مجله دامپزشکی ایران (دانشگاه شهید چمران اهواز)
سال:1392 | دوره:9 | شماره:2 (مسلسل 39) |تعداد مقالات:14

این مطالعه با هدف بررسی اثرات استفاده از لاکتوفرین به صورت خوراکی روی پارامترهای رشد و ایمنی غیر اختصاصی تاس ماهی سیبری انجام گردید. به این منظور شش جیره با سطوح مختلف شامل 0، 100، 200، 400، 800 و 1600 میلی گرم لاکتوفرین در هر کیلوگرم غذا تهیه شد و ماهیان با وزن متوسط اولیه 0.2±26.3 گرم به مدت 8 هفته با جیره های مذکور تغذیه شدند. برای سنجش شاخص های رشد با فاصله 2 هفته تا انتهای آزمایش، طول کل و وزن در تیمارهای مختلف اندازه گیری شد. در انتهای آزمایش، برای سنجش میزان پارامترهای ایمنی غیراختصاصی از ماهیان خونگیری به عمل آمد و از موکوس آنها نمونه برداری شد. پارامترهای رشد ماهیان شامل وزن نهایی، فاکتور وضعیت (CF)، وزن کسب شده (WG)، نرخ رشد ویژه (SGR) و ضریب تبدیل غذایی (FCR) در طول مدت آزمایش در تیمار های مختلف اختلاف معنی داری را نشان نداد (P>0.05). همچنین تعداد گلبول های سفید و درصد افتراقی گلبول های سفید شامل مونوسیت، ائوزینوفیل، نوتروفیل و لنفوسیت در تیمارهای مختلف با تغییر سطح لاکتوفرین جیره اختلاف معنی داری را نشان نداد ((P>0.05 اختلاف معنی داری در فعالیت لایزوزیم سرم و موکوس ماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف لاکتوفرین نیز مشاهده نشد ((P>0.05 میزان ترشح موکوس در ماهیانی که از 400 میلی گرم لاکتوفرین تغذیه کرده بودند به صورت معنی داری نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (P<0.05). با توجه به افزایش معنی دار ترشح موکوس در تیمارهای تغذیه کرده از لاکتوفرین این گونه به نظر می رسد که پتانسیل لاکتوفرین جهت استفاده به عنوان یک تحریک کننده سیستم ایمنی در تاس ماهی سیبری بسیار کم می باشد ولی نیاز به مطالعات بیشتر و اندازه گیری سایر پارامترهای ایمنی مرتبط دارد.

هیپرپلازی خوش خیم پروستات معمول ترین بیماری پروستات در سگ های نر اخته نشده است که تخمین زده می شود در 100 درصد سگ های نر مسن بروز نماید. استفاده از گیاهان و دیگر رستنی ها به شکل یکنواخت و ثابتی در حال افزایش بوده است. گزنه یکی از گیاهانی است که مصرف آن در پزشکی به خصوص در مشکلات دستگاه ادراری تاریخچه ای طولانی مدت دارد. در این مطالعه پنج قلاده سگ نر مسن مبتلا به هیپرپلازی خوش خیم پروستات به شکل طبیعی، روزانه 2 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی ریشه گزنه را به صورت خوراکی و به مدت 3 ماه دریافت نمودند. طول، عرض، ارتفاع و حجم پروستات سگ ها هر دو هفته یک بار به وسیله اولتراسونوگرافی از سطح شکم اندازه گیری شدند. در پایان مطالعه طول، عرض، ارتفاع و حجم پروستات سگ ها به ترتیب به مقدار 14.02، 9.31، 9.02 و 19.41 درصد اندازه اولیه خود کاهش یافتند. عصاره گزنه به شکل معنی داری در کاهش ابعاد و حجم پروستات موثر بود. هیچگونه عوارض جانبی ناخواسته ای در سگ ها دیده نشد. تجویز عصاره گزنه در این مطالعه فاقد خطر بود و سگ ها به خوبی آن را تحمل نمودند. به طور کلی شواهد موجود بیانگر اثر کم تا متوسط عصاره ریشه گزنه در کاهش اندازه و حجم پروستات می باشد. با این وجود اطلاعات به دست آمده نشان می دهد که عصاره ریشه گزنه می تواند جایگزین عمل اخته در درمان هیپرپلازی خوش خیم پروستات در سگ شود. اثر عصاره در طولانی مدت و همچنین بی خطری و توانایی آن در پیشگیری از بروز هیپرپلازی خوش خیم پروستات هنوز به خوبی شناخته نشده است. شناخت اهمیت و کمیت اثر عصاره گزنه تا قبل از قبول آن در رهیافت های درمانی هیپرپلازی خوش خیم پروستات مستلزم انجام مطالعات تایید کننده بعدی می باشد.

