پرستاری و مامایی جامع نگر (journal of HOLISTIC NURSING AND MIDWIFERY)
سال:1389 | دوره:20 | شماره:64 |تعداد مقالات:16

مقدمه: رضایت شغلی، حدی از احساسات و نگرشهای مثبت است که افراد نسبت به شغل خود دارند. شناسایی عوامل موثر بر رضایت شغلی بسیار مهم است زیرا این مقوله در پیامدهای سازمانی و حتی زندگی فردی نقش بارزی ایفا می کند.هدف: این مطالعه با هدف تعیین عوامل موثر بر رضایت شغلی پرستاران انجام شده است.روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بوده که ابزار گردآوری داده های آن پرسشنامه رضایت شغلی وار و همکاران می باشد. نمونه ها، پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر رشت بودند که به صورت سرشماری انتخاب شدند. داده ها با آزمون های تی تست، آنووا و پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه تحت نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: میانگین رضایت شغلی10.54 ± 54.43بود. اکثر افرادی که رضایت بالایی داشتند در گروه های سنی بالای 41 سال (29.5%)، متاهل (19.8%)، استخدام قراردادی (24.5%) و در سمت مترونی (75%) قرار داشتند.نتیجه گیری: اکثر واحدهای مورد پژوهش (62.9%) رضایت شغلی متوسطی داشتند. طبق یافته های این مطالعه چنانچه پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر رشت با توجه به سن و جنس خود در بخش مناسب و مورد علاقه خود کار کنند و مسوولیت های مدیریتی را عهده دار شوند (مانند تفویض اختیار)، احتمالا رضایت شغلی بیشتری خواهند داشت.

مقدمه: بیماری عروق کرونر یکی از شایعترین بیماریهای قلبی عروقی در کشورهای پیشرفته است. دنبال نمودن یک رژیم تغذیه ای و سبک زندگی سالم میزان بروز عوارض و بستری شدن مجدد بیماران را بدنبال آنژین صدری و آنفارکتوس میوکارد کاهش می دهد. ارتقا خودکارآمدی رفتار تغذیه ای بعد از بروز رویداد قلبی، از برآیندهایی است که در افزایش مهارتهای توانمند سازی بیمار جهت تعدیل رفتارهای بهداشتی، نقش اساسی ایفا می کند.هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین پیش بینی کننده های خودکارآمدی رفتار تغذیه ای در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر انجام شده است.روش کار: در یک مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی 195 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر مراجعه کننده به درمانگاه قلب مرکز آموزشی درمانی قلب دکتر حشمت رشت، به شیوه نمونه گیری آسان انتخاب و با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه حضوری مورد پرسش قرار گرفتند. با استفاده از آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک چندگانه به تحلیل روابط بین متغیرهای مستقل و وابسته پرداخته شد و پیش بینی کننده های موثر بر خودکارآمدی رفتار تغذیه ای در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر تعیین شد.نتایج: یافته های این تحقیق نشان داد که اکثریت واحدهای مورد پژوهش دارای خودکارآمدی رفتار تغذیه ای مطلوب (86.2%) بوده اند. از نظر آماری بین درک از بیماری و خودکارآمدی رفتار تغذیه ای ارتباط معنی دار وجود داشت ( (P<0.05در رابطه با پیش بینی کننده های خود کارآمدی رفتار تغذیه ای، آزمون رگرسیون لجستیک چند گانه نتایج نشان داد که در صورت ثابت ماندن اثر سایر متغیرها، به ازای 1 واحد درک از بیماری شانس مطلوبیت خودکارآمدی رفتار تغذیه ای1.05  برابر ((P<0.0001 افزایش می یابد.نتیجه گیری: درک از بیماری از عوامل پیش بینی کننده مهم در گرایش بیماران به رعایت برنامه تغذیه ای قلبی می باشد و بیماران دارای درک مطلوب از بیماری، سطح اطمینان بالاتری برای اداره نمودن تغییرات پدید آمده در رژیم تغذیه ای بعد از بروز رویداد قلبی دارند. طراحی برنامه آموزش بالینی و ارایه خدمات پرستاری بر اساس تعیین پیش بینی کننده های خودکارآمدی رفتار تغذیه ای می تواند در ارتقا خودکارآمدی بیماران قلبی در دنبال نمودن برنامه های بهداشتی موثر باشد.

