مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
سال:1387 | دوره:15 | شماره:2 (پیاپی 35) |تعداد مقالات:17

آلرژی غذایی به واکنشهای غیر طبیعی بدن اطلاق میشود که به واسطه پاسخ سیستم ایمنی به اجزای غذایی ایجاد میگردند. در دهه های اخیر آلرژی به عنوان یک مشکل تهدید کننده سلامت عمومی مطرح گردیده است. شیوع آلرژی غذایی در کودکان تا 10% تخمین زده شده است؛ این میزان در افراد بالغ کمتر از 2% میباشد. این شرایط در کشورهای مختلف دنیا متفاوت بوده و تا حدود زیادی از فرهنگ غذایی مردم تاثیر میپذیرد. آلرژی زاهای غذایی، پروتئینها و یا گلیکوپروتئینهایی با وزن مولکولی بین 10 تا 70 کیلو دالتون میباشند. آلرژی زاها بر اساس نحوه تحریک سیستم ایمنی به دو گروه تقسیم میشوند: نوع اول به دلیل تحریک سیستم ایمنی (پس از صرف مواد غذایی) باعث ایجاد پاسخ علیه مواد غذایی در روده میشوند و نوع دوم دارای واکنش متقاطع (تشابه ساختمانی) با آلرژی زا های موجود در هوا (اغلب گرده گیاهان) میباشند؛ بنابراین در نوع دوم، مرحله اول حساس سازی افراد، برخورد با آلرژی زای استنشاقی میباشد. در مرحله بعد چنانچه فرد از ماده خوراکی که تشابه آنتی ژنی با آلرژی زاهای استنشاقی دارد، استفاده نماید، این ماده خوراکی باعث ایجاد آلرژی میشود. شکل گیری یک پاسخ آلرژیک نیز، اغلب، با تولید IgE در بدن در مواجهه با آلرژی زای غذایی آغاز میگردد. IgE اختصاصی به سلولهای ماستوسیت و یا بازوفیل متصل و باعث دگرانولاسیون آنها در تماسهای بعدی با ماده آلرژی زا میشود. پیامد این فرآیند، رها شدن تعداد فراوانی از واسطه ها از جمله هیستامین میباشد. این واسطه ها میتوانند باعث ایجاد علایم بالینی آلرژی مانند کهیر، خارش و شوک آنافیلاکسی شوند. تشخیص آلرژیهای غذایی با روشهای مختلف درون تنی و برون تنی صورت میگیرد که میتوان به گرفتن شرح حال از بیمار، معاینه فیزیکی، تست پریک، حذف غذاهای مشکوک از رژیم بیمار و انواع تستهای چالش اشاره نمود. از جمله متداولترین درمانها که برای آلرژیهای غذایی به کار گرفته میشوند، حذف ماده غذایی آلرژیزا از رژیم غدایی بیمار، درمانهای دارویی، ایمونوتراپی و درمان با مکملهای غذایی میباشد. در سالهای اخیر نیز استفاده از آلرژی زا های غذایی نو ترکیب با کمک مهندسی ژنتیک امکان تشخیص انواع آلرژیها را با حساسیت بالایی فراهم ساخته است.

