تحقیقات جنگل و صنوبر ایران
سال:1389 | دوره:18 | شماره:3 (پیاپی 41) |تعداد مقالات:17

فعالیت های جنگل کاری یکی از روشهای احیا و بازسازی اراضی مخروبه در سطح جنگلهای شمال کشور است و از همین رو ارزیابی هر یک از گونه های کاشته شده و مقایسه آن با جنگلهای تخریب یافته مجاور اهمیت دارد. این تحقیق به بررسی کمی و کیفی جنگل کاریهای 20 ساله توسکای ییلاقی، افرا (پلت)، بلندمازو، زربین و جنگل طبیعی مجاور آنها در سطح منطقه دارابکلا می پردازد. انجام بررسی با آمار برداری صددرصد 5692 اصله درخت در یک هکتار از عرصه های یادشده انجام گردید و قطر برابرسینه، ارتفاع و طبقات کیفی (خوب، مناسب، ضعیف و نامناسب) به عنوان متغیرهای مورد بررسی اندازه گیری گردیدند. همچنین با حفر یک پروفیل در سطح هر یک از عرصه ها، ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک مورد مطالعه قرار گرفت. خصوصیات اقلیمی آن نیز بر اساس آمار آب و هوایی موجود مشخص شد. نتایج این تحقیق اختلاف معنی داری را بین صفات کمی و کیفی تیمارهای مورد بررسی در سطح یک درصد نشان داده است، به طوری که جنگل طبیعی و جنگل کاری توسکا ییلاقی از لحاظ متغیرهای کمی بهترین وضعیت را دارا بوده و پس از آن جنگل کاریهای پلت و بلندمازو به ترتیب نتایج قابل قبولی را ارایه کرده اند. از نظر ویژگی های کیفی، توده های توسکا و پلت از شرایط مناسبی برخوردار بودند، در حالی که عرصه جنگل کاری زربین ضعیف ترین نتایج کمی و کیفی را نشان داد.

حفظ و نگهداشت آب و جلوگیری از هدررفت آن، از مهمترین کارکردهای اکوسیستم های جنگلی است که به سبب کاهش حوادثی مانند سیل و خشکسالی، جایگاه مهمی در تامین رفاه و نیازهای بشر دارد. به منظور بررسی تاثیر پوشش جنگلی بر کاهش رواناب، ابتدا نقشه واحدهای همگن بر اساس کاربری، پوشش گیاهی و گروه های هیدرولوژیک تهیه و در هر واحد شماره منحنی تعیین گردید. سپس مشخصه های زمان تاخیر و زمان تمرکز حوضه محاسبه و بعد اطلاعات محاسبه شده وارد مدل HEC-HMS 3.0.1 گردیده و مدل برای شش رویداد بارش اجرا شد. برای نشان دادن اثر پوشش جنگلی بر رواناب، چهار سناریو برای آینده حوضه پیش بینی شد و مدل برای هر سناریو مجددا اجرا گردید. نتایج نشان داد که با افزایش سطح جنگلها در منطقه (سناریو یک)، مقادیر مربوط به تلفات اولیه و زمان تاخیر حوضه افزایش و شماره منحنی متوسط وزنی حوضه کاهش و به دنبال آن دبی پیک سیلاب کاهش می یابد که نشان دهنده تاثیر پوشش درختی در جلوگیری از هدررفت آب و نگهداری آن در خاک است. همچنین با افزایش سطح جنگلهای منطقه، به طور متوسط در هر واقعه سیل، 2.7 میلیون مترمکعب آب به جای هرز رفتن، در خاک نفوذ می کند.