پلی پپتید های زهر عقرب علاوه بر عملکرد روی کانال های یونی، در فعالیت های ضد میکروبی نیز نقش دارند. در این مطالعه یک پپتید توکسین از زهر یکی از فراوان ترین عقرب های بومی ایران به نام مزوبوتوس اپئوس (Mesobuthus eupeus) تکثیر و توالی نوکلئوتیدی آن مورد شناسایی ملکولی قرار گردید. پس از شناسایی عقرب، مجموع کل RNA از غده زهر آن استخراج و غلظت آن با دستگاه اسپکتروفوتومتر اندازه گیری شد. سپس به منظور ساخت cDNA، از کل RNA به عنوان رونوشت و از الیگو (dT) اصلاح شده به عنوان آغازگر استفاده گردید. در ادامه، با استفاده از تکنیک RT-PCR پس از بهینه سازی شرایط PCR، یک قطعه cDNA تکثیر گردید. با استفاده از برنامه آنالیز پپتید راهنما مشخص شد که این پلی پپتید کد شده توسط این cDNA دارای یک پپتید راهنما می باشد که اسید آمینه گلایسین در وضعیت بیستمین اسید آمینه به عنوان شروع پلی پپتید بالغ محسوب می گردد. همترازی این پلی پپتید با توالی های مشابه در بانک ژن NCBI نشان داد که این ژن به میزان 96، 94 و 67 درصد با نروتوکسین های طویل از عقرب های M. martensii.،Buthus occitanus Israelis   Tityus costatus وبه ترتیب، شباهت دارد. مقایسه این cDNA با ژن های مشابه از دیگر گونه های عقرب نشان داد که این ژن در ناحیه بین اسید آمینه 85-55 حاوی یک دومین بنام "Arthropod defensin" است. این دومین که غنی از سیستئین می باشد به خانواده ای از پپتید های ضد باکتریایی که عمدتا روی میکروب های گرم مثبت موثرند، متعلق است. وجود تشابه بالا به همراه وجود 6 سیستئین محافظت شده و همچنین نتایچ فیلوژنی همگی دلالت بر این دارد که این ژن احتمالا یک عضو جدید از خانواده پپتید توکسین ها از عقرب مزوبوتوس اپئوس ایران است که در مقایسه با توالی های مشابه از منشاء مشترکی سرچشمه گرفته اند.

