علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی
سال:1387 | دوره:18 | شماره:4 (پی در پی 54) |تعداد مقالات:14

سابقه و هدف: باتوجه به اثرات بیولوژیکی شناخته شده کراون اترها، انجام تحقیقات گسترده در جهت کاربردی کردن این ترکیبات در صنایع دارویی ضروری به نظر می رسد. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر دی بنزو-18-کراون-6 بر کلنی زایی سلول های مغز قرمز استخوان موش در محیط کشت و مکانیسم احتمالی عملکرد آن بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، از سلول های مغز قرمز استخوان موش نژاد Balb/C به عنوان منبع سلول های بنیادی خونساز استفاده شد. کشت سلول های مغز قرمز استخوان به صورت نیمه جامد در حضور غلظت های متفاوت کراون اتر، PO4H2K و PO4H2Na ،cAMP در شرایط in vitro انجام گرفت.یافته ها: اثرات مهاری قابل ملاحظه ای بر کلنی زایی سلول های مغز قرمز استخوان در تمامی غلظت های کراون اتر مشاهده شد. این اثرات مهاری در غلظت 80 میلی گرم بر میلی لیتر کراون اتر به حداکثر رسید و هیچ کلنی در محیط کشت مشاهده نشد. اثرات مهاری ایجاد شده بوسیله کراون اتر در حضور cAMP با غلظت 10 x 10-6 مول،  PO4H2Naبا غلظت 10 x 10-6 مول و PO4H2K با غلظت 5 x 10-6 تا حدودی بر طرف شد، اما به میزان کنترل فاقد کراون اتر نرسید. استفاده از روش HPLC برای تعیین مقدار باقی مانده کراون اتر در محیط کشت مشخص کرد که غلظت کراون اتر در محیط کشت در ساعت ششم از شروع کشت به صفر می رسد.نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که اثر کراون اتر در مهار کلنی زایی سلولهای مغز قرمز استخوان احتمالا از دو طریق کاهش میزان کاتیون ها و تغییر در فیزیولوژی غشا که خود منجر به اختلال در مسیر سیگنالینگ cAMP می شود، اعمال می شود.

سابقه و هدف: بیماری دیابت شایع ترین بیماری متابولیسم غیرطبیعی کربوهیدراتهاست که به علت نقص در ترشح انسولین توسط پانکراس و نقص در عملکرد گیرنده های انسولینی و یا هر دو ایجاد می گردد. در تحقیق حاضر به بررسی اثرات حفاظتی تنگستات سدیم در موش های صحرایی دیابتی شده بر میزان قندخون و تعداد سلول های جزایر لانگرهانس و قطر آنها پرداخته شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 48 موش صحرایی نر نژاد ویستار حدود 250 گرم مورد بررسی قرار گرفتند. گروه شاهد 1 آب و غذای کافی در اختیار داشتند. گروه شاهد 2، موش های دیابتی شده با  STZ (60mg/kg)با آب و غذای کافی بودند. گروه تجربی 1 و 2 تنگستات سدیم را به ترتیب در غلظت های 75/1 و 25/2 گرم بر لیتر به مدت 60 روز در آب خوراکی دریافت می کردند. گروه تجربی 3 و 4 تنگستات سدیم را به ترتیب در غلظت های2.25gr/l ،1.75gr/l  دو هفته پیش از دیابتی شدن به مدت 60 روز دریافت کردند. گروه تجربی 5 و 6 ابتدا با STZ دیابتی شده و سپس تنگستات سدیم را به ترتیب با غلظت های 75/1 و 25/2 به مدت 60 روز دریافت کردند. در پایان مراحل تیمار، جهت بررسی های بافتی، پانکراس خارج و در فیکساتور بوئن فیکس شد.یافته ها: سطح گلوگز خون در گروه های تجربی نسبت به گروه شاهد 1 و 2 کاهش معنی داری پیدا کرد(p<0.001)  تیمار با تنگستات سدیم در گروه های تجربی 3 و 4 باعث کاهش معنی دار (p<0.01) در میزان قند خون شد. در بررسی های بافتی، افزایش تعداد جزایر لانگرهانس در مدت های تیمار شده با تنگستات سدیم در مقایسه با گروه های شاهد 1 و 2 مشاهده شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که پیش درمانی با تنگستات سدیم امکان بهبود و ترمیم جزایر لانگرهانس را می تواند فراهم آورد و از عوارض بیماری دیابت و پیشرفت آن جلوگیری نماید.

