پرستاری و مامایی جامع نگر (journal of HOLISTIC NURSING AND MIDWIFERY)
سال:1395 | دوره:25 | شماره:81 |تعداد مقالات:16

مقدمه: سلامت بینایی و شنوایی در سلامت جسمی بسیار موثر است و پرستار بهداشت جامعه نقش مهمی را در ارتقاء سلامت دانش آموزان، ایفا می نماید. از این رو بررسی سلامت بینایی و شنوایی دانش آموزان توسط پرستار بهداشت می تواند نقش مهمی در ارتقاء سلامت آنان داشته باشد.هدف: این مطالعه با هدف تعیین وضعیت سلامت بینایی و شنوایی دانش آموزان مقطع ابتدایی روستاهای آبادان در سال 1391 انجام گرفت.روش کار: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی - تحلیلی است و جامعه پژوهش آن را کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل در 50 دبستان مقطع ابتدایی روستاهای آبادان به تعداد 5500 نفر تشکیل می دادند. با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای، 26 دبستان انتخاب شد و از هر کلاس در هر دبستان 24 دانش آموز و در نهایت 624 دانش آموز شامل 322 دانش آموز دختر و 302 دانش آموز پسر در محدوده سنی 6 تا 12 سال و پایه های اول تا ششم ابتدایی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها چارت Snellen و چک لیست بررسی برای ثبت داده ها بود. برای سنجش شنوایی نیز پس از آموزش روش کار به دانش آموز، وی رو به دیوار می نشست و با انگشت اشاره مجرای گوش خود را مسدود می نمود و پژوهشگر در پشت سر او قرار می گرفت و با بیان کلمات دو سیلابی ابتدا گوش راست، بعد گوش چپ و سپس هر دو گوش را بررسی می نمود. همچنین موارد استفاده از عینک و سمعک و ظاهر چشم و گوش بررسی و نتایج ثبت شد. روایی ابزار با کمک روایی محتوایی تعیین شد و برای پایایی ابزار مورد استفاده 15 نفر از واحدهای مورد پژوهش به فاصله زمانی یک روز دوبار با ابزارهای مورد نظر، تحت بررسی قرار گرفتند. ضریب همبستگی بین دو مرحله یک بود که نشانگر اعتماد علمی ابزار مورد استفاده بود. پژوهشگر برای هر دانش آموز مورد پژوهش، بطور شفاهی در مورد اهداف و روش انجام کار توضیحات لازم را ارائه نمود و در صورت رضایت دانش آموز در پژوهش وارد گردید. اطلاعات بدست آمده با کمک آمارهای توصیفی مرکزی و پراکندگی، آزمون مجذور کای و با سطح معناداری (P<0.05) تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: از مجموع دانش آموزان مورد بررسی 20.35 درصد (%22.98 دختران و %17.55 پسران) دچار اختلال بینایی بودند. بین دخترها و پسرها در مورد اختلال بینایی اختلاف معناداری وجود نداشت (P=0.11). در این میان 3.04 درصد از عینک استفاده می کردند. همچنین 10.10 درصد دانش آموزان (%11.8 دختران و %8.28 پسران) نیز دارای اختلال شنوایی بودند که در این مورد نیز بین دخترها و پسرها اختلاف معناداری وجود نداشت (P=0.18).نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده آموزش های بیشتر در مورد نحوه مطالعه، تماشای تلویزیون، اهمیت استفاده از عینک و رعایت بهداشت گوش بویژه برای دختران ضروری می باشد. همچنین ارجاع دانش آموزان دارای اختلال به متخصص مربوطه دارای اهمیت است. در این زمینه پرستار بهداشت جامعه می تواند بسیار موثر باشد.

مقدمه: افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانشناختی در کودکان و نوجوانان است. از دهه قبل، همزمان با افزایش شیوع افسردگی در سنین پایین تر توجه زیادی به تشخیصو درمان افسردگی در کودکان و نوجوانان جلب شده است.هدف: این پژوهش با هدف تعیین فراوانی نشانه های افسردگی در کودکان مقطع راهنمایی و ارتباط آن با برخی عوامل فردی و خانوادگی می باشد.روش کار: این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی و روش نمونه گیری از نوع تصادفی به صورت خوشه ای چند مرحله ای بود. به این ترتیب که ابتدا نواحی 1 و 2 آموزش و پرورش شهر رشت به عنوان دو خوشه اصلی در نظر گرفته شد. در مرحله دوم در هر خوشه به طور جداگانه بر اساس جنسیت (مدارس دخترانه پسرانه)، نوع مدرسه (دولتی- غیردولتی) و پایه تحصیلی (ششم، هفتم و سوم راهنمایی)، جمعا 24 طبقه در دو ناحیه 1 و 2 محاسبه گردید. تعداد کل نمونه 618 نفر بر اساس نتایج مطالعه مقدماتی تعیین گردید. با توجه به اینکه کل هر کلاس خوشه در نظر گرفته شد، تعداد نمونه ها به 775 نفر (31 خوشه) افزایش یافت که در نهایت 753 نفر از والدین فرم تکمیل شده را برگرداندند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه افسردگی کودکان و نوجوانان (CDI) Children Depression Inventory و پرسشنامه مشخصات دموگرافیک (فردی- خانوادگی) بود. پرسشنامه همراه با پاسخ نامه و از طریق پرسشگران آموزش دیده در اختیار آزمودنی ها قرار داده شد و از آنان خواسته شد آنچه را در همان لحظه احساس می کنند با صداقت و دقت جوابدهند. پرسشنامه افسردگی کودکان و نوجوانان قبلا روانسجی شده و بهترین نقطه برش برای آن در ایران، 22 تعیین شده است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آمار استنباطی (آزمون های مجذور کای، رگرسیون لجستیک و تی مستقل)، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.نتایج: بیشتر واحدهای مورد پژوهش (%37.6) 13 سال سن داشتند. فراوانی دخترها 398 نفر (%52.9) و پسرها 355 (%47.1) نفر بود. فراوانی کودکان در کلاس های ششم،هفتم و سوم راهنمایی به ترتیب 268، 249 و 236 نفر بود. 70.8 درصد از کودکان در مدارس دولتی و 29.2 درصد در مدارس غیردولتی مشغول به تحصیل بودند. اکثریت واحدهای مورد پژوهش دارای پیشرفت تحصیلی مثبت (%64.1) و فاقد پدر و مادر با سابقه افسردگی (به ترتیب %87 و %87.9) بودند. نتایج بیانگر فراوانی نشانه های افسردگی در ده درصد نمونه ها بود. وجود نشانه های افسردگی در پسران در 8.5 درصد و در دختران در 11.3 درصد ، بر حسب پایه های کلاسی در پایه های ششم، هفتم، سوم راهنمایی به ترتیب 11.6، 5.2 و 13.1 درصد، در مدارس دولتی و غیردولتی به ترتیب 12.2 و 4.5 درصد، بر حسب داشتن و نداشتن پیشرفت تحصیلی به ترتیب 10.6 و 8.9 درصد، بر حسب سابقه افسردگی پدر و مادر به ترتیب 2 و 7.7 درصد و برحسب وجود بیماری های مزمن در پدر و مادر به ترتیب 7.9 و 10.5 درصد بوده است. از نظر درآمد ماهیانه، خانواده های با درآمد ماهیانه کمتر از پانصد هزار تومان، بیشترین (%14.4) میزان افسردگی را داشته اند. بیشترین میزان نشانه های افسردگی در کودکان از نظر تحصیلات پدر و مادر به ترتیب با سطح تحصیلی بی سواد و دیپلم (%12.3 و %4.8) بوده است. بیشترین میزان نشانه های افسردگی در کودکان از نظر شغل پدر و مادر به ترتیب با مشاغل بیکار و خانه دار 19 و 10.3 درصد بوده است. بیشترین میزان نشانه های افسردگی (%10.9) در کودکان از نظر وضعیت سکونت، در خانواده هایی با مساکن استیجاری بوده و بیشترین میزان افسردگی (%33.3) در کودکان از نظر ساختار خانواده، در خانواده هایی با فوت مادر بوده است.نتایج نشان داد نشانه های افسردگی با پایه کلاسی (P=0.008)، نوع مدرسه (p=0.001) و عدم سابقه افسردگی در پدر (p=0.005)، از لحاظ آماری دارای ارتباط معنی دار می باشد. بطوریکه میزان نشانه های افسردگی در پایه سوم راهنمایی بیشترین مقدار بوده است. دانش آموزان مدارس دولتی نشانگان افسردگی بیشتری نسبت به دانش آموزان مدارس غیردولتی داشتند (odds ratio:2.5، 1.3-5.1: CI%95) دانش آموزانی که دارای پدری با سابقه افسردگی بودند، از علایم و نشانه های افسردگی کمتری برخوردار بودند (%2 در برابر %11).نتیجه گیری: گرچه وجود نشانگان افسردگی بر اساس ابزار مورد استفاده در این تحقیق لزوما مترادف با وجود اختلال افسردگی از نظر شدت و طول مدت علایم نمی باشد، امارابطه معنادار بین نمرات افسردگی و بعضی از عوامل فردی و خانوادگی اهمیت در نظر گرفتن این عوامل را در طراحی برنامه های پیشگیری کننده برای افسردگی کودکان نشان می دهد.

