علوم پزشکی رازی
سال:1390 | دوره:18 | شماره:91 |تعداد مقالات:7

زمینه و هدف: وازکتومی یکی از متداول ترین روش های پیشگیری از بارداری در مردان است. در سال های اخیر تعداد مردانی که اقدام به جراحی برگشت وازکتومی (وازووازوتومی) می کنند افزایش یافته است. وازکتومی با عوارضی همراه است که ممکن است به شکست عمل وازووازوتومی منجر شود. تصور می شود استرس اکسیداتیو در ایجاد این عوارض نقش داشته باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی شاخص های استرس اکسیداتیو سرم بعد از وازکتومی بود.روش کار: در این مطالعه تجربی 42 سر موش صحرایی نر در 6 گروه 7 تایی شامل گروه های شم (15، 45 و 90 روزه) و وازکتومی دو طرفه (15، 45 و 90 روزه) مورد بررسی قرار گرفتند. پس از گذشت 15، 45 و 90 روز بعد از مداخله میزان تعادل اکسیدان - آنتی اکسیدان (PAB) و مالون دی آلدیید (MDA)، شاخص پراکسیداسیون لیپید سرم بررسی شد. داده ها بر اساس آزمون آماری Repeated Measure آنالیز شد.یافته ها: گذشت 15 روز از وازکتومی دو طرفه، موجب افزایش میزان MDA سرم شد (2.95±0.12) که این افزایش نسبت به گروه شم مربوطه معنی دار نبود (p>0.05). اما با گذشت 45 (3.6±0.12) و 90 (3.9±0.31) روز افزایشMDA ، نسبت به گروه شم 45 (2.28±0.28) و 90 (2.29±0.25) روزه و همچنین گروه وازکتومی 15 روزه (2.95±0.12) معنی دار بود (p<0.001). همچنین وازکتومی دو طرفه با گذشت زمان باعث افزایش میزان PAB سرم شد، اما این افزایش معنی دار نبود (p>0.05).نتیجه گیری: وازکتومی دو طرفه موجب افزایش میزان MDA سرم گردید. تصور می شود افزایش MDA در ایجاد عوارض بعد از وازکتومی و عدم موفقیت عمل وازووازوتومی نقش داشته باشد و لذا می توان با تجویز آنتی اکسیدان ها این آثار را کاهش داد.

زمینه و هدف: عوامل مختلفی در بروز فشارخون بالا تاثیر گذارند که از آن جمله می توان به عوامل محیطی و شغلی اشاره نمود. امروزه نوبت کاری (شیفت کاری) یک نوع برنامه رایج کاری محسوب می شود. در مطالعاتی که در مورد اثر نوبت کاری بر فشارخون انجام گرفته، نتایج متفاوتی حاصل شده است. در این مطالعه اثر نوبت کاری بر میزان شیوع فشارخون بالا (هایپرتانسیون) و پیش فشارخونی (پره هایپرتانسیون) در کارگران مرد یک کارخانه لاستیک سازی مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: در یک مطالعه مقطعی 265 نفر از کارگران واحد تولید یک کارخانه لاستیک سازی مورد مطالعه قرار گرفتند. کارگران به دو گروه نوبت کار و روزکار تقسیم شدند و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک آنها به روش استاندارد اندازه گیری شد. سپس میانگین فشارخون سیستولیک و دیاستولیک و نیز میزان شیوع هایپرتانسیون و پره هایپرتانسیون در دو گروه با هم مقایسه شد. همچنین از آنالیز رگرسیون با کنترل عوامل مخدوشگر به منظور بررسی ارتباط نوبت کاری با شیوع فشارخون بالا استفاده گردید. از آمار توصیفی جهت توصیف متغیرها و از آزمون های کای دو، تی تست و لوجستیک رگرسیون جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: گروه های مورد مطالعه از نظر سن، سابقه کار، شاخص توده بدنی، مصرف سیگار و بقیه متغیرهای مرتبط با فشارخون با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند (p>0.05). میانگین فشارخون سیستولیک و دیاستولیک و فراوانی هایپرتانسیون و پره هایپرتانسیون در کارگرانی که نوبت کار بودند بطور معنی داری بالاتر از روزکاران بود (p<0.05). پس از تعدیل متغیرهای مخدوش کننده، ارتباط معنی داری بین فشارخون بالا با نوبت کاری به دست آمد (p=0.012). خطر نسبی ابتلا به فشارخون بالا درکارگران نوبت کار 2.86 برابر کارگران روزکار بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد نوبت کاری می تواند عامل خطری برای فشارخون بالا و پیش فشارخونی باشد. توصیه می گردد کارگرانی که به صورت نوبت کاری مشغول به کار هستند به طور منظم از نظر فشارخون بررسی گردند.