زمینه و هدف: جیوه سمی ترین عنصر غیر رادیواکتیو می باشد که تاکنون شناخته شده است. در حدود 50% آمالگام دندانی از جیوه تشکیل شده است. میدانهای الکترو مغناطیسی می توانند موجب افزایش آزاد شدن جیوه از دندانهای ترمیم شده با آمالگام گردند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر امواج میکرو ویو تابشی از تلفن های همراه GSM  بر روی میزان آزاد شدن جیوه از ترمیم های آمالگام دندان انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهد دار، غلظت جیوه ادرار 14 دانشجو دختر 19-23 ساله قبل از ترمیم (سطح صفر) و روز های 1 تا 4 پس از ترمیم سنجیده شد. تمام افراد مورد مطالعه از رژیم غذایی یکسانی برخوردار بودند. برای هر فرد، ترمیم دندانی روی 2 دندان مولر در یک سمت (سمت قرارگیری تلفن همراه) صورت گرفت که شامل یک ترمیم کلاس 1 و یک ترمیم کلاس 2 در شرایط حجم و سطح یکسان پر کردگی بود. تمامی دانشجویان شرکت کننده در این مطالعه قبل از ورود به مطالعه، از تلفن همراه استفاده نکرده بودند و دندان پر شده با آمالگام هم نداشتند. گروه آزمون شامل 7 دانشجو دختر بود که طی روزهای 1-4 پس از ترمیم روزانه 15 دقیقه از یک دستگاه تلفن همراه Nokia 3310 با SAR=0.96 W/kg در وضعیتTalk Mode  استفاده کردند. هفت دانشجوی دختر هم که از هر لحاظ به جز قرار گرفتن در معرض امواج الکترومغناطیسی تلفن همراه، با گروه آزمون تفاوتی نداشتند، به عنوان شاهد انتخاب شدند. نمونه های ادرار یک ساعت پس از اتمام مرحله مواجهه واقعی (تابش امواج میکروویو از تلفن همراه در حال مکالمه) یا مواجهه کاذب (بدون تابش امواج میکروویو در حالتی مشابه قبل) جمع آوری شدند. میزان جیوه نمونه ها با روش جذب اتمی بخار سرد اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای t مستقل و ANOVA در سطح معنی داری a=0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: سطح جیوه آزاد شده از ترمیم های آمالگام پس از قرارگیری در معرض امواج میکروویو تابشی از تلفن همراه افزایش پیدا کرد. سطح متوسط غلظت جیوه اندازه گیری شده در نمونه های ادرار در گروه آزمون از سطح صفر تا 4 (روز قبل از ترمیم، روز اول، روز دوم، روز سوم و روز چهارم) به ترتیب 2.43±0.25، 2.71±0.27، 3.79±0.25،  4.8±0.27 و 4.5±0.32 میکروگرم در لیتر و در نمونه های ادرار گروه شاهد به ترتیب معادل 2.07±0.22، 2.34±0.30، 2.51±0.25، 2.66±0.24 و 2.76±0.32 میکروگرم در لیتر محاسبه گردید. تفاوت سطح جیوه در گروههای آزمون و شاهد در روزهای صفر و روز اول پس از ترمیم از نظر آماری معنی دار نبود؛ در حالی که این تفاوت در روزهای دوم (p<0.01)، سوم (p<0.001) و چهارم (p<0.001) پس از ترمیم معنی دار بود.نتیجه گیری: ارتباط معنی داری بین استفاده از تلفن های همراه و آزاد شدن جیوه آمالگام دندان در ادرار وجود دارد. این یافته ها گزارشهای اولیه ای را که نشان دهنده افزایش رها شدن جیوه از آمالگام به واسطه جوشکاری در زیر آب بود، تایید می نمایند.

