مجله دامپزشکی ایران (دانشگاه شهید چمران اهواز)
سال:1381 | دوره:5 | شماره:8 |تعداد مقالات:13

در این مطالعه 230 جفت غده فوق کلیوی مورد بررسی قرار گرفت. از این تعداد 100 جفت به طور تصادفی انتخاب شده و بعد از مشخص نمودن محل چپ یا راست بودن غدد، به طور کامل، ضایعات ماکروسکوپیک اولیه شامل بزرگ یا کوچک بودن، خونریزی، پرخونی، کیستیک بودن، و غیره در جدول مخصوص به هر غده یادداشت گردید. اشکال آناتومیکی غدد شامل منجوقی، قلبی و بعضا به اشکال مستقیم، خمیده سی شکل و مثلثی بودن شکل آنان مورد دقت قرار گرفت. نمونه های پاتولوژیکی از غدد مورد نظر تهیه شده و پس از پایدار شدن در محلول فرمالین ده درصد، از آنها مقاطع پارافینی تهیه و با استفاده از روش هماتوکسیلین و ائوزین، رنگ آمیزی گردیدند. ضایعات شامل: فرورفتگی 7 مورد (4.27%)، بافت فرعی قشری 4 مورد (2.44%)، هیپرپلازی ندولر 23 مورد (14.03%)، فیبروز کپسولی 10 مورد (6.1%)، پرخونی 52 مورد (31.7%)، خونریزی 5 مورد (3.05%)، تغییرات دژنواتیو 37 مورد (22.56%)، تلانژیکتازی 1 مورد (0.61%)، فرآیندهای آماسی 23 مورد (14.02%) و تومور 2 مورد (1.22%) بودند.

به منظور بررسی میزان آلودگی به مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبر کولوزیس در گوسفند و بز ارجاعی به کشتارگاه اهواز از 208 راس گوسفند و 208 راس بز نمونه گیری بعمل آمد. قبل از کشتار جنس، وضعیت بدنی و سن دامها (با استفاده از فرمول دندانی) تعیین می گردید. بعد از کشتار از مخاط ایلئوم انتهایی، دریچه ایلئوسکال، رکتوم، عقده لنفاوی ایلئوسکال و مدفوع گسترش تهیه و با استفاده از روش استاندارد زیل نیلسن رنگ آمیزی شدند. ابتدا گسترش تهیه شده از مخاط دریچه ایلئوسکال بررسی و در صورت مثبت بودن، قسمتهای دیگر روده و مدفوع بررسی می شدند. بر پایه بررسی گسترش تهیه شده از دریچه ایلئوسکال از مجموع 208 راس گوسفند 2 راس (0.96 درصد) و از مجموع 208 راس بز 3 راس (1.4 درصد) آلوده به مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبر کولوزیس بودند. در هیچیک از نمونه های مثبت قسمتهای دیگر روده، عقده لنفاوی و مدفوع آلوده به مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبر کولوزیس نبودند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که آلودگی به مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبر کولوزیس در اهواز مطرح بوده و تقریبا مشابه نتایج بدست آمده توسط سایر مطالعات می باشد.

