی گرفت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که ژنوتیپ TT و آلل T فراوانی غالب در پلی مورفیسم آلل rs8099917 در ژن IFN-l3 در جمعیت ایرانی می باشد. با توجه به عملکردهای مختلفی که برای IFN-l3 نشان داده شده است، مشخص شدن فراوانی این واریانت می تواند راهگشا و کمک کننده به بسیاری از مطالعات، طراحی و بررسی ها و هم چنین راهکارهای درمانی در افراد ایرانی در بیماری هایی نظیر تومور و هپاتیت باشد.

زمینه و هدف: بی اختیاری ادراری مساله بسیار شایعی می باشد که کیفیت زندگی افراد زیادی به ویژه زنان را تحت تاثیر خود قرار داده است. از این رو این مطالعه با هدف بررسی نتایج حاصل از روش (Intra Vaginal Sling) IVS در درمان بی اختیاری ادراری انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه گذشته نگر، به صورت سرشماری بر روی زنان مبتلا به بی اختیاری ادراری که با استفاده از روش IVS در بیمارستان فوق تخصصی نجمیه تهران طی سال های 1383 تا 1388 مورد درمان قرار گرفته بودند، صورت پذیرفت. اطلاعات این تحقیق با استفاده از مصاحبه و پرونده پزشکی بیماران استخراج شده و با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین، نسبت) و استنباطی (آزمون T مستقل و نوع دقیق آن با استفاده از روش بوت استرپ، کای دو و آزمون دقیق فیشر) و استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تعداد افراد شرکت کننده در این مطالعه را 357 نفر زن با میانگین سنی 45.18±8.78 سال تشکیل می داد. نرخ بهبودی بی اختیاری ادراری اورژانسی و استرسی در روش IVS به ترتیب برابر با 80.1 درصد و 98 درصد بود. هم چنین بی اختیاری ادراری اورژانسی با دیابت، فشار خون، سن، تعداد کل زایمان و زایمان طبیعی و بی اختیاری ادراری استرسی باPVR (Post Void Residue) ، تعداد کل زایمان و زایمان طبیعی و سزارین رابطه معنی دار آماری نشان داد. نتیجه گیری: در کل می توان به این نتیجه رسید که روش IVS این مطالعه به لحاظ پاسخ درمانی قابل مقایسه و حتی بهتر از شیوه های درمانی موجود و مطالعات مشابه می باشد.

زمینه و هدف: پروژسترون هورمونی استروییدی است که اثر ضدتشنجی قوی در انسان و حیوان دارد. هدف از این مطالعه بررسی دخالت گیرنده های اوپیوئیدی در اثر ضدتشنجی پروژسترون در موش سوری ماده اواریکتومی شده بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، همه حیوانات اواریکتومی شدند. بعد از دو هفته، آنها تزریق درون صفاقی داروها (پروژسترون ونالوکسان) یا سالین دریافت کردند. حیوانات هم چنین تزریق زیرپوستی استریکنین (1 میلی گرم/ کیلوگرم) را، برای ایجاد حملات تشنجی، 30 دقیقه بعد از تزریق داروها یا سالین دریافت کردند. برای ارزیابی تشنج در حیوانات؛ زمان شروع تشنج، مدت زمان تشنج، تعداد حملات و زمان مرگ حیوانات ثبت گردیدند.یافته ها: تزریق درون صفاقی پروژسترون (25 و 50 میلی گرم/ کیلوگرم) تشنج ناشی از استریکنین را کاهش داد. اثر ضدتشنجی 50 میلی گرم بر کیلوگرم پروژسترون با تزریق درون صفاقی نالوکسان (5 میلی گرم/ کیلوگرم) از بین رفت. در حالی که همان مقدار نالوکسان به تنهائی اثری بر تشنج ناشی از استریکنین نداشت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، پیشنهاد می گردد که گیرنده های اوپیوئیدی می توانند نقش مهمی در اثر ضدتشنجی پروژسترون ایفاء کنند.

