مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
سال:1388 | دوره:16 | شماره:2 (پیاپی 39) |تعداد مقالات:18

زمینه و هدف: یکی از عوارض ناخوشایند بیهوشی عمومی، لرز است که در %40 موارد دیده می شود. لرز عارضه ای بسیار جدی است که مصرف اکسیژن را تا چند برابر بالا می برد؛ همچنین باعث افزایش تهویه ریوی و برون ده قلب، فشار داخل مغز و چشم و نیز افزایش میزان درد بعد از عمل و خطر ایسکمی میوکارد می گردد. پیشگیری از بروز این عارضه ناخواسته برای دستیابی به یک بیهوشی مطلوب و کاستن خطرات آن ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین اثر کلونیدین در جلوگیری از وقوع لرز بعد از بیهوشی عمومی انجام شد.روش تحقیق: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسویه کور و تصادفی بر روی 100 بیمار بالای 18 سال با ASA کلاس 1 و 2 کاندید عمل جراحی چشم در بیمارستان الزهرا زاهدان انجام شد. بیماران به صورت دسته بندی ده تایی به دو گروه مورد (کلونیدین) و شاهد (دارونما) تقسیم شدند و دو ساعت قبل از بیهوشی 0.2 میلیگرم کلونیدین یا دارونما را با 30 سی سی آب دریافت کردند. روش بیهوشی در هر دو گروه یکسان بود. همه افراد در اتاق ریکاوری از نظر وقوع لرز معاینه شدند و پرسشنامه مخصوص تکمیل گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS  (نسخه 13) و آزمون آماری کای دو، در سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از 50 بیمار گروه مورد (دریافت کننده کلونیدین)، فقط یک نفر (2%) و از 50 بیمار گروه شاهد (دریافت کننده دارونما)، 10 نفر (20%) دچار لرز بعد عمل شدند که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P=0.004).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد، کلونیدین در پیشگیری از لرز بعد از بیهوشی موثر است و می توان از آن به عنوان یک داروی قبل از عمل به طور روزمره استفاده نمود.

زمینه و هدف: رزبنگال یک رنگ گزانتینی آنیونی محلول در آب است که سابقه طولانی استفاده بی خطر از آن، نشان دهنده اثرات جانبی بسیار کم آن می باشد. با این حال تاکنون تاثیر ضد التهابی آن بررسی نشده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر رزبنگال بر پاسخ التهابی با واسطه تولید اکسید نیتریک و بیان آنزیم نیتریک اکساید سنتاز القایی (iNOS) در مدل ماکروفاژهای فعال شده با لیپوپلی ساکارید (LPS) در تاریکی انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، ماکروفاژهای رده J774A.1 از انستیتو پاستور خریداری و با غلظت های متفاوت رزبنگال با یا بدون LPS در تاریکی تیمار شدند. تاثیر غلظت های مختلف رزبنگال بر درصد زنده بودن ماکروفاژها با استفاده از آزمون ام.تی.تی (MTT) بررسی شد. به منظور تعیین میزان تولید اکسید نیتریک (بر حسب میکرومول) از روش رنگ سنجی گریس و برای ارزیابی میزان بیان آنزیم نیتریک اکساید سنتاز القایی، از روش لکه گذاری وسترن استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی در سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: طبق نتایج حاصل از آزمون MTT، درصد زنده بودن ماکروفاژهای تیمار شده با غلظت های مختلف رزبنگال (1، 10، 50، 100، 200 و 300 میکرومول) به ترتیب 99±0.66، 97±1.20، 90±0.88، 88±0.57، 81±0.88 و 80±0.57 درصد بود. میزان تولید اکسید نیتریک (بر حسب میکرومول) توسط غلظت های مختلف رزبنگال (1، 10، 50، 100، 200 و 300 میکرومول) به ترتیب 17.1±0.17، 14.3±0.17، 13.16±0.09، 8.9±0.32، 6.16±0.09 و صفر، و در گروه شاهد 21.4±0.21 میکرومول بود. غلظت های مختلف رزبنگال سبب کاهش بیان آنزیم iNOS شدند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که رزبنگال به طور وابسته به دوز، تولید اکسید نیتریک و نیز بیان آنزیم iNOS را در ماکروفاژهای التهابی کاهش می دهد؛ بدون این که بر درصد زنده بودن سلول ها (در غلظت های کمتر از 200 میکرومول) تاثیر قابل توجهی داشته باشد؛ همچنین فرایند تاثیر ضد التهابی رزبنگال از طریق مهار بیان آنزیم iNOS نشان داده شد. این مطالعه رزبنگال را به عنوان یک ماده ضد التهابی بی خطر و جدید جهت بررسی در شرایط درون تنی معرفی می نماید.

