پایه های رویشی 'M.9' و 'M.26' سیب از پایه های پا کوتاهی هستند که به میزان گسترده ای در ایجاد باغ های متراکم سیب استفاده می شوند. هدف از این پژوهش، بررسی نحوه سترون کردن، رفع فنلی شدن و پرآوری ریز نمونه های'M.9' و 'M.26' در شرایط درون شیشه ای بود. در این آزمایش ها از شاخه های بهاره 'M.26' وتابستانه 'M.9' استفاده شد و برای سترون کردن، ابتدا نمونه ها به مدت 30 ثانیه در اتانول 70% فرو برده شده و سپس با غلظت های مختلف محلول هیپوکلریت سدیم و یا کلرید جیوه تیمار گردیدند که مناسبترین نتیجه با کلرید جیوه 0.1% به مدت 3 و 5 دقیقه به ترتیب برای ریز نمونه های 'M.26' و 'M.9' به دست آمد. ریز نمونه های 'M.9' پس از سترون کردن به محیط کشت MS حاوی 2 میلی گرم در لیتر  BA و ریز نمونه های 'M.26' به محیط MS با ویتامین های B5 حاوی 1 میلی گرم در لیتر  BA منتقل شدند. محیط کشت هر دو پایه حاوی  0.1 میلی گرم در لیتر  GA3 نیز بود. به منظور جلوگیری از فنلی شدن، روش های مختلفی به کار رفت که قرار دادن ریز نمونه های تازه کشت شده به مدت 6 روز در یخچال بهترین نتیجه را داد. در مرحله پرآوری، تاثیر سایتوکینین های BA و کینتین (به صورت جداگانه و ترکیبی) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که Kin تاثیری بر پرآوری نداشته و ترکیب BA و Kin موجب بهبود رشد شاخساره ها نسبت به BA تنها می شود. در مورد پایه 'M.9'، بالاترین میزان شاخه زایی با ترکیب 0.1+2 میلی گرم در لیتر BA+Kin و تعداد شاخساره های ≥5 میلی متر با غلظت 1+1.5 میلی گرم در لیتر BA+Kin و در مورد پایه 'M.26'، بالاترین پرآوری با ترکیب 0.5+0.75 میلی گرم در لیتر BA+Kin به دست آمد هر چند که این ترکیب ها با بعضی از تیمارهای اعمال شده از نظر آماری در سطح 5% اختلاف معنی داری نداشتند.

هدف از اجرای این تحقیق بهببود محیط های ریزازدیادی ارقام گلابی ابت فل (Abate Fetel)، کازیر (Kaiser)، کنفرانس (Conference)، و ویلیامز (Williams) در راستای افزایش میزان پر آوری (Proliferation)، کاهش نکروز جوانه انتهایی و همچنین تولید برگ های توسعه یافته در محیط درون شیشه بود. ابتدا اثر محیط های رشد پایه MS، QL و QL تغییر یافته، غنی شده با نسبت های مختلفی از BAP، اسید جیبرلیک و پلی آمین پوترسین روی رشد و نمو دو رقم ابت فتل و کایزر بررسی شد. کاربرد محیط های رشد پایه QL و QL تغییر یافته به جای محیط  پایه MS و یا افزایش سطح BAP از یک دو میلی گرم در لیتر در محیط رشد سبب افزایش معنی دار پر آوری رقم ابت فتل و بهبود کیفی ریز شا خه های هر دو رقم گردید. بررسی اثر نوع و غلظت سایتوکینین های BAP، 2ip ، زآتین و  همچنین پکتین نشان داد که ترکیب دو نوع سایتوکینین BAP، 2ip همراه با %0.5 پکتین سبب افزایش پر آوری رقم کنفرانس و افزایش بقا ریز شاخه ها و توسعه برگی در هر چهار رقم گردید. زآتین همراه با BAP و یا بدون آن سبب افزایش میزان توسعه برگی و بقا ریز شاخه ها و کاهش پرآوری ارقام گردید. به طور کلی به منظور ریزازدیادی ارقام گلابی و بقا مطلو ب ریز شاخه ها، محیط رشدی مشتمل بر نمک های پایه QL تغییر یافته، غنی شده با %3 ساکاروز، 1 میلی گرم در لیتر BAP ، 1 میلی گرم در لیتر  %0.5 2ipT پکتین و %0.6 آگار قابل توصیه می باشد.