مقدمه: توانمندی دوران بارداری به عنوان احساس رضایت، افزایش استقلال، بهبود تعامل بین دیگران و محیط و افزایش خودبخودی انرژی روانی برای دستیابی به بارداری و زایمانی موفق تعریف می شود. آموزش های دوران بارداری زنان را برای تطابق بهتر در مقابل تغییرات فیزیکی و روانی بدنبال بارداری و کسب تجربه یک زایمان رضایت بخش توانمند می کند.هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین توانمندی زنان باردار مراجعه کننده به درمانگاه مراقبت های دوران بارداری در شهر تنکابن صورت گرفت.روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی است که بر روی 200 زن باردار که جهت مراقبت های دوران بارداری به مراکز بهداشتی درمانی شهر تنکابن در سال 1392 مراجعه کرده بودند، انجام گرفته است. مادران باردار شرکت کننده در پژوهش حداقل سواد خواندن و نوشتن را داشتند و هیچ مشکل پزشکی یا مامایی قابل توجه نداشتند که بارداری آنان را تحت عنوان حاملگی پرخطر معرفی کند، نداشتند. افراد سابقه سزارین قبلی نداشته و تمایل خود را جهت شرکت در مطالعه اعلام کرده بودند. نمونه گیری به روش خوشه ای انجام شد، سپس به طور تصادفی 2 مرکز از خوشه ها انتخاب شد و در این دو مرکز کلیه زنان باردار مراجعه کننده جهت انجام مراقبت های بارداری که دارای مشخصات یاد شده بودند، پس از کسب رضایت کتبی مورد مطالعه قرار گرفتند.ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که در دو قسمت تدوین گردید. قسمت اول مشخصات فردی و مامایی و قسمت دوم پرسشنامه توانمندی زنان باردار Kameda بود. پرسشنامه توانمندی زنان باردار دارای 27 سوال در 5 بعد می باشد که شامل ابعاد خودکارآمدی با 6 سوال، تصویر از آینده 6 سوال، عزت نفس 7 سوال، حمایت و تایید از طرف دیگران 4 سوال و لذت اضافه شدن یک نفر به خانواده با 4 سوال می باشد و براساس معیار درجه بندی لایکرت، از کاملا مخالف تا کاملا موافق با نمره ای از 1 تا 4 پاسخ داده شده و حداقل نمره 27 و حداکثر نمره 108 به آن تعلق می گیرد. از میانگین نمره به منظور قضاوت استفاده می شود.اطلاعات آماری با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آنالیز واریانس (با توجه به نرمال بودن توزیع داده ها) و در سطح معنادار آماری 95 درصد و مقدار خطای 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جمع آوری داده ها پس از تایید طرح در شورای پژوهشی دانشگاه آزاد تنکابن انجام گرفت.نتایج: براساس یافته های این تحقیق میانگین سن واحدهای مورد پژوهش 26.38±3.76 سال بود. 36 درصد زنان در سه ماهه اول بارداری بودند. اکثریت زنان باردار (%55.55) بارداری نخست خود را تجربه می نمودند و دارای تحصیلات دبیرستانی (%40)، خانه دار (%90.5) و حاملگی خواسته (%79.5) بودند.یافته های مطالعه نشان داد میانگین و انحراف معیار نمره توانمندی 78.74±6.71 (حداقل نمره برای کل مقیاس 27 و حداکثر 108) می باشد و در میان ابعاد توانمندی بیشترین میانگین امتیاز مربوط به بعد عزت نفس (19.19±1.82) و کمترین امتیاز مربوط به بعد حمایت و تایید از طرف دیگران (12.70±1.59) و لذت اضافه شدن یک نفر به خانواده (13.66±1.79) بود. همچنین یافته ها نشان داد بین تحصیلات مادر و نمره توانمندی ارتباط آماری معنادار وجود داشت (p=0.03) از طرفی بین علاقه به ادامه بارداری و توانمندی ارتباط معنادار آماری دیده شد (P=0.005). بین سایر متغیرها مانند سن بارداری، سن مادر، تعداد بارداری، شغل مادر، حمایت های همسر، سطح درآمد و خواسته بودن حاملگی با امتیاز کل توانمندی اختلاف معنادار آماری وجود نداشت.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه می تواند در ارزیابی مراقبت های دوران بارداری، برنامه ریزی و برگزاری کلاسهای آموزش آمادگی زایمان و افزایش سطح توانمندی زنان باردار موثر باشد. با توجه به نقش آموزش در ارتقای توانمندی زنان پیشنهاد می شود تاثیر کلاس های ترویج زایمان طبیعی در توانمندی زنان باردار در مطالعات بعدی مد نظر قرار گیرد. آموزش دوران بارداری احساس شادی، خوشحالی در خانواده، توانایی رویارویی با شرایط جدید، سلامت مادر و نوزاد، افزایش اعتماد بنفس، رضایت از بچه دارشدن، مشارکت فعال اعضاء خانواده در حفظ سلامت و بهبودی خانواده و توانایی سازگاری و رویارویی با مشکلات و پذیرش مسوولیت های زندگی را به همراه دارد.

مقدمه: شایعترین تشخیص نورولوژیک در میان بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه، دلیریوم می باشد. میزان شیوع دلیریوم بالا و با عوارض فراوانی همراه است.هدف: هدف این مطالعه تعیین عوامل پیش بینی کننده بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه می باشد.روش کار: این مطالعه یک پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعه پژوهش شامل کلیه بیمارانی بود. به مدت سه ماه در سال 1392 در بخش های مراقبت ویژه (اعصاب، جنرال و تروما) در یکی از مراکز آموزشی و درمانی شهر رشت بستری شده و قبل از بستری شدن علایم و نشانه های دلیریوم را نداشته اند. جهت انتخاب نمونه ها بدون محدودیت سنی و با حداقل گذشت 24 ساعت از زمان پذیرش در بخش مراقبت ویژه (ICU)، با و بدون تهویه مکانیکی، دارای توانایی بینایی و شنوایی، دانستن زبان فارسی و شرط هوشیار یا نیمه هوشیار بودن، عدم دریافت بلوک کننده های عصبی- عضلانی، کما، سابقه آسیبهای عصبی شدید، نارسایی مزمن کلیوی، سوء مصرف الکل و مواد مخدر وارد پژوهش شدند نمونه ها به صورت تدریجی انتخاب شدند. حجم 81 نفر برآورد گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل (RASS)Richmond Agitation Sedation Scale و (Confusion Assessment Method for the Intensive Care Unit (CAM–ICU بود. ابزار RASS ابزاری استاندارد می باشد و جهت بررسی سطح بی قراری و تسکین بیماران بستری در ICU معتبر شناخته شده است. ابزار CAM-ICU نیز 4 ویژگی اصلی دلیریوم یعنی تغییر حاد یا سیر نوسانی وضعیت ذهنی بیمار، عدم تمرکز، اختلال سطح هوشیاری و تفکر سازماندهی نشده، را مورد بررسی قرار می دهد. بخش اول پرسشنامه مشخصات دموگرافیک بیماران شامل: سن، جنس، شاخص بیماریهای همراه چارلسون، امتیاز فیزیولوژی حاد Acute Physicology Score (APS) در سه دامنه 9 – 0، 14 – 10 و £15 شمارش گلبولهای سفید خون، بیلی روبین توتال سرم، تعداد روزهای تهویه مکانیکی، تعداد روزهای بستری در ICU و بیمارستان بود. شاخص بیماریهای همراه چارلسون شامل 19 شرایط بیماری است که به بیمار براساس تاثیر بالقوه آن بر میزان مرگ و میر امتیاز داده می شود. امتیاز فیزیولوژی حاد (APS) نیز بزرگترین قسمت امتیاز APATCH (ارزیابی حاد فیزیولوژی و ارزیابی مزمن سلامتی) می باشد که از 13 نوع اندازه گیری بالینی بدست می آید که 24 ساعت پس از پذیرش بیمار در ICU انجام می گیرد و کسب امتیاز بالاتر در ان وخیم تر بودن وضعیت فیزیکی بیمار را نشان می دهد. بخش دوم بررسی بروز دلیریوم بود که در ابتدا بیمار توسط مقیاس RASS از نظر سطح هوشیاری بررسی می شد. این ابزار شامل 10 گویه و هر یک معرف یکی از سطوح هوشیاری است. برای تعیین امتیازRASS ابتدا بدون هیچ تعاملی، فقط بیمار مشاهده شد و در صورت هوشیاری امتیاز (0 تا 4+) برای او درنظر گرفته شده. در صورت عدم هوشیاری بیمار نام وی را با صدای بلند صدا زده و از او درخواست می