بیماری آنفلوانزای طیور ناشی از تحت تیپ H9N2 و پاتوتیپ ویروس های آنفلوانزای طیور نه چندان بیماری زا (nHPAI) در تیرماه سال 1377 در مرغداری استان های تهران و قزوین وقوع و شناسایی گردید. هدف از انجام این مطالعه شناسایی کانون منطقه ای و منشا بیماری آنفلوانزای طیور ایران بود. در این بررسی تعداد 23454 عدد نمونه سرمی از مزارع اجداد، مادر، تخم گذار و گوشتی استان های مختلف کشور بویژه استان های مهم از نظر توسعه صنعت طیور، تحت آزمایش ممانعت از هماگلوتیناسیون (HI) و جداسازی ویروس در تخم مرغ های جنین دار قرار گرفت. درصد نمونه های سرمی حاوی آنتی بادی های ضد هماگلوتینین تحت تیپ H9N2 در آزمایش HI، در مرداد ماه سال 1377 به ترتیب 71.94، 13.01، 11.87، 9.52 و 8.43 درصد برای استان های تهران و قزوین، سمنان، قم، خراسان و اصفهان بود. تعداد استان های آلوده، از 6 استان در مرداد ماه، به 9 استان در شهریور ماه و 19 استان در اسفندماه 1377 افزایش پیدا کرد. بررسی های سرولوژیکی انجام گرفته نشان داد که کانون منطقه ای بیماری آنفلوانزای طیور، استان های تهران و قزوین می باشد. ویروس های عامل بیماری از طریق جابجایی جوجه های یکروزه، پولت، خروس های مادر و مرغ های تخم گذار مسن از مبدا تهران و قزوین به سایر استان ها انتقال یافته است. بعلاوه حمل کود آلوده از استان های تهران و قزوین به استان های جنوبی، و حمل نهاده های اولیه دان از بنادر جنوب به سایر استان ها، توسط همان کامیون ها بدون شستشو و ضدعفونی منجر به گسترش سریع بیماری به اغلب استان های کشور گردید.

شواهد حاکی از آن است که گابا نقش مهمی در اتصال دو طرفه بین سیستم عصبی و هورمونی دارد. از طرفی ماکزیمم ترشح LH(surge)وFSH در موش های صحرایی ماده ای که کمبود پتاسیم سرم داشته اند تغیر کرده است. لذا هدف این مطالعه بررسی اثر بکار بردن محیطی دیازپام (اگوییست گیرنده(GABAA ، بیکوکولین (آنتا گوییست گیرنده (GABAA بافکلوفن (اگوییست گیرنده (GABAB و CGP35348(آنتا گوییست گیرنده (GABAB بر غلظت تستوسترون و پتاسیم سر می باشد. در این مطالعه از 20موش صحرایی نربا وزن 50±20 گرم استفاده شد. غذا و آب آزادانه در اختیار حیوانات بود. تمام حیوانات به سه گروه تقسیم شدند: گروه کنترل (هیج دارویی تزریق نشد) گروه شاهد 0.5) میلی لیتر سالین نرمال به صورت داخل صفاقی تزریق گردید) و گروه آزمایش (داروهای ذکر شده در بالا بصورت داخل تزریق گردید). در ساعت 8 صبح از همه حیوانات خونگیری به عمل آمد. ضمن اینکه تزریق دارو 30 دقیقه قبل از خونگیری انجام شد. تستوسترون سرم با روش RIA و پتاسیم سرم به روش فلیم فتومتری اندازه گیری شد. داده ها بوسیله آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و تست تشخیصی دانکن تجزیه و تحلیل گردید. سطح معنی دار P<0.05 در نظر گرفته شد. داده ها حاکی از آن است که تمام داروها اعم از آگونیست و آنتاگونیست باعث افزایش معنی دار(P<0.05)در غلظت تستوسترون سرم شدند. از طرفی داروهای ذکر شده تغییر معنی داری (P<0.05) در غلظت پتاسیم سرم ایجاد نکردند. برطبق نتایج این تحقیق به نظر می رسد که آگونیست و آنتاگونیست با مکانیزم متفاوتی عمل کرده اند و بنابراین تزریق داخل صفاتی داروهای آگونیست و آنتاگونیست دارای اثرات مشابه بوده اند. از طرفی اثرات داروهای گاباارژیک از طریق تغییر در داخل غلظت پتاسیم سرم نمی باشد و بدلیل اثرات مشابه آگونیست و آنتاگونیست گابا بنظر می رسد جهت تعیین مکانیسم دقیق اثرات داروها نیاز به استفاده از دوزهای مختلف دارو باشد.

