تحقیقات علوم چوب و کاغذ ایران
سال:1390 | دوره:26 | شماره:1 (پیاپی 34) |تعداد مقالات:17

این تحقیق به منظور بررسی امکان ساخت تخته خرده چوب بوسیله فعال سازی سطوح ذرات چوب و استفاده از اتصال دهنده جهت ایجاد اتصال بین ذرات چوب بر روی گونه صنوبر دلتوئیدس انجام شد. برای این منظور از اکسیدکننده اسیدنیتریک با نسبتهای صفر، 3، 4.5 و 6 درصد در دو مدت تیمار صفر و 1 ساعت برای فعال سازی ذرات چوب و از لیکور سیاه با نسبت های 5 و 7 درصد برای ایجاد اتصال عرضی استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد که شرایط بهینه مصرف اکسیدکننده و اتصال دهنده مربوط به تیمار 6 درصد اسید نیتریک و 7 درصد لیکورسیاه می باشد. بعلاوه اینکه زمان ماندگاری یک ساعت بر روی تمام خواص اثر منفی داشت. به طوری که طیف ATR نمونه های تیمارشده نشان می دهد که در عدد موج 1740cm-1 که مربوط به گروه کربوکسیل می باشد، میزان جذب نمونه های تیمار شده نسبت به نمونه های شاهد، افزایش یافته است.

در این تحقیق، تغییرات رفتار نوری لیگنین کرافت صنوبر و لیگنین سودای باگاس، پیش و پس از کاهش با بورهیدرید سدیم و هیدروسولفیت سدیم (دی تیونیت سدیم) و نیز پس از متیل دار شدن با استفاده از دی متیل سولفات، با استفاده از فنون اندازه گیری تغییرات شاخص های نوری (روشنی، سفیدی، k/s  و عدد (PC کاغذ آغشته به لیگن ین بر اثر کهنه سازی حرارتی تسریع شده مورد مطالعه قرار گرفت. تغییرات ساختاری ایجاد شده در لیگنین ها براثر واکنش های کاهشی، با استفاده از طیف سنجی FT-IR و UV-Vis پیگیری و تا حد ممکن تعیین شد. نتایج نشان داد که از نظر حذف گروه های رنگساز کربونیلی و کینونی و مقاومت در برابر اکسایش و تشکیل مجدد این گروه ها، بوروهیدرید سدیم عملکرد بهتر و پردوام تری نسبت به دی تیونیت سدیم دارد. از این رو، می توان اینگونه استنباط کرد که در بهبود روشنی کاغذهای لیگنین دار و دوام این روشنی، در مقایسه با دی تیونیت سدیم، بوروهیدرید سدیم کارآیی بیشتری می تواند داشته باشد. همچنین مشخص شد که متیل دار شدن، به دلیل ممانعت از تشکیل ساختارهای کینونی در لیگنین، بر ثبات شاخص های نوری کاغذهای لینگین دار در شرایط کهنه سازی حرارتی می افزاید.

در این بررسی از چوب گونه توسکا، با استفاده از سه زمان بخارزنی 5، 10 و 15 دقیقه، الیاف تهیه شده و سپس با اعمال دو زمان پرس 4 و 6 دقیقه و دو میزان مصرف چسب 9 و 11 درصد، تخته فیبر با دانسیته متوسط (MDF) به روش خشک تهیه گردید. از ترکیب عوامل فوق 12 ترکیب شرایط بوجود آمده و برای هر ترکیب 3 تخته (تکرار) و در مجموع 36 تخته ساخته شد. سپس خواص فیزیکی و مکانیکی تخته های ساخته شده از آنها اندازه گیری و با استفاده از طرح آزمایش فاکتوریل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد مقاومت خمشی تخته های ساخته شده از چوب توسکا در شرایط زمان بخارزنی 10 و زمان پرس 6 دقیقه و مصرف چسب 11 درصد، حداکثر بوده ولی مقاومت چسبندگی داخلی تخته های ساخته شده از الیاف تهیه شده در زمان بخارزنی 15 دقیقه و مصرف چسب 11 درصد نسبت به بقیه تیمارها بالاتر بوده است. از طرف دیگر حداقل واکشیدگی ضخامت در تخته های ساخته شده با زمان پرس 6 دقیقه مشاهده گردید. نتایج حاصل از اندازه گیری ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی تخته فیبرهای ساخته شده نشان داد که تخته فیبر دانسیته متوسط ساخته شده با الیاف چوب توسکا از ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی مطلوب و بالاتر از حد استاندارد برخوردار می باشد و به همین دلیل با توجه به محدودیت های اعمال شده در سالهای اخیر در مورد بهره برداری از منابع چوبی جنگلهای شمال، می توان استفاده از الیاف این گونه چوبی را جهت بهبود ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی تخته فیبر با دانسیته متوسط ساخته شده از منابع لیگنوسلولزی غیر چوبی و پسماندهای کشاورزی توصیه نمود.