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس به عنوان یک پاتوژن شایع عفونت های بیمارستانی به شمار می رود. افزایش عفونت های ناشی از این باکتری در کشورهای در حال توسعه منجر به بروز مشکلات بسیاری شده است. هدف از این مطالعه شناسایی الگوی آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جداشده از بیماران بیمارستان مرکزی شهر اراک می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی در مدت یک سال تعداد 100 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس از بیماران بستری در بیمارستان، جداسازی گردید. ابتدا حساسیت نمونه ها نسبت به دیسک سفوکسیتین و اگزاسیلین بررسی شد، سپس وجود ژن mecA در سویه های مذکور با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز ارزیابی گردید. در ادامه الگوی آنتی بیوتیکی سویه های واجد ژن mecA نسبت به 13 آنتی بیوتیک مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از بین 100 نمونه شناسایی شده، تعداد 80 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جداسازی گردید که بیشترین میزان مقاومت این سویه نسبت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین (100 درصد)، تتراسیکلین (88.50 درصد)، لووفلوکساسین (85.70 درصد) و سیپروفلوکساسین (85.70 درصد) و کمترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های کلرامفنیکل (5.70 درصد) و نتیل مایسین (5.70 درصد) و موپیروسین (0 درصد) گزارش شد.نتیجه گیری: مطالعه اخیر نشان دهنده افزایش مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف بوده که این مساله یک هشدار جدی جهت درمان عفونت های ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس در منطقه می باشد. بنابراین به منظور جلوگیری از افزایش مقاومت نسبت به سایر آنتی بیوتیک ها، ضروری می باشد که از تجویز بی رویه و غیرضروری آنتی بیوتیک های در دسترس خوداری شود.

زمینه و هدف: سندرم نفروتیک ایدیوپاتیک یکی از بیماری های مزمن در کودکان محسوب می شود. به همین دلیل شناسایی فاکتورهای موثر در سیر و پیش آگهی این بیماران بسیار حائز اهمیت است. از این میان تاثیر وزن پایین تولد، به دلیل کاهش تعداد نفرون مادرزادی و هیپرفیلتراسیون گلومرولی بسیار مورد توجه است. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر وزن پایین زمان تولد بر سیر و پیش آگهی بیماران مبتلا به سندرم نفروتیک مادر زادی انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی 170 بیمار مبتلا به سندرم نفروتیک ایدیوپاتیک از مراکز کرمانشاه، ارومیه، اهواز، همدان و قزوین با توجه به وزن زمان تولد به دو دسته وزن پایین زمان تولد (کمتر از 2500 گرم) و وزن طبیعی زمان تولد (گرم >2500) تقسیم شدند و سیر بالینی این بیماران با توجه به پرونده های موجود بررسی شد.یافته ها: در بررسی این بیماران، 22 بیمار در گروه وزن پایین زمان تولد و 148 بیمار در گروه وزن طبیعی زمان تولد قرار گرفتند، بعد از بررسی های آماری، به جز ارتباط وزن پایین زمان تولد با سن تظاهر بیماری (p=0.014)، ارتباط دیگری بین وزن پایین زمان تولد و سیر بالینی بیماران مبتلا به سندرم نفروتیک ایدیوپاتیک یافت نشد.نتیجه گیری: بر طبق نتایج این مطالعه، وزن پایین زمان تولد به جز در مورد سن تظاهر بیماری، ارتباطی با سیر و پیش آگهی بیماران مبتلا به سندرم نفروتیک ایدیوپاتیک در مقایسه با گروه وزن طبیعی زمان تولد، ندارد.