قطر عرضی و قطر عمودی سگمنتهای نخاعی و کانال مرکزی سگمنتهای نخاعی و نسبت ماده خاکستری به ماده سفید سگمنتهای نخاعی در 12 عدد نوزاد یکروزه خرگوش نژاد سفید نیوزیلندی شامل 6 عدد نر و 6 عدد ماده و 12 عدد نوزاد یکروزه خوکچه هندی نژاد پیربرایت شامل 6 عدد نر و 6 عدد ماده و 12 عدد نوزاد یکروزه موش صحرایی نژاد ان.ماری شامل 6 عدد نر و 6 عدد ماده که از مرکز پرورش حیوانات آزمایشگاهی موسسه سرم و واکسن سازی رازی واقع در حصارک کرج تهیه شده بود اندازه گیری شد و نتایج حاصله از نظر عامل جنسیت و نوع حیوان با روش تی تست مورد مقایسه آماری قرار گرفت. بزرگترین قطر عرضی سگمنت نخاعی در نوزاد خرگوش C1، در نوزاد خوکچه هندی و موش صحرایی C4 و کوچکترین قطر عرضی سگمنتهای نخاعی در نوزاد هر سه نوع حیوان مذکور S2 می باشد. بزرگترین قطر عرض کانال مرکزی سگمنتهای نخاعی در نوزاد هر سه نوع حیوان آزمایشگاهی C1 و C8 و کوچکترین قطر عمودی S2 می باشد. بزرگترین قطر عرضی کانال مرکزی سگمنتهای نخاعی در نوزاد خرگوش و نوزاد خوکچه هندسی C1، C8 و L7 و در نوزاد موش صحرایی و L7 می باشد. کوچکترین قطر عرضی کانال مذکور در هر سه نوع حیوان آزمایشگاهی S2 می باشد. بزرگترین قطر عمودی کانال مرکزی نخاع در نوزاد خرگوش و نوزاد خوکچه هندی C1 ، C4 و C8 و در نوزاد موش صحرایی L4 و L7 می باشد. کوچکترین قطر عمودی کانال مذکور در نوزاد خرگوش T6 و در نوزاد خوکچه هندی C4 ، T12 و S2 و در نوزاد موش صحرایی C8 و S2 می باشد. بزرگترین نسبت ماده خاکستری به ماده سفید نخاع شوکی در نوزاد خرگوش و خوکچه هندی و موش صحرایی مربوط به سگمنت نخاعی L7 و کوچکترین نسبت مذکور در نوزاد هر سه حیوان آزمایشگاهی، مربوط به سگمنت نخاعی T6 می باشد.

نقایص استخوانی که به دلیل ضربه، شکستگی ها، برداشت تومورها یا کیست ها ایجاد می شوند یکی از مشکلات عمده جراحی های ارتوپدی می باشند. اتوگرافت های استخوان اسفنجی یک روش موفق جهت درمان این نقائص می باشند. در این مطالعه نه قلاده سگ سالم مورد آزمایش قرار گرفتند و پس از القا بیهوشی، در استخوان زند زیرین هر سگ یک نقیصه 2.5 سانتیمتری ایجاد شده و استخوان زند زیرین به وسیله پین داخل مغز استخوان تثبیت گردید. سپس در شش قلاده سگ (گروه آزمایش) نقیصه استخوانی زند زیرین به وسیله اتوگرافت استخوان اسفنجی که از ستیغ خاصره ای گرفته شده بود پر شد. در سه سگ دیگر (گروه کنترل) نقیصه استخوانی پر نشد. نتایج حاصله نشان داد که در سگ های گروه آزمایش علائم لنگش زودتر برطرف شد. ارزیابی رادیوگرافی نیز نشان داد که در گروه کنترل هیچ ترمیمی صورت نگرفت ولی در سه سگ گروه آزمایش جوش خوردگی کلینیکی حاصل شد و در سه سگ دیگر نیز نقیصه به درجات مختلفی پر گردید. این مطالعه نشان داد که اتوگرافت های استخوان اسفنجی می تواند جهت پر کردن نقایص استخوانی کوچک تا متوسط مورد استفاده قرار گیرد.

