در این تحقیق اثر ازت و زمان برداشت بر میزان اسانس و تیمول آویشن (Thymus vulgaris L.) بررسی گردید. آزمایش از نوع فاکتوریل با دو فاکتور ازت (در چهار سطح صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) و زمان برداشت (در مرحله تمام گل و تشکیل میوه) بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در هشت تیمار و سه تکرار اجرا شد. استخراج اسانس توسط Clevenger و اندازه گیری تیمول توسط کروماتوگرافی گازی (GC) صورت گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده در این تحقیق ازت در میزان اسانس و تیمول تاثیری ایجاد نکرد ولی با توجه به افزایش عملکرد پیکر رویشی در اثر افزایش ازت، عملکرد اسانس و تیمول در هر هکتار نیز افزایش یافت. میزان اسانس طی برداشت در مرحله تشکیل میوه بسیار بیشتر از مرحله تمام گل بود، ولی میزان تیمول تحت تاثیر زمان برداشت قرار نگرفت. تیمار 100 کیلوگرم در هکتار ازت و برداشت در مرحله تشکیل میوه، بهترین تیمار جهت بدست آوردن حداکثر عملکرد پیکر رویشی، اسانس و تیمول در هکتار بود.

تحقیقات متعدد و مختلف نشان داده است که غلظت بالای پلاسما و اکسیداسیون لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) نقش مهمی در آتروژنز دارد. تمایل LDL به گیرنده کلاسیکش در اثر اکسیداسیون کاهش می یابد و بیشتر به وسیله گیرنده رفتگر موجود در ماکروفاژها جذب می شود. در نتیجه سلول های کف مانند تشکیل می شوند که در افزایش لایه چربی زیر اندوتلیال عروق نقش عمده دارند. در این تحقیق اثر آنتی اکسیداتیو 8 ترکیب فرار موجود در اسانس های گیاهی به نام های آنتول (Anethol)، اوژنول (Eugenol)، لیمونن (Limonene)، لینالول (Linalool)، پارا ـ سیمول(P-Cymol)، پولگون (Pulegone)، تیمول (Thymol) و ژرانیول (Geraniol) همچنین تأثیر آنها بر میزان تمایل LDL طبیعی و اکسیده (با ++CU )بر گیرنده اش در سلول های بافت آدرنال گوسفند در حضور LDL نشاندار با فلورسئین ایزوتیوسیانات ( FITC) مورد بررسی قرار گرفت.نتایج آزمایش های فوق نشان می دهند که اوژنول و تیمول از خاصیت آنتی اکسیداتیو بالاتری برخوردار هستند و بیشترین اثر را نیز بر روی برداشت LDL (اکسیده و طبیعی) توسط سلول های آدرنال دارند. ترتیب اثر این ترکیبات برروی LDL اکسیده به صورت زیر:پولگون < آنتول < لینالول < پارا ـ سیمول < ژرانیول < لیمونن < اوژنول ≤ تیمول و بر روی LDL طبیعی به ترتیب زیر می باشد: آنتول < پولگون < ژرانیول < لیمونن < پارا ـ سیمول < لینالول < تیمول ≤ اوژنولبررسی انجام شده نشان می دهد که این ترکیبات به خصوص تیمول و اوژنول دارای اثر آنتی اکسیداتیو بوده و احتمالاً به خاطر دارا بودن خاصیت چربی دوستی (لیپوفیلیک) توانسته اند بر ذره LDL تأثیر گذارده و تمایل آن را به گیرنده اش تغییر دهند. لذا پس از تحقیقات بیشتر می توان از این ترکیبات جهت استفاده های بالینی به خصوص آترواسکلروز و کاهش کلسترول استفاده نمود.