این تحقیق در سال 1384 در دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران با هدف بررسی کاربرد اثرات سطوح مصرف سیتوکینین و کلسیم بر ماندگاری گل بریده رز رقم الونا انجام شد. شاخه های بریده رز در گلخانه از پایه های مادری دو ساله تولید شده و در مرحله غنچه در معرض سایتوکینین به غلظت های 1، 1.0، 0 و 10 میکرومول در لیتر و کلسیم به غلظت های 0، 10، 20 و 30 میلی مول در لیتر، قرار گرفتند. سپس گلهای تیمار شده پس از برداشت در شرایط آزمایشگاهی و در داخل آب مقطر نگهداری شده و صفات متعددی مانند درصد پیری، محتوای آب نسبی، نشت الکترولیت، پروتیین کل، میزان فعالیت پراکسیدازو کاتالاز در گلبرگها اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که سطوح مصرف سیتوکینین اثر معنی دار بر صفات درصد پیری، میزان کلروفیل، پروتیین کل و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان داشت. همچنین سطوح مصرف کلسیم اثر معنی دار بر صفات درصد پیری، میزان کلروفیل و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان داشت. مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف توام سیتوکینین به میزان 10 میکرومول و کلسیم به میزان 30 میلی مول موجب افزایش معنی دار کلروفیل، فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالازو در نتیجه کاهش معنی دار درصد پیری گلها گردید.

مقدمه: کلم براکلی یک سبزی گل دار است و گلچه های آن سرشار از فیتوکمیکال ها، ویتامین ها، فیبر و کلسیم بوده و در رژیم غذایی روزانه ارزش غذایی و دارویی بالایی دارد. بسته بندی براکلی تحت شرایط اتمسفر تعدیل یافته ضمن افزایش عمر انبارداری سبب حفظ کیفیت و ارزش غذایی این محصول می شود.هدف: تجمع تولیدات تخمیری در بافت محصول در این دوره ضرورت انجام پژوهش هایی را برای جلوگیری از ایجاد شرایط بی هوازی و تولید ترکیبات نامطبوع الکلی ایجاب می کند.روش بررسی: به این منظور گلچه های براکلی رقم پرمیوم کراپ بعد از تیمار با سایتوکینین بنزیل آدنین در دو سطح (0 و 50 پی پی ام)، با استفاده  از دو نوع پوشش پلیمری (پلی اتیلن با دانسیته کم و پلی پروپیلن) بسته بندی و در دمای 1 درجه سانتی گراد برای 18 روز انبار شدند. در طی این مدت سطح تولیدات تخمیری در کنار خصوصیات کیفی گلچه ها مشتمل بر میزان تولید اتیلن، کلروفیل، ویتامین C، کیفیت ظاهری، pH، اسیدیته و افت وزن با فواصل زمانی 3 روز اندازه گیری شد.نتایج: نتایج این بررسی نشان داد که تیمار گلچه های براکلی با سایتوکینین بنزیل آدنین (50 پی پی ام) و بسته بندی با استفاده از پوشش های پلیمری تاثیر معنی داری در کاهش تولید اتیلن، افت وزن، حفظ ویتامین C، کلروفیل، کیفیت، اسیدیته و pH در مقایسه با شاهد داشته است.نتیجه گیری: این تیمار ضمن حفظ کیفیت و ارزش غذایی، تولید ترکیبات نامطبوع الکلی را به طور معنی داری کاهش داد.