در این پژوهش، غلظت کادمیوم (Cd) در بافت های عضله، کبد، آبشش ماهی کپور پرورشی (Cyprinus carpio)، آب و رسوب های استخرهای پرورشی در مسیر رودخانه کارون در سه منطقه، شمال (شوشتر)، مرکز (اهواز) و جنوب (خرمشهر) در استان خوزستان در پاییز سال 1389 مطالعه شد. بیشترین و کمترین غظت کادمیوم در بافت عضله به ترتیب در منطقه شوشتر و خرمشهر به میزان 0.18 و 0.06 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم ماده خشک تعیین شد که بیشتر از حدود مجاز 0.05)(2005) EU میلی گرم بر کیلوگرم وزن خشک) بود. نتایج نشان داد غلظت کادمیوم در رسوب و آب در مناطق مورد مطالعه از لحاظ آماری تفاوت معنی داری داشت (p<0.05) به این ترتیب بیشترین و کمترین غلظت کادمیوم در رسوب، به ترتیب در منطقه خرمشهر به میزان 3.85 و در منطقه شوشتر به میزان 1.9 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک به دست آمد. در حالی که بیشترین و کمترین غلظت کادمیوم در آب به ترتیب در منطقه شوشتر به میزان 1.84 و خرمشهر به میزان 0.85 و میکروگرم بر لیتر به دست آمد. وضعیت غلظت کادمیوم در اندام های ماهی کپور، به ترتیب: در کبد> آبشش> عضله بود. بنابراین، افزایش غلظت بار آلودگی این عنصر در رسوب، از منطقه شوشتر به سمت خرمشهر بود.

محلول های ایزوسموتیک و هیپراسموتیک دکستروز موارد استفاده گسترده ای در دامپزشکی دارند. به دنبال استفاده از این محلول ها ممکن است جابه جایی مایعات و تغییر در سطح گلوکز، لیپیدها، پروتئین تام و آلبومین سرم رخ دهد. لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر این محلول ها بر هموئوستاز گلوکز، لیپید، پروتئین تام و آلبومین سرم انجام گرفت. به این منظور محلول های دکستروز 5 درصد و 50 درصد به صورت وریدی و به میزان 1 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، به شش راس گوساله نر 8 تا 10 روزه هلشتاین تجویز گردید و در طول 12 ساعت بعدی از حیوانات خون گیری های مکرر به منظور اندازه گیری پروتئین تام، آلبومین، گلوکز، تری گلیسیرید و کلسترول تام صورت گرفت. نتایج نشان داد که محلول های دکستروز 5 و 50 درصد باعث کاهش خفیف و موقتی در سطح پروتئین و آلبومین پلاسمایی شدند و به ترتیب موجب افزایش طولانی مدت خفیف و کوتاه مدت شدیدی در گلوکز خون شدند (P<0.05). در گروه دکستروز 5 درصد تا دقیقه 180 و در گروه دکستروز 50 درصد تا دقیقه 120 افزایش سطح تری گلیسیرید مشاهده شد (P<0.05). همچنین مقادیر کلسترول تام در گروه دکستروز 5 درصد افزایش یافت (P<0.05). احتمالا تفاوت های مشاهده شده در دو گروه ناشی از ترشح مقدار متفاوت انسولین در پاسخ به افزایش متفاوت سطح گلوکز می باشد. لذا پیشنهاد می شود در تفسیر نتایج متغیرهای فوق، تاثیر تجویز محلول های دکستروز در نظر گرفته شود.

سقط جنین های بروسلایی، لپتوسپیرایی و کمپیلوباکتریایی در راس عوامل باکتریایی ایجاد سقط جنین در گاو قرار دارند. به منظور بررسی فراوانی سقط جنین های ناشی از این عوامل در گاوداری های اطراف تبریز تعداد 76 جنین سقط شده در طول سال های 1389-1387 جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. بعد از کالبدگشایی جنین ها، از محتویات شیردان، کبد، کلیه، ریه، مغز، قلب، طحال و جفت مادران نمونه برداری و نمونه ها تا زمان انجام آزمایشات در فریزر -20oC نگهداری شدند. بعد از انجام آزمایشات PCR، تعداد سقط جنین های بروسلایی 6 مورد (7.8%)، لپتوسپیر ایی 16 مورد (21%) و کمپیلوباکتر یایی 3 مورد (3.9%) تشخیص داده شد. نتایج حاصل از آزمایشات انجام یافته نشان داد که هر سه بیماری بروسلوز، لپتوسپیر وز و کمپیلوباکتر یوز در گاوداری های اطراف تبریز وجود دارند و فراوانی سقط های ناشی از بیماری لپتوسپیر وز بیشتر از بقیه موارد است. همچنین مشخص گردید که واکسن RB51 می تواند در برخی از گاوهای آبستن موجب سقط جنین گردد.