ویژگی هایی از کاغذ و مرکب بردانسیته چاپ مورد بررسی قرارگرفت. برای این منظور سه نوع کاغذ و چهار نوع مرکب چاپ با دو نوع ویسکوزیته 30-25 و 55-50 مورد استفاده قرار گرفت. بعد از اندازه گیری ویژگی های کاغذ و مرکب، مرکب ها را بر کاغذهای انتخابی چاپ نموده و سپس دانسیته چاپ اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل ﺁماری بر اساس طرح کاملا تصادفی در قالب آزمایشات فاکتوریل انجام و آنالیز و گروه بندی میانگین ها بر اساس آزمون چند دامنه ای دانکن با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که درصد مواد جامد، pH و قطر ذرات مرکب بر دانسیته چاپ تاثیر معنی داری داشت. زبری و جذب آب سه نوع کاغذ تاثیر معنی داری بر دانسیته چاپ نداشت. همچنین دونوع ویسکوزیته 30-25 و 55-50 تاثیر معنی داری بر دانسیته چاپ ندارند.

در این بررسی با استفاده از چوب اکالیپتوس و صنوبر 4 ساله نسبت به ساخت تخته خرده چوب اقدام شد. متغیرها در این تحقیق عبارت بودند از: نسبت (درصد) اختلاط چوب صنوبر و اکالیپتوس به ترتیب (100، 0) و (66.5، 33.5) و (33.5، 66.5) و (0، 100) و مقدار مصرف چسب (8 و 10 درصد). پس از ساخت تخته ها، ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی آنها شامل مدول الاستیسیته، مقاومت خمشی، مقاومت چسبندگی داخلی، واکشیدگی ضخامت پس از 2 و 24 ساعت غوطه وری در آب بر طبق استاندارد EN تعیین شد. از این رو اثر نسبت اختلاط ماده اولیه بر مدول الاستیسیته و مقاومت خمشی معنی دار بود. به طوری که حداکثر این ویژگیها در نسبت اختلاط 66.5 درصد چوب صنوبر و 33.5 درصد چوب اکالیپتوس بدست آمد. با افزایش مصرف چسب کلیه خواص فیزیکی و مکانیکی تخته ها بهبود یافت. البته نتایج حاصل از مقدار واکشیدگی ضخامت تخته ها پس از 2 و 24 ساعت غوطه وری در آب با توجه به ترکیب ماده اولیه نشان داد که با افزایش مقدار چوب صنوبر در ترکیب ماده اولیه مقدار واکشیدگی ضخامت افزایش یافته است و حداقل مقدار واکشیدگی ضخامت مربوط به تیمار تخته های ساخته شده از 100 درصد چوب اکالیپتوس می باشد.