در این مقاله اسانس آویشن (Thymus x- porlock) و پونه (Mentha longifolia) با روش تقطیر با بخار استخراج و تاثیر ضد میکروبی آنها با روش های دیسک پلیت و رقت لوله ای در رقت های مختلف ودر چهار مرحله مختلف زمانی مطالعه شد. روغن های فرار موثر در رقت های مختلف در برابر سه رقت مختلف سوسپانسیون باکترایل قرار گرفتند تا حداقل غلظت مهارکنندگی (minimal inhibitory concentration(MIC)) وحداقل غلظت کشندگی (minimal bactericidal concentration(MBC)) آنها تعیین گردد. اسانس آویشن در رقت 1.16 هاله عدم رشد اشرشیاکلی(E.coli)  به قطر 17میلی مترو در رقت 1.8هاله عدم رشد استافیلوکوکوس اورئوس (S.aureas) به قطر 22میلی متر را ایجاد کرد. رقت های فوق تا 2 ماه پس از اسانس گیری کیفیت خود را نشان می دهند و در غلظت های بالاتر، به مدت مدید قابل نگهداری و تاثیر گذاری اند. اسانس تازه رقیق نشده پونه با قطر 12 میلی متر هاله ممانعت رشد در خصوص اشرشیاکلی و قطر 23میلی متر در خصوص  استافیلوکوکوس اورئوس تا یک ماه پس از اسانس گیری خاصیت باکتریل سیدال دارد. از نظر زمانی مدت تاثیرگذاری اسانسها کوتاه تر بود و در مدت 30 دقیقه بهترین تاثیر خود را نشان دادند. تجزیه و شناسایی ترکیبات اسانس ها نشان می دهد که هر دو اسانس در پنج ترکیب مونوترپنی آلفا- پینن(α-pinene) لیمونن (Limonene)، میرسن(Myrcene)، سابینن (Sabinene) و لینالول (Linalool) مشترک هستند. اسانس آویشن خاصیت باکتریسیدی قوی تری را از خود نشان داد. ترکیبات عمده اسانس آویشن عبارت بودند از (54.52) سینئول- 8 و 1(Cineole-1,8)، (5.03درصد) سابینن هیدرات (Sabinene hydrate)، (7.89درصد) تیمول(Thymol)  و ترکیبات عمده اسانس پونه شامل (12.92درصد) ترانس پیپریتول (Trans- Piperitol) (43.96درصد) پیپریتون(Piepritone)  می شوند.

سرشاخه های گلدار آویشن کرمانی Thymus carmanicus JALAS. Spec. nov از ارتفاع 2250 متر کوهستان چهارباغ (استان گلستان)، در اواسط تیرماه 1380 جمع آوری گردید و به روش تقطیر با بخار آب اسانس گیری و بازده اسانس 0.82 بدست آمد. روغن اسانس توسط دستگاه کروماتوگراف گازی (GC) و دستگاه کروماتوگراف گازی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) مورد تجزیه و شناسایی قرار گرفت. از میان ترکیبهای شناسایی شده، پولگون (25.37 درصد)، 1و 8- سینئول (9.47 درصد)، کارواکرول (8.94 درصد)،ترانس- پارا- منت، 2- ان- 1- ال (8.49 درصد)، وربنون (8.04 درصد)، بورنئول (6.37 درصد)، پارا- سیمن (6.13 درصد)، منتول (5.76 درصد)، پیپریتون (5.43) و تیمول (3 درصد) بیشترین مقدار از حجم اسانس را به خود اختصاص داده اند.

بذر گیاه بادیان رومی (.Trachyspermum copticum L) کاشته شده در مزرعه البرز کرج در اواسط پاییز برداشت شد و پس از بلغور نمودن بذر اسانس آن به روش تقطیر با آب استخراج شد. بازده اسانس بر اساس وزن خشک بذر برابر 3.8% محاسبه گردید. اسانس حاصل به روش GC-MS مورد تجزیه و تحلیل و شناسایی قرار گرفت. از میان 9 ترکیب شناسایی شده که 100% ترکیبها را تشکیل می دهند ترکیبهای تیمول با 37.2%، پارا - سیمن 32.4%، گاما-ترپنین 27.3% و بتا - پینن 1% اسانس را تشکیل دادند. میزان ترکیبهای فنلی در نمونه مورد آزمایش کمتر از حد گزارش شده سایر تحقیقات می باشد. به نظر می رسد عواملی از جمله نوع خاک، میزان و نوع کودهای مورد استفاده و روش استخراج اسانس بر روی این ترکیبها اثر قابل توجهی دارند.