به منظور بررسی اثر عصاره سر خارگل بر عملکرد و پاسخ های ایمنی، آزمایشی با 240 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه کاپ با میانگین وزن 44.6 گرم انجام شد. اثر عصاره سرخارگل حاوی 2.99mg/ml اسید کافئیک در مقادیر صفر E0 (شاهد)، (E0.5) 0.5، (E1) 1، (E1.5) 1.5، (E2) 2 و (E2.5) 2.5 میلی لیتر در لیتر آب آشامیدنی به طور مستمر از روز 6 تا 42 مورد بررسی قرار گرفت. ارزیابی پاسخ های ایمنی سلولی به کمک تزریق داخل پوستی فیتوهماگلوتینین (PHA-P) در چین پوستی بال و اندازه گیری ضخامت پوست بعد از 24 و 48 ساعت انجام شد. ارزیابی پاسخ های ایمنی هومورال با استفاده از تزریق عضلانی محلول 25% گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و تعیین عیار پادتن IgG و IgM ضد گلبول قرمز گوسفند از طریق آزمایش هماگلوتیناسیون انجام شد. نتایج نشان داد مصرف 1 میلی لیتر عصاره سر خارگل و بیشتر، سبب بهبود افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل می شود (P<0.05). بالاترین افزایش وزن روزانه (67.98) و پایین ترین ضریب تبدیل (1.54) متعلق به تیمار E1 بود. مصرف عصاره سرخارگل سبب بهبود پاسخ های ایمنی سلولی به PHA-P و تولید IgG ضد SRBC شد (P<0.05). بیشترین عیار پادتن IgG ضد SRBC و پاسخ های ایمنی سلولی با مصرف 2.5 میلی لیتر عصاره به دست آمد (.(P<0.05 تیمار E2.5 دارای بالاترین درصد وزن بورس و تیموس بود (P<0.05). نتایج کلی نشان داد مصرف 1 میلی لیتر عصاره سرخارگل در هر لیتر آب آشامیدنی جوجه های گوشتی به صورت مستمر باعث بهبود عملکرد و پاسخ های ایمنی می شود.

از آنجایی که میزان پروتئین تام و بخش های مختلف تشکیل دهنده آن در شرایط و حالات مختلف فیزیولوژیک نظیر آبستنی، شیرواری، فحلی ممکن است دستخوش تغییر و نوسان گردند، لذا هدف مطالعه حاضر بررسی چگونگی تغییرات پروتئین های سرم خون در مادیان های عرب ایرانی خوزستان در طی دوران آبستنی بوده است، ضمن این که به نظر می رسد تاکنون مطالعه جامعی پیرامون چگونگی تغییرات پروتئین های سرم خون در مادیان های عرب خوزستان در یک دوره آبستنی صورت نگرفته است. بدین منظور از تعداد 5 راس مادیان عرب ایرانی آبستن که تحت شرایط پرورشی یکسان در یکی از اسب داری های استان خوزستان نگهداری می شدند ماهیانه خونگیری به عمل آمد. پس از تعیین میزان پروتئین تام سرم به روش استاندارد بیوره، از روش الکتروفورز به منظور جداسازی و تعیین هر یک از فراکسیون های پروتئینی سرم خون استفاده شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و روش GLM مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که با وجود نوساناتی که در میزان پروتئین تام و اجزای تشکیل دهنده آن و همچنین نسبت آلبومین به گلوبولین در طول دوران آبستنی مشاهده می شود، اما هیچ یک از این تغییرات معنی دار نمی باشند. لذا می توان چنین نتیجه گیری نمود که پروتئین تام سرم خون و بخش های تشکیل دهنده آن در مادیان های عرب ایرانی خوزستان در طول دوره آبستنی تغییر معنی داری نشان نمی دهند.