زمینه و هدف: نارسایی قلبی یکی از شایعترین بیماریهای قلبی - عروقی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی می باشد. بتابلوکرها یکی از ارکان اساسی درمان این بیماران محسوب و موجب کاهش مرگ و میر و بهبود علایم و عملکرد بطن چپ می شوند. با توجه به شیوع روز افزون این بیماری در کشور، مطالعه حاضر با هدف تعیین مقایسه ای متوپرولول و کارودیلول در درمان بیماران با نارسایی قلبی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه کار آزمایی بالینی که از فروردین سال 1384 لغایت خرداد سال 1385 انجام شد، تعداد 73 بیمار با نارسایی قلبی پیشرفته (EF=%35-30) و در فانکشنال کلاس 1 تا 3 به مدت شش ماه مورد بررسی شدند. از این تعداد 38 بیمار با متوپرولول تارترات و 33 بیمار با کارودیلول تحت درمان قرار گرفتند. دوز مصرفی متوپرولول 75 میلیگرم روزانه (2 بار در روز) و دوز کارودیلول 25 میلیگرم روزانه (2 بار در روز) بود. علایم بالینی بیمار و شاخصهای عملکرد سیستولیک بطن چپ دراکوکاردیوگرافی قبل و پس از مطالعه در پرسشنامه ثبت شد و سپس با کمک نرم افزار آماری SPSS (11.5) این تغییرات مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی بیماران در گروه متوپرولول 57±6.6 در گروه کارودیلول 56.8±7.3 سال بود. کاهش ضربان قلب و فشار خون با درمان در دو گروه مشابه بود. فانکشنال کلاس بیماران در دو گروه به اندازه یک کلاس بهبود داشت (p<0.001). درگروه متوپرولول LVEDD3 به میزان 8.78 میلیمتر و (p<0.001) و LVESD4 به میزان 2.33 میلیمتر کاهش داشت (p=0.001). مقدار 4.3 LVEDV5 سی سی و  7.3 LVESV6سی سی کاهش داشت (به ترتیب p=0.008 و p<0.001) و متوسط %3.3LVEF7 افزایش داشت (p=0.001). در گروه کارودیلول مقدار  2.78 LVEDDمیلیمتر و 1.57 LVESD میلیمتر کاهش داشت (به ترتیب با p<0.001 و p=0.045). LVEDV به میزان 2.3 سی سی (p=0.53) و LVESV به میزان 7.3 سی سی (p=0.007) کاهش داشت و متوسط %2.2 LVEF افزایش داشت (p=0.004). مقایسه این تغییرات در دو گروه با هم تفاوت آماری قابل توجهی نداشت.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه در بیماران با نارسایی قلبی و فانکشنال کلاس 1 تا 3، تجویز متوپروپرولول تارترات و کارودیلول سبب بهبود علایم بیمار و عملکرد بطن چپ می شود و تفاوت مهمی بین این دو دارو از این نظر وجود ندارد.

زمینه و هدف: در مطالعات متعددی مشخص شده است که مولکول فوکوز در زنجیره های قندی گلیکوپروتئین خاصی وجود دارد که مسوول نقل و انتقال مواد مختلف در طول زواید عصبی نورون های نابالغ محسوب می شود. علاوه بر این در ضمن تکامل جنینی نیز در سطح سلول های مشتق شده از اکتودرم ظاهر شده و در بسیاری از پدیده های تکاملی نقش بحرانی ایفا می نماید. هدف از این پژوهش بررسی این واقعیت بود که آیا مولکول فوکوز در گسترش رشته های عصبی در اوایل شکل گیری لوله عصبی و همچنین تمایزات سلولی آن وجود دارد و نحوه توزیع آن در خلال این پروسه تکاملی چگونه است؟روش تحقیق: در این مطالعه تجربی از 24 موش ماده نژاد Balb/c استفاده شد و جنین های مربوط به روزهای دهم تا پانزدهم حاملگی جمع آوری گردید و پس از ثبوت و تهیه برشهای بافتی با استفاده از لکتین های اختصاصیLTA ، UEA-1  و OFA رنگ آمیزی شدند.یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد که از میان سه لکتین به کار رفته برای ردیابی مولکول فوکوز، فقط OFA (Aleuria Aurantia)  قادر است در اوایل تکامل لوله عصبی واکنش نشان دهد. این واکنش ها در مناطق حسی و حرکتی نخاع از روز یازدهم آغاز و تا روز چهاردهم جنینی کامل گردید. در طی این مدت فونیکولوس های قدامی، طرفی و خلفی و رشته های عصبی در صفحات بالی و قاعده ای به این لکتین واکنش نشان دادند. گانگلیون های ریشه پشتی نخاع نیز در مراحل خاصی از تکامل واکنش نشان دادند. در آزمایش با لکتین های LTA  وUEA-1  هیچ نوع واکنشی در هیچ یک از بخشهای لوله عصبی در هیچ مرحله ای مشاهده نگردید.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، در طی دوران مورفوژنیک لوله عصبی موش، رشته های عصبی در حال تکامل دارای گلیکوکانجوگیت بسیار اختصاصی حاوی فوکوز بوده که فقط با لکتین OFA مشخص می گردد. علاوه بر این، وجود گلیکوپروتئین مزبور در سطح سلولی و ماده خارج سلولی مناطقی از لوله عصبی، نقش کلیدی این مولکول را در پدیده نوروژنز مشخص می نماید.