شد که به پژوهشگر نگاه کند. اگر بیمار به صدا واکنش نشان داد، امتیاز مناسب (1- تا 3-) در صورت عدم واکنش، شانه بیمار تکان داده می شد. اگر هیچ واکنشی نداشت به شدت جناغ وی را فشرده و امتیاز مناسب (4- تا 5-) نمونه ها در صورت عدم ابتلا به اختلال سطح هوشیاری بر اساس مقیاس RASS با مقیاس CAM-ICU از نظر بروز دلیریوم بررسی شدند که بررسی با این ابزار حدود 5-3 دقیقه طول می کشید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون فیشر و مجذور کای) تجزیه و تحلیل شدند و جهت آنالیز چندگانه عوامل مرتبط با دلیریوم از مدل رگرسیون لجستیک به روش Backward استفاده گردید که در این مدل احتمال معنی داری با P<0.05 و احتمال خروج از مدل با P<0.1 در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج بیانگر آن بود که 64.2 درصد واحدهای مورد پژوهش مرد و اکثر آنها (%48.1) در بخش جنرال بستری بودند. اکثریت نمونه ها (%49.4) از لحاظ امتیاز فیزیولوژی حاد (APS) نمره 9 - 0 را کسب نمودند. در بررسی وضعیت بیماری های همراه چارلسون نیز بیشتر نمونه ها (%29.6) امتیاز بین 2- 1 داشتند. میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 50.95±21.33 سال، حداکثر روزهای لوله گذاری در تراشه 146 روز، بستری در ICU، 147 روز و بستری در بیمارستان 150 روز بود. همچنین میزان حداکثر بیلی روبین توتال 2.4 میلی گرم در دسی لیتر و بیشترین مقدار تعداد گلبول های سفید خون 29.2 هزار در میلی لیتر بود. بروز دلیریوم با ابزار CAM-ICU در 27.2 درصد مشاهده شد. توزیع دلیریوم بر حسب متغیرهای کیفی جنس، بخش و امتیاز چارلسون معنی دار نبوده اما بر حسب امتیاز APS معنی دار بوده است (P=0.048). همچنین توزیع دلیریوم بر حسب متغیر کمی سن معنی دار بوده (p=0.006)، ولی بر حسب تعداد روزهای تهویه مکانیکی، بستری در بیمارستان و بستری در ICU، بیلی روبین توتال و تعداد گلبولهای سفید از لحاظ آماری معنی دار نبوده است. بر اساس مدل رگرسیون لجستیک، متغیرهای سن، جنس، بخش، تعداد روزهای تحت لوله گذاری در تراشه، روزهای بستری در ICU و بیمارستان، بیلی روبین توتال، تعداد گلبولهای سفید و شاخص چارلسون عوامل پیش بینی کننده دلیریوم نبودند و تنها APS (با در نظر گرفتن محدوده 9 – 0 امتیاز به عنوان گروه مرجع) در دو دامنه امتیاز 14-10 (P<0.038) و 15³ (P<0.043) به عنوان عامل مرتبط پیش بینی کننده دلیریوم شناخته شدند، به طوریکه افراد دارای نمره APS=10-14 (or=3.3 و CI%95:1.03-10.71) و £ 15 ³ aps (or=4.2 و CI%95:1.08-16.7) نسبت به افراد با APS=0-9 از شانس نسبی دلیریوم بیشتری برخوردار بودند.نتیجه گیری: افراد با امتیاز APS بالاتر نسبت به افراد با امتیاز کمتر، بیشتر در معرض ابتلا به دلیریوم هستند.

مقدمه: آموزش به بیمار یکی از ابعاد مهم مراقبت های پرستاری و از نقش های کلیدی پرستار در ارائه خدمات بهداشتی درمانی به شمار می رود.هدف: این مطالعه با هدف تعیین موانع آموزش به بیمار از دیدگاه پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد.روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی بود که در آن تعداد 162 نفر از پرسنل پرستاری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای وارد تحقیق شدند. جهت نمونه گیری متناسب با بزرگی جمعیت هر بیمارستان تعداد تمونه های آن تعیین گردید. جمع آوری اطلاعات بوسیله پرسشنامه انجام گرفت پرسشنامه مذکور مشتمل بر دو بخش بوده که بخش اول شامل اطلاعات فردی و دموگرافیک شامل سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات و سابقه کار بوده و بخش دوم شامل 19 سوال در مورد موانع آموزش به بیمار بوده است. این قسمت از پرسشنامه، دیدگاه پرستاران را در چهار حیطه مدیریت، شرایط کاری، نگرش پرستاران، و مهارت آموزشی مورد سنجش قرار داد. پاسخ به سوالات بر اساس مقیاس سه درجه ای لیکرت شامل تاثیر کم، متوسط و زیاد به ترتیب با نمره 1 تا 3 تدوین گردید. بدین صورت که در حیطه مدیریت محدوده نمره 6 تا 18 بوده که نمره کمتر از 10 «تاثیر کم»، 10 تا 14 «تاثیر متوسط» و بیشتر از 14 «تاثیر زیاد» را نشان می داد. در حیطه شرایط کاری محدوده نمرات مشابه حیطه مدیریت بوده است. در حیطه نگرش پرستاران محدوده نمره از 2 تا 6 بوده که نمره کمتر از 3 «تاثیر کم»، 3 تا 4.5 «تاثیر متوسط» و بیشتر از 4.5 «تاثیر زیاد» و در حیطه مهارت آموزشی محدوده نمره از 5 تا 15 بوده که نمره کمتر از 8 «تاثیر کم»، 8 تا 11.5 «تاثیر متوسط» و بیشتر از 11.5 «تاثیر زیاد» بوده است. در نهایت داده های بدست آمده با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی و آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. این تحقیق توسط کمیته اخلاق دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی مورد تایید قرار گرفت.نتایج: از تعداد 162 پرسشنامه توزیع شده 149 پرسشنامه پاسخ داده شد که نشان دهنده میزان پاسخ دهی 92 درصد می باشد. داده ها نشان داد که 45.2 درصد از مردان و 47.3 درصد از زنان پرستار، موانع مربوط به حیطه شرایط کاری را دارای بیشترین تاثیر در اجرای آموزش به بیمار دانسته اند. 45.8 درصد از پرستاران مجرد و 47.5 درصد از پرستاران متاهل نیز موانع مربوط به حیطه شرایط کاری را دارای بیشترین تاثیر در اجرای آموزش به بیمار دانسته اند. انجام آزمون مجذور کای نشان داد که بین متغیرهای سن، جنس، سابقه کار، وضعیت استخدامی، تاهل و مدرک تحصیلی با حیطه های موانع آموزش به بیمار ارتباط معناداری وجود ندارد (P³0.05).داده های بدست آمده نشان داد که 31.5 درصد از پرستاران معتقدند که موانع مربوط به حیطه مدیریت، بیشترین تاثیر را در اجرای آموزش به بیمار دارند.در حالی که 47.7 درصد موانع مربوط به حیطه شرایط کاری، 2.7 درصد موانع مربوط به حیطه نگرش پرستاران و 14.1 درصد نیز موانع مربوط به حیطه مهارت های آموزشی را به عنوان موانعی که بیشترین تاثیر را در اجرای آموزش به بیمار دارند، اعلام نموده اند. آزمون آماری مجذور کای نشان داد که بین حیطه شرایط کاری و نوع بیمارستان ارتباط معنی داری وجود داشت (p=0.048). حیطه شرایط کاری به عنوان مهمترین عوامل، حیطه مدیریت در رتبه دوم، حیطه مهارت های آموزشی در رتبه سوم و حیطه نگرش پرستاران به عنوان کم اهمیت ترین عامل در ایجاد موانع آموزش به بیمار شناخته شده اند.نتایج این مطالعه نشان داد سه عامل که بیشتر پرستاران مورد مطالعه تاثیر آنها را به عنوان موانع آموزش به بیمار زیاد دانستند به ترتیب شامل حجم زیاد وظایف کاری (%74.5)، کمبود پرستاران شاغل در بخش (%71.8) و نوبت های کاری پشت سرهم (%70.4) بودند که در حیطه شرایط کاری قرار داشتند. سه عامل که تعداد بیشتری از پرستاران تاثیر آنها را کم ذکر کرده بودند به ترتیب شامل موارد زیر بود: آموزش امری تخصصی و در حوزه وظایف پزشک است (%54.4)، عدم اعتماد به نفس پرستار در آموزش به بیمار (%43.5)، عدم ابلاغ آموزش به بیمار (%40.3).نتیجه گیری: با توجه به این که حیطه شرایط کاری پرستاران بیشترین تاثیر را در اجرای آموزش به بیمار دارد، پیشنهاد می شود مسوولین با تامین نیروی پرستار در بیمارستان ها و کاهش حجم وظایف کاری و همچنین فراهم آوردن امکانات و شرایط جهت اجرای برنامه های آموزشی، پرستاران را به این امر مهم ترغیب نمایند.