زمینه و هدف: متادون و بوپرنورفین به ترتیب آگونیست و آگونیست نسبی گیرنده های اپیوئیدی می باشند. اپیوئیدها دارای اثرات جانبی بر روی بافت های مختلف بدن بویژه بافت کلیه می باشند. در این مطالعه اثر متادون و بوپرنورفین بر تغییرات حجمی کلیه موش صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، 15 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250±15 گرم انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. نمونه ها در گروه اول 0.5mg/kg متادون و در گروه دوم 30ng/kg بوپرنورفین به طور روزانه و به صورت تزریق داخل صفاقی، به مدت 15 روز دریافت نمودند. به نمونه های گروه سوم (شاهد)، نرمال سالین تزریق شد. پس از آخرین تزریق، حیوانات بیهوش شدند و کلیه راست آنها خارج گردید. کلیه ها پس از جدا کردن غده فوق کلیه و کپسول، توسط محلول فرمالین 7% بافر شده به مدت 72 ساعت ثابت شدند. سپس در آگار %3.5 قالب گیری و توسط دستگاه برش بافت، برش های تاجی به ضخامت یک میلی متر از آنها تهیه شد. با استفاده از روش کاوالیری و شمارش نقاط، حجم کلیه ها محاسبه و مقایسه بین گروه ها با استفاده از آزمون آماری غیرپارامتری کروسکال والیس انجام شد. سطح معنی داری P<0.05 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین حجم کلیه در گروه تجویز متادون 602.4±44.8، در گروه تجویز بوپرنورفین 566.4±8.4 و در گروه شاهد 566.4±16.3 میلی متر مکعب بود. مقایسه گروه ها با آزمون آماری کروسکال والیس، تفاوت معنی داری را در حجم کلیه نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: متادون و بوپرنورفین با دوز و مدت مورد استفاده در این مطالعه اثر محسوسی بر تغییرات حجم کلیه نشان ندادند؛ هرچند افزایش نسبی حجم کلیه در گروه تجویز متادون در مقایسه با گروه بوپرنورفین و شاهد می تواند نشانگر تغییرات آسیب شناختی ابتدایی کلیه تحت تاثیر این اپیوئید باشد.

زمینه و هدف: افراد سیگاری در معرض مقادیر قابل توجهی از عوامل اکسید کننده می باشند. بیشتر مطالعات در مورد اثر سیگار روی پدیده آسیب اکسیداتیو و تغییرات آنتی اکسیدانی پلاسما، در افراد مسن و با سابقه طولانی از مصرف سیگار بوده و در افراد جوان گزارشات کمی موجود است. مطالعه حاضر به منظور بررسی غلظت اسیداوریک و ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما در افراد جوان سیگاری و مقایسه آن با افراد جوان غیر سیگاری انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه تحلیلی - مقایسه ای، 23 فرد سیگاری با سابقه مصرف روزانه حداقل 10 نخ سیگار به مدت حداقل 5 سال و 21 نفر غیرسیگاری، با سن کمتر از 40 سال، به طور اختیاری وارد مطالعه شدند. هیچ یک از افراد مورد مطالعه، بیماری عمومی نداشتند و از افرادی بودند که جهت غربالگری مراجعه کرده بودند. نمونه خون ناشتا قبل از مصرف اولین سیگار گرفته شد. پلاسمای نمونه جدا و در حرارت زیر 60 درجه برای آزمایشات بعدی نگهداری شد. در این مطالعه اسید اوریک با روش آنزیماتیک اندازه گیری گردید. روش های اصلی برای ارزیابی آسیب اکسیداتیو شامل روش Ferric Reducing/Antioxidant Power (FRAP) برای اندازه گیری قدرت آنتی اکسیدانی تام پلاسما، واکنش المن برای اندازه گیری گروه های تیول و غلظت 2.2-Diphenyl-1-Picrylhydrazyl (DPPH) برای تعیین درصد خاصیت خنثی کنندگی رادیکال های آزاد پلاسما بودند. یافته ها: غلظت اسید اوریک (mg/dL) در افراد سیگاری 4.52±1.7 و در افراد غیر سیگاری 6.3±1.5 بود (P=0.001). مقادیر ظرفیت تام آنتی اکسیدانی پلاسما (mmol/L) که با سنجش FRAP تعیین گردید، در افراد سیگاری 980.7±214.4 و در افراد غیرسیگاری 997.4±156.9 بود (P=0.75). سنجش پراکسی رادیکال ها به کمک اندازه گیری DPPH در افراد سیگاری %12.6±1.4 و در افراد غیر سیگاری %15.3±2.2 بود (P=0.37). در افراد سیگاری، سطح گروه های تیول 281.1±60.9 (mmol/L) و در افراد غیرسیگاری 256.5±2.2 بود (P=0.17). نتیجه گیری: با توجه به نقش سیگار در ایجاد آسیب اکسیداتیو و بیماری های قلبی عروقی، می توان بررسی غلظت اسید اوریک را به عنوان یک نشانگر ساده و قابل اندازه گیری در شناسایی افراد جوان سیگاری در معرض خطر آسیب اکسیداتیو مورد استفاده قرار داد.