سالهاست که توجه محققین بر روی یافتن ترکیبات آنتی اکسیدانی که مانع از اکسیداسیون LDL شود بدون اینکه اثرات مخربی داشته باشد معطوف گردیده است. در برخی از ویتامینها مثل ویتامین های C وEخاصیت آنتی اکسیدانی علیه اکسیداسیون LDL کاملا مشخص شده است.اسانسهای فرار از جمله فرآورده های گیاهی هستند که بدلیل خاصیت لیپوفیلیک توانایی وارد شدن بداخل ذره LDL را دارند و اثرات آنتی اکسیدانی این ترکیبات هنوز بخوبی روشن نشده است. هدف از این تحقیق بررسی امکان استفاده از فرآورده های گیاهی نظیر اسانسهای فرار به منظور پیشگیری یا درمان احتمالی آترواسکلروز میباشد.با توجه به اثر محتمل اسانسهای فرار بر روی تمایل LDL به رسپتورش میتوان این تمایل را تحت تأثیر قرار داد و از تغییراتLDL ممانعت کرد و درنتیجه باآتروژنز مقابله نمود.در این تحقیق خواص آنتی اکسیدانی غلظتهای مختلف 3 نوع اسانس فرار بنامهای : تیمول و پاراسیمول و لیمونن وهمچنین ویتامین C بر روی میزان تمایل LDL طبیعی و اکسیده (با یونهای Cu+2) به رسپتور مربوطه در سلولهای بافت آدرنال گوسفند در حضور LDL نشاندار شده با یک ماده فلوئورسنت بنام فلوئورسین ایزو تیوسیانات(FITC) مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور پس از جداسازی محلول LDL از سرم نرمال و انکوباسیون آن با ترکیبات فوق , واکنش اکسیداسیون بر روی آن انجام گرفت و مقداری محلول LDL با FITC نشاندار گردید و سپس همه محلولهای فوق به محیط شامل سلولهای بافت آدرنال (که حاوی رسپتور LDL هستند) اضافه شد و شدت فلورسانس محلول رویی مخلوط آزمایش پس از سانتریفوژ در اسپکتروفلوریمتر خوانده شد. همچنین اثرات تؤام بهترین غلظت آنتی اکسیدانی ویتامین C ( بدست آمده در این پروژه) با هر یک از غلظتهای مختلف سه اسانس فوق نیز ارزیابی گردیده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که ویتامین C در غلظت 100 میکرومولار دارای بیشترین اثر برروی افزایش تمایل LDL به رسپتورش میباشد( برای LDL طبیعی 5/18 درصد و برای LDL اکسیده 62 درصد) واز میان اسانسهای مورد آزمایش تیمول دارای بیشترین اثر است( برای LDL طبیعی 27 درصد و برای LDL اکسیده 50 درصد). همچنین در بررسی اثرات همزمان هر یک از این اسانسها با مؤثرترین غلظت ویتامین C 100 میکرومولار باز هم تیمول بالاترین اثر مثبت رابر روی تمایل LDL به رسپتورش داشته است.این یافته ها بیانگر اینست که احتمالا ترکیبات فوق با اثر برروی اتصال LDL به رسپتور مربوطه میتوانند از ایجاد آترواسکلروز جلوگیری کرده و بعنوان آنتی اکسیدان مورد توجه قرار گیرند.