فرایند ساخت خمیر کاغذ باگاس با استفاده از مایع پخت سودا در پنج دمای بیشینه پخت 80، 100، 120، 140 و 160 درجه سانتیگراد انجام شد. به منظور تعیین معادلات سرعت واکنش لیگنین زدایی در هر یک از این دماها، فرایند پخت در شریط یکسان از نظر قلیائیت و نسبت مایع پخت به باگاس و زمان های مختلف انجام و نتایج بدست آمده به شکل معادلات سرعت برحسب غلظت لیگنین باقیمانده در خمیر ارایه گردیدند. معادلات سرعت بدست آمده نشان می دهند که سرعت واکنش لیگنین زدایی باگاس، هم به درجه حرارت پخت و هم به غلظت لیگنین باقیمانده در خمیر باگاس بستگی دارد. به طوری که درجه معادله سرعت در دماهای بالاتر، به مراتب بیش از درجه آن در دماهای پایین می باشد. به همین دلیل سرعت واکنش لیگنین زدایی در دماهای بالا، وابستگی بیشتری به غلظت لیگنین باقیمانده در خمیر داشته و از سرعت در دماهای پایین به مراتب بیشتر است. با پیشرفت واکنش، اختلاف سرعت در دو دما کاهش یافته و از یک نقطه به بعد، روند معکوس پیدا می کند. به کمک نتایج بدست آمده، درجات واکنش لیگنین زدایی در دماهای 80، 100، 120، 140 و 160 درجه سانتیگراد به ترتیب برابر 4.6، 4.6، 5.5، 22.8 و 22.7 بدست آمدند. ثابت های سرعت واکنش در این دماها به ترتیب برابر 10-5×1.3 (برحسب -3.6 غلظت × 1-دقیقه(،1.1×10-4 برحسب -3.6 غلظت × -1 دقیقه)، 10-5×7.2 (برحسب -4.5 غلظت × 1-دقیقه)، 10-10×6.2 (برحسب -21.8 غلظت × 1-دقیقه) و 10-11×4.0 (برحسب -21.7 غلظت × 1-دقیقه) محاسبه گردیدند.

در این بررسی خصوصیات خمیر کاغذ و کاغذسازی درخت سوزنی برگ سکویا سمپرویرنس از ایستگاه تحقیقات چمستان نور استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت. میانگین جرم ویژه نسبی خشک و بحرانی برون چوب سکویا بطور متوسط 0.352 و 0.324 و میانگین جرم نسبی خشک و بحرانی درون چوب آن 0.43 و 0.40 اندازه گیری شد. طول الیاف این درخت بطور متوسط 2.01 میلیمتر و قطر الیاف، قطر حفره سلولی و ضخامت دیواره الیاف آن به ترتیب 39.84 میکرون، 33.15 میکرون و 2.89 میکرون تعیین شد. میانگین میزان سلولز، لیگنین، مواد استخراجی و خاکستر درخت سکویا سمپرویرنس برای درون چوب به ترتیب 52.63%، 35.32%، 6.68% و 0.45% و برای برون چوب به ترتیب 53.54%، 34.57%، 2.14% و 0.45% اندازه گیری شد. بنابراین میزان مواد استخراجی درون چوب از مواد استخراجی برون چوب بیشتر شده است که علت آن تجمع مواد بیشتر در درون چوب می باشد. برای پخت چوب این درخت روش کرافت (سولفات) مورد استفاده قرار گرفت. به طوری که بازده خمیر کاغذهای تهیه شده در قلیائیت موثر 12%، 56% و در قلیائیت موثر 18%، 39.36% اندازه گیری شد. بدین ترتیب مقاومت در برابر پارگی کاغذها در زمان پخت 3 ساعت mNm2.gr15.74 و در زمان پخت 2 ساعت 15.22 mNm2.gr اندازه گیری شد.