مقدمه: زندگی با مبتلایان به اختلال اسکیزوفرنی پراسترس است. مراقبینی که دانش کافی ندارند، قادر نخواهند بود بخوبی مسوولیت های خود را ایفا نمایند، که این شرایط به عود و بستری شدن های مجدد منجر می گردد. خانواده ها در هنگام رویارویی با اینگونه موقعیت های پرفشار و دشوار استرس زیادی را تجربه می کنند و استرس موجب ناراحتی، تنش یا نومیدی اعضای خانواده می شود.هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مقابله با استرس با رویکرد روانی آموزشی بر عملکرد خانواده و بهزیستی روانی مراقبین مبتلایان به اسکیزوفرنی که سابقه بستری در مرکز آموزشی درمانی شفا شهر رشت را داشتند، در سال 1392 انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه تجربی، پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد که آموزش مهارت های مقابله با استرس با رویکرد روانی آموزشی، متغیر مستقل و عملکرد خانواده و بهزیستی روانی دو متغیر وابسته ان را تشکیل می دهند. جامعه پژوهش این مطالعه را 220 نفر از مراقبت کنندگان بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مراجعه کننده با سابقه بستری در مرکز روانپزشکی به درمانگاه روانپزشکی تشکیل می دادند. حجم نمونه 30 نفر با شیوه نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه بهزیستی روانشناختی Ryff و پرسشنامه عملکرد خانواده بود. هر دو پرسشنامه فوق در ایران روان سنجی شده اند. پرسشنامه Ryff شش مولفه اصلی الگوی بهزیستی روانشناختی و دارای 6 زیر مقیاس (پذیرش خود، روابط مثبت با دیگران، خود مختاری، تسلط بر محیط، زندگی هدفمند و رشد فردی) و 84 عبارت است. آزمودنی باید در یک طیف لیکرت 6 درجه ای میزان موافقت یا مخالفت خود با هر عبارت را مشخص نماید. برای بدست آوردن نمره مربوط به هر زیر مقیاس کافی است نمره هر عبارت مربوط به زیر مقیاس مورد نظر با هم جمع شود. از جمع امتیاز 84 عبارت نمره بهزیستی روانشناختی کلی بدست می آید. پرسشنامه عملکرد خانواده با 60 عبارت (با طیف لیکرت 4 گزینه ای)، در هفت حیطه (حل مساله، روابط، نقش ها، پاسخ گویی اثر بخش، درگیری اثربخش، کنترل رفتاری، و کارکرد کلی) طراحی شده است. برای بدست آوردن امتیاز مربوط به هر زیر مقیاس باید نمرات همه عبارات زیر مقیاس مورد نظر را با هم جمع کرده بر تعداد عبارات زیر مقیاس تقسیم نمود. نمره بالاتر نشانه کارکرد ناسالم تر است. در این مطالعه جهت مقایسه گروه های مورد مطالعه از نمره میانگین استفاده شده است.پژوهشگر با مراجعه به درمانگاه، پرونده بیماران با تشخیص اسکیزوفرنی و با دارا بودن شرایط ورود به مطالعه شامل مراقب اصلی بیمار، باسواد و ساکن شهر رشت را مشخص نموده و با خانواده ها ارتباط برقرار می نمود. سپس بطور تصادفی 30 نفر را که نمره بهزیستی روانی و عملکرد خانواده آنان، یک انحراف معیار کمتراز میانگین نمره پرسشنامه ها بود را در دو گروه آزمون و کنترل قرار می داد (هر گروه 15 نفر). در طی مداخله شش نفر از واحدهای پژوهش (هر گروه 3 نفر) ریزش داشتند و بدلیل مشکلات خانوادگی و همچنین عود بیماری فرد مبتلا، از ادامه شرکت در مداخله انصراف دادند. سپس در جلسه اختتامیه پرسشنامه ها مجددا توسط واحدهای پژوهش تکمیل گردید. مداخله هفته ای دو بار به مدت 90 دقیقه و به تعداد دوازده جلسه متوالی انجام گرفت. همگن بودن دو گروه از نظر متغیرهای مورد بررسی با استفاده از آزمون آنالیز واریانس ANOVA مورد تایید قرار گرفت. پس از آن از آزمون تحلیل واریانس و کوواریانس برای تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای مقابله با استرس با رویکرد روانی آموزشی بر متغیرهای عملکرد خانواده و بهزیستی روان شناختی استفاده گردید.نتایج: اکثریت واحدهای پژوهش (%58.3) زن بودند. میانگین سنی آنان 53.9±5.87و اکثریت (%79.2) دارای سطح تحصیلات متوسطه (29.2 درصد) بودند. نتایج نشان داد که در پیش آزمون میانگین نمره عملکرد خانواده گروه آزمون 183.42±13.96 و در گروه کنترل 177.08±8.23 بود. همچنین میانگین نمره بهزیستی روانشناختی گروه آزمون 224.58±27.03 و در گروه کنترل 228.33±12.01 بود. در پس آزمون میانگین نمره عملکرد خانواده گروه آزمون 121.83±15.59 و گروه کنترل میانگین 172.58±4.25 بوده است. از طرفی در پس آزمون میانگین نمره بهزیستی روانشناختی گروه آزمون 373.33±23.96 و گروه کنترل 242.67±7.27 بوده است.استفاده از تحلیل واریانس با آزمون لامبداویلکز جهت تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای مقابله با استرس بر متغیرهای عملکرد خانواده و بهزیستی روانشناختی به صورت ترکیبی نشانگر معنی دار بودن تاثیر برنامه آموزشی بوده است (P<0.0001) و همچنین استفاده از آزمون آنالیز واریانس موید اثربخشی معنی دار آموزش مهارتهای مقابله با استرس بر متغیر عملکرد خانواده (P<0.0001) و بهزیستی روانشناختی (P<0.0001) می باشد.نتیجه گیری: آموزش مهارت های مقابله با استرس با رویکرد روانی - آموزشی بر عملکرد خانواده و بهزیستی روانی مراقبان مبتلایان به اسکیزوفرنی موثر است.