زمینه و هدف: بیماران تحت عمل پیوند کلیه، به علت مصرف داروهای سرکوب گر سیستم ایمنی، مستعد عفونت های مختلف می شوند. با توجه به این که تب، یکی از علایم شاخص عفونت می باشد، اندازه گیری درجه حرارت به شکل مداوم اهمیت زیادی در این بیماران دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی مقایسه ای درجه حرارت داخل مثانه ای و درجه حرارت زیر بغل، مقعدی و دهانی در بیماران پیوند کلیه انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه مشاهده ای - تحلیلی، 20 بیمار تحت پیوند کلیه که در بخش پیوند کلیه بیمارستان قائم مشهد بستری بودند، انتخاب شدند. درجه حرارت دهانی، زیر بغلی و داخل مثانه ای هر 2 ساعت و درجه حرارت مقعدی هر 12 ساعت از روز بعد از انجام پیوند تا چهار روز پس از عمل اندازه گیری و در پرسشنامه ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های تی، پیرسون و ANOVA در سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: نتایج آزمون ANOVA نشان داد که بین چهار روش اندازه گیری درجه حرارت در چهار روز بعد از عمل اختلاف معنی داری وجود دارد (P=0.001)؛ اما آزمون پیرسون بیانگر وجود یک ارتباط خطی و مستقیم قوی بین روش اندازه گیری درجه حرارت داخل مثانه ای و سه روش بود (عدد پیرسون 1+ و یا بسیار نزدیک به یک می باشد(.نتیجه گیری: این تحقیق نشان می دهد که با وجود اختلاف معنی دار آماری بین درجه حرارت داخل مثانه ای با سه روش دیگر اندازه گیری، به علت وجود هماهنگی و ارتباط مستقیم خطی آنها می توان از درجه حرارت داخل مثانه ای به عنوان معیار مناسبی جهت اندازه گیری های دمای بدن استفاده کرد.

زمینه و هدف: سالمونلا یکی از باکتری های بیماریزای مشترک بین انسان و طیور در سراسر دنیا است. موارد پراکنده عفونت ناشی از سالمونلا انتریتیدیس در پی مصرف تخم مرغ بروز می کند که از آن به عنوان یک مشکل بهداشت عمومی یاد کرده اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آلودگی تخم مرغ های محلی عرضه شده در شهر بیرجند به باکتری سالمونلا انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی مقطعی، تخم مرغ های محلی خام سطح شهر بیرجند از نظر آلودگی سالمونلایی مورد مطالعه قرار گرفتند. تعداد 500 تخم مرغ از فروشگاه های سطح شهر خریداری شد. جهت بررسی آلودگی تخم مرغ ها، هم پوسته و هم محتویات آن به روش استاندارد کشت داده شدند. جهت تشخیص قطعی سالمونلا از آزمایشات دقیق بیوشیمیایی، سروتایپینگ و PCR استفاده شد.یافته ها: از مجموع 500 تخم مرغ مورد بررسی، سه تخم مرغ (%0.6) آلوده به باکتری سالمونلا بودند. از این سه مورد، در دو تخم مرغ، آلودگی به باکتری سالمونلا تنها در پوسته وجود داشت، در حالی که تخم مرغ سوم، هم پوسته و هم محتویات آن به باکتری سالمونلا آلوده بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این طرح، میزان آلودگی تخم مرغ های محلی عرضه شده در بیرجند %0.6 معادل یک در 165 تخم مرغ است. این میزان مشابه نتایج مطالعات دیگر در شهرهای شیراز، تهران و مشهد می باشد. با توجه به وجود آلودگی سالمونلایی در تخم مرغ های محلی، پختن مناسب آنها قبل از مصرف ضروری است.