یکی از مهم ترین و پر استفاده ترین ترکیبات ضد قارچی مورد استفاده در مراکز تکثیر ماهی، مالاشیت گرین است. گزارشات متعددی در ارتباط با اثرات مسمومیت زا، موتاژن، تراتوژن و کارسینوژن مالاشیت گرین وجود دارد، با این حال گزارشی در مورد اثرات این دارو بر تخم گشایی ماهی کپور نقره ای وجود ندارد. به این منظور تکثیر مصنوعی ماهی کپور نقره ای انجام گرفته و 5 گروه 300 تایی از تخمهای آن انتخاب گردید. تخم ها به مدت یک ساعت در معرض غلظت های مختلف مالاشیت گرین (0.1، 0.2، 0.5 1 و 2 میلی گرم در لیتر) قرار داده شدند. حمام تخم ها با مالشیت گرین دوبار و به فاصله 10 ساعت انجام شد ضمنا یک گروه 300 تایی تخم نیز به عنوان شاهد (بدون حمام مالاشیت گرین) در نظر گرفته شد. پس از طی شدن دوره انکوباسیون تخم ها، میزان خروج لاروها در گروههای شاهد 0.1، 0.2، 0.5، 1 و 2 میلی گرم در لیتر بترتیب 26.33%، 27%، 23.66%، 25%، 19.66% و 15.33% بودند. بازماندگی های نهایی بچه ماهیان پس از جذب کیسه زرده نیز عبارت بود از: 23%، 24%، 19.66%، 20.33، 13.66% و 9.66%. مالاشیت گرین در گروههای مختلف باعث کاهش میزان خروج لارو و بازماندگی نهایی، ایجاد نقصان رشد و کاهش وزن و طول لاروها گردیده است که می تواند تاثیر سو مالاشیت گرین حتی با غلظت های پایین مانند 0.1 میلی گرم در لیتر را نشان دهد.

محدودیت منابع غذایی موجود در مناطق خشکی همراه با رشد سریع جمعیت در قرن اخیر، نظر بشر را بسوی دریاها معطوف داشته است. از میان آبزیان ماهی ها بیش از سایر موجودات مورد بهره برداری قرار گرفته اند. ماهی شوریده یکی از ماهیهای مورد علاقه مردم (بخصوص در استانهای جنوبی ایران) بوده و بدین لحاظ از ارزش اقتصادی بالایی برخوردار است. در این تحقیق 50 قطعه ماهی شوریده با اندازه های مختلف (بازارپسند) در چهار فصل سال از منطقه هندیجان صید و از نظر جنسیت، طول و وزن بدن (روشهای بیومتری)، میزان چربی (روش سوکسله) و پروتیین (روش ماکروکلدال) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که در آغاز فصل بهار میزان پروتیین و چربی در پایین ترین سطح خود می باشد (به ترتیب 17.2±0.18 و 1.11±0.15 درصد) و به تدریج تا پایان فصل میزان آن افزایش می یابد (18.37±0.20 و 1.42±0.07 درصد). در فصل تابستان به علت گرمای هوا و افزایش فعالیت متابولیکی مقادیر پروتئین و چربی تقریبا ثابت بوده است (به ترتیب 18.29±0.20 و 1.67±0.012 درصد). میزان پروتئین در فصل پاییز روند افزایش داشته ولی میزان چربی تقریبا ثابت مانده است (به ترتیب 19.55±0.06و 1.19±0.14 درصد در آبان ماه). پروتیین و چربی در آغاز فصل زمستان در سطح بالایی بوده ولی در نیمه دوم فصل نوسانات زیادی (به علت تخم ریزی) مشاهده می گردد. (تغییرات پروتیین از 17.06 نت 20.88 و چربی 1.02 تا 3.54 درصد در اسفند ماه). در کلیه فصول بدون در نظر گرفتن جنسیت رابطه مستقیم بین مقدار پروتیین و چربی با افزایش طول بدن ملاحظه شد. میزان متوسط پروتئین و چربی در طول سال به ترتیب 18.69 و 1.74 درصد بوده است. بدین ترتیب از دیدگاه تغذیه ای ماهی شوریده از جمله ماهی های پر پروتیین و کم چرب آبهای نواحی گرمسیری محسوب می گردد.