این تحقیق با هدف بررسی ویژگیهای خمیرکاغذ تهیه شده به روش مکانیکی پروکسید هیدروژن قلیایی (APMP) از ساقه پنبه انجام شد. جهت تهیه خمیرهای APMP، از ساقه پنبه (خرده شده) رقم ساحل استفاده گردید. خمیرکاغذها با سه تیمار دو مرحله ای برای شرایط باپوست و بدون پوست به طور مجزا تهیه شد. به طوری که در مرحله اول مقدار هیدروکسید سدیم در سطح 4 درصد به صورت ثابت در نظر گرفته شد و مقدار پروکسید هیدروژن در سه سطح 0، 1 و 2 درصد تعیین شد. در مرحله دوم نیز مقدار هیدروکسید سدیم در سطح 2 درصد به صورت ثابت بوده و مقدار پروکسید هیدروژن در سه سطح 3، 4 و 2 درصد بکار گرفته شد. سایر شرایط خمیرسازی شامل زمان (20 دقیقه برای مرحله اول، 100 دقیقه برای مرحله دوم). دمای 70 درجه سانتیگراد و نسبت مایع پخت به ماده اولیه شش به یک و بعنوان عوامل ثابت در نظر گرفته شده است. به نحوی که پس از خنثی سازی و جداسازی الیاف، بازده خمیرکاغذها تعیین گردید. بنابراین کلیه خمیرکاغذهای تهیه شده تا درجه روانی حدود 300 میلی لیتر (CSF) پالایش شده و کاغذهای دست ساز آنها تهیه و ویژگیهای مورد نظر طبق استانداردهای TAPPI اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بازده و درجه روشنی خمیرAPMP  ساقه پنبه در شرایط بدون پوست بیشتر از شرایط باپوست بود. البته شاخصهای مقاومت به کشش، مقاومت به ترکیدن، و طول پاره شدن کاغذهای ساخته شده از مغز ساقه پنبه (در شرایط بدون پوست) نسبت به کاغذهای تهیه شده از کل ساقه پنبه بیشتر بود و شاخص مقاومت به پاره شدن آنها تفاوت معنی داری نداشت. بطور کلی ضخامت و حجم ویژه کاغذها نسبتا زیاد بوده است.

در این تحقیق تاثیر کمپلکس آلی Sulvy-x بر ویژگیهای نوری خمیرکاغذ CMP ممرز رنگبری شده با پراکسید هیدروژن مورد بررسی قرار گرفت. ماده Sulvy-x در دو حالت بدون سیلیکات سدیم و حالت مخلوط با سیلیکات سدیم در رنگبری با پراکسید هیدروژن مورد استفاده قرار گرفت. با افزایش مصرف سیلیکات سدیم تا سطح 1%، روشنی کاغذها به 60.52 درصد افزایش یافته و مقدار زردی به 23.6 درصد کاهش یافت. اما در مقادیر بیشتر از 1%، میزان روشنی کاهش و به میزان زردی کاغذها افزوده شد. بدون مصرف سیلیکات سدیم، استفاده از Sulvy-x %0.5، حداکثر روشنی 59.3 و حداقل زردی 23.4 درصد بدست آمد. همچنین در حالت مخلوط سیلیکات سدیم وSulvy-x ، ترکیب Sulvy-x %0.5 و 0.7% سیلیکات سدیم بیشترین روشنی (60.28 درصد ایزو) و کمترین زردی (23 درصد ایزو) را نتیجه داد. مقدار بهینه هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن به ترتیب 2.5% و 5% تعیین شدند. بهترین زمان برای رنگبری خمیرکاغذ CMP ممرز با پراکسید هیدروژن در هر دو حالت حدود 90 دقیقه بدست آمد. با توجه به نتایج بدست آمده، استفاده از کمپلکس آلی Sulvy-x می تواند جایگزین بسیار مناسبی برای سیلیکات سدیم باشد و در رنگبری متداول با پراکسید هیدروژن کاغذهای با روشنی بیشتر و زردی کمتر تولید کند.