زمینه و هدف: آنژیوژنز نقش عمده ای در تهاجم و متاستاز تومورهای بدن دارد. در برخی از سرطان ها رابطه بین آنژیوژنز و پیش آگهی بد بیماری بخوبی نشان داده شده است؛ اما در مورد آنژیوژنز در نئوپلاسم های هماتولوژیک مطالعات بسیار محدودی انجام شده است. تحقیق حاضر با هدف انجام مقایسه ای بین بافت طبیعی و درگیری لوسمیک مغز استخوان از نظر آنژیوژنز که با  (Microvessel Density) MVDارزیابی می گردد، انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه مورد - شاهدی، با مراجعه به بایگانی بخش آسیب شناسی بیمارستان قائم (عج) مشهد، تعداد 30 مورد لوسمی حاد (بافت مغز استخوان) و 30 مورد بافت طبیعی مغز استخوان انتخاب شدند. لام ها و بلوک های آنها استخراج و لام ها بازبینی شدند. پس از تایید نهایی از بلوک های پارافینی برش نازک تهیه شد و بر روی برش ها رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی با نشانگر عامل رشد سلول های اندوتلیال (VEGF: Vascular Endothelial Growth Factor) انجام شد. پس از تهیه لام های مناسب، تعداد عروق کوچک یا MVD از شمارش عروق در نقاط با حداکثر تراکم عروقی (Hot Spot) در میدان دید میکروسکوپی با بزرگنمایی 400 برابر گزارش گردید.یافته ها: میزان MVD یا آنژیوژنز در لوسمی حاد (20.2) به طور مشخصی بیشتر از افراد گروه شاهد (6.9) بود. از نظر آماری تفاوت در میزان MVD بین دو گروه بیماران مبتلا به لوسمی حاد و بافت طبیعی معنی دار بود (p<0.001).نتیجه گیری: یافته های این تحقیق، نشان داد که آنژیوژنز در لوسمی حاد به طور مشخصی بیشتر از افراد گروه شاهد (دارای بافت طبیعی) است اما تفاوت چندانی بین دو گروه لوسمی حاد لنفوبلاستیک و میلوبلاستیک وجود ندارد.

زمینه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن و غیر قابل علاج سیستم عصبی مرکزی است که عوارض و مشکلات فراوانی برای بیماران مبتلا ایجاد نموده و آنها را به سوی ناتوانی و وابستگی در زندگی سوق می دهد؛ بنابراین استفاده از روشها و مداخلات مناسب جهت مقابله با این عوارض ضروری می باشد؛ مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش برنامه خود مراقبتی بر عوارض ناشی از بیماری در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) در انجمن MS ایران انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه نیمه  تجربی، 34 بیمار مبتلا به MS به طریق مبتنی بر هدف با روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. ابتدا قبل از آموزش برنامه خود مراقبتی، اطلاعات مورد نیاز (مشخصات فردی و عوارض ایجاد شده در اثر بیماری) از طریق پرسشنامه های اطلاعات فردی و فهرست مشکلات، از بیماران مورد پژوهش جمع آوری گردید. با بررسی اطلاعات حاصله و مشخص شدن انواع عوارض ایجادشده و مراقبتهای مورد نیاز، برنامه آموزشی مناسب برای آنها تهیه و تدوین شد؛ سپس کلاسهای آموزشی در طی هفت جلسه به صورت گروهی جهت آشنایی این بیماران با بیماری، علل، روشهای تشخیصی، درمانها و برنامه های خود مراقبتی در زمینه مشکلات و عوارض ناشی از