برای بررسی اثر ترکیب های مختلف تنظیم کننده های رشد اکسین (IBA, NAA) و سایتوکینین (BAP, TDZ)، نمک های پایه (MS, WPM, NN) و جامد کننده (Gelrite, Plant Agar) روی رشد و نمو ریزنمونه در گیاه انگور رقم بی دانه سلطانی، آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. ویژگی های تعداد شاخساره تشکیل شده و طول آنها به عنوان دو ویژگی اصلی بررسی گردیدند. نتایج تجزیه واریانس برای پرآوری شاخه، تفاوت معنی داری را در سطح 1% برای تیمارهای نمک های پایه و تنظیم کننده رشد نشان داد. بیشترین طول شاخساره تولید شده پس از 18 روز کشت ریزنمونه ها، ناشی از اثر نمک پایه MS و تنظیم کننده های رشد BAP (2.2 mg/l) و IBA (0.5 mg/l) بود. جامد کننده Gelrite اثر بهتری در رشد طبیعی شاخساره نسبت به Plant Agar از خود نشان داد. ترکیب نمک و تنظیم کننده رشد بر اساس شاخه های تولید شده، می تواند مبنای تکثیر انگور بی دانه در شرایط درون شیشه ای (in vitro) قرار گیرد.

تاتوره تماشایی (Datura innoxia) از تیره سیب زمینی، حاوی تروپان آلکالوئیدهای ارزشمند دارویی است. در این بررسی، از کشت رویان های جنسی بذر این گیاه در شرایط درون شیشه ای گیاهچه به دست آمد و قطعات جداکشت حاصل از آن، شامل یک میان گره و دو جوانه جانبی به منظور بررسی اثر برخی از هورمون های رشد بر تولید کالوس، اندام زایی و محتوای آلکالوئید تام، در محیط کشت B5 حاوی غلظت های مختلف IAA (0، 0.5، 1، 1.5، 2 میلی گرم در لیتر(،BA  (0، 0.5، 1، 1.5 میلی گرم در لیتر NAA ((0، 0.5، 1، 1.5، 2 میلی گرم در لیتر) کشت داده شد. غلظت های دو هورمون اخیر به صورت متقابل نیز به کار رفتند. محتوای آلکالوئید تام کالوس ها پس از استخراج به وسیله اسپکتروفوتومتر در 258 نانومتر به دست آمد و با محتوای آلکالوئید تام گیاهچه مقایسه شد. نتایج تشکیل کالوس را در حضور بنزیل آدنین و نفتالن استیک اسید، نشان داد و افزایش غلظت نفتالن استیک اسید موجب افزایش معنی دار وزن ترکالوس و همچنین افزایش محتوای آلکالوئید تام آن شد. در حضور ایندول استیک اسید افزایشی در تولید کالوس و اندام زایی مشاهده نشد. مقایسه محتوای آلکالوئید تام کالوس با اندام هوایی و ریشه گیاهچه های تاتوره تماشایی در محیط کشت B5 فاقد هورمون نشان داد که در محیط فاقد هورمون، کالوس ها نسبت به بافت های تمایز یافته حاوی آلکالوئید کمتری بودند، ولی استفاده از هورمون های NAA و BA موجب افزایش آلکالوئید تام کالوس نسبت به اندام های کشت یافته در شیشه شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

این پژوهش به منظور تعیین پروتکل تکثیر درون شیشه ای دو پایه همگروه گلابی OH×F69 و OH×F333 در قالب چهار آزمایش مجزا انجام شد. طی آزمایش اول، اثر محیط های MS،QL   QL وتغییر یافته روی صفات رویشی ساقه چه های درون شیشه بررسی شد. در بین این محیط ها، محیط کشت QL تغییر یافته با بهترین پرآوری و کیفیت شاخه به عنوان محیط کشت پایه برای آزمایشات بعدی انتخاب شد. در آزمایش دوم و سوم ارزیابی اثر دو نوع سایتوکینین 2iP و BAP بطور جداگانه به ترتیب برای 2iP در چهار غلظت صفر (شاهد)، 0.5، 1 و 2 و برای BAP به دلیل اهمیت آن در محیط در سه غلظت 0.5، 1 و 2 میلی گرم در لیتر انجام شد. نتیجه این دو آزمایش نیز بیانگر برتری غلظت 0.5 و 1 میلی گرم در لیتر2iP  و BAP با بهترین تعداد و کیفیت ریزشاخه ها بود. در آزمایش چهارم بهترین شرایط ریشه زایی به دو نحو تیمار طولانی مدت و کوتاه مدت غلظت های IBA ارزیابی شد و نتایج نشان دهنده برتری تیمار کوتاه مدت نسبت به تیمار بلندمدت بود. بیشترین درصد ریشه زایی، توسعه برگی، طول و کیفیت ریشه در غلظت 2 میلی گرم در لیتر IBA ایجاد شد. به طور کلی به منظور ریز ازدیادی این دو پایه گلابی و بقا مطلوب ریزشاخه ها محیط رشدی مشتمل بر نمک های پایه QL تغییر یافته غنی شده با 0.5 میلی گرم در لیتر 2iP و 1 میلی گرم در لیتر BAP برای بهبود پرآوری شاخه و تیمار کوتاه مدت با 2 میلی گرم در لیتر IBA برای ریشه زایی این پایه ها قابل توصیه می باشد.

هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر بنزیل آدنین و شرایط دمای انبار بر تشکیل سوخیزه،‏ درصد جوانه زنی و رشد آن در تره ایرانی (Allium ampeloprasum ssp.persicum)‎ بود. به منظور تشکیل سوخیزه،‏ گل آذین های نابالغ با غلظت های مختلفی از بنزیل آدنین (0،‏ 10،‏ 50 و 100 میلی گرم در لیتر) تیمار شدند. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان انجام شد. نتایج نشان داد که همه غلظت های بنزیل آدنین به جز تیمار شاهد در بیشتر از 90 درصد بوته ها سوخیزه تشکیل دادند. سپس سوخیزه های حاصل در دو شرایط دمایی (31 و 9 درجه سانتی گراد) انبار شدند تا درصد جوانه زنی و رشد رویشی آن ها ارزیابی شود. غلظت های مختلف بنزیل آدنین و شرایط دمای انبار اثری بر درصد جوانه زنی سوخیزه ها نداشتند اما سوخیزه های درشت (قطر بیشتر از 3 میلی متر) درصد جوانه زنی بالاتری از سوخیزه های ریز (قطر کمتر از 3 میلی متر) را نشان دادند. تیمار دمایی اثری بر صفات رویشی نداشت اما تیمارهای مختلف بنزیل آدنین در سطح 5 درصد دارای تفاوت معنی دار بود و همه سوخیزه های حاصل گیاهان طبیعی تولید کردند.

یکی از عوامل مهم در گیرایی پیوند گردو ممانعت از اکسیداسیون ترکیبات فنلی و کمک به ایجاد کالوس مناسب توسط پایه و پیوندک است. به همین منظور در این پژوهش تاثیر آنتی اکسیدان پلی ونیل پیرولیدین (PVP)، هورمون ایندول بوتریک اسید (IBA) و بنزیل آمینوپورین (BA) در چهار زمان مختلف (اواخر دی، بهمن، اسفند و اردیبهشت) در ریزشاخه پیوندی گردو بررسی شد. پیوندک ها از شاخه های سال جاری رقم «سر» در فصل خواب تهیه شدند. سن پایه شش هفته پس از جوانه زنی بود. نتایج نشان داد که بهترین زمان برای ریزشاخه پیوندی در بهمن ماه با %83.24 بود. درصد گیرایی و صفات مربوط به رشد پیوندک در سطوح مختلف آنتی اکسیدان در مقایسه با شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد. در بین تیمارهای آنتی اکسیدان و هورمونی تیمار ترکیبی 50 میلی گرم در لیتر IBA همراه با 80 میلی گرم در لیتر BA با %83.94 گیرایی و حداقل زمان لازم برای گیرایی (حدود 21 روز) بهترین تیمار بود. تیمارهای آنتی اکسیدانی در بین همه تیمارها (تیمارهای هورمونی و آنتی اکسیدانی) حداقل زمان لازم برای گیرایی (به طور میانگین حدود 20 روز) را نشان داد. با توجه به این نتایج تیمار پیشنهادی برای بهبود گیرایی در روش ریزشاخه پیوندی گردو ترکیبی از 50 میلی گرم در لیتر IBA همراه با 80 میلی گرم در لیتر BA و زمان پیوند بهمن ماه مناسب بود.