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر عامل جفت کننده آمینوسیلان بر بهبود ویژگی های تخته کاه گندم ساخته شده با چسب اوره فرمالدهید و ملامین فرمالدهید بود. عامل جفت کننده آمینوسیلان به صورت آبکافت شده (سیلانول) بر روی ذرات ریز کاه گندم اسپری شد. ذرات سیلان دار شده پس از چسب زنی با رزین های اوره و ملامین فرمالدهید در ساخت تخته استفاده شد. نتایج بدست آمده از آزمون تخته ها نشان داد که افزودن سیلان تاثیر معناداری در بهبود ویژگی های فیزیکی و مکانیکی تخته ها داشت به طوری که با افزودن آمینوسیلان به میزان 2 و 5 درصد، مقاومت اتصال داخلی تخته ها به طور معناداری افزایش یافت. همچنین افزودن آمینوسیلان تا سطح 2 درصد واکشیدگی ضخامت تخته ها را به طور معناداری کاهش داد ولی در بالاتر از این مقدار تاثیر معناداری مشاهده نشد. بهبود ویژگی های فیزیکی و مکانیکی تخته ها میتواند به دلیل فراوری سطحی ذرات کاه گندم با استفاده از عامل جفت کننده آمینوسیلان و در نتیجه، بهبود اتصال پذیری ذرات کاه با رزین باشد. مصرف آمینوسیلان تاثیر معناداری در افزایش مقاومت خمشی تخته ها نداشت در صورتی که رزین ملامین فرمالدهید به دلیل دارا بودن گروه های آمین بیشتر در ساختارش نسبت به رزین اوره فرمالدهید، باعث بهبود مقاومت خمشی و واکشیدگی ضخامت شد.

در این تحقیق امکان استفاده از خرده چوب صنوبر به همراه کاغذ کارتن کهنه در ساخت تخته خرده چوب مورد بررسی قرار گرفت. عوامل متغیر عبارتند از مقدار چسب اوره فرمآلدئید در دو سطح 9 و 10 درصد و مخلوط خرده چوب صنوبر و کاغذ کارتن کهنه در سه سطح 75.72، 50.50 و 25.75 عوامل ثابت عبارتند از: رطوبت خرده چوب 2 درصد، فشار پرس 30kg/cm2، زمان پرس 5 دقیقه، دمای صفحات پرس 165ºC، رطوبت کیک خرده چوب 12 درصد، ضخامت تخته ها 10mm و جرم ویژه 0.75g/cm3 و سرعت بسته شدن پرس .4.5mm/s تخته ها پس از ساخت مورد آزمایش های مقاومت خمشی، مدول الاستیسته، چسبندگی داخلی و واکشیدگی ضخامت پس از 2 و 24 ساعت غوطه وری درآب قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که نسبت ترکیب 50 درصد کاغذ کارتن کهنه و 50 درصد خرده چوب صنوبر، برای کاربردهای خمشی و ترکیب 25 درصد کاغذ کارتن کهنه و 75 درصد خرده چوب صنوبر، برای کاربردهای کششی و واکشیدگی ضخامت مناسب می باشد. بنابراین استفاده از کاغذ کارتن کهنه با نسبت های بیش از 50 درصد در این تحقیق، سبب کاهش ویژگی های فیزیکی و مکانیکی می گردد.

در این تحقیق به بررسی اثر میزان ماده سازگاردهنده بر خواص حرارتی و پراکنش ذرات نانورس در چندسازه پلی- پروپیلن، آرد نی و نانورس پرداخته شد. بدین منظور آرد نی در سطح ثابت 40%، ماده سازگاردهنده MAPP در دو سطح 5% و 10% و میزان نانورس کلویزیت 10A در سه سطح 0، 1 و 3% در نظر گرفته شد. مواد در یک مخلوط کن داخلی با دمای 175oC و سرعت 60 دور در دقیقه در زمان 10 دقیقه مخلوط شدند و نمونه ها با استفاده از روش قالبگیری تزریقی ساخته شدند. برای بررسی ساختار و نحوه عملکرد ذرات نانورس آزمون تفرق اشعه X انجام شد و همچنین به منظور بررسی خواص حرارتی چندسازه ها از آزمون گرماسنجی دیفرانسیلی (DSC) استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که افزایش میزان سازگاردهنده و در بعضی از درصدهای نانورس منجر به افزایش در کریستالیتی (بلورینگی)، آنتالپی و دمای کریستالیتی چندسازه شده است. بنابراین طیف های اشعه X بدست آمده نشان از ایجاد ساختار لایه لایه ای (Exfoliation) در ساختار نانورس بوده که نشان دهنده پراکنش و توزیع مناسب ذرات نانورس در ماتریس پلیمری بوده است که دلیلی برای افزایش مقاومت ها و مدول ها و خواص حرارتی می باشد.