آتش سوزیها اثرات قابل توجهی بر خصوصیات بیوژئوشیمیایی خاکهای جنگلی دارند. آتش با تغییر در محتوی عناصر غذایی خاک قادر است حاصل خیزی خاکهای جنگلی را در طول زمان تحت تاثیر قرار دهد. این تحقیق اثر آتش سوزی سال 1377 در قسمتهایی از سری چلیر (جنگل آموزشی- پژوهشی خیرودکنار) را بر روی خواص شیمیایی خاک جنگل مورد ارزیابی قرار داده است، به طوری که اثر آتش سوزی پس از 7 سال بر روی مشخصه هایی مانند واکنش خاک، هدایت الکتریکی، درصد نیتروژن و کربن کل، نیتروژن و فسفر قابل جذب و ظرفیت تبادل کاتیونی خاک مورد بررسی قرار گرفته است. منطقه مورد مطالعه پس از بررسی های لازم به 4 منطقه کنترل، آتش سوزی شدید، متوسط و کم تفکیک گردید، سپس در هر منطقه پس از حفر 5 پروفیل اقدام به برداشت نمونه های خاک از 3 عمق در هر پروفیل شد. نتایج نشان داد که عمق خاک دارای تاثیر معنی داری بر تمام مشخصه های اندازه گیری شده به جز نیتروژن قابل جذب است، در حالی که تاثیر شدت آتش سوزی و اثر متقابل شدت آتش سوزی و عمق خاک، تنها بر واکنش خاک، هدایت الکتریکی و ظرفیت تبادل کاتیونی معنی دار بود. به طوری که افزایش شدت آتش سوزی سبب افزایش میزان واکنش خاک، هدایت الکتریکی و ظرفیت تبادل کاتیونی و کاهش سایر مشخصه ها گردید. در ضمن با افزایش شدت آتش سوزی، اختلاف بین افق های خاک در رابطه با مشخصه های اندازه گیری شده نیز افزایش یافت. همچنین مطالعات نشان داد که در تمامی موارد به جز ظرفیت تبادل کاتیونی، افق A بیشتر از سایر افق ها تحت تاثیر آتش سوزی قرار گرفته است.

گونه سرخدار در جنگلهای ارسباران به صورت آمیخته با پهن برگانی همچون ممرز، بلوط و افرا ظاهر شده و در گذشته مورد تخریب بسیار زیادی قرار گرفته است. این تحقیق با هدف بررسی وضعیت تجدید حیات طبیعی سرخدار در جنگلهای ارسباران انجام شد. بدین منظور 111 قطعه نمونه یک آری (100 مترمربع) با شبکه آماربرداری 250×100 متر به روش منظم- تصادفی از توده های سرخدار برداشت شد. نتایج بررسی نشان داد که در هر هکتار 520 نهال سرخدار وجود دارد که اکثریت آنها منشا دانه زاد دارند و این نسبت در نهالهای کوتاه تر از 30 سانتی متر بیشتر از سایر رده های ارتفاعی (30 تا 130 و 130 تا 200 سانتی متری) است. نتایج حاصل از بررسی سلامت و شادابی نهالها نشان داد که نهالها از سلامت و شادابی بسیار زیادی برخوردارند و این امر نشان می دهد که حفاظت منطقه نتیجه خوبی در بر داشته است؛ زیرا با توجه به اطلاعات جمع آوری شده در محل، فراوانی سرخدار در گذشته های دور تقریبا از بین رفته و چنانچه حفاظت ادامه یابد در آینده شاهد توده های متراکم و سالم سرخدار در منطقه خواهیم بود.