دیابت ملیتوس یکی از شایع ترین بیماری ها در جوامع بشری است که مقابله با عوارض ناشی از آن هزینه هنگفتی را به سیستم درمانی تحمیل می نماید. مهمترین و شاخص ترین علامت کلینیکی آن افزایش قند خون می باشد که منجر به گلیکه شدن پروتئین های مختلف بدن می گردد که این امر باعث تغییر ماهیت، ساختمان و عملکرد بیوشیمیایی آنها می شود. یکی از راه های احتمالی درمان دیابت ملیتوس، کاهش یا مهار این واکنش است. به نظر می رسد که استفاده از روغن های فرار در این راه مفید و موثر می باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر برخی از ترکیبات تشکیل دهنده روغن های فرار نظیر پولگون ، تیمول ، ژرانیول ، لینالول و لیمونن بر روی واکنش گلیکه شدن آلبومین در in vitro می باشد. بدین منظور در حضور غلظت های مختلف هر یک از این ترکیبات، واکنش گلیکه شدن آلبومین به صورت in vitro انجام شد و با روش تیوباربیتوریک اسید مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که ترکیبات مورد مطالعه در غلظت های سه گانه 1 g/dl، 0.2 g/dl و 0.01 g/dl دارای اثر مهاری بر واکنش گلیکه شدن آلبومین می باشند و در این میان ، تیمول در غلظت 1 g/dl دارای بیشترین مهار بود (94 درصد). ترتیب اثرات ترکیبات فوق ، به صورت زیر است: لینالول < لیمونن < پولگون < ژرانیول < تیمول نتایج این تحقیق نشان داد که ترکیبات تشکیل دهنده روغن های فرار باعث کاهش واکنش گلیکاسیون آلبومین گردیدند.

جنس آویشن (Tymus) در نقاط مختلف ایران 14 گونه دارد (جمزاد، 1373). یکی از گونه هایی که پراکندگی وسیعی در شمال و غرب کشور دارد Thymus pubescens است (مظفریان، 1373). معرفی این گونه به عنوان گیاهی دارویی و معطر، شناخت ترکیبهای موجود در اسانس آن، مقایسه مقدار و درصد ترکیبهای تشکیل دهنده اسانس در نقاط مختلف، در دو مرحله قبل از گلدهی و گلدهی کامل از اهداف اصلی این طرح است. به علاوه، معرفی این گونه به عنوان گیاهی معطر در جهت تولید تولید اسانس از آن در سطح نیمه صنعتی، از اهداف فرعی این طرح به شمار می رود. نمونه های گیاهی از سه نقطه رویشی در دره لار (شرق استان تهران) و در دو مرحله قبل از گلدهی (اواسط اردیبهشت) و گلدهی (اواسط تیرماه) جمع آوری شدند. از اندامهای هوایی خشک شده T. pubescens با روش تقطیر با بخار آب در دستگاه های شیشه ای به مدت 45 دقیقه اسانس گیری بعمل آمد. اسانسها پس از آبگیری با کلرید کلسیم در شیشه های تیره رنگ و در یخچال نگهداری شدند. مقدار اسانس در مرحله رویشی از 0.53% تا 0.93% و در مرحله گلدهی از 1.23% تا 2.03% متغیر بود. در مجموع مقدار اسانس در مرحله رویشی کمتر از مرحله گلدهی بود. در مرحله قبل از گلدهی تفاوت قابل توجهی در بازده اسانس نقاط مختلف مشاهده نشد، در حالیکه این تفاوت در مرحله گلدهی معنی دار بود. اسانسها جهت تجزیه و شناسایی به دستگاه های GC و GC/MS تزریق شدند. در مجموع 26 ترکیب (98.0% تا 99.3%) در مرحله رویشی و 32 ترکیب (97.7% تا 98.5%) در مرحله گلدهی شناسایی شدند. 24 ترکیب در هر دو مرحله مشترک بودند. ترکیبهای شاخص در مرحله قبل از گلدهی کارواکرول (52.6% تا 77.9%)، تیمول (2.7% تا 21.8%)، گاماترپینن (3.3% تا 7.4%)، پاراسیمن (2.2% تا 4.4%) و بتا کاریوفیلن (1.7% تا 2.5%) بودند. ترکیبهای شاخص مرحله گلدهی شامل: کارواکرول (54.7% تا 69.2%)، پاراسیمن (6.7% تا 9.7%)، 1 و 8 سینئول + لیمونن (1.7% تا 3.2%)، متیل کارواکرول (0.6% تا 6.6%) و بورنئول (1.7% تا 5.1%) بودند. ترکیبهایی مانند تیمیل استات، گامامورولن، سیگماکادینن فقط در مرحله رویشی و آلفافلاندرن، آلفاترپینئول، ترپینن 4-ال، اسپاچونلول، کامفور، لینالول، متیل تیمول، تیموکینون و تیمودی هیدروکینون فقط در مرحله گلدهی وجود داشتند.

