مقدمه: اخیرا نشان داده شده است که بلوک کننده های آلفا – 1 آدرنرژیک باعث افزایش میزان دفع خود به خودی سنگ های دیستال حالب می شوند. در این مطالعه نقش ترازوسین به عنوان یک بلوک کننده آلفا 1- آدرنرژیک همراه با پردنیزولون در درمان طبی سنگ های دیستال حالب علامت دار ارزیابی شده است.روش: تعداد 106 بیمار بین 68–20 سال (میانگین 39.05 سال) که مبتلا به سنگ دیستال حالب علامت دار با قطر 10-5 میلی متر بودند، در این مطالعه آینده نگر بررسی شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه درمان تحت درمان با ترازوسین و پردنیزولون (هر کدام 5 میلی گرم روزانه) و گروه شاهد تنها تحت درمان با مسکن قرار گرفتند. همزمان به بیماران توصیه به نوشیدن آب نیز شد (هیدراسیون). برای جلوگیری از عوارض جانبی درمان طولانی مدت با کورتون، طول دوره درمانی 10 روز درنظر گرفته شد. میزان دفع سنگ در دو گروه مقایسه شد.یافته ها: دو گروه از نظر سن، جنس و محل سنگ تفاوتی با یکدیگر نداشتند. در گروه درمان قطر سنگ 7.45±1.705 میلی متر و در گروه شاهد، 6.7±1.75 میلی متر بود. میزان دفع سنگ در گروه درمان و شاهد به ترتیب %62.3 و %37.7 بود که تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان می داد (P<0.001).در گروه درمان تعداد حمله های درد و میزان مصرف مسکن (مورفین) در مقایسه با گروه شاهد کمتر بود.نتیجه گیری: ترازوسین و پردنیزولون (کورتیکواستروئید) باعث افزایش میزان دفع خود به خودی سنگ های دیستال حالب می شوند.