علوم پزشکی رازی
سال:1390 | دوره:18 | شماره:87 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: ناهنجاری آنوس بسته یکی از آنومالی های شایع نوزادان است که همراه با آن، ناهنجاری های دیگری نیز مشاهده می شود. هدف از این مطالعه تعیین میزان فراوانی ناهنجاری های همراه، در کودکان مبتلا به آنوس بسته می باشد.روش کار: این مطالعه توصیفی و گذشته نگر بر روی 245 نوزاد و کودک (137 پسر، 105 دختر و 3 بیمار با ابهام تناسلی) مبتلا به آنوس بسته، جهت بررسی آنومالی های همراه و تعیین فراوانی آنها در بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) طی سال های 79-88 انجام گردید. اطلاعات این تحقیق از پرونده بالینی بیماران استخراج گردید و آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS17 صورت گرفت.یافته ها: %50.6 بیماران دارای ناهنجاری های همراه به شرح ذیل بودند: %18 آنومالی های قلب و عروق، %15.5 ناهنجاری های کلیوی، %14.7 نا هنجاری های گوارشی، %13.9 نا هنجاری های ستون مهره ها، %13.1 آتومالی های ادراری - تناسلی و %8.2 ناهنجاری های اندام تناسلی خارجی. شایع ترین ناهنجاری همراه در این مطالعه ناهنجاری های سیستم ادراری - تناسلی و در درجه دوم آنومالی های قلبی - عروقی می باشد.نتیجه گیری: بهتر است بیماران مبتلا به آنوس بسته در همان دوره نوزادی، تحت معاینه دقیق فیزیکی و رادیولوژی (شامل عکس رادیولوژی ساده از تمام بدن، اکوکاردیوگرافی و سونوگرافی ناحیه ادراری - تناسلی) جهت یافتن هر چه زودتر ناهنجاری های همراه قرار بگیرند.

زمینه و هدف: اسپوندیلیت انکیلوزان (Ankylosing spondylitis) یکی از انواع اسپوندیلوآرتروپاتی ها با علت نامعلوم می باشد که اثرات گسترده روی اسکلت محوری و محیطی دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر پنتوکسی فیلین روی فعالیت شاخص (Bath= Bath Ankylosing Spondylitis Disease Activity Index) بیماری اسپوندیلیت انکیلوزان در بیماران کنترل نشده مراجعه کننده به کلینیک روماتولوژی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) می باشد.روش کار: این مطالعه به صورت آزمایشی (Pilot) روی 30 بیمار اسپوندیلیت انکیلوزانبا ایندکس Bath³4 بدون توجه به سایر داروهای قبلی بیمار انجام شد. قرص پنتوکسی فیلین 400 میلی گرم سه بار در روز به بیماران داده شد و بعد از 6 و 12 هفته ایندکس فعالیت بیماری بررسی شد. تحلیل اطلاعات با آزمون Paired T test انجام شد و p<0.05 معنی دار تلقی شد.یافته ها: 30 بیمار (26 مرد و 4 زن) بررسی شدند. متوسط سن آنها 8.14±32.42 بود. میانگین ایندکس Bath قبل از شروع پنتوکسی فیلین 6.53±1.12، بعد از 6 هفته 5.17±1.58 و بعد از 12 هفته از شروع درمان 4.88±1.66 بود (p<0.000). بین ایندکس Bath قبل از شروع پنتوکسی فیلین و 12 هفته بعد از شروع آن تفاوت آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: پنتوکسی فیلین می تواند برای اسپوندیلیت انکیلوزان کنترل نشده علیرغم مصرف سایر داروها به کار رود.