بیماریMS  برگزار گردید؛ پس از آن به مدت یک ماه برنامه های خود مراقبتی توسط بیماران اجرا شد و پژوهشگران نیز با استفاده از فرم های بازنگری گزارشی، نمونه ها را کنترل نمودند. مجددا پرسشنامه های فهرست مشکلات پس از گذشت یک ماه توسط نمونه ها تکمیل شد و داده های قبل و بعد از مداخله با استفاده از نرم افزار آماری SPSS  و روشهای آماری توصیفی و استنباطی t وج شده و ویلکاکسون در سطح معنی داری p<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بین میزان به کارگیری برنامه خودمراقبتی توسط بیماران در مرحله قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری وجود داشت؛ به گونه ای که میانگین نمره آنها از 3 (قبل از مداخله) به 26.76 (بعد از مداخله) افزایش یافت (p=0.0001)؛ همچنین قبل از مداخله میزان گرفتگی عضلات این بیماران %26.5، احساس خستگی 55.9%، یبوست 44.1% و فراموشی 23.5% بود ولی پس از یک ماه اجرای برنامه خودمراقبتی، میزان گرفتگی عضلات این بیماران به 5.9%، احساس خستگی به 14.7%، یبوست به 11.8% و فراموشی به 14.7% کاهش پیدا نمود (p<0.05).نتیجه گیری: آموزش برنامه خود مراقبتی باعث افزایش خود مراقبتی در بیماران و همچنین کاهش تعدادی از عوارض بیماری مولتیپل اسکلروزیس می شود؛ بنابراین استفاده از برنامه خودمراقبتی جهت کاهش عوارض ناشی از این بیماری در مبتلایان پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: کتواسیدوز دیابتی (DKA) از عوارض حاد بیماران دیابتی است که درمان بموقع و صحیح، مرگ و میر ناشی از آن را کاهش می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی علایم بالینی، یافته های آزمایشگاهی و عوامل مستعد کننده بیماران مبتلا به کتواسیدوز دیابتی در بیمارستان بوعلی قزوین انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، پرونده های پزشکی بیماران مبتلا به DKA بین سال های 1378-1383 در بیمارستان بوعلی قزوین مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 60 اپیزود از نظر خصوصیات بالینی، یافته های آزمایشگاهی و مرگ و میر بیمارستانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارSPSS  مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سن بیماران 26.63±11.74 سال بود. 60% بیماران زن و 40% مرد بودند. میانگین روزهای بستری 7.2±3.9 روز بود. کتواسیدوز دیابتی، به عنوان اولین نشانه دیابت در 18.3% موارد وجود داشت. ضعف و بی حالی شایعترین شکایت (50%) بیماران بود. 75% بیماران در زمان بستری هوشیار بودند؛ تب در 50% اپیزودها دیده شد. میانگین pH شریانی 7.1±0.1 بود. هایپوناترمی در 25%، عفونت سیستم ادراری (UTI) در 54% و هایپوگلیسمی در 23% بیماران مشاهده شد DKA .مجدد در حین درمان در 3.3% اپیزودها رخ داد. میزان مرگ و میر 5% بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه که نمایانگر عدم آشنایی سیستم درمانی با برخورد و اداره DKA - که یکی از فوریتهای مهم طب داخلی می باشد- آموزش در این زمینه می تواند میزان شیوع و مرگ و میر را کاهش دهد.