مقدمه: سبک های دلبستگی عامل مهمی در تعیین آسیب های روانشناختی بویژه پرخاشگری افراد می باشد.هدف: هدف از این مطالعه، تعیین میزان پرخاشگری در انواع سبک های دلبستگی در نوجوانان 17- 15 ساله مقطع متوسطه شهر رشت بود.روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه اول تا سوم دبیرستان بودند که در سال تحصیلی 92-91 در شهر رشت مشغول به تحصیل بودند. بدین منظور ابتدا جامعه پژوهش بر اساس مناطق آموزش و پرورش، نوع مدرسه، جنسیت و همچنین کلاس طبقه بندی شد و در نهایت تعداد 46 کلاس و 576 دانش آموز براساس نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب گردید و کلاس ها به عنوان خوشه های نمونه گیری در نظر گرفته شدند.ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ای مشتمل بر 3 بخش بود: بخش اول پرسشنامه مشخصات دموگرافیک شامل سن، جنس، پایه تحصیلی، رشته تحصیلی، نوع مدرسه، رتبه تولد، داشتن خواهر و برادر، سطح تحصیلات سرپرست خانواده، شغل پدر، میزان درآمد خانواده بود. بخش دوم شامل پرسشنامه پرخاشگری Arnold و Perry بود که دارای 29 سوال و 4 خرده مقیاس پرخاشگری فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت می باشد. نمره کل پرسشنامه در دامنه 29 تا 145 قرار دارد. بدین ترتیب در حیطه پرخاشگری فیزیکی حداقل و حداکثر امتیاز 9 تا 45، در حیطه کلامی 5 تا 25، در حیطه خشم 7 تا 35 و در حیطه خصومت 8 تا 40 بود. نمره بالاتر از میانگین در کل و در تمامی حیطه ها نشان دهنده پرخاشگری بود. بخش سوم، پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالی hazan و shiver بود که دارای 15 سوال در مورد سبک دلبستگی ایمن، سبک اجتنابی و سبک اضطرابی- دوسوگرا می باشد. نمره نهایی بر اساس جمع نمرات کسب شده، محاسبه می گردد. حداقل و حداکثر امتیاز در هر سه حیطه 5 تا 35 بوده و کسب نمره بالاتر از میانگین نشان دهنده استفاده از آن حیطه می باشد. برای تعیین پایایی ابزار پرخاشگری از مطالعه مقدماتی بر روی 25 نمونه استفاده شد و ضریب آلفای کرونباخ جهت تعیین سازگاری درونی ابزار برای کل سوالات، 0.85 و برای خرده مقیاس های پرخاشگری فیزیکی 0.73، پرخاشگری کلامی 0.78، خشم 0.74 و خصومت 0.78 به دست آمد. با توجه به استفاده مکرر از این پرسشنامه در مقالات متعدد از تعیین روایی آن صرف نظر شد. جهت کسب اعتبار علمی پرسشنامه سبک دلبستگی از اعتبار محتوی استفاده شد. سازگاری درونی این ابزار نیز طی مطالعه مقدماتی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفته است. ضریب آلفا برای سبک دلبستگی اجتنابی 0.88، اضطرابی- دوسوگرا 0.69 و ایمن 0.68 محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها شاخص های آمار توصیفی (برآورد فراوانی، درصد، محاسبه میانگین، انحراف معیار و میانه) و آزمون های آمار استنباطی (کروسکال والیس و رگرسیون لوجستیک چندگانه) مورد استفاده قرار گرفت. سطح معناداری آزمون ها در این مطالعه 0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 15.5±0.9 بوده و اکثریت آنها دختر (%54.1)، پایه اول دبیرستان (%49.1)، تحصیل در مدارس دولتی (%88) و در رشته علوم تجربی (%39.9)، سطح تحصیلات والدین دیپلم (%44.4)، دارای یک برادر (%45.7) و بدون خواهر (%46)، با تعداد اعضای خانواده سه نفر (%63.7)، متوسط درآمد خانواده بین 400 تا 600 هزار تومان در ماه (%25.9) و شغل پدر آزاد (%51.6) بودند. براساس یافته ها بین هیچکدام از متغیرهای دموگرافیک با نمره کل پرخاشگری نوجوانان ارتباط معنی دار آماری وجود نداشته است. همچنین نتایج نشان داد که نمره کل پرخاشگری بر حسب سبک های دلبستگی معنادار می باشد (P<0.002). نتایج مدل رگرسیون لوجستیک چندگانه به روش پس رو نشان داد، سبکهای دلبستگی با کنترل متغیرهای دموگرافیک ارتباط معناداری با نمره پرخاشگری نوجوانان داشته است. بطوریکه نوجوانان با سبک دلبستگی اضطرابی- دوسوگرا نسبت به نوجوانان با سبک ایمن 1.8 برابر از شانس پرخاشگری بیشتر از میانگین برخوردار بودند (p=0.027).همچنین از میان متغیرهای فردی و اجتماعی، متغیر رشته تحصیلی و سطح تحصیلات والدین نیز از متغیرهای مرتبط با نمره پرخاشگری بوده است. بطوریکه نوجوانان با والدین سطح تحصیلی کمتر از دیپلم، نسبت به والدین سطح تحصیلات دانشگاهی، از شانس نسبی پرخاشگری کمتری برخوردار بوده اند (p=0.046). در ارتباط با رشته تحصیلی، نوجوانان با رشته تحصیلی علوم انسانی (P=0.019)، تجربی (p=0.030) و ریاضی (p=0.017) نسبت به نوجوانان با رشته تحصیلی کاردانش از شانس نسبی پرخاشگری کمتری برخوردار بوده اند.نتیجه گیری: طبق یافته های تحقیق، افرادی که دارای سبک دلبستگی ایمن بودند، پرخاشگری کمتری نسبت به سبک دلبستگی اجتنابی و مضطرب داشتند. میزان سبک دلبستگی ایمن نوجوانان دارای بیشترین فراوانی و سبک دلبستگی اجتنابی کمترین فراوانی را دارا بودند. کیفیت دلبستگی فرد می تواند نوع ارتباطات وی را در آینده و همچنین میزان رشد، سلامت، چگونگی مقابله با تنیدگی ها و هیجانات، استقلال و عدم وابستگی و همچنین ابتلا به اختلالات روانی را پیش بینی کند.

مقدمه: افسردگی دوران بارداری از جمله مهمترین انواع افسردگی در زنان می باشد که می تواند عواقب وخیمی برای مادر و فرزندش داشته باشد.هدف: این مطالعه با هدف تعیین شیوع نشانگان افسردگی و عوامل موثر بر آن در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر نیشابور در سال 1392 انجام شده است.روش کار: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد که بر روی 280 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهری نیشابور در سال 1392 انجام شده است. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای از میان 9 مرکز بهداشتی درمانی شهر نیشابور 5 مرکز به صورت تصادفی انتخاب شدند و حجم نمونه به صورت نسبتی و با توجه به مراجعه کنندگان هر مرکز و با استفاده از شیوه تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. افراد منتخب پس از کسب رضایت شفاهی وارد مطالعه شدند. روش گردآوری اطلاعات در این مطالعه پرسشنامه ای بود که از دو بخش تشکیل شده بود که یک بخش سوالات دموگرافیک (شامل سن زن باردار، تعداد زایمان های قبلی زن باردار، سن بارداری (به هفته)، شغل زن باردار، مدت زمان گذشته از ازدواج، درآمد ماهیانه خانوار، اختلاف سنی زن باردار با همسر، سطح تحصیلات زن باردار، سطح تحصیلات همسر، سابقه سقط جنین، خواسته یا ناخواسته بودن بارداری، سابقه شخصی یا خانوادگی افسردگی) و بخش دیگر سوالات پرسشنامه نشانگان افسردگی Beck تشکیل بود. پرسشنامه Beck دارای 21 عبارت می باشد که علایم جسمانی، رفتاری و شناختی افسردگی را اندازه گیری می کند. هر سوال دارای چهار گزینه است که بر مبنای 0 تا 3 نمره گذاری می شود و هر آیتم درجات مختلفی از افسردگی را از خفیف تا شدید مشخص می کند و دامنه کلی نمرات آن بین 0 تا 63 است که نمره 10 و کمتر از آن بیانگر وضعیت طبیعی، نمره 16- 11 نشانگان افسردگی خفیف، 20- 17 نیازمند مشورت با روان شناس یا روانپزشک، 30- 21 نسبتا افسرده، 31- 40 بیانگر نشانگان افسردگی شدید و بیشتر از 40 بیانگر نشانگان افسردگی بیش از حد می باشد.از آنجایی که بروز برخی از علائم افسردگی مانند اختلالات خواب، نوسانات وزن و کاهش انرژی در یک حاملگی طبیعی هم می تواند وجود داشته باشد، لذا این موضوع می تواند در تشخیص نشانگان افسردگی خطا ایجاد کند، از این رو گرچه مبنای ابتلا به افسردگی امتیاز بالاتر از 10 در نظر گرفته شده است. امتیاز بالاتر از 16 به عنوان آستانه افسردگی در زنان باردار در نظر گرفته شد. در این مطالعه تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از شاخص ها و آزمون های آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است و در حالت تک متغیره از آزمون های آماری مربع کای برای مقایسه متغیرهای کیفی، برای مقایسه متغیرهای کمی آزمون تی و برای متغیرهای رتبه ای آزمون من ویتنی استفاده شده است و جهت بررسی رابطه متغیرها با افسردگی از مدل رگرسیون لجستیک (روش Backward) استفاده شده و سطح معناداری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: میانگین سنی افراد در این مطالعه 25.5±5.24 سال بود. از میان 280 زن باردار 135 نفر (%48.2) زیر 25 سال، سطح تحصیلات 55 نفر (%19.6) کمتر از متوسطه بود. 158 نفر (%56.4) اولین حاملگی خود را تجربه می کردند و 53 نفر (%19.9) در سه ماهه اول بارداریشان بودند. در این مطالعه 84 نفر (%30) از مادران باردار به درجاتی از نشانگان افسردگی مبتلا بودند که 50 نفر از آنها زیر 25 سال (%59.5) و 34 نفر (%40.5) بالای 25 سال سن داشتند. 46.2 درصد از زنانی که درآمد ماهیانه خانوار آنها کمتر یا برابر چهارصد هزار تومان بود و 24.5 درصد از زنانی که درآمد ماهیانه خانوار آنها بالای این مقدار بود دارای نشانگان افسردگی بودند. همچنین از میان زنانی که بارداری خود را خواسته می دانستند 25.3 درصد و آنهایی که بارداری خود را ناخواسته می دانستند 74.1 درصد دارای نشانگان افسردگی بودند. با استفاده از آزمون مربع کای بین سن زن باردار، شغل زن باردار، درآمد ماهیانه خانوار، سطح تحصیلات زن باردار، سطح تحصیلات همسر، خواسته یا ناخواسته بودن بارداری با نشانگان افسردگی دوران بارداری رابطه معناداری مشاهده شد (P<0.05). اما بین سایر متغیرها (تعداد زایمان قبلی، سن بارداری، مدت زمان گذشته از ازدواج ،اختلاف سنی باردار با همسر، سابقه سقط و سابقه افسردگی) با نشانگان افسردگی در دوران بارداری رابطه آماری معناداری مشاهده نشد (P>0.05). در نهایت با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک چند متغیره مشاهده شد که رابطه آماری معناداری بین سن زن باردار (P<0.001، OR=0.35)، درآمد ماهیانه خانوار (p<0.001، OR=0.32) و خواسته یا ناخواسته بودن بارداری (P<0.001، OR=11.66) با نشانگان افسردگی دوران بارداری وجود دارد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد شیوع نشانگان افسردگی زنان باردار شهر نیشابور در سطح نسبتا بالایی باشد. لذا با توجه به این نتایج شایسته است که مدیران سیستم های بهداشتی درمانی نیشابور مداخلات لازم را جهت کاهش و یا حتی پیشگیری از افسردگی در این دوران اتخاذ نمایند.