سابقه و هدف: در گونه های مختلف پستانداران، درجه حرارت بیضه پایین تر از حرارت محوطه بطنی می باشد و نشان داده اند که این دمای پایین برای روند اسپرماتوژنز و باروری اسپرم ضروری می باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی آپوپتوز پس از کریپتورکیدیسم تجربی یک طرفه در موش صحرایی بالغ در بافت اپی دیدیم می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی بالغ نژاد ویستار (250–200 گرم) به 15 گروه 8 تایی تقسیم شدند. با ثابت کردن بیضه های راست به دیواره شکم، در هفت گروه کریپتورکیدیسم تجربی یک طرفه ایجاد گردید. در گروه های اول تا هفتم بترتیب 1، 3، 6، 10، 15، 30 و 60 روز پس از عمل، حیوانات کالبد گشایی شده و اپی دیدیم آنها در سه قسمت سر، بدنه و دم مورد مطالعه قرار گرفت. در گروه هشتم تا چهاردهم به عنوان گروه شم پس از برش، بیضه ها از کیسه بیضه به داخل محوطه بطنی جابجا شده و سپس به کیسه بیضه بازگردانده شدند. در گروه پانزدهم به عنوان گروه شاهد هیچ  گونه عملی صورت نگرفت. پس از نمونه برداری از بافت اپی دیدیم و ثبوت در فرمالین 10 درصد نمکی، پاساژ بافتی و تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی با روش تانل، اپی دیدیم از نظر آپوپتوز در گروه های مختلف مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: رنگ آمیزی تانل مشخص ساخت که کریپتورکیدیسم تجربی موجب القا آپوپتوز در سلول های پوششی اپی دیدیم می شود. اوج سلول های آپوپتوتیک در روزهای سوم و ششم پس از عمل مشاهده شد و اختلاف معنی داری بین گروه های شم و شاهد وجود نداشت.نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد که کریپتورکیدیسم تجربی موجب القا آپوپتوز می شود و این اثر احتمالا به دلیل استرس حرارتی و استرس اکسیداتیو در سلول های بافت پوششی اپی دیدیم است.

سابقه و هدف: در ناهنجاری اسکولیوسیز به دلیل بر هم خوردن آناتومی سیستم عضلانی- اسکلتی تنه به طور سه بعدی در عملکرد گیرنده های حسی عمقی و در نتیجه عملکرد تعادلی این بیماران اختلال بوجود می آید. هدف این مطالعه بررسی نقش تمرینات تعادلی با تکیه بر تقویت گیرنده های حسی عمقی بر عملکرد تعادل دینامیکی و روند بیماری اسکولیوسیز ایدیوپاتیک می باشد.روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی به صورت قبل و بعد از ورزش درمانی، 20 نوجوان دختر 14-11 ساله مبتلا به اسکولیوسیز ایدیوپاتیک با میانگین زاویه کاب 21/2 ±55/12 و به همین تعداد نوجوان سالم با ویژگی های مشابه بررسی شدند. انحراف ستون مهره ای (بر حسب زاویه) با استفاده از رادیوگرافی AP و متد Cobb در مبتلایان به اسکولیوسیز و عملکرد تعادل دینامیک آزمودنی ها با استفاده از دستگاه تعادل سنج دینامیکی بیودکس در حالت ایستاده آناتومیکی و چشم باز در شرایط پایدار و ناپایدار سطح اتکا به ترتیب برای درگیری استراتژی مچ پا و استراتژی هیپ اندازه گیری شد. بیماران به مدت 4 ماه (54 جلسه) تحت ورزش درمانی مبتنی بر تقویت گیرنده های حسی عمقی قرار گرفتند. سپس آزمون های تعادل و سنجش انحراف ستون مهره ای (زاویه کاب) بعد از درمان تکرار شد.یافته ها: ورزش درمانی منجر به کاهش انحرافات و نوسانات پوسچر به ترتیب به میزان 0.3±0.97, 0.3±0.96 درجه گردید. بیشترین میزان بهبود عملکرد تعادلی در استراتژی هیپ (سطح ناپایدار) بود. بعد از ورزش درمانی در 60 درصد افراد، بین 1 تا 11 درجه اصلاح در انحنای اسکولیوسیز به وجود آمدف 25 درصد بدون تغییر و فقط در 15 درصد افراد فقط 1 درجه افزایش دیده شد.نتیجه گیری: با توجه به اثر ورزش درمانی مبتنی بر تقویت گیرنده های حسی-عمقی در بهبود عملکرد تعادلی و کاهش میزان انحنای اسکولیوسیز، گنجاندن تمرینات تعادلی مبتنی بر تقویت گیرنده های حسی-عمقی در برنامه های توانبخشی بیماران توصیه می شود.  