زمینه و هدف: رشد سلول های سرطان پستان، اغلب تحت تاثیر هورمون های استروئیدی قرار می گیرد. تعیین غلظت های سلولی گیرنده هورمون استروژن (ER) و پروژسترون (PR) در تومور، جهت تعیین آن دسته از بیمارانی که از هورمون درمانی سود می برند، مورد استفاده قرار می گیرد. میزان مثبت شدن گیرنده هورمونی، با درجه تمایز و نوع بافت تومور، سن و وضعیت یائسگی بیمار مرتبط است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ارتباط بین نتایج بررسی ایمینوهیستوشیمیایی ER و PR با خصوصیات بالینی آسیب شناسی، بویژه وضعیت قاعدگی، در بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، طی مدت یک سال، 324 بیمار مبتلا به سرطان پستان، در بخش آسیب شناسی و رادیوتراپی - انکولوژی بیمارستان قائم (عج) و امید مشهد، از نظر گیرنده های هورمونی استروژن و پروژسترون، با استفاده از روش ایمنوهیستوشیمیایی، مورد آزمایش قرار گرفتند. خصوصیات بالینی آسیب شناسی بیماران مثل سن، جنس، وضعیت قاعدگی، نوع آسیب شناسی و درجه بیماری نیز با استفاده از اطلاعات موجود در پاسخ های آسیب شناسی و معاینه بالینی اولیه، کسب شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS  (نسخه 11.5) و آزمون کای دو در سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از 324 بیمار، %52.5 (170 مورد) گیرنده استروژن و %49.7 (161 مورد) گیرنده پروژسترون مثبت بودند. از 217 بیمار قبل از یائسگی، 115 نفر (%52.9) گیرنده استروژنی مثبت و 102 نفر (%47.1) گیرنده استروژنی منفی بودند. فراوانی مثبت شدگی گیرنده استروژن در بیماران یائسه %47.6 بود؛ همچنین، %53 بیماران قبل از یائسگی و %43.9 زنان یائسه از نظر گیرنده پروژسترون مثبت بودند (P=0.077) در %52.9 موارد زیر 30 سال نیز، گیرنده استروژن مثبت بود. نتیجه گیری: در مطالعات مختلف مشخص شده است که میزان مثبت شدن گیرنده های استروژن و پروژسترون در زنان پس از یائسگی بیشتر از سنین قبل از یائسگی می باشد. با توجه به نتایج معکوس به دست آمده در مطالعه حاضر، بهتر است روش ایمنوهیستوشیمیایی در آزمایشگاه های مرجع کنترل شود؛ زیرا به نظر می رسد شایعترین علت اختلاف حاصله، اشکال در تثبت نمونه بافتی و روش های انجام آزمایشات می باشد.

زمینه و هدف: کلسیفیکاسیون های طبیعی داخل جمجمه ای با هیچ گونه علایم بیماری همراه نیستند و عامل بیماریزایی نیز قابل مشاهده نمی باشد. در اغلب موارد این نوع کلسیفیکاسیون به دلیل رسوب کلسیم در عروق ساختمان های مختلف مغز ایجاد می شود. دقیق ترین روش جهت بررسی کلسیفیکاسیون مغزی سی تی اسکن است. مطالعه حاضر با هدف بررسی کلسیفیکاسیون داخل جمجمه ای فیزیولوژیک در غده پینه آل و شبکه کوروئید انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 412 نفر از افراد تحت بررسی سی تی اسکن مغز در بخش سی تی اسکن بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند، مورد مطالعه قرار گرفتند. سن این بیماران در محدوده 1 تا 98 سال بود. غده پینه آل و شبکه کوروئید از نظر کلسیفیکاسیون مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 11) و آزمون کای دو در سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از 412 نفر که مورد بررسی قرار گرفتند، شیوع کلسیفیکاسیون غده پینه آل %62.62 و شبکه کوروئید %63.34 بود ولی در سن قبل از 45 سال، کلسیفیکاسیون غده پینه آل از شبکه کوروئید بیشتر بود؛ همچنین میزان شیوع کلسیفیکاسیون هم در غده پینه آل و هم در شبکه کوروئید با افزایش سن افزایش یافت.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق، شیوع کلسیفیکاسیون فیزیولوژیک داخل مغزی قبل از سن 45 سالگی در غده پینه آل بیشتر از شبکه کوروئید می باشد ولی شیوع کلی این نوع کلسیفیکاسیون در شبکه کوروئید مختصرا بیشتر از پینه آل است (1%). میزان شیوع کلسیفیکاسیون داخل مغزی در غده پینه آل و شبکه کوروئید می تواند اهمیت بسیار زیادی در تشخیص نوع پاتولوژیک از فیزیولوژیک بخصوص با توجه به سن بیمار داشته باشد.