مقدمه: یکی از مهمترین وظایف پرستاران، حفظ حیات و زندگی مددجویان در موارد اضطراری است، بنابراین لازم است پرستاران از روند تریاژ آگاهی داشته باشند تا بر اساس آن بتوانند با شناسایی و تشخیص به موقع نیازها در شرایط بحرانی، خدمات پرستاری سریع و صحیح را به آسیب دیدگان ارایه دهند.هدف: هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش تریاژ بر آگاهی، نگرش و عملکرد پرستاران شاغل در بخش اورژانس مرکز آموزشی درمانی پورسینای شهر رشت، سال 1388 می باشد.روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه (مشتمل بر سه بخش مشخصات فردی، تعیین آگاهی و نگرش) و چک لیست ارزیابی نحوه عملکرد می باشد. برای تعیین روایی ابزار از روایی محتوا استفاده شد. به منظور تعیین اعتماد علمی پرسشنامه از روش آزمون مجدد و آلفای کرونباخ (همسانی درونی) و جهت تعیین اعتماد علمی چک لیست، از روش همبستگی بین سنجش گرها و مشاهده گران (Inter-rater methods) و از طریق مشاهده هم زمان دو مشاهده گر استفاده گردید. پرسشنامه و چک لیست قبل از آموزش و دو هفته بعد از آخرین جلسه آموزشی به ترتیب توسط پرستاران اورژانس و پژوهشگر تکمیل گردید. برنامه آموزشی به صورت آموزش گروهی در سه جلسه 60 دقیقه ای به روش سخنرانی و پرسش و پاسخ با استفاده از جزوه آموزشی و وسایل کمک آموزشی ارایه شد. نمونه ها به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و به تعداد 40 نفر از پرسنل پرستاری شاغل در اورژانس انتخاب شدند. نهایتا تجزیه و تحلیل داده ها تحت نرم افزار نسخه  SPSS 16و با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفت.نتایج: میانگین نمره آگاهی تریاژ از  16.25قبل از آموزش به 30.75 بعد از آموزش، میانگین نمره نگرش تریاژ از  126.75قبل از آموزش به  154.95بعد از آموزش و میانگین نمره عملکرد تریاژ از 39.77 قبل از آموزش به  55.85بعد از آموزش به طور معناداری افزایش یافت .(P=0.0001) دیگر نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین وضعیت تاهل و شیفت کاری افراد و میانگین ارتقا نمرات در حیطه آگاهی وجود دارد.(P<0.05) نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که آموزش تریاژ بر میزان آگاهی، نگرش و عملکرد پرستاران شاغل در بخش اورژانس موثر بوده است. با توجه به نتایج این تحقیق و اهمیت تریاژ، گسترش دوره های آموزش تئوری و عملی در این زمینه برای پرسنل پرستاری پیشنهاد می گردد.

مقدمه: در مورد حوادث جاده ای، ایران با آمار  30در صد هزار مورد مرگ و احراز بالاترین مقام جزء کشورهای صدرنشین دنیاست. مصدومین حوادث رانندگی بدلیل ابتلا به مشکلات جسمی و اختلال در کارکرد، مدتها بعد از تصادف قادر به بازگشت به وضعیت طبیعی و انجام فعالیتهای اجتماعی نیستند. بنابراین لازم است که مشخصات فردی و روانی - اجتماعی این مددجویان را بررسی و عوامل خطرساز را مشخص نمود.هدف: هدف از این مطالعه تعیین مشخصات فردی، روانی و اجتماعی مصدومین حوادث رانندگی می باشد.روش کار: این پژوهش یک بررسی توصیفی است. شرکت کنندگان در این پژوهش از بخشهای ارتوپدی و ترومای مرکز آموزشی درمانی پورسینا در شهر رشت انتخاب شدند. داده های این پژوهش با استفاده از پرسشنامه مشخصات فردی و روانی - اجتماعی به صورت مصاحبه ساختار یافته و پیگیری تلفنی 6 هفته بعد برای سووالات مربوط به باز گشت به کار و مدرسه جمع آوری گردید.نتایج: در مجموع 88 مصدوم واجد شرایط مورد مطالعه قرار گرفتند بیشتر مصدومین، رانندگان مرد و موتورسیکلت سوار بوده اند و اکثر تصادفات در روز رخ داده بود. اکثریت در گروه سنی زیر 30 سال قرار داشته، متاهل و شاغل بودند و با خانواده خود زندگی می کردند. اکثریت قابل توجهی (94%) از واحدها اطمینانی به جبران خسارات مالی ناشی از تصادف نداشتند. اکثریت سابقه تصادف، بستری قبلی در بیمارستان و"شاهد صحنه مرگ و زجر دیگران بودن" را ذکر نکردند. در  69.7درصد از واحدهای مورد پژوهش بازگشت به کار و یا مدرسه تا 6 هفته پس از حادثه هنوز محقق نگردیده بود. میانگین و انحراف معیار طول مدت بازگشت به کار و مدرسه در افرادی که بازگشت داشتند 3.4 ±20.04 روز بود.بحث و نتیجه گیری: طبق شواهد بدست آمده در این مطالعه درصد قابل توجهی از بیماران مصدوم را مردان جوان، کم تجربه، موتورسیکلت ران، سرپرست خانوار و نگران از جبران خسارات مالی تصادف تشکیل می دادند و تقریبا دو سوم مددجویان در پیگیری، شش هفته بعد هنوز به سر کار باز نگشته بودند. لازم است که با توجه به نتایج پژوهش به عوامل خطرساز شایع توجه گردیده و مداخلات پیشگیری لازم بعمل آید.