زمینه و هدف: بیماریهای غیر واگیر بخصوص بیماریهای قلبی - عروقی یک مشکل مهم بهداشتی در تمام جوامع می باشد. از طرفی بهترین راه برای پیشگیری از این بیماریها، اصلاح شیوه زندگی است که در این میان نقش تغذیه صحیح بسیار مهم است. با توجه به اهمیت و نقش کارکنان بهداشتی برای آموزش تغذیه صحیح به جامعه جهت اصلاح شیوه زندگی، مطالعه حاضر با هدف تعیین دانش، نگرش و عملکرد تغذیه ای کارکنان بهداشتی در مورد پیشگیری از بیماریهای قلبی - عروقی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، تعداد 1421 نفر از کارکنان بهداشتی شامل پزشک، کارشناس، کاردان، بهورز و رابط بهداشتی انتخاب شدند. آگاهی، نگرش و عملکرد تغذیه ای افراد توسط پرسشنامه کتبی تعیین گردید. وضعیت تغذیه ای کارکنان بهداشتی توسط یک پرسشنامه بسامد خوراک تعیین شد و میانگین بسامد مصرف مواد غذایی در هفته بین گروه های شغلی کارکنان بهداشتی با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و در سطح معنی داری p≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. فراوانی کارکنان بهداشتی نسبت به عملکرد صحیح تغذیه نیز از طریق آزمون Chi-Square محاسبه شد.یافته ها: میزان نمره آگاهی و نگرش کارکنان بهداشتی به ترتیب 43±17.7 و 59.3±31.2 از 100 نمره می باشد. آگاهی و نگرش و عملکرد پزشکان به طور معنی دار نسبت به سایر کارکنان بیشتر بود (p<0.05). پزشکان به طور معنی داری از عملکرد تغذیه صحیحی نسبت به سایر کارکنان بهداشتی برخوردار بودند (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، به نظر می رسد آگاهی و نگرش بالا و عملکرد صحیح تر پزشکان نسبت به سایر گروهها، با بالا بودن سطح تحصیلات و وضعیت اقتصادی و اجتماعی این افراد نسبت به سایر گروههای بهداشتی مرتبط باشد؛ از سویی عملکرد صحیح کارکنان در اطلاع رسانی به مردم درباره برخی از گروههای اصلی مواد غذایی ضعیف است؛ بنابراین با توجه به اهمیت نقش تغذیه در پیشگیری از بیماریهای قلبی - عروقی، توجه بیشتر به آموزش تغذیه به کارکنان بهداشتی ضروری است.

زمینه و هدف: سوء تغذیه کودکان یکی از مشکلات بهداشتی مهم در جهان، بویژه در کشورهای در حال توسعه می باشد که عوارض نامطلوبی بر سلامت جسمی و ذهنی کودکان دارد؛ همچنین زمینه ساز عفونتها و از علل مهم مرگ و میر کودکان می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع سوء تغذیه در کودکان زیر شش سال انجام شد.روش تحقیق: این مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی بر روی 1807 کودک زیر شش سال استان خراسان جنوبی که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای سهمی از مناطق شهری و روستایی شش شهرستان تحت پوشش استان انتخاب شده بودند، انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه کشوری طرح Anthropometric Nutrition Indicators Survey (ANIS) توسط کاردان و یا کارشناسان بهداشت خانواده آموزش دیده با مصاحبه با مادر جمع آوری گردید. اندازه گیری قد و وزن با روش استاندارد و ترازوی سکا و با دقت 50 گرم اندازه گیری شد. برای بررسی سوء تغذیه از سه شاخص وزن به سن (کم وزنی)، وزن به قد (لاغری) و قد به سن (کوتاهی قد) استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و EPI-Info 2000 و آزمون Chi-Square در سطح معنی داری a=0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از 1807 کودک مورد مطالعه، 51.7% پسر و بقیه دختر، 52.2% ساکن شهر و بقیه ساکن روستا، 37% کمتر از 24 ماه و بقیه بالای 24 ماه بودند. از نظر شاخص کم وزنی 52.2% طبیعی، 34.9% کم وزنی خفیف، 11.7% کم وزنی متوسط و 1.2% کم وزنی شدید داشتند که شیوع کم وزنی با محل سکونت، شغل مادر و سطح تحصیلات والدین ارتباط معنی داری نشان داد. از نظر شاخص کوتاهی قد 55% طبیعی، 28.4% کوتاهی قد خفیف، 12.7% متوسط و 3.9% کوتاهی قد شدید داشتند که با محل سکونت، سن کودک، شغل مادر و تحصیلات والدین ارتباط معنی داری داشت (p<0.05). از نظر شاخص لاغری 67.8% طبیعی، 24.7% لاغری خفیف، 5.9% متوسط و 1.6% لاغری شدید داشتند که با جنس و محل سکونت ارتباط معنی داری را نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای سوء تغذیه در کودکان و ارتباط آن با متغیرهای مربوط به طبقه اقتصادی - اجتماعی، انجام اقداماتی همچون ارتقای سطح سواد والدین بویژه مادران، تداوم تغذیه با شیر مادر تا دو سالگی و بهبود وضعیت تغذیه کودکان زیر شش سال و ارتقای سطح آگاهی مادران در زمینه تغذیه کودکان توصیه می شود.