مقدمه: عفونت های دستگاه تناسلی (Reproductive Tract Infections) به عنوان یکی از مشکلات جدی سلامتی در سطح جهان شناخته شده اند. این عفونت ها می توانند با پیامدهای زیادی همراه باشند.هدف: این مطالعه با هدف تعیین وضعیت پیشگیری رفتاری در رابطه با عفونت های دستگاه تناسلی و عوامل موثر بر آن انجام گرفت.روش کار: مطالعه حاضر یک پژوهش مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی بود که در آن وضعیت رفتارهای پیشگیرانه در رابطه با عفونت های دستگاه تناسلی و عوامل موثر بر آن در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر تبریز در سال 92 - 1391 مورد بررسی قرار گرفته است. از میان 27 مرکز و 38 پایگاه بهداشتی و درمانی شهری تبریز، 22 مرکز و پایگاه (9 مرکز و 13 پایگاه) بصورت تصادفی انتخاب شد. حجم نمونه به صورت تصادفی 30-25 پرونده از میان کل پرونده زنان مرکز انتخاب گردید. حجم نمونه با توجه به مطالعه آزمایشی و با استفاده از فرمول برآورد نسبت 384 نفر برآورد شد که با در نظر گرفتن ضریب اثر برابر 1.5 نهایتا حجم نمونه 584 نفر محاسبه گردید. معیارهای ورود شامل زنانی بودکه جهت مراقبت بهداشتی مراجعه کرده و دارای پرونده بهداشتی بودند، داشتن سواد بالاتر از مقطع ابتدایی، تمایل به شرکت در پژوهش، تاهل، سن 49- 15 سال از معیارهای ورود به مطالعه بود و معیارهای خروج، انصراف فرد از شرکت در مطالعه و عدم تکمیل حداکثر 20 درصد از پرسشنامه بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته مشتمل بر دو بخش سوالات مربوط به ارزیابی پیشگیری رفتاری در رابطه با عفونت های دستگاه تناسلی و سوالات مربوط به عوامل موثر بر این رفتارها و هم چنین شامل اطلاعات دموگرافیک و سوابق مامایی و باروری، سوالات آگاهی و سوالات مربوط به فاکتورهای خطر بود. جهت تعیین نمره رفتار پیشگیرانه به گزینه های همیشه نمره 2، گاهی نمره 1 و اصلا نمره صفر تعلق گرفت و جمع نمرات محاسبه گردید. نمره میانگین نمره ابزار مورد استفاده قرار گرفت و از بین سوالات پیشگیری رفتاری سوالاتی که کمترین و بیشترین نمره را گرفته بودند، گزارش شدند. جهت تعیین میزان آگاهی در مورد عفونتهای غیرمقاربتی به جواب های درست امتیاز 1 و به جواب های نادرست یا نمی دانم امتیاز صفر تعلق گرفت. سپس جمع نمرات مذکور محاسبه شد. به طوریکه کسب نمره آگاهی 5 ≥ ضعیف، بین 6 تا 10 متوسط و نمره 11 تا 15 خوب در نظر گرفته شد. جهت تعیین میزان آگاهی در مورد عفونتهای مقاربتی با توجه به تعداد سوالات و محدوده نمرات صفر تا 37، نمره آگاهی 12 ≥ ضعیف، 13 تا 24 در متوسط، 25 تا 37 خوب در نظر گرفته شد. اعتبار علمی پرسشنامه با استفاده از روش روایی محتوی و پایایی با استفاده از روش آزمون مجدد تعیین گردید ضریب پایایی پرسشنامه 0.82 بود. از آمار توصیفی جهت تعیین فراوانی مطلق، نسبی و میانگین و فاصله اطمینان 95% میانگین استفاده شد. از آزمون آماری تی، تحلیل واریانس یکطرفه و جهت کنترل فاکتورهای مخدوش گر و تعیین میزان تاثیر آن ها از آزمون رگرسیون خطی استفاده شد. متغیرهایی وارد مدل شدند که P>0.1 داشتند. در این مطالعه مقدار p کمتر از 0.05 معنی دار تلقی شد.نتایج: نتایج مطالعه نشان داد بیشتر افراد (%56.1) در گروه سنی 29-20 سال قرار داشتند. اکثر آنان دارای تحصیلات دیپلم (%48.3)، خانه دار (%90.2) و از نظر خودشان دارای درآمد کافی (%59.4) بودند. بین نمره پیشگیری رفتاری با سن، سطح تحصیلات، شغل و میزان درآمد ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (P<0.05). نیمی از افراد سابقه عفونت دستگاه تناسلی داشتند. بین رابطه جنسی از راه های مقعدی، دهانی، واژنی - مقعدی همزمان، رابطه جنسی تنها با همسر و سابقه تعویض یا تزریق خون در همسر با نمره پیشگیری رفتاری ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (P<0.05). میانگین نمره پیشگیری رفتاری 25.39±4.6 بود. میانگین نمره آگاهی افراد در مورد عفونت های غیر مقاربتی دستگاه تناسلی 9.6±3.19 از محدوده نمرات ممکن صفر تا 15 بوده و بنابراین واحدهای مورد پزوهش از آگاهی در حد متوسط برخوردار بودند. میانگین نمره آگاهی افراد در مورد عفونت های مقاربتی 17.08±7.42 از محدوده نمرات بین صفر تا 37 بوده و که از آگاهی متوسط رو به ضعیف برخوردار بودند. بین سطح آگاهی افراد با نمره پیشگیری رفتاری ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (P<0.001). به طوری که با افزایش سطح آگاهی نمره پیشگیری رفتاری به طور معنی داری افزایش می یافت. آزمون تحلیل چند متغیره با تعدیل عوامل مداخله گر احتمالی ارتباط معنی دار آماری بین رفتارهای پیشگیری با نمره آگاهی (P=0.002، r2=0.06)، درآمد خانواده (P<0.001، r2=0.023)، رابطه جنسی تنها با همسر (P=0.047، r2=0.015) و رابطه جنسی از راه های مقعدی، دهانی (P=0.003، r2=0.054) و سابقه تزریق خون (P=0.005، r2=0.028) را نشان داد. بین سطح آگاهی افراد با نمره پیشگیری رفتاری ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (P<0.001). به طوری که با افزایش سطح آگاهی نمره پیشگیری رفتاری به طور معنی داری افزایش می یافت.نتیجه گیری: آموزش درباره عفونت های دستگاه تناسلی به خصوص در سنین مدرسه و قبل از ازدواج و همچنین ارایه خدمات دولتی ضروری به نظر می رسد. آموزش دهندگان سلامت بایستی با این استراتژی تطابق یابند. پیشگیری اولیه از این عفونت ها بایستی در اولویت بهداشتی قرار گیرد.