مقدمه: درد یک پدیده مشترک بعد از تمام اعمال جراحی است و درد حاد تسکین نیافته، منجر به بروز عوارض جسمی و روانی، تاخیر در بهبودی و طولانی شدن مدت بستری می شود. اگرچه استفاده از مسکن ها رایجترین مداخله در تسکین درد است اما عوارض این داروها، عدم دسترسی تمام بیماران به آن ها، لزوم صرفه جویی در مصرف داروها خصوصا مسکن ها و همچنین مناسب نبودن مسکن ها در رهایی از درد به تنهایی سبب شده است توجه سیستم های پرستاری امروز به درمان های تکمیلی و روش های غیردارویی تسکین درد جلب شود. یکی از این روش ها ماساژ بازتابی پا است.هدف:  این پژوهش با هدف تعیین تاثیر ماساژ بازتابی پا بر درد زنان بعد از عمل سزارین انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که در آن تعداد 62 بیمار تحت عمل جراحی سزارین مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) رشت بطور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمون، ماساژ بازتابی پا به مدت 30 دقیقه در دو جلسه و به فاصله 24 ساعت انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش عبارت بود از: فرم مشخصات دموگرافیک، فرم پلکانی مقیاس دیداری سنجش درد و فرم ثبت نمره درد، داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی و با کمک نسخه 15 نرم افزارآماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج پژوهش بیانگرآن است که در گروه آزمون شدت درد پس از مرحله اول ماساژ نسبت به قبل از آن و همچنین نسبت به گروه کنترل به ترتیب کاهش معناداری داشته است P<0.001) و .(P<0.0001 در مرحله دوم نیز شدت درد در گروه آزمون بطور معنی داری نسبت به گروه کنترل کمتر بود P<0.001)) .نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق می توان گفت ماساژ بازتابی پا موجب کاهش شدت درد بیماران تحت عمل جراحی شده است.

مقدمه: تالاسمی ها از شایع ترین ناهنجاری های ژنتیکی ایران و حوزه دریای مدیترانه هستند. افزایش موارد دارای علایم متوسط یا شدید آن می تواند به کاهش توان اقتصادی و انسانی جوامع منجر شود.هدف: این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی دانش آموزان دوره های پیش دانشگاهی و متوسطه استان گیلان درباره تالاسمی انجام شده است.روش  کار: در مطالعه ای توصیفی، یک جامعه آماری از میان دانش آموزان پسر و دختر مقاطع متوسطه و پیش دانشگاهی استان گیلان در سال تحصیلی 85-84 به روش نمونه گیری تصادفی از شهرستان های مختلف استان انتخاب شده و از طریق پرسش نامه مورد آزمون قرار گرفتند. پاسخ ها برمبنای نمره 20 ارزش گذاری و کدگذاری و پس از آن، با کمک نرم افزار SPSS نسخه 14 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در این مطالعه، میانگین کلی میزان آگاهی 66 درصد دانش آموزان درباره ماهیت تالاسمی نمره 9.73 بود، در صورتی که، در مورد نحوه انتقال این ناهنجاری 24.8 درصدآنها دارای آگاهی کمتر از 10 بودند. از طرف دیگر، میزان آگاهی افراد تحت مطالعه درباره علایم بیماری تقریبا ناچیز بود، به گونه ای که 74.3 درصدآنها دارای آگاهی 8.58 بودند، اما، میزان آگاهی آنان در مورد نحوه پیشگیری از تالاسمی قدری بیشتر بود، به طوری که، فقط  28.4درصد آنها از این جنبه ناهنجاری دارای آگاهی کمتر از  10 بودند. بر همین اساس، میانگین کل آگاهی دانش آموزان از بیماری تالاسمی، 11.07 از 20 محاسبه گردید و صحت کلیه آزمون ها با روش های آماری با اطمینان 95 درصد مورد تایید قرار گرفت.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که، میزان آگاهی دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه و پیش دانشگاهی استان گیلان از ناهنجاری تالاسمی، پایین (11.07 از20 ) بوده است و این امر با توجه به اینکه استان گیلان از نظر وفور ژن های تالاسمی غنی است، نتیجه ای نامطلوب می باشد.