زمینه و هدف: ولوواژینیت کاندیدیایی (Vulvovaginal candidiasis) بیماری شایع زنان است که در اثر رشد غیرطبیعی کاندیداها در مخاط دستگاه تناسلی زنان ایجاد می شود. علایم و نشانه های بالینی ولوواژینیت کاندیدیایی اغلب غیراختصاصی است؛ بنابراین تشخیص بیماری بر اساس آنها قطعی نیست. هدف از این پژوهش ارزیابی ارزش روش های تشخیصی سرولوژیک ایمنوفلورسانس غیرمستقیم و الایزا در مقایسه با آزمایش مستقیم و کشت در بیماران مبتلا به ولوواژینیت کاندیدیایی بود.روش کار: این مطالعه یک روش توصیفی - مقایسه ای بود که بر روی 87 بیمار مشکوک به ولوواژینیت کاندیدیایی و 50 نفر از افراد سالم (گروه کنترل) انجام شد. نمونه ها مورد آزمایش مستقیم، کشت و آزمایش های تکمیلی برای شناسایی گونه های مختلف کاندیدا قرار گرفتند. سپس با استفاده از سرم بیماران تست های سرولوژیک شامل ایمنوفلورسانس غیرمستقیم و الایزا انجام گرفت. برای مقایسه متغیرهای کمی و کیفی به ترتیب از آزمون های t-student، chi-square و در صورت لزوم آزمون دقیق فیشر استفاده شد.یافته ها: از 87 نمونه مشکوک به ولوواژینیت کاندیدیایی در مجموع 50 مورد ولوواژینیت کاندیدیایی تشخیص داده شد. عوامل مسبب به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: کاندیدا آلبیکنس، کاندیدا گلابراتا، کاندیدا کفایر، کاندیدا اینکونسپیکوا و کاندیدا فاماتا. همچنین کاندیداهای جدا شده از افراد کنترل به ترتیب فراوانی عبارت بودند از: کاندیدا آلبیکنس، کاندیدا گلابراتا و کاندیدا کفایر. در این بررسی، تمام گروه کنترل در تست ایمنوفلورسانس غیر مستقیم منفی و در گروه بیماران 42 نفر (%84) مثبت و 8 نفر (%16) منفی بودند. با روش الایزا، همه گروه کنترل منفی و در گروه بیماران 40 نفر (%80) در این تست مثبت و 10 نفر (%20) منفی شدند.نتیجه گیری: به نظر می رسد در مواردی که امکان انجام روش های مستقیم میکروسکوپی و کشت وجود نداشته باشد، روش های ایمنوفلورسانس غیر مستقیم و الایزا می توانند به عنوان روش های جایگزین در تشخیص ولوواژینیت کاندیدیایی مطرح باشند.

زمینه و هدف: استرس شغلی، یکی ازشایع ترین عوامل زیان آور در محیط های کاری محسوب می شود و دارای عوارض و پیامدهای مختلف جسمی روانی و رفتاری است. دستیاران تخصصی پزشکی به جهت ماهیت و نوع کارشان در معرض عوامل تنش زای گوناگون قرار دارند. این مطالعه به هدف تعیین میزان استرس شغلی و عوامل موثر بر آن در دستیاران رشته های مختلف انجام شده است.روش کار: این تحقیق به صورت مطالعه مقطعی بر روی 305 نفر از دستیاران رشته های مختلف یکی از بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1389 انجام شده است. با استفاده از پرسشنامه استرس شغلی Osipow میزان تنش دستیاران ارزیابی شد. برای بررسی ارتباط متغیرها با میزان استرس از آزمون های Chi-Square، T-test، ANOVA و Logistic regression استفاده شد.یافته ها: میزان پاسخ دهی به پرسشنامه ها %87 بود. میزان استرس در اکثر دستیاران در حد متوسط بود. میانگین نمره استرس کلیه دستیاران 147.06 از 250 نمره بود. بیشترین میانگین نمره عامل تنش زا مربوط به بار کاری (31.05 از 50) و مسوولیت پذیری (29.55 از 50) بود. میزان استرس در دستیاران رشته های دارای کشیک OR=4.591)، CI=1.31-16.13، (P=0.017 و جراحی (OR=3.769، CI=2.10-6.76، P=0.001) ، همچنین دستیارانی که ساعات کاری بیشتری در هفته داشتند (OR=1.242، CI=1.10-2.34، P=0.050) یا وقت استراحت کمتری در کشیک داشتند (OR=1.962، CI=1.12-4.08، (P=0.048 به طور معنی داری بیشتر بود.نتیجه گیری: با توجه به اینکه بیشترین عامل استرس زا مربوط به بار کاری و مسوولیت پذیری بوده است، لذا توصیه می شود که جهت کاهش استرس، ساعات کاری دستیاران کمتر شده و حمایت بیشتری از آنان انجام شود. به علاوه آموزش ها و مشاوره هایی جهت انتخاب رشته دستیاری، به پزشکان داده شود.