سابقه و هدف: با وجود شیوع بالای بیماری سلیاک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 در چندین مطالعه غیر ایرانی، این موضوع در کشورمان کمتر بررسی شده است. هدف این مطالعه بررسی شیوع بیماری سلیاک در بین بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 در شمال غرب ایران با استفاده از آزمون آنتی بادی ترانس گلوتامیناز بافتی (tTGA) است.روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی، 100 بیمار دیابتی نوع 1 و 150 فرد سالم بدون سابقه دیابت، بیماری خود ایمنی و یا دیگر بیماری های مرتبط با سلیاک به عنوان گروه شاهد بررسی شدند. تمامی افراد گروه مورد و گروه شاهد تحت آزمون tTGA قرار گرفتند. همچنین IgA تام سرم نیز به منظور تشخیص افراد دچار کمبود IgA مورد اندازه گیری قرار گرفت. افراد tTGA مثبت و افراد با کمبود IgA برای انجام آندوسکوپی از قسمت فوقانی لوله گوارش ارجاع شدند.یافته ها: نتیجه آزمون tTGA در 8 بیمار مبتلا به دیابت نوع 1 (8 درصد) و 3 فرد گروه شاهد (2 درصد) مثبت بود  (p=0.02)فقط 3 نفر از افراد مبتلا به دیابت نوع 1 با آزمون tTGA مثبت، برای انجام بیوپسی از دئودنوم رضایت دادند که همه آنها درجاتی از آتروفی پرزهای روده را در این قسمت نشان دادند. میانگین سنی افراد tTGA مثبت دیابتی بطور معنی داری کمتر از موارد tTGA منفی بود (7/17، فاصله اطمینان 95 درصد: 13.52-0.83). هیچ کدام از افراد tTGA مثبت در گروه مورد، سابقه اسهال مزمن را گزارش نکردند. هیچ کدام از افراد tTGA مثبت، کمبود IgA نداشتند. اختلاف معنی داری از نظر سابقه اسهال مزمن ( (p=0.006و بیماری خود ایمنی (p=0.001) بین افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و گروه شاهد وجود داشت.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای بیماری سلیاک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 در شمال غرب ایران، توصیه می شود که تمام افراد مبتلا به دیابت نوع 1 با استفاده از تست های سرولوژیکی مناسب مانند tTGA از نظر وجود بیماری سلیاک بررسی شوند.