مقدمه: حل مساله یک مهارت اساسی برای زندگی در عصر حاضر است. مهارت های حل مساله و تصمیم گیری مبتنی بر دانش جزء رفتارهای مورد انتظار دانشجویان پرستاری است و یادگیری این مهارت ها باید از دوران دانشجویی آغاز گردند.هدف: هدف از مطالعه حاضر تعیین مهارت های حل مساله و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان می باشد.روش کار: این پژوهش، مطالعه ای مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که در آن کلیه دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان (456 نفر) که در دانشکده های پرستاری و مامایی شهید بهشتی رشت (317 نفر) و شرق گیلان (139نفر) مشغول به تحصیل بوده و طبق معیار ورود به مطالعه، مهمان یا انتقالی نبودند، مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت، 404 نفر با تکمیل فرم رضایتنامه کتبی وارد مطالعه شدند. با مراجعه به کلاس های درس و محیط های کارآموزی بالینی، از واحدهای مورد پژوهش خواسته شد طی مدت بیست دقیقه پرسشنامه های تحقیق را تکمیل نمایند. ابزار گردآوری اطلاعات (با کسب اجازه از نویسنده اصلی)، مشتمل بر دو قسمت بود. بخش اول ابزار حل مسالهHeppner & Petersen problem solving inventory (PSI) شامل 32 عبارت بود. پاسخ این عبارات در مقیاس 6 حالتی لیکرت تنظیم شده و از 1 (کاملا موافقم) تا 6 (کاملا مخالفم) متغیر است. حداقل نمره مهارت حل مساله 32 و حداکثر آن 192 است و نمره پایین تر از میانگین نشان دهنده توانایی بالاتر در حل مساله می باشد. این ابزار شامل سه مولفه اعتماد به خود در حل مساله، شیوه اجتناب- نزدیکی به مساله و کنترل شخصی می باشد. بخش دوم شامل عوامل مرتبط با مهارت های حل مساله و خود شامل دو بخش پرسشنامه عوامل فردی و عوامل آموزشی بود. جهت تعیین روایی ابزاردر اختیار 13 نفر از اعضای هیات علمی قرار داده شد. ضریب روایی محتوی برای کلیه عبارات این پرسشنامه، برابر با 1 و شاخص روایی محتوی بین 0.7 تا 1 محاسبه شد.به منظور بررسی تجانس درونی از تعیین ضریب آلفاکرونباخ و بازآزمایی با فاصله ده روز استفاده گردید. در یک مطالعه مقدماتی 20 پرسشنامه در اختیار 20 نفر از دانشجویان کارشناسی پرستاری قرار داده شد. جهت آزمون مجدد، پس از ده روز همان ابزار در اختیار همان 20 دانشجو قرار گرفت. ضریب آلفاکرونباخ، تجانس درونی ابزار را مناسب نشان داد: (مهارت حل مساله کل a=0.80، بعد شیوه اجتناب- نزدیکی به مساله: a=0.81، بعد اعتماد به خود در حل مساله: a=0.71، بعد کنترل شخصی: a=0.78) و ضریب همبستگی درونی، برای این ابزار و هر یک از ابعاد آن بین 0.82-0.97 بوده که نشان دهنده پایایی مناسب ابزار می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون های آمار استنباطی (مربع کای، کروسکال والیس، من ویتنی، ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون لوجستیک چندگانه) مورد استفاده قرار گرفت و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری آزمون ها در نظر گرفته شد. برای تعیین مهم ترین عوامل به روش (Back ward step wise (LR وارد مدل رگرسیونی گردیدند (شرط ورود به مدل و خروج از ان به ترتیب Entry:0.05، Removal:0.1). در این مدل، متغیر پاسخ، مهارت حل مساله با در نظر گرفتن نمره صفر جهت نمره بیشتر از میانگین و 1 جهت نمره مساوی و پایین تر از میانگین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در این مطالعه میانگین سنی دانشجویان 21.35±2.75 سال بود و اکثریت دانشجویان مونث (%60.6)، مجرد (%91.1)، بومی (%81.1) بودند، 48.1 درصد از آنان با خانواده زندگی می کردند. تحصیلات پدران 41 درصد و تحصیلات مادران 41.8 درصد از آنان دیپلم بود. درآمد 51.4 درصد آنان بین 500 هزار تا یک میلیون تومان بود. 94.3 درصد سابقه مصرف سیگار و 98 درصد سابقه مصرف الکل یا مواد مخدر نداشتند. 44.6 درصد از دانشجویان به طور متوسط خود را در حل مسائل و مشکلات موفق می دانستند. اکثریت آنان (%63.6)، هنگام برخورد با مشکل، از خانواده درخواست کمک می کردند و اکثریت آنان رفتار والدین خود را دموکراتیک ارزیابی نمودند (%73.8 رفتار پدر و %70.4 رفتار مادر). 82.5 درصد، نمره قبولی در تحصیلات دانشگاهی داشتند. 81.3 درصد از نمونه ها در کلاس های مهارت زندگی شرکت نکرده بودند. 52.2 درصد میزان موفقیت خود را در امر تحصیل در سطح متوسط می دانستند. نتایج نشان داد که میانگین کل نمرات مهارت های حل مساله برابر با 91.45±20.90 (دامنه نمره بین 32 تا 192) می باشد یعنی نمره مهارت حل مساله در دانشجویان، پایین تر از میانگین می باشد. میانگین کل نمرات بعد اعتماد به خود در حل مساله برابر با 30.27±6.92 (دامنه نمره 11-66) ، بعد شیوه اجتناب- نزدیکی به مساله برابر با 44.12±12.28 (دامنه نمره بین96-16) و میانگین کل نمرات بعد کنترل شخصی برابر با 17.06±5.53 (دامنه نمره بین 30-5) بود. یعنی نمره دانشجویان در ابعاد اعتماد به خود در حل مساله و شیوه اجتناب- نزدیکی به مساله پایین تر از میانگین و در بعد کنترل شخصی پایین تر از میانگین و نزدیک به میانگین بوده است. بررسی عوامل فردی- اجتماعی و آموزشی نشان داد که براساس مدل رگرسیون لوجستیک چندگانه، تعداد خواهر و برادر (P=0.019، OR=0.85)، سطح تحصیلات مادر (P=0.026، OR=0.74)، موفقیت در حل مسائل و مشکلات (P=0.0001، OR=1.95)، ارزیابی نوع رفتار مادر (P=0.011، OR=2.01)، دانشکده محل تحصیل (P=0.024، OR=1.76)، رضایت از رشته تحصیلی (P=0.006، OR=1.44) و موفقیت در مهارت های حرفه ای و بالینی (P=0.03، OR=1.48) از عوامل مرتبط با مهارت حل مساله می باشند.نتیجه گیری: در این پژوهش دانشجویان پرستاری، از سطح مطلوبی از مهارت حل مساله برخوردار بودند. مهارت های حل مساله قابل یادگیری هستند. از این رو توصیه می شود که مطالعات طولی به منظور بررسی تاثیرات آموزش دانشگاهی در سطح مهارت های حل مساله در دانشجویان انجام شود.

مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی به مجموعه ای از علائم جسمی و روانی اطلاق می گردد که در فاز لوتئال سیکل قاعدگی روی می دهد و با شروع قاعدگی یا چند روز اول بهبود می یابد، از میان این شکایات افسردگی و اضطراب شایعتر و آزاردهنده تر می باشند.هدف: مطالعه حاضر به منظور مقایسه اثربخشی درمان گروهی شناختی رفتاری با هیپنوتیزم شناختی گروهی بر افسردگی و اضطراب زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی انجام شده است.روش کار: این پژوهش به صورت نیمه تجربی روی 300 نفر از زنان مراجعه کننده به پایگاه بهداشتی وابسته به یکی از مراکز بهداشتی درمانی شهر رشت در نیمه دوم سال 1392، به عنوان جامعه آماری انجام شد. بر اساس جدول مورگان (پس از انجام تست Shpigel جهت برآورد امکان هیپنوتیزم شدن و پر کردن پرسشنامه سندرم پیش از قاعدگی طی دو سیکل متوالی)، 30 نفر با بیشترین نمره اضطراب و افسردگی، با نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. تعداد نمونه با توجه به آن که درمان های گروهی روانشناسی در گروه های 8 تا 12 نفره قابل اجرا است.، تعیین گردید پس از تکمیل رضایت نامه شرکت آگاهانه در پژوهش، افراد نمونه به طور تصادفی و با قرعه کشی به سه گروه شامل دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. سپس برای گروه اول آزمایشی هشت جلسه درمان گروهی شناختی رفتاری با هدف کاهش افسردگی و اضطراب طی دوره ماهیانه انجام شد. گروه دوم نیز هشت جلسه درمان گروهی هیپنوتیزم شناختی گروهی در جهت کاهش اضطراب و افسردگی دوره ماهیانه دریافت نمودند. گروه سوم بعنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند.معیارهای ورود به مطالعه شامل سن باروری، تحصیلات بالای سیکل و عدم وجود بیماریهای روانی و معیار خروج تست Shpigel مثبت (عدم امکان بالابردن مردمک چشم) برای انجام هیپنوتیزم بود. تست Shpigel از آزمون های رایج در برآورد امکان هیپنوتیزم شدن افراد است. در این آزمون که سه درجه دارد از بالا رفتن مردمک چشم جهت تخمین استفاده می شود. افرادی که امکان بالا بردن مردمک چشمشان ضعیف است از امکان کمی برای هیپنوتیزم برخوردارند و برعکس در درجه سوم فرد قابلیت بالا بردن مردمک چشم را تا حدی دارد که فقط صلبیه نمایان باشد. برای اندازه گیری و سنجش متغیرهای مورد مطالعه از آزمون ها و ابزارهای زیر استفاده شد:1- پرسشنامه سنجش پیش از قاعدگی: این پرسشنامه که شدت علایم مربوط به سندروم پیش از قاعدگی را مورد بررسی قرار می دهد طی دو سیکل متوالی توسط مراجعین به مرکز بهداشت تکمیل شد. حداقل نمره این ابزار صفر و حداکثر آن 66 طراحی شده بود.2- پرسشنامه (Beck Depression Inventory (BDI: پرسشنامه نشانگان افسردگی Beck.3- پرسشنامه (Beck Anxiety Inventory (BAI که یک پرسشنامه خودگزارشی است که برای اندازه گیری شدت نشانگان اضطراب تهیه شده است. حداقل و حداکثر نمره ابزارهای اضطراب و افسردگی صفر تا 63 بوده است. میانگین هر 3 ابزار فوق جهت قضاوت، مورد استفاده قرار گرفته است.پس از نمره گذاری پرسشنامه ها توسط سه گروه آزمودنی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، در نهایت نتایج با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های آمار استنباطی شامل آزمون تی و تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی مورد تحلیل قرار گرفت.نتایج: در داده های بدست آمده از پرسشنامه جمعیت شناختی اکثریت آزمودنی ها دارای سن بالای 20 سال، متاهل و تحصیلات دیپلم بودند. نتایج نشان داد هر دو روش درمان شناختی رفتاری و هیپنوتیزم بر کاهش نشانگان اضطراب و افسردگی در سندروم پیش از قاعدگی موثر است( p). همچنین نتایج نشانگر آن بود که تفاوت معناداری بین دو درمان شناختی رفتاری و هیپنوتیزم در کاهش افسردگی و اضطراب وجود ندارد.مقایسه میانگین ها نشان داد روش درمان شناختی رفتاری با گروه کنترل در کاهش نشانگان افسردگی تفاوت معنادار داشت (P=0.005). همچنین پس از درمان در میزان اضطراب گروه با درمان شناختی رفتاری و گروه کنترل با توجه به مقدار P=0.001 تفاوت معناداری وجود داشت. در مقایسه گروه هیپنوتیزم با گروه کنترل تفاوت معنی دار هم در نشانگان افسردگی (P=0.018) و هم در اضطراب (p=0.005) دیده شد. بطور کل نتایج بیانگر آن است که درمان های شناختی رفتاری و هیپنوتیزم شناختی هر دو به طور معناداری افسردگی و اضطراب را در گروه های مداخله کاهش داده اند. اما تفاوتی معنادار بین این دو درمان در کاهش افسردگی و اضطراب وجود نداشت. به عبارتی دیگر هر دو درمان شناختی رفتاری و هیپنوتیزم شناختی به یک میزان در کاهش افسردگی و اضطراب موثر بودند.نتیجه گیری: نتایج پژوهش بیانگر موثر بودن درمان های روانشناختی در درمان سندرم پیش از قاعدگی بوده و با توجه به عوارض کمتر این درمان ها، توصیه به استفاده بیشتراز این نوع درمان ها در مقایسه با درمانهای دارویی می گردد و با توجه به اثربخشی یکسان درمان شناختی رفتاری و هیپنوتیزم شناختی بکارگیری بیشتر درمان هیپنوتیزم به ویژه در بیماری های زنان توصیه می گردد.

مقدمه: پنومونی وابسته به ونتیلاتور زیر مجموعه ای از عفونتهای بیمارستانی است که 24 ساعت بعد از لوله گذاری تراشه یا تهویه مکانیکی ایجاد می شود. با توجه به پیامد پنومونی وابسته به ونتیلاتور، پیشگیری از آن اهمیت زیادی در مراقبت بیماران تحت درمان با تهویه مکانیکی دارد. به همین جهت اصول راهنمای مبتنی بر شواهد برای پیشگیری ازپنومونی وابسته به ونتیلاتور توسط محققین منتشر شده که اجرای این اصول می تواند به طور موثری میزان بروز آن را کاهش دهد.هدف: هدف این مطالعه تعیین آگاهی پرستاران در مورد اصول راهنما مبتنی بر شواهد در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور می باشد.روش کار: این تحقیق یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و روش نمونه گیری آن سرشماری می باشد.. بدین ترتیب 171 پرستار با مدرک تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد در مطالعه شرکت کردند. برای تعیین میزان آگاهی پرستاران از اصول راهنمای مبتنی بر شواهد در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور، پرسشنامه ای مشتمل بر دو قسمت استفاده شد. قسمت اول اطلاعات فردی شامل سن، جنس، سمت شغلی، مدرک تحصیلی، سابقه کار در بخش مراقبت ویژه و سنوات و همچنین مشخصات بخش مراقبت ویژه شامل نوع و تعداد تخت بخش مراقبت ویژه و دسترسی به اینترنت را شامل می شد. قسمت دوم ابزار، شامل پرسشنامه labeau بود که مشتمل بر 9 سوال چهار گزینه ای می باشد. پرسشنامه ها در طول نوبت های کاری صبح، عصر و شب با حضور پژوهشگر در هر بخش در اختیار واحدهای مورد پژوهش قرار گرفت. زمان پاسخدهی 15 دقیقه بود. بعد از جمع آوری پرسشنامه ها میزان پاسخ گویی صحیح به سوالات به در صد محاسبه شده و هم چنین میانگین کل نمره مشخص شد. در این مطالعه ارزیابی و قضاوت براساس میانگین نمره انجام شده است. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی جهت برآورد فراوانی ها استفاده شد. از آزمون های مربع کای، تی مستقل و تجزیه واریانس یکطرفه نیز جهت بررسی ارتباط بین سطح آگاهی و متغیرهای دموگرافیک و ویژگیهای بخش مراقبت ویژه استفاده شده است.نتایج: از 219 پرستار شاغل در بخش مراقبت ویژه، تعداد 171 نفر در این پژوهش شرکت کردند و 48 نفر به دلیل مرخصی در زمان نمونه گیری و یا عدم تمایل، در پژوهش شرکت نداشتند. حداکثر شرکت کنندگان زن (%93.6) و دارای مدرک کارشناسی (%94.7) و از لحاظ سمت شغلی، پرستار (%89.5) بودند. 59.9 درصد از شرکت کنندگان دوره آموزشی برای اشتغال در بخش مراقبت ویژه را نگذرانده بودند. 42.7 درصد از آنان در بخش های مراقبت ویژه بیشتر از 8 تخت مشغول به کار بودند. اکثریت واحدها (%40.4) بین 5-1 سال سابقه کار داشتند.میانگین امتیاز کسب شده در این پژوهش از 9 سوال یک امتیازی برابر 4.63±1.708 بود. بیشترین جواب نادرست به سوالات «دوره تناوب تعویض ست ونتیلاتور»، «دوره تعویض سیستم ساکشن بسته» و «دوره تعویض مبدل گرمایی –رطوبتی» بوده است.بیشترین جواب درست به سوال «وضعیت نیمه نشسته در جهت کاهش پنومونی وابسته به ونتیلاتور بوده است». میانگین امتیاز کسب شده توسط شرکت کنندگان زن بیشتر از مرد بود و آزمون تی مستقل اختلاف معنی داری را بین این دو گروه نشان نداد (P=0.721) میانگین نمره در بین کارشناسان ارشد و پرستارانی که دوره آموزشی برای اشتغال در بخش ویژه را گذرانده بودند، بیشتر از کارشناسان و افرادی بود که دوره آموزشی برای اشتغال در بخش ویژه را نگذرانده بودند. آزمون تی مستقل این اختلاف را معنی دار نشان نداد (P=0.189، P=0.204). در بین شرکت کنندگان افراد با سمت پرستار جانشین، افراد شاغل در بخشهای بیشتر از 8 تخته و افراد با سابقه بیشتر از 10 سال میانگین نمره بالاتری را در گروه های خود کسب کردند. آزمون تجزیه واریانس یکطرفه اختلاف معنی داری را در بین این گروها نشان نداد (P=0.168، P=0.882، P=0.327).نتیجه گیری: از یافته پژوهش نتیجه گیری می شود که قسمتهائی از اصول راهنما باید بیشتر در اهداف آموزشی قرار گیرد. کمبود آگاهی پرستاران از اصول راهنمای مبتنی بر شواهد در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور یکی از موانع اساسی جهت پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور است و افزایش سطح آگاهی اولین گام در اجرای موفقیت آمیز برنامه های آموزشی پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور خواهد بود.