در این تحقیق ابتدا منطقه پراکنش گونه بلوط ایرانی (.Quercus brantii Lindl) در استان فارس بر روی نقشه توپوگرافی مشخص گردید و سپس دامنه ارتفاعی پراکنش بلوط ایرانی تعیین شد. در سه دامنه ارتفاعی 1000 تا 1500، 1500 تا 2000 و بالاتر از 2000 متر بالاتر از سطح دریا و با توجه به متغیرهایی مانند جهات جغرافیایی، شکل زمین و طبقات ارتفاعی و تکرار منطقه، تعداد 52 قطعه نمونه 500 مترمربعی به صورت انتخابی مشخص و کلیه اطلاعات موردنیاز شامل نوع گونه، قطر برابرسینه، مبدا (دانه زاد یا شاخه زاد)، وضعیت تاج، ارتفاع تنه، ارتفاع درخت، طبقه سنی، تعداد جست، طول و عرض جغرافیایی، ارتفاع از سطح دریا، تیپ یا جامعه جنگلی، گونه های همراه و درصد تاج پوشش برداشت و در فرم های مخصوص ثبت گردید. در تعدادی از قطعات نمونه نیز پروفیل خاک حفر شد. بر اساس اطلاعات بدست آمده، بلوط ایرانی در استان فارس در کلیه جهت های جغرافیایی و شکلهای زمین از حداقل ارتفاع 1050 متر تا حداکثر 2550 متر ارتفاع از سطح دریا گسترش یافته است. اسیدیته رویشگاه های این گونه بین 7.5 تا 8.1 و بافت خاک از نوع رسی، لومی- رسی و لومی می باشد. مهمترین عامل محدود کننده در خاک رویشگاه های مورد مطالعه، بافت خاک و مواد آلی می باشد، در حالی که رطوبت اشباع نیز عامل مهمی در حضور این گونه است. از نظر تعداد پایه ها، دامنه های واقع در جهت شرق بیشترین تعداد را به خود اختصاص داده، اما از نظر متغیرهای رویشی مانند قطر برابرسینه و سطح تاج، بیشترین مقدار مربوط به نواحی مسطح و کم شیب می باشد. در محدوده گسترش این گونه متوسط سطح تاج هر درخت در بخش دانه زاد 16.61 و در بخش شاخه زاد 15.71 مترمربع، متوسط قطر برابرسینه 20.2 سانتی متر و تعداد جست شاخه زادها به طور متوسط 5.9 برآورد شده است. ارتفاع متوسط درختان دانه زاد 6.1 و در شاخه زادها 5.59 متر می باشد.

در این پژوهش یک مدل تجربی برای ارزیابی توان اکولوژیک فیزیکی جنگلهای زاگرس تدوین و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در جنگلهای بلوط غرب و در دامنه های جنوبی کبیرکوه در منطقه ماسبی انجیره در استان ایلام اجرا شد. مدل یادشده در پنج طبقه مختلف طراحی شده و فرایند ارزیابی جنگل با استفاده از آن به صورت کمی انجام شده است. مشخصه های شیب، جهت دامنه، ارتفاع از سطح دریا، اقلیم، شکل زمین و عمق خاک در فرایند ارزیابی اکولوژیکی جنگلهای منطقه مطالعاتی بکار گرفته شده اند. در نتیجه ارزیابی به عمل آمده با استفاده از این مدل تعداد، 429 وضعیت مختلف اکولوژیکی در 7436 واحد نهایی اکولوژیکی در منطقه شناسایی شده است. ضریب تبیین (Coefficient of determination) و نتایج تجزیه واریانس مربوط به رابطه بین نمرات توان اکولوژیک با ارتفاع متوسط درختان در 64 قطعه نمونه 15 آری (0.56 =R2)، نشان دهنده کارایی نسبتا مناسبی است که این مدل در ارزیابی توان اکولوژیکی جنگلهای زاگرس از خود نشان داده است.

مولفه قطع به عنوان شروع زنجیره کار بهره برداری و اولین گام برای مهیا نمودن درختان برای بازار مصرف می باشد که به شدت بر روی مراحل بعدی کار تاثیرگذار است. هدف از این تحقیق ارزیابی میزان بهره وری و هزینه های گروه قطع و شناخت عوامل موثر بر آن می باشد. در این بررسی بعد از مشخص نمودن اجزای کار یک نوبت قطع، تعداد 72 نوبت قطع، زمان سنجی شد. به علاوه متغیرهای مستقل قطر درخت در ارتفاع برابرسینه، فاصله بین درختان، شیب طولی و عرضی در هر نوبت زمان سنجی، اندازه گیری شد. مدل رگرسیونی زمان قطع یک درخت، به صورت تابعی از متغیرهای قطر و فاصله بین دو درخت است. میزان تولید با در نظر گرفتن زمانهای تاخیر و بدون آن به ترتیب 63.48 و 83.19 مترمکعب در ساعت برآورد شد. به منظور تعیین هزینه های قطع از مدل هزینه یابی پیشنهادی سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور استفاده شد. در نتیجه هزینه قطع هر مترمکعب چوب با در نظر گرفتن زمانهای تاخیر 4017 ریال بر مترمکعب (26872 ریال برای هر درخت) و بدون در نظر گرفتن زمانهای تاخیر 3065 ریال بر مترمکعب (20516 ریال برای هر درخت) محاسبه شد. زمان بن زنی، بن بری و تاخیرهای فنی بیشترین زمان اجزای قطع با اره موتوری را تشکیل می دهند. بررسی اثر تغییرات هر یک از متغیرها بر زمان و هزینه های قطع نشان داد که افزایش هر یک از متغیرها سبب افزایش زمان و در نتیجه افزایش هزینه های قطع می گردد.