سابقه و هدف: درد زایمان در ردیف شدیدترین دردهای دنیاست و کنترل آن یکی از مهم ترین اهداف مراقبتی است. امروزه درمان های حمایتی مختلفی جهت کاهش درد زایمان پیشنهاد شده که در مورد به کارگیری و نتایج حاصل از آن نظرات ضد و نقیضی وجود دارد. مطالعه حاضر به بررسی تاثیر حمایت روحی و عاطفی و استفاده از روشهای غیر دارویی تسکین درد در لیبر می پردازد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 300 زن باردار نخست زا (150 نفر در هر یک از گروه های شاهد و تجربی) با حاملگی یک قلو و نمایش سر جنین که با دردهای زایمانی به زایشگاه فاطمیه شاهرود مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. گروه تجربی تحت تاثیر روش های غیر دارویی تسکین درد شامل ماساژ، تکنیک های تنفسی، آرام سازی عضلانی، روش لمس شکم توسط بیمار (افلوریج) و حمایت روحی و عاطفی از طرف فرد حمایت کننده قرار گرفتند. شدت درد در مرحله اول و دوم زایمان با استفاده از معیار کلامی عددی (10-0 نمره) تعیین شد. اطلاعات بدست آمده با آزمون آماری غیرپارامتریک من-ویتنی U، کای دو و دقیق فیشر تحلیل شدند .یافته ها: میانگین سن، میزان تحصیلات، محل سکونت، معاینه واژینال در بدو پذیرش و مداخلات در حین لیبر در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت. در گروه شاهد، درخواست سزارین (6/26 درصد در مقابل 2/16 درصد، (p<0/05، استفاده از وکیوم (4.5 درصد در مقابل صفر درصد، p<0/01)، طول مرحله اول (p<0/001) و دوم زایمان (p<0/05) و نمره درد در مرحله اول (p<0/01) و دوم زایمان (p<0/001) بیشتر و میانگین نمره آپگاهر نوزاد در دقیقه اول زایمان (p<0/01) کمتر ار گروه تجربی بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر بیانگر تاثیر مثبت روش های حمایتی بر نتایج لیبر بود. لذا آموزش زنان باردار و افزایش آمادگی آنها جهت پذیرش زایمان طبیعی و هم چنین ارایه روش های حمایتی در لیبر پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: در آیه شریفه 15 سوره مبارکه احقاف و آیه 233 سوره مبارکه بقره، مجموع دوران بارداری و شیردهی مادران 30 ماه و حداکثر دوران شیردهی 24 ماه در نظر گرفته شده است، لذا چنین استنباط می گردد که حداقل زمان بارداری از منظر قرآن کریم 6 ماه است. هدف این مقاله تعیین مرز سنی از دوران بارداری است که با افزایش ناگهانی میزان بقا در نوزادان زودرس متولد شده (بین هفته های 20 تا 36 بارداری) همراه باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 304 پرونده نوزاد پیش از موعد متولد شده بین هفته های 20 تا 36 بارداری در سه بیمارستان میلاد، جواهری و امیرالمومنین تهران طی یک دوره زمانی یک ساله مورد بررسی قرار گرفت. سن بارداری به چهار گروه A (21 تا 24 هفتگی)، B (25 تا 28 هفتگی)، C (29 تا 32 هفتگی) و D (33 تا 36 هفتگی) تقسیم بندی شد و تعداد موردها و توزیع نسبی میزان زنده ماندن و مرگ و میز پس از تولد نوزادان پره ترم در هر یک از گروه های سنی محاسبه شد.یافته ها: فراوانی نسبی زنده ماندن در نوزادان پره ترم در گروه 11.1A درصد گروه 26.5B درصد گروه 78.6C درصد گروه 95.6D درصد بود.نتیجه گیری: یافته ها نشان دهنده افزایش ناگهانی میزان بقا در نوزادان متولد شده پس از هفته 28 بارداری نسبت به زمان قبل از آن است. بنظر می رسد نتایج این تحقیق و یافته های سایر مطالعات، با مضمون استنباط شده از آیات شریفه مورد بحث مطابقت داشته و بر اعجاز بیان این مطلب در 14 قرن گذشته صحه می گذارد.

سابقه و هدف: فیستول های شریانی وریدی (AVF) اندوژن یکی از مهم ترین روش های برقراری دسترسی وریدی مناسب جهت همودیالیز هستند. با توجه به شیوع بالای استفاده از این روش در بیماران دیالیزی بخصوص فیستول در ناحیه انفیه دان تشریحی  (snuff box)مقایسه میزان کارایی و عوارض ناشی از دو روش تعبیه فیستول در ناحیه انفیه دان تشریحی همراه با لیگاتور دیستال ورید و یا بدون آن ضروری است.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور، در 110 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه (CRF)؛11 تا 38 سال که یافته بالینی به نفع تنگی پروکسیمال ورید نداشتند، میزان کارایی و عوارض ناشی از دو روش عمده تعبیه فیستول مقایسه شد. دو گروه شاهد و مورد از نظر سن، جنس، عامل ایجاد CRF و سابقه تعبیه AVF قبلی همسان بودند. دیستال ورید در گروه مورد لیگاتور شده و در گروه شاهد باز گذاشته شد. بیماران به مدت 6 ماه و در روزهای یک، 30 و 180 بعد از عمل جراحی پیگیری شدند.یافته ها: میزان کارایی و عوارض کوتاه مدت در گروه مورد و شاهد به ترتیب 90 و 6/93 درصد و میزان کارایی دیررس در گروه مورد 90 درصد و در گروه شاهد 8/84 درصد بود و اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. شایع ترین عارضه در هر دو گروه ترومبوز و بعد از آن ادم اندام، هیپرتانسیون وریدی، خوب کار نکردن فیستول، عفونت زخم و سندرم دزدی شریانی (steal syndrome) بود و بین دو گروه تفاوت معنی داری از نظر آماری وجود نداشت.نتیجه گیری: تفاوت معنی داری بین فیستول های شریانی وریدی در ناحیه انفیه دان تشریحی (snuff box) چه همراه با لیگاتور دیستال ورید و چه بدون آن از نظر کارایی فیستول و عوارض ناشی از آن وجود ندارد. با توجه به عدم مشاهده هیپرتانسیون وریدی در گروه آزمون، لیگاتور دیستال ورید در فیستول های شریانی و وریدی ناحیه انفیه دان تشریحی بر عدم اینکار ارجح است