این تحقیق با هدف بررسی تاثیر تیمار آنزیمی بر خصوصیات مقاومتی خمیرکاغذ جوهرزدایی شده از کاغذ روزنامه بازیافتی انجام گرفت. به این منظور پس از تهیه نمونه ها، عملیات خمیرسازی در درصد خشکی 4%، به مدت 5.2 دقیقه، در pH خنثی، تحت تاثیر دو تیمار آنزیمی سلولاز و ترکیب سلولاز / لیپاز و در دو دمای 20 و 50 درجه سانتی گراد انجام گرفت. بعد از انجام عملیات خمیرسازی به منظور تاثیر تیمار آنزیمی، خمیرکاغذها به مدت 30 دقیقه در دمای 20 و 50 درجه سانتیگراد نگه داشته شدند. برای اعمال دمای 50 درجه سانتیگراد از حمام آب داغ استفاده گردید. پس از تهیه خمیرکاغذها، مرحله جوهرزدایی به روش شستشو و بر روی الک با مش 120 انجام شد. در ادامه، اثر تیمار آنزیمی بر ویژگیهای مقاومتی کاغذهای دست ساز ساخته شده مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج حاصل از اندازه گیریها نشان داد که تیمار آنزیمی سبب افزایش کلیه ویژگیهای مقاومتی کاغذ شده است. همچنین خمیرکاغذهای تیمار شده با ترکیب سلولاز / لیپاز مقاومتهای بالاتری نسبت به خمیرکاغذهای تیمار شده با سلولاز تنها نشان دادند. برای نمونه شاهد مقاومت به ترکیدن، مقاومت به پاره شدن، مقاومت به کشش، طول پاره شدن و شقی کششی به ترتیب 43.1KPm2/g، 33.5mN.m2/g،64.48Nm/g ،94.4km  و 46.476kN/m اندازه گیری شد. در حالیکه بیشترین مقادیر برای نمونه کاغذهای تیمار شده به ترتیب92.1KP.m2/g ،96.5mN.m2/g ، 29.63Nm/g، 45/6km و 31/584kN/m بدست آمد. همچنین نتایج درجه روانی خمیر کاغذ نشان داد که با افزایش دما درجه روانی خمیر کاهش مییابد. این تحقیق نشان داد که با توجه به محدودیت منابع چوبی در کشور از یک سو و پایین بودن سطح تکنولوژی بازیافت در کشور از سوی دیگر، میتوان از تیمار آنزیمی به عنوان یک فرآیند جایگزین فرآیندهای شیمیایی مخرب محیط زیست در صنایع بازیافت کاغذ استفاده کرد.