مقدمه: پیگیری ناکافی درمان افسردگی عامل اصلی عود بیماری و کاهش عملکرد مبتلایان و از چالش های اخیر مدیریت بهداشتی است که نقش آگاهی و نگرش اعضای خانواده را مورد توجه قرار داده است.هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط آگاهی و نگرش خانواده های بیماران مبتلا به افسردگی اساسی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی شفای رشت در مورد پیگیری درمان انجام شده است.روش کار: این مطالعه توصیفی – مقطعی بر روی 150 نفر از اعضای خانواده بیماران مبتلا به افسردگی اساسی، دارای معیارهای ورود به مطالعه، انجام شده است که به روش نمونه گیری در دسترس از درمانگاه بیمارستان شفای رشت انتخاب شدند. داده ها به روش خود ایفا و توسط پرسشنامه سه بخشی شامل اطلاعات فردی اجتماعی، ابزارهای آگاهی سنجی و نگرش سنجی نسبت به پیگیری درمان گردآوری و تحت نرم افزار SPSS ویرایش 16.5 تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.نتایج: یافته ها نشان داد که 56 درصد واحدهای مورد پژوهش از آگاهی خوبی برخوردار بودند و میزان آگاهی با متغیرهای سن (p<0.004) و تحصیلات (p<0.002) ارتباط معنادار آماری داشت. همچنین اکثر واحدهای مورد پژوهش (84.7%) از نگرش مثبت برخوردار و نوع نگرش تنها با متغیر میزان تحصیلات (p<0.004) ارتباط آماری معنادار نشان داد. در نهایت با وجود آنکه اکثریت افراد دارای آگاهی خوب (86.9%) دارای نگرش مثبت نسبت به پیگیری درمان بودند، اما ارتباط معناداری بین آگاهی و نگرش خانواده ها مشاهده نشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشانگر وجود ارتباط معنادار بین دو متغیر اصلی تحقیق نبود. بنابراین تحقیقات بیشتری با تعداد نمونه بزرگتر و یا حتی ابزارهای استاندارد شده بررسی آگاهی و نگرش در مورد پیگیری درمان مورد نیاز است.

مقدمه: از آنجا که بیمارستان مسوول تامین سلامت بیماران مراجعه کننده به آن می باشد و کیفیت خدمات بیمارستانی بر اساس نیازها و رضایت بیماران ارزیابی می شود، ارزشیابی بر اساس نظر بیماران و رضایت آنها از خدمات ارایه شده به دلیل رقابتهای درمانی بیمارستانها و پذیرش بیشتر بیمار در سالهای اخیر رونق بیشتری یافته است. می توان گفت که یکی از معضلاتی که در پی نارضایتی بیماران ایجاد می شود، ترخیص بیمار با رضایت شخصی است، که در نهایت موجب رکود کارها و وضعیت نامناسب مالی مراکز شده و صدمات جبران ناپذیری به بیمارستانها وارد می سازد.هدف: هدف این مطالعه تعیین عوامل موثر در ترخیص بیماران با رضایت شخصی می باشد.روش کار: پژوهش حاضر به روش مقطعی در پاییز سال 1388 به منظور بررسی علل ترخیص بیماران با رضایت شخصی در بیمارستان شهید رجایی قزوین انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل همه بیمارانی (330 نفر) بود که در طول دوره پژوهش بیمارستان را با میل شخصی ترک کردند. جمع آوری داده ها بر اساس چک لیست بوده و برای تحلیل داده ها از نرم افزار آماری  SPSSو روش های آمار توصیفی استفاده گردید.نتایج: از بین کلیه بخشهای بیمارستان، بخش تحت نظر با 59.3 درصد و بخش اورژانس با 23.3 درصد بیشترین آمار ترخیص با رضایت شخصی را داشته اند. 12 درصد از بیماران اظهار می کردند که بهبودی نسبی و کاملی در هنگام دادن رضایت برای ترخیص بدست آورده اند. زمان ترخیص اکثریت بیماران ترخیص شده با میل شخصی (76%) عصر و شب بوده است و 38.6 درصد بیماران بیشترین نارسایی در رسیدگی به بیماران را مربوط به شیفت شب می دانستند. مهمترین دلیل ترخیص با رضایت شخصی بیماران به ترتیب اولویت، عبارتند از: نارضایتی از خدمات پزشکی 33 درصد، پیشنهاد پزشکان27.5  درصد و نارضایتی از امکانات و تجهیزات  12.7درصد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، می توان گفت که ارتقا سطح کیفیت خدمات پزشکی و امکانات درمانی می تواند محیطی خوشایند را برای بیماران فراهم نموده و درنهایت باعث افزایش رضایت بیماران و درنتیجه کاهش میزان ترخیص با میل شخصی گردد.