به منظور بررسی رابطه تنوع و غنای گونه های علفی و چوبی نسبت به عوامل فیزیکی ـ شیمیایی خاک و فیزیوگرافی، حوضه ارشت منطقه حفاظت شده کبیرکوه به مساحت 510 هکتار واقع در استان ایلام انتخاب گردید. نمونه برداری بر روی خط (ترانسکت) انجام شد؛ بدین صورت که پس از تعیین ترانسکت ها در جهت های مختلف جغرافیایی منطقه مورد مطالعه، 67 قطعه نمونه به ابعاد 20 در 20 متر و به صورت منظم با فواصل 150 متر در امتداد ترانسکت ها پیاده شدند (جهت شمالی 24 قطعه نمونه، جهت غربی 20 قطعه نمونه و جهت جنوبی 23 قطعه نمونه). سپس عوامل محیطی و پوشش گیاهی در هر قطعه نمونه برداشت شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل های همبستگی نشان داد که در دامنه جنوبی تنوع گونه های علفی با مقدار رس و شن همبستگی منفی و با سیلت و آهک همبستگی مثبت دارد. در دامنه شمالی تنوع گونه های علفی با درصد رطوبت اشباع، ماده آلی و نیتروژن همبستگی مثبت و با ارتفاع از سطح دریا همبستگی منفی دارد. در دامنه غربی تنوع گونه های علفی با شوری خاک و ارتفاع از سطح دریا همبستگی منفی و با آهک همبستگی مثبت دارد. نتایج همچنین نشان داد که گونه های چوبی در تمامی دامنه ها نسبت به عوامل فیزیوگرافی واکنش بیشتری نشان می دهند. بر اساس نتایج این تحقیق می توان بیان کرد که در ارزیابی های اکولوژیکی در منطقه زاگرس، برای پوشش علفی عوامل فیزیکی- شیمیایی خاک و برای گونه های درختی و درختچه ای عوامل فیزیوگرافی و شکل زمین مناسب می باشند.

جنگلهای دست کاشت می توانند بر تنوع گونه های گیاهی و خصوصیات خاک یک منطقه تاثیرگذار باشند. برای انجام این تحقیق دو منطقه جنگل کاری شده با سوزنی برگان و پهن برگان و یک منطقه مرتعی به عنوان شاهد که هر سه منطقه از لحاظ شرایط فیزیوگرافی و اقلیمی مشابه هم بودند در اطراف شهر سنندج (منطقه دوشان) انتخاب شدند. در هر یک از مناطق مورد مطالعه به منظور مطالعه کمی توده ها‏، 20 قطعه نمونه مربعی شکل 400 مترمربعی به صورت منظم- تصادفی (سیستماتیک) به عنوان قطعات نمونه اصلی مشخص شدند (در مجموع 60 قطعه نمونه). سپس به منظور تعیین نوع گونه های علفی و درصد پوشش آنها، هر یک از قطعات نمونه اصلی به چهار بخش کوچکتر تقسیم شدند و در داخل هر بخش یک میکروپلات1.5 ×1.5 مترمربعی مشخص شد. به منظور بررسی برخی از خصوصیات اصلی فیزیکی و شیمیایی خاک، در داخل هر قطعه نمونه سه نمونه خاک از عمق 20-0 سانتی متر برداشت و به منظور تهیه نمونه های ترکیبی با همدیگر مخلوط شدند. تجزیه و تحلیل داده ها در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تنوع گونه ای و غنای گونه های علفی در جنگل کاری پهن برگ بیشترین و میزان شاخص یکنواختی آن کمترین مقدار را دارا بوده است. از نظر خصوصیات فیزیکی خاک، اختلاف وزن مخصوص حقیقی در بین مناطق مورد مطالعه معنی دار بوده و از نظر خصوصیات شیمیایی خاک نیز بیشتر مشخصه های موردنظر در توده های مورد مطالعه اختلاف معنی داری را نشان دادند.

