زمینه و هدف: تحقیقات مختلف در کودکان سالم و کودکان دچار اختلال زبانی دوران رشد، رابطه بین زبان و رشد نظریه ذهن را نشان داده اند. اما بین نویسندگان، درباره نقش جنبه های زبانی نظیر واژگان، معنی شناسی، نحو و کاربردشناسی در رشد نظریه ذهن، توافق نظر وجود ندارد. هدف این مطالعه، مرور شواهد موجود درباره رابطه بین حیطه های مختلف زبان و رشد نظریه ذهن، در کودکان دچار اختلال زبانی دوران رشد و طبیعی بود.روش بررسی: در این مطالعه مروری، مقالات چاپ شده فارسی و انگلیسی زبان در پایگاه های مختلف مانندPubmed ،Cochreane Library ،Proquest ،Springer ،Ebsco ،Science Direct ، Magiran و SID از 1995 تا 2012 جستجو شدند. واژگان کلیدی جستجو شده شامل نظریه ذهن، زبان، نحو، متمم های نحوی، واژگان، معنی شناسی و کاربردشناسی بود. مقالات مرتبط با اهداف این مطالعه، انتخاب و بررسی شدند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که زبان مهم ترین عامل و پیش نیاز رشد نظریه ذهن است. علی رغم موثر بودن جنبه های واژگان، معنی شناسی، کاربرد و کل زبان، اکثریت پژوهش ها به نقش جملات با متمم های نحوی، همراه با افعال ذهنی یا ارتباطی، در رشد نظریه ذهن کودکان طبیعی و مبتلا به اختلال زبان تاکید داشتند. از آنجا که جملات با متمم های نحوی پیش نیازی ضروری برای رشد نظریه ذهن به ویژه مفهوم باور غلط است؛ از این رو، پیش بینی می شود که تمرکز روی آموزش این نوع ساختارها در درمان کودکان دچار انواع اختلالات زبانی، می تواند هم بر رشد پیچیدگی زبان و هم بر رشد نظریه ذهن آنها اثرگذار باشد.