در این بررسی اثر قارچ های مولد پوسیدگی سفید و قهوه ای بر چندسازه باگاس پلی- پروپیلن در 5 تکرار و 3 تیمار 8، 12 و 16 هفته بررسی شد. این چند سازه با اختلاط 40 درصد الیاف باگاس و 60 درصد پلی پروپیلن و 2 درصد انیدریک مالئیک کرافت شده پلی پروپیلنی با روش پرس مسطح در مو سسه تحقیقاتی البرز ساخته شده و قابلیت بازیافت دارد. نمونه ها پس از کشت در داخل ظروف مخصوص موسوم به ظروف Kolle قرار گرفتند و سپس به داخل انکوباتور انتقال داده شدند و در دمای 23.5 سانتی گراد و رطوبت نسبی 75 درصد قرار گرفتند و پس از پایان هر تیمار اندازه گیری های لازم جهت دستیابی به نتایج صورت گرفتند. میزان درصد پوشش میسیلیوم در نمونه ها اولین فاکتور مورد ارزیابی بود که در آن پیشرفت قارچ مولد پوسیدگی سفید در 8 هفته اول به نسبت قارچ مولد پوسیدگی قهوه ای تا حدودی کمتر بود و پس از 12 و 16 هفته درصد پوشش میسیلیوم بر روی تمام نمونه ها 100 درصد شد در نهایت میزان تخریب و اثر ناخن طبق معیار ویلیتنیر ارزیابی شد که میزان تخریب توسط قارچ مولد پوسیدگی قهوه ای کمتر از سفید بوده و در قارچ مولد پوسیدگی سفید تخریب بیشتر بود. میزان درصد کاهش وزن نمونه ها در پوسیدگی سفید بیشتر از پوسیدگی قهوه ای بوده و پس از طی زما ن های 8، 12 و 16 هفته کاهش وزن معنی دار بوده است. با استفاده از دستگاه ساناتام که مخصوص اندازه گیری سختی چوب پلاستیک بوده میزان کاهش سختی نمونه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میزان کاهش سختی در نمونه های تحت تاثیر پوسیدگی سفید کمی بیشتر از نمونه های در معرض قارچ های مولد پوسیدگی قهوه ای بود.

این تحقیق به منظور بررسی جایگزینی کمپلکس آلی گلاناپون به جای سیلیکات سدیم بر ویژگی های نوری خمیرهای کاغذ CMP رنگ بری شده با پروکسید هیدروژن انجام گرفت. با حذف سیلیکات سدیم و جایگزینی 0.7 و 1.5 درصد از ماده گلاناپون، بیشترین روشنی 65.5 درصد و کمترین زردی 21.6 درصد به دست آمد. اما بیشترین ماتی 98.2 درصد با استفاده از 0.5% گلاناپون به دست آمد. با افزایش مصرف گلاناپون از 0.4 به 0.5 درصد در اختلاط با 0.7% سیلیکات سدیم، روشنی کاغذ تا 68.1% افزایش یافته و میزان زردی آن به 20.8% کاهش یافت. روشنی کاغذ در درصدهای بیشتر از 0.5% گلاناپون کاهش یافت و به زردی آنها افزوده شد. استفاده از درصدهای بیشتر 1% و 1.5% گلاناپون در اختلاط با 0.7% سیلیکات سدیم به ترتیب بیشترین ماتی 97.9 و 98 درصد را نتیجه داد. افزایش درصد پروکسید مصرفیتا 5% در دو حالت بدون سیلیکات سدیم و حالت اختلاطی از گلاناپون و سیلیکات سدیم، منجر به تولید کاغذهای با روشنی بیشتر، ماتی و زردی کمتر شده است. خمیرهای کاغذ CMP رنگ بری شده در زمان 120 دقیقه در حالت اختلاطی از سیلیکات سدیم با گلاناپون، بیشترین روشنی 71.1 درصد و کمترین زردی 18.3 درصد را نتیجه دادند. بیشترین ماتی 98.3 درصد و 98 درصد به ترتیب در حالت های بدون سیلیکات سدیم و حالت اختلاطی از سیلیکات سدیم و گلاناپون در زمان 30 دقیقه مشاهده شده است در این تحقیق، با عنایت به ویژگی های نوری کاغذهای حاصل از رنگ بری خمیرهای کاغذ CMP در دو حالت بدون سیلیکات سدیم و حالت اختلاطی از سیلیکات سدیم با گلاناپون می توان گفت که در مقایسه با رنگ بری متداول با پروکسید هیدروژن، با حذف کامل سیلیکات سدیم و استفاده از 0.7 یا 1.5% گلاناپون، امکان تولید کاغذهای با ویژگی های نوری مشابه و یا حتی بهتر وجود دارد. همچنین در مقایسه با درصدهای مصرفی بالاتر سیلیکات سدیم، با اختلاط 0.7% سیلیکات سدیم با 0.5% گلاناپون می توان با زمان رنگ بری 120 دقیقه و مصرف 5% پروکسید هیدروژن، کاغذهای روشن تر با زردی کمتر و ماتی مشابه تولید کرد.