این تحقیق در توده های بیست ساله دست کاشت با گونه های زربین، پلت، صنوبر دلتوئیدس و توسکا قشلاقی واقع در طرح جنگل داری سوردار واتاشان که در اثر بارش برف سنگین در بهمن ماه 1386 خسارت دیده اند، با هدف ارزیابی و مقایسه میزان خسارت در گونه های مورد مطالعه و تعیین میزان همبستگی بین عوامل موثر با میزان خسارت انجام شد. میزان خسارت با برداشت تعداد 30 قطعه نمونه دایره ای شکل به مساحت 314 مترمربع و به روش منظم- تصادفی (سیستماتیک)، در سطح 48 هکتار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که توده زربین به میزان 84 درصد، صنوبر دلتوئیدس 6.18 درصد و توسکا قشلاقی 18.28 درصد خسارت دیده اند، در حالی که گونه پلت کاملا سالم باقی مانده است. البته بین درصد خسارت با قطر برابرسینه در سطح 5 درصد و بین درصد خسارت با ارتفاع هرس، طول تاج و ضریب قدکشیدگی در سطح 1 درصد رابطه معنی داری وجود دارد. به طوری که درختانی که دارای قطر برابرسینه کمتر از 20 سانتی متر، طول تاج بیشتر از 6 متر، ارتفاع هرس کمتر از 6 متر و ضریب قدکشیدگی بیشتر از 70 بوده اند، به ترتیب 52.46، 50.93، 57.71 و 39.80 درصد و درختانی که دارای قطر برابرسینه بیشتر از 20 سانتی متر، طول تاج کمتر از 6 متر، ارتفاع هرس بیشتر از 6 متر و ضریب قدکشیدگی کمتر از 70 بوده اند، به ترتیب 18.75، 13.18، 7.04 و 18.36 درصد خسارت دیده اند. بنابراین هر چه ضریب قدکشیدگی و طول تاج بیشتر ولی ارتفاع هرس و قطر برابرسینه کمتر باشد، احتمال بروز خسارت بیشتر می شود؛ زیرا کاهش رویش قطری و افزایش ضریب قدکشیدگی سبب کاهش میزان پایداری و نیز افزایش طول تاج و کاهش ارتفاع هرس به همراه همیشه سبز بودن گونه زربین سبب جذب و نگهداری بیشتر برف می شود. در نهایت نتایج اثبات می کند که انتخاب گونه زربین برای جنگل کاری در این منطقه مناسب نبوده است. بدیهی است که انتخاب گونه های مناسب و بومی منطقه مانند پلت که با شرایط رویشگاهی (اقلیم و خاک) محل کاشت مطابقت داشته باشند، می تواند در جهت دستیابی به اهداف جنگل کاری موثر و مفید باشد.