زمینه و هدف: مطالعات اپیدمیولوژیک نشان از شیوع برخی از عفونت ها یا برخی از سرطان ها در گروه های خونی خاص دارد. ممکن است سطح فاکتورهای ایمنی در افراد با گروه های خونی مختلف متفاوت باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه سطح آنتی بادی ها و اجزاء کمپلمان در گروه های خونی ABO می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی از افراد سالم خون محیطی گرفته شد (هر گروه خونی 10 نفر). افراد مورد مطالعه از یک جنس (مذکر) و با محدوده سنی مشخص (25-18 سال) و زمینه ژنتیکی مشابه بوده اند. ایمونوگلوبولین های G، M، A و پروتئین های C3 و C4 کمپلمان با روش نفلومتری سنجش و داده ها به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 11.5 آنالیز شدند.یافته ها: در افراد دارای گروه خونی O میانگینIgA ، IgG و پروتئین C4 در مقایسه با سایر گروه های خونی به طور معنی داری بیشتر بود (به ترتیب: p=0.02، p=0.01 و p=0.004). هم چنین میانگین IgM در گروه خونی AB (p=0.02) و میانگین پروتئین C3 در گروه خونی O (p=0.01) نسبت به سایر گروه های خونی بیشتر بود. در افراد واجد گروه خونی B نسبت به سایر گروه ها کم ترین فراوانی ایمونوگلوبولین ها (بجز IgG) و اجزای کمپلمان مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه، مشاهده گردید که گروه خونی O نسبت به سایر گروه ها دارای میزان بالاتری از آنتی بادی های طبیعی است. سطح بیشتر آنتی بادی های طبیعی در گروه خونی O ممکن است باعث مقاومت بیشتر افراد واجد این گروه خونی در برابر برخی عفونت ها گردد.

زمینه و هدف: هورمون آنتی مولرین یک مارکر معتبر برای ذخیره تخمدانی و ظرفیت باروری است. هدف این مطالعه بررسی تفاوت های در هورمون آنتی مولرین بین زنان فعال بدنی و غیر فعال بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، هشتاد و دو زن در سنین باروری (18 تا 50 سال) شرکت کردند (42 نفر فعال و 40 نفر غیر فعال). سطح فعالیت بدنی از طریق پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی تخمین زده شد. اطلاعات درباره شاخص های باروری از ثبت های بالینی به دست آمد. هورمون آنتی مولرین سرمی با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد.یافته ها: اختلاف معنی داری بر حسب میانگین سن بین دو گروه وجود نداشت (p>0.05). اختلاف معنی داری میان زنان فعال بدنی و غیر فعال در ارتباط با غلظت سرمی هورمون آنتی مولرین وجود داشت (به ترتیب 3.99±0.75 در مقابل 1.63±0.53 نانوگرم/ میلی لیتر) (p<0.03). میزان سقط جنین به طور معنی دار بین زنان فعال بدنی و غیر فعال متفاوت بود (به ترتیب 0.13±0.26 بار در مقابل 0.40±0.51 بار) (p<0.05).نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که فعالیت بدنی ممکن است ظرفیت باروری را در بین زنان سالم از طریق حفظ هورمون آنتی مولرین بهبود بخشد.

زمینه و هدف: بیش از یک سوم جمعیت جهان آلوده به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس هستند که با توجه به اهمیت بیماری سل، شناسایی این افراد دارای اهمیت ویژه ای می باشد. تست پوستی نوبرکولین و سنجش تولید اینترفرون گاما از جمله روش های کاربردی در شناسایی عفونت نهفته سلی می باشند. در این مطالعه، توافق بین این دو آزمون در تشخیص عفونت نهفته سلی در شهر زاهدان، با شیوع نسبتا بالا از بیماری سل، مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی 75 نفر شامل 21 نفر از کارکنان بیمارستان بوعلی شهر زاهدان و 54 نفر از افراد خانواده بیماران مسلول، انجام شد. آزمایش سنجش اینترفرون گاما و تست پوستی توبرکولین برای هریک از این افراد انجام گردید.یافته ها: از 75 فرد شرکت کننده در این مطالعه، 26 نفر سنجش اینترفرون گاما آنها مثبت شد، از 63 نفری که نتیجه آزمون پوستی توبرکولین آنها قرائت شد (12 نفر جهت خواندن تست مراجعه نکردند)، 60.31 درصد دارای تورم بیش از 10 میلی متر بودند. 32.25 درصد افراد هر دو تست پوستی و سنجش اینترفرون گاما آنان مثبت بود، در 34.92 درصد از افراد هر دو آزمون منفی گردید. توافق بین این دو آزمون، 66.67 درصد به دست آمد ([CT] 0.17-0.567 p=0.001 confidence interval, ,%95 k=0.36).نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان دادندکه توافق به دست آمده بین این دو تست، ضعیف می باشد.