در بیماری دیابت ساختار و عملکرد اندام های زیادی ار جمله ساختار بافتی بیضه تغییر می یابد. برخی از عوامل ضد دیابتی و محافظ، سبب کاهش هیپرگلیسمی و اختلالات ناشی از آن می گردند و می توانند سبب کاهش عوارض جانبی دیابت و استرس اکسیداتیو در بیضه گردند. آلوئه ورا دارای اثرات مختلفی از جمله کاهش قند خون است. با این پیش فرض، در مطالعه حاضر، اثر محافظتی آلوئه ورا بر ساختار بافتی بیضه موش دیابتی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور 25 سر موش صحرایی نر بالغ در محدوده وزنی 240-220 گرم در پنج گروه پنج تایی تقیسم شدند: 1-گروه شاهد: موش های این گروه سالم و در شرایط طبیعی تا پایان دوره نگهداری شدند- گروه دیابتی: در این گروه، موش ها با تزریق 60 mg/kg استرپتوزتوسین از طریق تزریق داخل صفاقی دیابتی شدند و هیچ گونه داروی دیگری دریافت نکردند. 3- گروه دیابتی دریافت کننده آلوئه ورا: در این گروه موش های دیابتی روزانه 300mg/kg به مدت 7 هفته آلوئه ورا از طریق خوراکی (گاواژ) دریافت کردند. 4- گروه دیابتی دریافت کننده انسولین: در این گروه موش های دیابتی در طول دوره نگهداری به میزان60mg/kg  انسولین دریافت نمودند. 5- گروه شاهد دریافت کننده آلوئه-ورا: موش های این گروه سالم و روزانه 300mg/kg ژل آلوئه ورا از طریق خوراکی (گاواژ) دریافت نمودند.پس از پایان 7 هفته، موش ها وزن کشی و قند خون آنها اندازه گیری شد و سپس با کلروفرم آسان کشی و بیضه های آنها برداشت گردید. در ابتدا وزن بیضه ها و سپس حجم آنها با استفاده از روش جابجایی آب محاسبه گردید. جهت مطالعه بافت شناسی، از هر یک از بیضه ها نمونه هایی به ضخامت حداکثر0.5 سانتی متر برداشت گردید. پس از تثبیت نمونه ها در فرمالین 10 درصد، با استفاده از روش معمول تهیه مقاطع بافتی پارافینی، برش هایی به ضخامت 6-5 میکرومتر تهیه و مورد رنگ آمیزی H&E قرار گرفتند.نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین قطر لوله های اسپرم ساز، ارتفاع اپی تلیوم لوله های اسپرم ساز، میانگین تعداد سلول های اسپرماتوژنیک و سرتولی در هر لوله اسپرم ساز به میزان قابل توجهی در موش های صحرایی دیابتی نسبت به گروه شاهد کاهش می یابد. ولی در گروه دیابتی دریافت کننده آلوئه ورا همانند گروه دیابتی دریافت کننده انسولین این تغییرات ساختاری در بافت بیضه به طور معنی داری کاهش یافت. وزن موش های صحرایی دیابتی نیز در گروه های درمانی افزایش معنی داری داشت. بنابراین ژل آلوئه ورا به طور مستقیم یا غیر مستقیم دارای اثر محافظتی قابل توجهی بر ساختار بیضه موش های دیابتی می باشد.