زمینه و هدف: ویروس هپاتیت B عامل ایجاد هپاتیت حاد و مزمن، سیروز کبدی و کارسینوم هپاتوسلولار است و شیوع آن در آمریکا %0.5-0.1 و در ایران %6.5-1.6 گزارش شده است. در حال حاضر تنها راه مطمئن پیشگیری، واکسیناسیون است ولی واکسیناسیون ایمنی کامل (%100) را تامین نمی کند. میزان تشکیل آنتی بادی سه روز پس از تزریق واکسن %90-79 است. سطح آنتی بادی با گذشت زمان نزول می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان ایمنی زایی ناشی از واکسیناسیون کامل هپاتیت B در شاغلین پرستاری و ارتباط سطح ایمنی با متغیرهای سن، جنس، شاخص توده بدنی، محل کار و مدت زمان سپری شده از آخرین دوز واکسن انجام شد.روش تحقیق: این مطالعه توصیفی - تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1383 و بر روی 112 نفر از شاغلین پرستاری بیمارستانهای دانشگاهی ولی عصر (عج) و امام رضا (ع) بیرجند که سه نوبت واکسن دریافت کرده بودند و از آخرین نوبت واکسن آنها 2 ماه تا 5 سال می گذشت، انجام شد. ابتدا 4 میلی لیتر خون از افراد مورد مطالعه گرفته شد و همزمان اطلاعات فردی در پرسشنامه ثبت گردید؛ سپس با استفاده از کیت رادیم کشور ایتالیا به روش Anti- HBs ELISA  نمونه ها به صورت کمی اندازه گیری شدند.یافته ها: در این تحقیق تیتر آنتی بادی در %88.4 از افراد مورد بررسی، بالای 10 mIU/mL بود. سطح آنتی بادی محافظتی در %12.5 نسبی و در %75.9 مناسب بود. ارتباط معنی داری بین سطح آنتی بادی و متغیرهای جنس، سن، نوع بخش و سطح شاخص توده بدنی در افراد مورد مطالعه مشاهده نگردید (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به این که 11.6% از افراد مورد تحقیق، سطح آنتی بادی محافظت کننده نداشتند، اندازه گیری سطح آنتی بادی HBs در کارکنان پرستاری و واکسیناسیون مجدد در افراد غیر ایمن توصیه می گردد.