زمینه و هدف: با توجه به این که اندوفتالمیت مهم ترین عارضه پس از عمل جراحی کاتاراکت است و وقوع آن می تواند منجر به کاهش شدید بینایی و یا حتی از دست رفتن بینایی گردد، لذا استفاده از روش های پیش گیری بسیار اهمیت دارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مصرف داروی وانکوماسین حین عمل جراحی کاتاراکت در پیش گیری از اندوفتالمیت انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، جامعه هدف بیماران کاتاراکت مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر بودند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه، با و بدون دریافت وانکومایسن در سرم شستشو تقسیم شدند. مشخصات دموگرافیک و دیگر اطلاعات لازم بیماران قبل از عمل از طریق پرسش نامه جمع آوری و همچنین میزان بروز اندوفتالمیت در آنان تا دو هفته پس از عمل با انجام معاینه، ثبت گردید. جهت مقایسه فراوانی نسبی (بروز) عفونت اندوفتالمیت در دو گروه از آزمون کای دو و آزمون دقیق فیشر استفاده شد.یافته ها: از تعداد 1281 بیمار بررسی شده، به 539 نفر در سرم شستشو آنها وانکومایسین (به میزان 1 میلی گرم در 500 میلی لیتر سرم رینگر) اضافه گردید و برای  742بیمار نیز وانکومایسین اضافه نشد. با انجام معاینه تا دو هفته بعد از عمل از تعداد کل بیماران، 3 نفر (0.23 درصد) دچار آندوفتالمیت شدند که2  نفر (0.16 درصد) مربوط به گروه بدون دریافت وانکو مایسین و 1 نفر (0.07 درصد) مربوط به گروه دریافت کننده وانکومایسین بودند. آزمون دقیق فیشر نشان دادکه میزان فراوانی آندوفتالمیت بین گروه دریافت کننده وانکومایسین با گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری وجود نداشته است (p>0.05).نتیجه گیری: هر چند فراوانی نسبی آندوفتالمیت، در بیماران بدون دریافت وانکومایسن بیشتر از گروه دریافت کننده وانکومایسن بود، ولی با توجه به معنی دار نبودن آزمون آماری، اضافه کردن وانکومایسین در پیش گیری از اندوفتالمیت موثر نیست و علت را باید در موارد دیگر جستجو کرد.

زمینه و هدف: درمان زخم معده با داروهای شیمیایی عوارض جانبی زیادی دارد. باکتری های اسید لاکتیک از گروه های اصلی پروبیوتیک ها هستند. هدف این مطالعه، بررسی اثر ترمیمی لاکتو باسیلوس پنتوسوس بر ترمیم زخم معده حاصل از اسید استیکمی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 45 موش نر نژاد ویستار که به سه گروه تجربی، کنترل 1 و کنترل 2 تقسیم شده استفاده گردید. موش ها پس از یک روز گرسنگی، تحت عمل جراحی قرار گرفته و زخم معده توسط اسید استیک ایجاد شد. روز بعد از جراحی گروه های تجربی به ترتیب با 1010 کلونی باکتری به صورت محلول در یک میلی لیتر شیر استریلیزه در هر روز، یک میلی لیتر شیر استریلیزه و یک میلی لیتر نرمال سالین، از طریق گاواژ، تا زمان تشریح تیمار شدند. موش ها را در روزهای 1، 4، 7، 10 و 14 پس از ایجاد زخم معده کشته و ابعاد زخم محاسبه و سپس میزان اثر باکتری بر ترمیم زخم معده در هر موش تعیین گردید.یافته ها: تیمار سویه لاکتو باسیلوس پنتوسوس موجب کاهش معنی دار ابعاد زخم بین گروه های تجربی و شاهد شد. افزایش معنی دار در تعداد نوتروفیل، ماکروفاژ، فیبروبلاست و کاهش معنی دار تعداد نوتروفیل، ماکروفاژ و افزایش تعداد فیبروبلاست در گروه تجربی نسبت به گروه های کنترل و کاهش معنی دار تعداد نوتروفیل ها، ماکروفاژها و فیبروبلاست ها در گروه تجربی مشاهده گردید.نتیجه گیری: لاکتو باسیلوس پنتوسوس دارای اثر ترمیمی بر زخم معده ناشی از اسید استیک می باشد.