زمینه و هدف: تشخیص مننژیت سلی به علت علایم بالینی متفاوتی که همخوانی با دیگر بیماری های سیستم اعصاب مرکزی دارد، مشکل می باشد. شروع درمان ضد سل اغلب به علت عدم وجود تست های آزمایشگاهی در دسترس و دقیق به تاخیر می افتد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه غلظت آدنوزین دآمیناز(ADA) ، در تشخیص مننژیت سلی از غیر سلی و تعیین نقطه برش (Cut off Point) آدنوزین دآمیناز در مایع مغزی نخاعی (CSF) بیماران مبتلا به مننژیت سلی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 42 بیمار مبتلا به مننژیت (21 مورد مننژیت سلی و 21 مورد مننژیت غیر سلی) بستری در بیمارستان های بوعلی، خاتم الانبیا (ص) و علی ابن ابیطالب (ع) زاهدان در سال 1386 انتخاب شدند. از هر یک از بیماران 5 سی سی مایع مغزی نخاعی جهت بررسی سلول، قند، پروتئین، اسمیر و انجام کشت از نظر مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، اسمیر و کشت باکتری و نیز سنجش سطح آدنوزین دآمیناز، گرفته شد و به آزمایشگاه ارسال گردید. سطح آدنوزین دآمیناز مایع مغزی نخاعی در دو گروه مقایسه شد؛ سپس منحنیROC  برای تعیین نقطه برش مناسب رسم گردید.یافته ها: در مجموع 21 بیمار مبتلا به مننژیت سلی، شامل 17 مرد (81% موارد) و 4 زن (19% موارد) و 21 بیمار مبتلا به مننژیت غیرسلی شامل 14 مرد (66% موارد) و 7 زن (34% موارد) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین آدنوزین دآمیناز مایع مغزی‎ نخاعی به طور کاملا معنی داری بین دو گروه متفاوت بود (P=0.0001). نقطه برش مناسب برای تشخیص مننژیت سلی 10.5U/L به دست آمد. حساسیت و اختصاصیت در این سطح به ترتیب %80.95 و %85.71 بود.نتیجه گیری: سطح آدنوزین دآمیناز مایع مغزی نخاعی، در بیماران مننژیت سلی با استفاده از نقطه برش 10.5U/L، در تشخیص مننژیت سلی در استان سیستان و بلوچستان می تواند مفید باشد.

زمینه و هدف: شیر و سایر محصولات لبنی اولین و مهمترین منبع تامین کلسیم و دومین منبع تامین چربی های اشباع شده اند. میزان مصرف شیر و فرآورده های آن در کشور ما نسبت به استانداردهای جهانی پایین است. در این پژوهش میزان مصرف شیر و فرآورده های آن در کودکان سنین مدرسه (6 تا 11 سال) شهرستان بیرجند بررسی شده است.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، تعداد 1771 کودک سن مدرسه شهر بیرجند در سال 1386، به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات لازم شامل مشخصات جمعیت شناختی، وضعیت رشد (قد و وزن)، میزان و نوع فرآورده های شیری مصرفی و وضعیت سلامتی استخوان ها، مفاصل و دندان ها در فرمی که به همین منظور تهیه شده بود، ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری کای دو و ضریب همبستگی در سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: مصرف شیر و فرآورده های آن در بیش از نیمی از کودکان سن مدرسه کمتر از مقادیر توصیه شده استاندارد بود (500 میلی لیتر روزانه). بین تمایل به مصرف شیر با جنس (P=0.002) و نیز شغل مادر (P=0.03)، ارتباط آماری معنی دار وجود داشت. پسران و فرزندان مادران شاغل، تمایل بیشتری به مصرف شیر داشتند. بین مصرف روزانه شیر (P=0.002)، ماست (P=0.001) و پنیر (P=0.001) با جنس ارتباط آماری معنی دار و همچنین بین مصرف ماست و تعداد دندان های کشیده شده و پوسیده، نیز ارتباط آماری معنی دار وجود داشت (P=0.05). کودکانی که ماست بیشتری مصرف می کردند، تعداد دندان های کشیده شده و پوسیده کمتر داشتند. بین مصرف شیر و فرآورده های آن و دردهای مفصلی و استخوانی ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: میزان مصرف شیر و فرآورده های آن در کودکان سنین مدرسه در شهر بیرجند کمتر از میزان استاندارد جهانی است. کاهش مصرف شیر در کودکان، باعث ایجاد اختلالات ناشی از کمبود کلسیم می شود، که با افزایش احتمال بروز پوکی استخوان در سنین بزرگسالی می شود.