زمینه و هدف: تشخیص به موقع بروز ناتوانی در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس اهمیت به سزایی دارد. هدف این مطالعه بررسی نتایج حاصل از استفاده از روش توموگرافی شبکیه هیدلبرگ (HRT= Heidelberg Retinal Tomography) در اندازه گیری ضخامت لایه عصبی شبکیه به عناون شاخصی برای پیش گویی سیر بیماری مالتیپل اسکلروزیس و همچنین ارتباط آن با میزان ناتوانی کلینیکی این بیماران می باشد.روش کار: در این مطالعه مقطعی - توصیفی، 69 بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس که بر اساس معیارهای تجدید نظر شده مک دونالد دارای شرایطی کامل جهت تشخیص بیماری بودند، مورد معاینه دقیق نورولوژیک قرار گرفته و مقیاس EDSS (Expanded Disability Status Scale) برای آنها محاسبه شد. همچنین اطلاعات مربوط به شدت بیماری، تعداد حملات که منجر به بستری شدن در بیمارستان شده، سابقه نوریت اپتیک (ON= Optic Neuritis)، مصرف اینترفرون و مدت مصرف آن، نوع اینترفرون مصرفی ثبت شد و بیماران جهت اندازه گیری ضخامت لایه عصبی شبکیه به روش HRT به درمانگاه چشم پزشکی بیمارستان ارجاع شدند. نهایتا اطلاعات توسط نرم افزار SPSS V.18 مورد تحلیل قرار گرفت و سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد (p=0.66).یافته ها: بیماران از 17 تا 59 سال سن داشتند، میانگین شاخص EDSS به ‏ترتیب برای مردان و زنان برابر 2.69 و 2.86 می‏ باشد که تفاوت معنی داری نداشتند. ارتباطی میان EDSS و میانگین ضخامت لایه عصبی شبکیه دو چشم در بیماران مبتلا به (Relapsing-Remitting) RR.MS مشاهده نشد (p=0.66). همچنین میانگین ضخامت لایه عصبی شبکیه در بیمارانی که اینترفرون مصرف کرده اند 0.23 و در کسانی که مصرف نمی کردند 0.22 بود و تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. بیمارانی که دارای سابقه نوریت اپتیک برای هر دو چشم می باشند، ضخامت لایه عصبی شبکیه آنها نازک تر می باشد، اما میانگین ضخامت لایه عصبی شبکیه در بیماران مبتلا (صرف نظر از یک چشم یا دو چشم) و غیر مبتلا به نوریت اپتیک، تفاوت آماری معنی داری نداشت (p=0.204).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که کاهش در ضخامت لایه عصبی شبکیه با افزایش نمره EDSS در روش HRT یافت نشد، شواهد نشان می دهند که هم HRT و هم انسجام توموگرافی نوری (OCT= Optical coherence tomography) می توانند کاهش ضخامت لایه عصبی شبکیه را نشان دهند اما طبق مطالعه حاضر به نظر می رسد OCT حساس تر باشد.

زمینه و هدف: کوچک کردن لوزه ها با رادیوفرکانس یکی از جدیدترین روش های درمان به ویژه برای لوزه های بزرگ انسدادی است. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج کوتاه مدت و طولانی مدت تونسیلوتومی با رادیوفرکانس و تونسیلکتومی سنتی در بزرگسالان مبتلا به تونسیلیت راجعه بود.روش کار: مطالعه به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی آینده نگر (به شماره ثبت IRCT: 201010091138N3) در یک بیمارستان دانشگاهی بر روی بزرگسال مبتلا به تونسیلیت راجعه انجام شد. در 34 مورد تونسیلکتومی سنتی و در 38 مورد تونسیلوتومی توسط رادیوفرکانس با پروب (RFITT= Radiofrequency Induced Thermotherapy) انجام شد. مدت زمان جراحی، مقدار خونریزی حین عمل، زمان ریکاوری، اختلال در بلع، کاهش وزن و درد بعد از جراحی، زمان بازگشت به رژیم غذایی و فعالیت طبیعی و عوارض بعد از عمل جراحی در دو گروه مشخص شد. بیماران به مدت 24 ماه از نظر عود حملات تونسیلیت راجعه پی گیری شدند. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و تست های U- Man Whitney و chi-square انجام شد.یافته ها: متوسط مدت زمان جراحی (16.89 دقیقه در مقابل 46.07 دقیقه)، زمان ریکاوری (14.32 در مقابل 17.11 دقیقه) و میزان خونریزی حین عمل (15-20 cc و در مقابل 250-300 cc) و به طور آشکار در گروه RF کمتر از گروه سنتی بود (P<0.005). هیچ تفاوتی بین دو گروه از نظر وقوع تونسیلیت راجعه بعد از 24 ماه پی گیری وجود نداشت.نتیجه گیری: تونسیلوتومی با RF یک روش ساده، سریع و موثر در بیماران بزرگسال با تونسیلیت راجعه است که می تواند در درازمدت عود حملات تونسیلیت و فارنژیت را به خوبی کنترل نماید.