در حالی که ترومبو آمبولی ریه پدیده ای شایع می باشد ولی بروز هیپرتانسیون ترومبو آمبولیک پولمونر پدیده ای نادر است. دلیل این که چرا فقط در برخی بیماران به دنبال ترومبو آمبولی، هیپرتانسیون بروز می کند نیز دقیق مشخص نمی باشد. در گزارش حاضر خانمی 35 ساله با سابقه 10 ساله از بروز نفس تنگی و ادم اندام تحتانی پیشرونده به دنبال یک حادثه ترومبو آمبولیک معرفی می شود که در نهایت برای وی تشخیص هیپرتانسیون ترومبوآمبولیک پولمونر داده شد. مشکل این بیمار بعد از زایمان دوم شروع شده بود. این فرد سابقه داشتن اولین فرزند را با بیماری مادرزادی قلب نیز دارد که در سن 5 ماهگی فوت نموده است. درمانهای رایج در درمان حوادث ترومبوتیک شامل انتی کواگولانت در کنترل بیماری موثر واقع نشده و در نتیجه هیپرتانسیون شدید پولمونر پس از 10 سال بروز کرده است. بررسیهای انجام شده از جمله سی تی اسکن اسپیرال نشان داد که بیمار دچار ترومبوزهای وسیع در عروق بزرگ پولمونر است و از نظر آنتی بادی آنتی فسفو لیپید مثبت است. بیمار هیچ علایمی از واسکولیت سیستمیک نداشت و آزمایشات سرولوژی نیز از این نظر منفی بود؛ بنابراین تشخیص سندروم آنتی فسفو لیپید اولیه بدون بیماری زمینه ای روماتیسمی و واسکولیت مطرح گردید. به دلیل بروز هیپرتانسیون شدید پولمونر (فشار پولمونر 105 میلیمتر جیوه) بیمار جهت ترومبو اندآرتریکتومی به جراح معرفی شد ولی به دلیل وسیع بودن ترومبوزها در هر دو شاخه پولمونر عمل جراحی ممکن نشد و درمان با پردنیزولون به میزان 60 میلیگرم در روز و دوز بالاتری از وارفارین شروع شد و علایم بالینی شامل ادم و نفس تنگی بهبودی قابل توجهی پیدا کرد. در مطالعه حاضر، نقش احتمالی این سندروم در بروز هیپرتانسیون ترومبو امبولیک پولمونر، بیماری مادرزادی قلب، و راهکار درمان مورد بحث قرار خواهد گرفت.

کوشینگ سندرومی است که به علل مختلف بروز می کند؛ نسبتا ناشایع ولی در صورت عدم درمان مرگ آور می باشد. شایعترین علت درون زای آن بیماری کوشینگ یا کوشینگ هیپوفیزی است. این بیماری به دلیل وجود آدنوم در هیپوفیز قدامی بروز می کند.  مساله ای که در درمان این بیماران بسیار اهمیت دارد تشخیص و افتراق بیماری کوشینگ (هیپوفیزی) و سندروم کوشینگ (آدرنال) از یکدیگر است که تا %90 موارد توسط آزمایشات هورمونی و بررسیهای رادیولوژیک قابل افتراق است. نسبت ابتلا زنان به مردان 5 به 1 می باشد. در بیماری کوشینگ به دلیل افزایش سطح هورمونی آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH) در دراز مدت هیپرپلازی دو طرفه آدرنال بوجود می آید و علاوه بر آن می تواند حالت ندولر (گره ای) هم در آدرنال ایجاد کند که موارد یک طرفه آن سبب اشتباه در تشخیص می گردد. در این مقاله دو مورد مبتلا به بیماری کوشینگ که به دلیل عدم انجام به موقع تستهای هورمونی و انجام زودرس بررسیهای رادیولوژیک برای آنها تشخیص تومور آدرنال (به خاطر وجود ندول یک طرفه) داده شده بود و هر کدام تحت یک عمل آدرنالکتومی یک طرفه بی مورد قرار گرفته بودند، گزارش می شوند. پس از عمل بهبودی در وضع بیماران مشاهده نشد و با انجام آزمایشات هورمونی در این دو بیمار، تشخیص بیماری کوشینگ در آنها داده شد و هر دو تحت عمل جراحی ترانس اسفنوئیدال (TSS) قرار گرفتند. پس از عمل علایم این بیماران بهبود یافت؛ البته بیماری هر دو پس از مدتی عود کرده که با انجام رادیوتراپی و درمان با کتوکونازول (آدرنالکتومی طبی) علایم بیماری هر دو کنترل شد و هم اکنون هر دو تحت نظر می باشند.