زمینه و هدف: مدرسه به عنوان مکانی مطمئن در ﭘرورش دانش آموزان نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. در صورتی که اصول بهداشت در مدارس رعایت نشود، دانش آموزان ممکن است به انواع بیماری های مختلف مبتلا شوند. با توجه به اهمیت موضوع، مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت بهداشت محیط مدارس شهرستان بیرجند انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی (مقطعی)، 287 مدرسه در شهرستان بیرجند به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از فرم ارزیابی وضعیت بهداشت محیط مدارس با توجه به آیین نامه بهداشت محیط مدارس وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی استفاده شد. فرم ها توسط کارشناسان آموزش دیده تکمیل و پس از وارد کردن داده ها در نرم افزارSPSS ، با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی کای دو، در سطح معنی داری a=0.05 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: وضعیت مدارس مورد بررسی از نظر بوفه (%86.8)، آب (%74.5)، مکان و ساختمان (%48.8) و ایمنی و مهندسی انسانی (%31.3) نامطلوب و از نظر کلاس ها و راهروها (%88.8)، دفع زباله (%72.8)، آبخوری (%65.9)، توالت (%62.4)، دفع فاضلاب (%60.6) و دستشویی (%59.9) مطلوب بود. بین وضعیت بهداشتی مکان و ساختمان، دفع زباله، دفع فاضلاب، آبخوری ها، دستشویی و ایمنی و مهندسی انسانی مدرسه (P<0.001) در مدارس شهری و روستایی نشان و نیز بین وضعیت مکان و ساختمان، دفع فاضلاب، آبخوری ها و ایمنی و مهندسی انسانی مدرسه بر حسب نوع مدرسه (P<0.001) اختلاف معنی داری وجود داشت؛ همچنین در این تحقیق بین وضعیت بهداشتی مکان و ساختمان، دفع فاضلاب (P<0.001)، آبخوری ها (P=0.001)، توالت (P=0.007) و ایمنی و مهندسی انسانی (P=0.03) بر حسب مقطع تحصیلی اختلاف معنی داری مشاهده شد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، بیشتر مدارس مورد مطالعه، از نظر وضعیت بهداشت محیط بر اساس آیین نامه بهداشت محیط مدارس دارای وضعیت بهداشتی تا حدی مطلوب و نامطلوب بودند که این مساله توجه و دقت بیشتری را در جهت بهبود و ارتقای وضعیت بهداشتی مدارس از سوی مسوولین ذی ربط می طلبد.

مرد 55 ساله مجهول الهویه ای با کاهش سطح هوشیاری، کاهش تعداد تنفس، کبودی پوست و مردمک های تنگ از یک پایانه مسافربری به بیمارستان منتقل شد. بیمار در معاینات عصبی، علایم یک طرفه نداشت و انتهاها کبود بودند. بیمار اندکی بعد از دریافت گلوکز هیپرتونیک و نالوکسان دچار تشنج، افت فشار خون و آپنه گردید و در نتیجه تحت لوله گذاری داخل نای و تهویه مکانیکی قرار گرفت. آزمایشات اولیه، اسیدوز تنفسی و هیپوکسمی را نشان داد. بعد از انجام سایر آزمایشات و سی تی اسکن، بیمار مجددا تحت درمان با نالوکسان قرار گرفت و هوشیاری نسبی پیدا کرد. با شک به بلع بسته، برای بیمار عکس ساده شکم انجام شد و وجود بسته های متعدد تایید گردید. درمان با پلی اتیلن گلیکول به میزان 2 لیتر در ساعت همراه با انفوزیون نالوکسان و شارکول سریال برای بیمار آغاز شد و بیمار بسته ها را دفع نمود و در نهایت با حال عمومی خوب مرخص گردید.