زمینه و هدف: پره اکلامپسی یکی از مهمترین عوارض حاملگی و یکی از سه علت عمده مرگ مادران در حاملگی می باشد. پیش بینی وقوع آن به همین دلیل از اهمیت ویژه ای برخوردار است و مطالعات زیادی بر روی مواردی که بتواند در این زمینه کمک دهنده باشد، صورت می گیرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نسبت کلسیم به کراتینین ادرار در پیش بینی وقوع پره اکلامپسی است.روش کار: مطالعه به صورت کوهورت آینده نگر بر روی 150 زن 35-15 ساله صورت گرفت و در هفته 24-20 بارداری سطح کلسیم ادراری و نیز نسبت کلسیم به کراتینین ادرار اندازه گیری شد و سپس بیماران تا زمان زایمان پیگیری شدند. میزان این نسبت در بیمارانی که به پره اکلامپسی مبتلا شدند و بیمارانی که با فشارخون نرمال باقی ماندند و نیز میانگین کلسیم ادرار دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماریSPSS  ورژن 16 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. از آزمون های آماری t-test و Roc-curve استفاده شد و p value کمتر از 0.05 معنی دار تلقی گردید.یافته ها: میانگین سطح ادراری کلسیم بیمارانی که به پره اکلامپسی مبتلا شدند به طور معنی داری کمتر از گروه غیر مبتلا بود. (p<0.001، 272±59 VS 179±35 میلی گرم در دسی لیتر). میانگین نسبت کلسیم به کراتینین در دو گروه پره اکلامپسی به نحو معنی داری کمتر از گروه غیر مبتلا بود (0.07±0.007 VS 0.16±0.006 p<0.001). Cut off point مناسب برای نسبت کلسیم به کراتینین در این مطالعه 0.071 مشخص شد که حساسیت 77% و ویژگی 78% داشت.نتیجه گیری: سطح کلسیم و نسبت کلسیم به کراتینین ادرار در افراد در معرض پره اکلامپسی کمتر است و ممکن است بتوان از این شاخص برای پیش بینی پره اکلامپسی استقاده کرد.

زمینه و هدف: حاملگی نابجا (EP) Ectopic Pregnancy یکی از عوارض مهم حاملگی است و نیز یکی از عوامل مهم مرگ و میر مادران در کشورهای در حال توسعه می باشد. بررسی عوامل خطر ایجاد کننده آن به منظور کنترل بهتر آنها می تواند برای بیماران کمک دهنده باشد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین فاکتورهای خطر حاملگی خارج از رحم و مقایسه آن در دو گروه سنی زیر 20 سال و بالای 20 سال می باشد. در عین حال فاکتورهای خطر بین دو گروه ایرانی و افغانی نیز مقایسه شده اند.روش کار: مطالعه به صورت مورد - شاهدی صورت گرفته است. 308 مورد اثبات شده حاملگی نابجا (گروه مورد) با 616 نفر حاملگی طبیعی (گروه کنترل) در بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران مورد بررسی واقع شدند. کلیه موارد حاملگی خارج رحمی با جراحی و پاتولوژی اثبات شده حاملگی خارج از رحمی را نشان داده بودند. سن ازدواج، شاخص توده بدنی (Body Mass Index-BMI)، مصرف سیگار، سابقه EP قبلی، سابقه عفونت ناحیه تناسلی (ژنیتالیا)، نسبت خانوادگی با همسر، گروه خونی و Rh، سابقه نازایی، سابقه سقط قبلی، سابقه جراحی روی لگن، سن مادر، روش ضدبارداری، سابقه سزارین قبلی، وضعیت اقتصادی اجتماعی و ملیت مورد بررسی قرار گرفتند. سپس اطلاعات به دست آمده با نرم افزار آماری SPSS ورژن 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از تست های آماری کای دو t-test ،و رگرسیون لجستیک استفاده شد.یافته ها: مصرف سیگار {p<0.001، AOR= 5.7, CI95%= (2.8-11.6)}، EP قبلی، p<0.001 (AOR= 11.4, CI95%= 3-42.4، STD قبلی p<0.001 و AOR= 3.2, (CI%95= 2.1-4.9)} استفاده قبلی از IUD، p<0.001، (CI%95= 2.1-8) AOR= 4.1}، سابقه نازایی p<0.001، AOR= 1.8 (CI%95=1.1-3}، سابقه سزارین قبلی، p<0.03، AOR= 1.5 (CI%95= 1.1-2.3)}، نسبت خویشاوندی با همسر، p=0.002، AOR= 2.2 (CI%95= 1.3-3.6)} به عنوان عوامل خطر برای EP به دست آمدند. سن مادر، BMI، سقط قبلی، وضعیت اقتصادی اجتماعی و گروه خون و Rh رابطه ای با EP نداشتند.نتیجه گیری: سیگار، سابقه EP قبلی، سابقه بیماری های مقاربتی (Sexually Transmitted Disease-STD)، استفاده از IUD، سابقه نازایی، سابقه سزارین قبلی، نسبت خویشاوندی با همسر با EP ارتباط دارند.