سابقه و هدف: با توجه به کثرت مراجعین به واحدهای سرپایی زنان و مامایی و وجود شواهد متعدد مبنی بر سهل انگاری در موازین کنترل عفونت، انجام مداخلات آموزشی کارامد با هدف بهبود عملکرد واحدهای سرپایی در راستای پیشگیری از انتقال عفونت ضروری است. این مطالعه دو شیوه آموزشی حضوری همراه با تحویل متون چاپی و تحویل متون چاپی صرف را مقایسه می کند.روش بررسی: در این پژوهش مداخله ای، متخصصین زنان و ماماهای شهر تبریز از هر دو بخش دولتی و خصوصی مورد بررسی قرار گرفتند. پس از جمع آوری داده ها در مرحله اول مداخله آموزشی اجرا و نتایج دو روش بعد از سه ماه مجددا تکرار گردید که از نمونه های مرحله دوم 81 فرد به روش حضوری و 67 فرد غیر حضوری اموزش دیده بودند. ابزار پژوهش پرسش نامه و چک لیست و نمونه برداری میکروبی بود.یافته ها: کنترل فور یا اتوکلاو، استفاده از اسپکولوم یک بار مصرف، تهیه گندزدا با غلظت صحیح و کاهش نمونه های مثبت در شیوه متون چاپی بیشتر مورد توجه قرار گرفته بود. اما در کنترل زمان و دمای اتوکلاو و فور و رعایت زمان ماندن اقلام در گندزدا شیوه آموزشی اول موثرتر بود. در غالب موارد ارایه متون چاپی تاثیر زیادی در مقایسه با شیوه اول داشتند و در کل امتیاز عملکرد واحدها از 65 درصد مرحله اول به 78 درصد با شیوه آموزش اول و 80 درصد با شیوه دوم به صورت معنی داری در مرحله دوم افزایش یافت.نتیجه گیری: یافته ها با مطالعات قبلی از نظر کوتاهی در رعایت موازین کنترل عفونت هم خوانی دارد. هم چنین تاثیر کمتر سخنرانی در نشست ها را همانند سایر مطالعات در تغییر رفتار نشان داد. در نتیجه سیاست گذاری و اجرای خط مشی های پایش و نظارت مداوم در کنار برنامه های آموزش مداوم کارامد برای بهبود وضعیت توصیه می گردند.

سابقه و هدف: با توجه به افزایش شیوع عفونت های منتقله بوسیله خون و ترشحات بدن و شیوع بیماری های نوپدید عفونی مانند انفلونزای مرغی و سارس و با توجه به این امر که کارکنان بهداشتی از جمله پرستاران در خطر ابتلا به عفونت ها قرار دارند، مرکز کنترل بیماری ها (CDC) و مرکز مدیریت بیماریها رعایت احتیاط های استاندارد در مورد کلیه بیماران و ایزولاسیون را در موارد خاص توصیه نموده اند. لذا هدف این مطالعه بررسی اطلاعات و دانش پرستاران در رابطه با موارد فوق بود.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی، 191 پرستار بیمارستان های آموزشی پرسشنامه ای شامل 12 سوال چهار گزینه ای در رابطه با احتیاط های استاندارد و ایزولاسیون توصیه شده توسط مرکز کنترل بیماری ها را تکمیل نمودند. ابتدا پرسش نامه هنجاریابی گردید و آلفای کرونباخ آن در حد قابل قبول بود. پرسش نامه 12 امتیاز داشت و بر اساس آن پاسخ دهندگان به 4 گروه خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف تقسیم بندی شدند. جهت تفسیر نتایج از آزمون های آماری توصیفی، آزمون t، کای دو و آزمون دقیق فیشر استفاده شد.یافته ها: از 191 پرستار مورد پژوهش، 169 نفر زن و 13 نفر مرد بودند و در 9 مورد جنسیت مشخص نشده بود. 56 درصد شاغل در بیمارستان جنرال، 28/2 درصد شاغل در بیمارستان کودکان، 12/6درصد شاغل در بیمارستان زنان و زایمان و 3/2 درصد شاغل در بیمارستان روانپزشکی بودند. میانگین امتیازات 1.6±6.9 از 12 بدست آمد. 4/2 درصد جمعیت مورد مطالعه در گروه خوب، 57/6 درصد در گروه متوسط، 35/1 درصد در گروه ضعیف و 3/1 درصد در گروه خیلی ضعیف قرار گرفتند.نتیجه گیری: با توجه به اینکه برای یک عملکرد صحیح در رابطه با ایزولاسیون و احتیاط های استاندارد نیاز به دانش کافی می باشد، لذا ضرورت برنامه ریزی های آموزشی بیشتر در این زمینه برای اکثر کارکنان بهداشتی درمانی و بخصوص پرستاران وجود دارد.