سالمونلوز از بیماری های مهم مشترک بین انسان و دام (زئونوز) محسوب می گردد. بیشتر عفونت های سالمونلایی در انسان در اثر مصرف مواد غذایی آلوده به این باکتری رخ می دهد. مقاومت سالمونلا نسبت به آنتی بیوتیک های رایج رو به افزایش است و به عنوان یک مشکل جهانی مطرح می باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین سروتیپ های سالمونلا و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها در طیور شهرستان اراک انجام شد. در این تحقیق از 245 نمونه کلواک ماکیان 75 مورد (30.61%) سالمونلا جدا گردید. در سروتایپینگ انجام شده روی نمونه های فوق 45.33% سروتیپ انتریتیدیس (Enteritidis)،44%  سروتیپ اینفانتیس (Infantis)، %5.33سروتیپ تیفی موریوم (Typhimurium)، %2.67 سروتیپ باردو (Bardo) و 2.67% سروتیپ باکونگو (Bacongo) تشخیص داده شد. نتایج آنتی بیوگرام بر اساس استاندارد جهانی CLSI و با استفاده از روش دیسک دیفیوژن (Kirby-Bauer) نشان داد که 100% جدایه ها به جنتامایسین، انروفلوکساسین، ایمیپنم و سفتریاکسون حساس هستند و بیشترین مقاومت در برابر نالیدیکسیک اسید و نیتروفورانتوئین مشاهده شد. همچنین از 75 جدایه سالمونلا 63 مورد (84%) دارای مقاومت چندگانه به سه یا تعداد بیشتری از آنتی بیوتیک ها بودند.

شمارش کلی بار میکروبی نمونه های شیر به روش مرجع پورپلیت و مطابقت نتایج حاصله با استانداردهای موجود، از جمله کارهای آزمایشگاهی معمول در تمامی کارخانجات صنایع شیر است. از سوی دیگر، سرعت دستیابی به نتایج در اسرع وقت از جمله نکات ویژه و مدنظر کارخانجات به منظور اطمینان از کیفیت محصول تولیدی و در حال توزیع می باشد. لذا با تکیه بر این موضوع، بهره گیری از تکنیک امپدانس در ارزیابی بار میکروبی شیرهای خام و پاستوریزه مد نظر واقع شد که با صرف وقت کمتر، دستیابی سریع تر به نتایج را میسر می سازد. همچنین در این مطالعه، مطابقت نتایج حاصله از روش امپدانس با نتایج به دست آمده از روش مرجع پورپلیت و نیز اسیدیته قابل تیتر در شیر مورد بررسی واقع گردید. در طی این بررسی، تعداد 100 نمونه شیر (50 نمونه پاستوریزه و 50 نمونه خام) تهیه شد و با استفاده از روش امپدانس و نیز روش مرجع پورپلیت مورد ارزیابی از نظر شمارش کلی بار میکروبی قرار گرفتند. همچنین مقدار اسیدیته شیر بر اساس درجه دورنیک اندازه گیری شد. روش پورپلیت، اسیدیته شیر و روش امپدانس، بر اساس دستورالعمل های موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران انجام پذیرفت و سپس با استفاده از نتایج، منحنی های مربوط به انطباق سه روش با یکدیگر و معادله منحنی های مذکور با استفاده از روش های آماری و نرم افزار Excel به دست آمد. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، میزان تطابق روش امپدانس با روش مرجع پورپلیت در شیرهای پاستوریزه 95.01% و در شیرهای خام 95.29% بود. همچنین میزان تطابق روش امپدانس با مقدار اسیدیته قابل تیتر در شیرهای خام براساس درجه دورنیک 88.83% و در شیرهای پاستوریزه 85.4% و نیز میزان تطابق مقدار بار باکتریایی شیر با مقدار اسیدیته در شیرهای خام و پاستوریزه به ترتیب 94.14% و 93.27% به دست آمد. بنابر نتایج مطالعه حاضر، تکنیک امپدانس به عنوان جایگزینی برای روش های مرسوم قدیمی می تواند مورد استفاده باشد.