جنس آویشن در نقاط مختلف ایران 14 گونه دارد که برخی از آنها انحصاری ایرانند (جم زاد، 1373). در این طرح تعدادی از گونه های بومی و غیر بومی آویشن شامل: .Thymus carnosus Boiss، آویشن کوهی kotschyanus Boiss. and Hohen، آویشن ایرانی T. persicus (Ronniger ex Rech. F.) Jalas، آویشن کرک آلود T. Pubescens Boiss. et Kotschy ex Celak و آویشن واقعی .T. serpyllum L از مناطق مختلف ایران در دو مرحله قبل از گلدهی و گلدهی جمع آوری گردیدند. از اندامهای هوایی خشک شده این گیاهان به روش تقطیر با بخار آب اسانس گیری بعمل آمد. مقدار اسانس به ترتیب ذکر گونه ها در زمان قبل از گلدهی (0.66%، 0.28%، 0.26%، 0.55%، 0.57%) و در مرحله گلدهی (0.86%، 2.1%، 0.43%، 1.45%، 0.90%) بود. در مجموع مقدار اسانس در مرحله رویشی کمتر از مرحله گلدهی بود. مقدار اسانس در دو گونه T. kotschyanus و T. Pubescens بیشتر از سایر گونه ها بود. تجزیه و شناسایی ترکیبهای تشکیل دهنده اسانسها به وسیله دستگاه های GC و GC/MS، با محاسبه شاخصهای بازداری کواتس و مطالعه طیفهای جرمی صورت گرفت. در مجموع 37 ترکیب (93.1% تا 98.3% اسانس) در مرحله رویشی و 39 ترکیب (88.2% تا 99.3% اسانس) در مرحله گلدهی شناسایی شدند. ترکیبهای عمده اسانسها در مرحله قبل از گلدهی و گلدهی کامل به ترتیب عبارت بودند از:T. carnosus، کارواکرول (2.2% و 2.5%)، تیمول (27.2% و 36.1%)، گاما - ترپینن (19.6% و 19.1%)، پارا - سیمن (26.2% و 21.3%)، بتا - کاریوفیلن (2.5% و 2.8%)، کارواکرول (2.2% و 2.5%) و بورنئول (1.6% و 1.6%)T. kotschyanus، کارواکرول (40.7%، 41.4%)، تیمول (26.9% و 19.5%)، گاما - ترپینن (7.3% و 10.3%)، پارا - سیمن (3.9% و 5.3%)، بتا - کاریوفیلن (1.8% و 2.5%) و بورنئول (1.3% و 2.4%)T. persicus، کارواکرول (39.0% و 27.1%)، تیمول (6.5% و 11.9%)، گاما - ترپینن (6.1% و 6.5%)، پارا - سیمن (7.5% و 10.2%)، بتا - کاریوفیلن (2.0% و 3.0%) و بورنئول (1.6% و 2.9%)T. Pubescens، کارواکرول (64.8%، 48.8%)، تیمول (11.9% و 13.9%)، گاما-ترپینن (6.1% و جزیی)، پارا - سیمن (2.9% و 12.7%)، بتا - کاریوفیلن (1.6% و 1.3%) و بورنئول (0.7% و 3.8%)T. serpyllum، تیمول (18.7% و 18.7%)، گاما - ترپینن (21.9% و 22.7%)، پارا - سیمن (21.1% و 20.75)، بتا - کاریوفیلن (7.1% و 0.1%) و بورنئول (3.9% و 3.1%) در اسانس گونه T. persicus در مرحله قبل از گلدهی و گلدهی به ترتیب ترکیبهای ژرانیول (15.7% و 9.4%)، ژرانیل استات (5.3% و 5.3%) و آلفا - ترپینئول (0% و 9.5%) یافت شدند. همچنین در گونه T. serpyllum جرماکرن دی (6.0% و 5.1%) یافت شد.