سابقه و هدف: خشونت علیه زنان نوعی آسیب اجتماعی پنهان است که در همه جوامع دیده می شود. این معضل اجتماعی خود زمینه ساز بروز سایر مشکلات بهداشتی و اجتماعی در قربانیان خشونت به شمار میرود. این مطالعه سعی دارد با بررسی موارد ارجاعی به مرکز پزشکی قانونی کرج، عوامل موثر در بروز این پدیده را شناسایی کند.روش بررسی: در این پژوهش مورد-شاهدی برای 100 زن متاهلی که به دلیل همسرآزاری از مراجع قضایی به مرکز پزشکی قانونی کرج در سال 1384 ارجاع شده بودند و 100 زن متاهلی که به دلیل دیگری به این مرکز مراجعه و هرگز سابقه همسرآزاری نداشتند، پرسش نامه ای تکمیل گردید.یافته ها: با افزایش سن زن و مرد فراوانی همسرآزاری کاهش می یافت. بین سطح تحصیلات زنان یا مردان و همسرآزاری ارتباط معنی داری وجود نداشت. وجود سابقه درگیری با قانون و ارتکاب جرم در همسران زنان (p<0/001)، داشتن همسر دیگر (p<0/001)، میزان پایبندی به مسایل دینی و مذهبی مردان (p<0/001) و اعتیاد در همسران زنان (p<0/001) در بروز همسرآزاری موثر بود.نتیجه گیری: سن پایین زن، اعتیاد مرد، رفاه اقتصادی پایین خانواده مرد مهم ترین عوامل موثر در بروز همسرآزاری به شمار می روند. هم چنین نداشتن علاقه به همسر، عدم تفاهم بین زوجین، عهده داشتن سرپرستی فردی از خانواده همسر، عدم پایبندی به مسایل مذهبی همسر، تعدد زوجین، وجود خشونت علیه کودکان در خانواده و سابقه ارتکاب سایر جرایم با همسرآزاری ارتباط دارد.

سابقه و هدف: سونوگرافی ابزاری غیر تهاجمی برای بررسی ضایعات کانونی کبد با قدرت تشخیصی مناسب و هزینه و عارضه نسبتا پایین است. در این مطالعه سعی شد تا ارزش تشخیصی سونوگرافی در افتراق ضایعات فضاگیر کبدی بررسی و شاخص های مرتبط با آن با شاخص های نتایج پاتولوژی و تشخیص بالینی مقایسه شود.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی و به صورت diagnostic study انجام شد. در 102 بیمار مبتلا به توده کبدی، متغیرهای سن، جنس، نتیجه سونوگرافی و پاتولوژی و علایم بالینی آنها ارزیابی و نتایج در پرسش نامه ای جمع آوری شد. داده ها بوسیله نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری Chi-square و Fisher Exact Test تحلیل شدند.یافته ها: از 102 بیمار مبتلا به توده کبدی با میانگین سنی 18.7±52.7 سال (محدوده سنی 4 ماه تا 87 سال)، 54 نفر (53 درصد) مرد و 48 نفر (47 درصد) زن بودند. تشخیص سونوگرافیک 36 مورد خوش خیم و 66 مورد بدخیم و تشخیص بالینی 42 نفر خوش خیم و 60 نفر بدخیم گزارش شد. از 64 بیماری که براساس پاتولوژی توده بدخیم کبدی داشتند، در سونوگرافی 51 نفر بدخیم و 13 مورد خوش خیم گزارش شدند. حساسیت سونوگرافی در افتراق توده های بدخیم و خوش خیم کبدی از یکدیگر 79.69 درصد، ویژگی آن 60.53 درصد، ارزش اخباری مثبت 77.28 درصد، ارزش اخباری منفی 63.89 درصد و دقت تشخیصی 75.56 درصد بود.نتیجه گیری: به علت بالا بودن حساسیت و ویژگی سونوگرافی در افتراق توده های بدخیم و خوش خیم می توان از سونوگرافی در ارزیابی و تشخیص توده های کبدی کمک گرفت، با این حال بهتر است که نتیجة سونوگرافی بوسیله پاتولوژی مورد تایید قرار گیرد.