زمینه و هدف: باتوجه به ارتباط ریتم بتا (30-13 هرتز) با حالت هوشیاری و توجه و ارتباط تتا (8-4 هرتز) با حالت خواب واره و بی توجهی، در این مطالعه امکان آموزش افراد دارای علایم بیش فعالی و نقص توجه برای بهبود ویژگی های آنها بررسی شد. بنابراین هدف این تحقیق بررسی تاثیر نوروفیدبک در کاهش علایم بیش فعالی و نقص توجه دانشجویان می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای که با استفاده از یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد، 34 نفر از دانشجویان دختر که دارای نمره بالا در پرسش نامه بیش فعالی کانرز و نسبت تتا-بتا بودند، به صورت تصادفی انتخاب و سپس در دو گروه آموزش نوروفیدبک و گروه کنترل جایگزین شدند. برای گروه اول آموزش نوروفیدبک در 20 جلسه اعمال شد و گروه کنترل هیچ نوع آموزشی دریافت نکرد. داده های پژوهش با کمک دستگاه نوروفیدبک (NFT)، پرسش نامه تشخیصی کوتاه اختلال بیش فعالی - کم توجهی بزرگسالان کانرز، و آزمون عملکرد پیوسته (CPT) جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد.یافته ها: نتایج بیان گر بهبودی معنی دار در همه ابعاد آزمون عملکرد پیوسته یعنی (پاسخ های صحیح، خطای حذف و خطای ارائه) و ابعاد آزمون بیش فعالی یعنی (مشکل بی توجهی / حافظه، بیش فعالی / بی قراری، تکانه ای / هیجانی بودن، تصور کلی از خود و شاخص ADHD) در گروه نوروفیدبک بود (p<0.001).نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از کارآیی نوروفیدبک به عنوان یک شیوه درمانی در درمان مشکلات توجه و کاهش علایم بیش فعالی در دانشجویان دختر مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه در مقایسه با گروه کنترل است.

زمینه و هدف: امروزه استفاده از نانومواد از پرکاربردترین روش های ساخت داروهای نوین است، این مواد در افزایش قابلیت دسترسی داروها به هدف بسیار مفیدند. هدف از این مطالعه دستیابی به نانوواکسنی ایمونوژن علیه مننژیت ناشی از باکتری هموفیلوس آنفلوانزا است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، آنتی ژن کونژوگه ای از پلی ریبوزیل ریبیتول فسفات (PRP) هموفیلوس آنفلوانزا و یک مولکول ایمونوژن قوی به نام (Keyhole Limpet Hemocyanin (KLH و نانو ذره ای با قابلیت جذب سطحی بالا به نام (Poly lactic-co-glycolic acid (PLGA ساخته شد. جهت بررسی قدرت آنتی ژنیسیته، کونژوگه دو قسمتی و سه قسمتی حاصل به موش های آزمایشگاهی نر نژاد SW1 تزریق شد. بدین منظور موش ها به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند که به ترتیب PRP، PRP+KLH، PRP-KLH، PRP-KLH-PLGA و PRP-TT را به همراه ادجوانت کامل فروند به صورت درون عضلانی دریافت کردند. در روز 28 بعد از تزریق، خون گیری انجام و نمونه های خونی از نظر افزایش تیتر آنتی بادی اختصاصی با تکنیک الایزا مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت بررسی میزان ورود به سلول آنتی ژن تولیدی در سلول های ایمنی از Immune Cell Uptake Assey و تکنیک فلوسایتومتری استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان دادند تیتر آنتی بادی IgG در سرم حیوانات ایمن شده با واکسن های کونژوگه افزایش می یابد. یافته ها هم چنین حاکی از افزایش ورود به سلول کونژوگه سه قسمتی حاوی نانو ذره در سلول های ایمنی میزبان است.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه بیان گر این واقعیت است که آنتی ژن حاوی PLGA به مراتب قدرت جذب و ایمنی زایی بیشتری داشته و می تواند واکسن قوی تری علیه مننژیت هموفیلوسی باشد.