پژوهش حاضر، به منظور بررسی عوامل مستعد کننده بیماری ها در محیط زندگی گاوها و ارائه روشی برای کمی کردن اطلاعات و آسان سازی تفسیر یافته ها انجام شد. در 30 گاوداری شیری در استان فارس، سطح آشنایی دامداران با تاثیر شرایط محیطی در برقراری سلامت عمومی در گله، و اصلی ترین عوامل محیطی که در مورد نقش آنها در رخداد بیماری ها و عملکرد نابهینه توجیه روشنی وجود دارد، بررسی شدند. این عوامل شامل گروه بندی، مساحت و ویژگی های کف و بستر، وضعیت آخور، وضعیت آبخوری و امکانات مقابله با تنش گرمایی بودند. از نظر موجود بودن برنامه ها (یا اطلاعات) نسبتا جامع برای برقراری سلامت عمومی گله تنها 10% گاوداری های مطالعه شده مناسب تشخیص داده شدند. از نظر گروه بندی تنها در نیمی از گاوداری ها دقت نظر نسبی دیده می شد. از نظر تهویه جایگاه های گاوهای دوشا، تنها در 10% گاوداری ها شرایط لازم به طور نسبی فراهم شده بود. از نظر مساحت و ویژگی های کف و بستر، 53.3% و از نظر ساختار آخورها 50% گاوداری ها به درجاتی از اصلاح نیاز داشتند. 56.7% گاوداری ها از نظر آبخوری اشکالی نداشتند و مابقی به تغییرات جزئی نیازمند بودند. متاسفانه در هیچ یک از گاوداری ها امکانات و تجهیزات موثری برای مقابله با استرس گرمایی وجود نداشت، و اکثریت قاطع آنها (96.7%) به اصلاحاتی در حد متوسط تا زیاد نیاز داشتند. بر اساس نتایج بررسی حاضر و با روش اعمال شده در این بررسی، به نظر می رسد که از بین معیارهای مطالعه شده اصلاح وضعیت از نظر تهویه و مقابله با تنش گرمایی بیشترین ضرورت را دارد. اصلاح وضعیت از نظر مساحت، نوع کف، بستر و همچنین ساختار آخورها در درجه دوم اهمیت قرار می گیرد و از نظر وضعیت آبخوری ها کمترین ضرورت احساس می شود.

به منظور مطالعه تاثیر افزودن آلفامیون و بیومین بر پاسخ ایمنی پرندگان به واکسن کشته آنفلوانزا، سیصد قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند و هر گروه به 3 زیر گروه 25 قطعه ای تقسیم شد. جوجه های گروه یک جیره پایه، جوجه های گروه 2 آلفامیون به نسبت 0.5کیلو در تن، جوجه های گروه 3 بیومین به نسبت یک کیلو در تن و جوجه های گروه 4 نیز جیره پایه دریافت کردند. جوجه های گروه 2، 3 و 4 در روز نهم با واکسن آنفلوانزا تحت تیپ H9N2 به روش زیر جلد پشت گردن واکسینه شدند ولی گروه 1 واکسن دریافت نکردند. در روزهای صفر (قبل از واکسیناسیون)، 20 و 35 بعد از واکسیناسیون از هر گروه 15 جوجه به طور تصادفی انتخاب و خونگیری از ورید بال آنها به عمل آمد. سرم خون جدا شده به میکروتیوب منتقل و تا هنگام آزمایش در فریزر نگهداری شد. عیار پادتن ضد ویروس آنفلوانزا به روش جلوگیری از هماگلوتیناسیون و با 4 واحد (HA) از آنتی ژن آنفلوانزا اندازه گیری شد. نتایج مطالعه نشان داد، اگر چه 35 روز بعد از واکسیناسیون میانگین عیار پادتن سرم خون جوجه های گروه دریافت کننده بیومین (3.92) از گروه دریافت کننده آلفامیون (3.85) بیشتر می باشد ولی تفاوت معنی دار با جوجه های کنترل واکسینه ندارد. بنابراین می توان گفت، افزودن آلفامیون یا بیومین در جیره غذایی جوجه های گوشتی تاثیری بر پاسخ ایمنی پرنده در برابر واکسن کشته آنفلوانزا ندارد.