زمینه و هدف: بازسازی و ترمیم استخوان از دست رفته، خواه ناشی از علل فیزیولوژیک و خواه به سبب عوامل پاتولوژیک یکی از انگیزه های جراحان از زمان های دور بوده است. داروهای استاتینی به عنوان پایین آورنده کلسترول مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال این داروها دارای اثرات موثر در بافت استخوان بوده و می توانند در استخوان دارای تاثیر مثبتی باشند. هدف از این مطالعه ارزیابی احتمال تاثیر سیمواستاتین بر روند استخوان سازی در نقیصه تجربی ایجاد شده در استخوان متراکم فمور موش صحرایی به عنوان الگوی آزمایشگاهی می باشد.روش کار: این مطالعه تجربی آزمایشگاهی بر روی 30 سر موش صحرایی نر نژاد Sprague dawley انجام شد. موش ها به صورت تصادفی به 3 گروه (آزمایش و شاهد) تقسیم شدند. پس از القای بیهوشی عمومی با استفاده از مته دندانپزشکی سوراخی به قطر 2 میلی متر در عرض استخوان فمور تا رسیدن به کانال مدولاری ایجاد شد. پس از جراحی، گروه شاهد سرم فیزیولوژی به صورت خوراکی دریافت نمود و گروه های آزمایش 1 و 2 به ترتیب 10 و 20 میلی گرم به ازای کیلوگرم سیمواستاتین به صورت خوراکی دریافت نمودند. 45 روز پس از جراحی، موش ها آسان کشی شده و مقاطع هیستوپاتولوژیک از محل نقیصه ایجاد شده تهیه و رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین انجام گردید و مورد ارزیابی هیستوپاتولوژی و هیستومورفومتری قرار گرفت. جهت آنالیز داده ها از آزمون آماری (ANOVA) کروسکال والیس و آزمون تعقیبی یو - من ویتنی و بسته نرم افزاری SPSS ویرایش 18 استفاده شد.یافته ها: در گروه شاهد محل نقیصه توسط استخوان نابالغ به همراه فضاهایی از مغز استخوان پر شده بود و یک استخوان سازی ضعیفی در محل نقیصه قابل مشاهده بود. در گروه های آزمایش مقادیر فراوانی از ترابکول های استخوانی جوان شکل گرفته بود که به صورت سازمان یافته به نظر می رسید. نتایج ارزیابی هیستومورفومتری نشان داد که سیمواستاتین دارای تاثیر معنی داری در التیام استخوان در گروه های مورد آزمایش دوم و سوم نسبت به گروه شاهد می باشد، اما تاثیر معنی داری مابین دو گروه دریافت کننده دوز پایین و بالای سیمواستاتین وجود نداشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که سیمواستاتین قادر به تحریک استخوان سازی در موش صحرایی می باشد.

زمینه و هدف: تنش های گوناگون نظیر پرتوهای یونیزان می توانند موجب افزایش آسیب های سلولی به خصوص در بخش هسته آن یعنی DNA گردند. برای محافظت از این گونه آسیب ها، ژن های تنظیمی طبیعی مانند ژن سرکوب کننده تومور Tp53 وارد عمل می گردند. در این ارتباط، در بین شاغلین پرتوکاری که همواره با دوزهای پایینی از پرتوهای یونیزان سروکار دارند، این ژن بررسی و میزان بروز آن با گروه کنترل مقایسه شد.روش کار: در این مطالعه تحلیلی، با استفاده از کیت الایزا، مقدار پروتئین p53 سرم خونی در 42 فرد پرتوکار و 16 فرد شاهد اندازه گیری شد. بررسی های آماری توسط روش student t-test انجام گرفت. به عنوان گروه پرتوکار از شاغلین سازمان انرژی اتمی ایران (با میانگین سنی 37.8±1.3 سال) دعوت به همکاری شد. به عنوان گروه شاهد نیز داوطلبینی که از نظر سن، جنس و عادات سیگار کشیدن با گروه پرتوکار تطابق داشتند (با میانگین سنی 34.5±2.0 سال)، انتخاب گردیدند. از 2 سی سی خون هپارینه هر فرد، سرم آن توسط سانتریفوژ استخراج شد.یافته ها: بیان ژن p53 در گروه پرتوکار به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (p=0.0225). علاوه بر این، سابقه کار پرتوکار و یا مصرف سیگار تاثیری بر میزان بیان این ژن نداشته است.نتیجه گیری: دوزهای پایین و مستمر پرتوهای یونیزان نقش به سزایی در افزایش بیان ژن p53 در بین شاغلین پرتوکار داشته است. و این در حالی است که بر اساس نتایج ثبت شده در دوزیمتری فردی این افراد، دوز دریافتی در محدوده دوز مجاز سالانه برای پرتوکاران بوده است. این مساله موید این موضوع است که پایش پرتوکاران نباید تنها بر اساس دوزیمتری های فیزیکی بلکه لازم است تا از شاخص های بیولوژیکی که قادر به ارائه آسیب های پرتوی فردی بوده نیز استفاده شود.