به منظور بررسی میزان پروتئین تام و بخش های تشکیل دهنده آن در مایع مغزی نخاعی گاومیش های بومی خوزستان و مقایسه آن با پروتئین های سرم خون، از 51 راس گاومیش بظاهر سالم در دو گروه سنی بالای 18 ماه به عنوان گروه سنی بالغ (28 راس) و کمتر از 18 ماه به عنوان گروه نابالغ (23 راس) در دو جنس نر (31 راس) و ماده (20 راس) نمونه گیری به عمل آمد. مایع مغزی نخاعی از فضای کمری – خاجی و نمونه خون از ورید وداج تهیه گردید. پروتئین تام مایع مغزی نخاعی و سرم خون بترتیب به روش اتصال به رنگ و روش بیوره و تفکیک بخش های مختلف پروتیینی این دو مایع به روش الکتروفورز مورد اندازه گیری صورت گرفت. نتایج نشان داد که الگوی الکتروفورتیکی پروتئین های مایع مغزی نخاعی گاومیش های بومی خوزستان همانند سرم از 4 بخش آلبومین، آلفاگلوبولین، بتاگلوبولین و گاماگلوبولین تشکیل گردیده است. میانگین مقادیر پروتیین تام مایع مغزی نخاعی (42.9±9.1 میلی گرم در دسی لیتر)، آلبومین (40.7±8.0 درصد)، آلفاگلوبولین (9.8±3.3 درصد)، بتاگلوبولین (20.8±6.6 درصد)، گاماگلوبولین (28.7±7.2 درصد) و نسبت آلبومین و گلوبولین (0.64±0.22) بطور معنی داری پایین تر از مقادیر پروتیین های سرم خون می باشد (P<0.01). نتایج نشان داد که میزان گاماگلوبولین مایع مغزی نخاعی بدون توجه به جنس در نابالغ ها بالاتر از بالغ ها بوده و در گروه سنی نابالغ ماده بطور معنی داری بالاتر از گروه سنی نابالغ نر (P<0.05) می باشد. میزان آلبومین مایع مغزی نخاعی در گروه سنی بالغ بطور معنی داری بالاتر از گروه سنی نابالغ می باشد (P<0.05). بین جنس نر و ماده و همچنین بین بالغ ها و نابالغ ها از نظر پارامترهای پروتئینی سرم خون اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.

یک راس تلیسه نژاد هلشتاین به سن 10 ماه با تاریخچه حاکی از مسمومیت با گیاه خرزهره به کلینیک دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج ارجاع داده شد. در معاینه قلب آریتمی قلبی تشخیص داده شد که در الکتروکاردیوگرافی بلوک دهلیزی – بطنی درجه 2 و ریتم گریز بطنی مشاهده گردید. پس از درمان با سولفات آتروپین به میزان 0.3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل وریدی، ریتم قلب به حالت طبیعی در آمد اما تاکیکاردی وجود داشت. 3 روز پس از ترخیص دام به محل نگهداری دام مراجعه شد که دام مذکور در سلامت کامل بسر می برد.

با وجود اینکه ورم پستان ناشی از Pseudomonas aeruginosa در گاو نادر است اما جداسازی سودوموناس از محیط زندگی یک یافته متداول می باشد. عفونت غالبا از آب آلوده که برای شستن پستان استفاده می شود منشا می گیرد. عامل بیماریزا به راحتی در وسایل شیردوشی مستقر شده، در فواصل شیردوشی وارد سرپستانک شده و تحت شرایط استرس زا و بهداشت ضعیف باعث وقوع ورم پستان می شود. فرم بالینی ورم پستان ناشی از سودوموناس آئروجینوزا شدید و همراه با قانقاریا و مرگ است. موارد نادری از ورم پستان تحت بالینی ناشی از این باکتری هم گزارش شده است. در مطالعه ای که بر روی 200 راس گاو هولشتاین در شهرستان اهواز انجام شد. از کاریته های CMT مثبت نمونه های استریل اخذ و جهت کشت به آزمایشگاه باکتری شناسی دانشکده دامپزشکی اهواز ارسال شدند. در پلیت مربوط به دو کارتیه مبتلا به ورم پستان تحت بالینی پرگنه های مشکوک به سودوموناس آئروجینوزا رشد کرد که با انجام تست های بیوشیمیایی این باکتری تایید شد.