این تحقیق با هدف تعیین بهترین زمان کاشت بذر و آگاهی از تاثیر نقش آبیاری و وجین در رشد و زنده مانی نهالهای سرو خمره ای در نهالستان زاغه خرم آباد انجام شده است. برای انجام پژوهش حاضر از طرح کاملا تصادفی با آزمایش فاکتوریل، در سه تیمار زمان کاشت بذر در دو سطح (آذرماه و بهمن ماه)، آبیاری در دو سطح (2 روز یکبار و 4 روز یکبار) و وجین در دو سطح (هفته ای یکبار و دو هفته یکبار) با 4 تکرار و شامل 15 گلدان در هر تکرار استفاده شد. پس از پایان اولین فصل رویش اندازه گیری های موردنظر شامل: صفات جوانه زنی، رشد ارتفاعی، قطر یقه، طول ریشه و درصد زنده مانی صورت گرفت. نتایج نشان داد که بهترین صفات جوانه زنی بذرهای سرو خمره ای در کاشت پاییزه و بیشترین میزان رشد ارتفاعی در کاشت پاییزه و آبیاری 2 روزه بوده، اما اثر عملیات وجین بر آنها معنی دار نشد. اثر تاریخ کاشت و آبیاری و ترکیب هر سه تیمار یادشده بر رشد قطری یقه معنی دار شد، به طوری که بیشترین رشد در کاشت پاییزه، آبیاری 2 روزه و وجین 7 روز حاصل شد، اما عملیات وجین خود به تنهایی اثر معنی داری بر رشد قطری یقه نداشته است. بیشترین درصد زنده مانی در کاشت پاییزه حاصل شد، اما اثر عملیات آبیاری و وجین بر درصد زنده مانی نهالهای سرو خمره ای در پایان نخستین فصل رویش معنی دار نبوده است. بیشترین میزان طول ریشه در کاشت پاییزه و دوره وجین در سطح 2 هفته یکبار حاصل شد. بر اساس نتایج بدست آمده به منظور کاهش هزینه های تولید نهال در نهالستان زاغه خرم آباد، بهترین زمان برای کاشت بذرهای سرو خمره ای کاشت پاییزه می باشد و با توجه به عدم معنی داری تیمارهای وجین بر رشد ارتفاعی و قطری (یقه) و درصد زنده مانی می توان برای صرفه جویی در هزینه های کارگری عملیات وجین را از سطح هفته ای یکبار به دو هفته یکبار افزایش داد. همچنین بهترین دوره آبیاری نهالهای سرو خمره ای در نهالستان زاغه خرم آباد آبیاری در سطح 2 روز یکبار می باشد.

اکالیپتوس کامالدولنسیس 9616 یکی از سازگارترین و مناسبترین گونه های درختی از نظر تولید چوب و سایر فرآورده های فرعی در استان خوزستان به شمار می آید. هدف از این بررسی تعیین ابزار، ارتفاع برش و مدیریت جست گروه ها در جنگل کاریهای دست کاشت اکالیپتوس کامالدولنسیس به روش شاخه زاد است. این پژوهش در ایستگاه تحقیقاتی بیشه زار عباس آباد دزفول بر روی درختان دست کاشت ده ساله اکالیپتوس کامالدولنسیس 9616 انجام و به صورت طرح آماری کرت های دوبار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار از بهمن ماه 1382 به مدت پنج سال به مرحله اجرا در آمد. وسیله برش در دو سطح اره موتوری و تبر به عنوان تیمار اصلی، ارتفاع برش در دو سطح 15 و 30 سانتی متری به عنوان تیمار فرعی اول و مدیریت جست گروه ها نیز در دو سطح حذف تدریجی جست های ضعیف که در نهایت دو تا چهار جست در هر کنده باقی بماند و شاهد (بدون حذف) به عنوان تیمار فرعی دوم در نظر گرفته شد. کلیه بررسی ها بر روی 90 پایه درخت اکالیپتوس با فاصله کاشت 3×3 متر انجام شد. نتایج نشان داد که ظهور جوانه ها بعد از قطع پایه ها در کلیه تیمارها در یک دوره زمانی مشابه اتفاق افتاد. ابزار و ارتفاع برش سبب اختلاف معنی داری در تولید چوب شد، به نحوی که بکارگیری اره موتوری و کاهش ارتفاع (15 سانتی متری) موجب افزایش عملکرد چوب شد. مدیریت جست گروه ها نیز تاثیر معنی داری بر مولفه های چوب، ارتفاع، قطر و نیز تولید سرشاخه های علفی داشت، به طوری که با کاهش تعداد جست ها، عملکرد چوب و رشد قطری افزایش یافت، اما در تیمارهای عدم کاهش جست ها، رشد ارتفاعی و تولید سرشاخه های علفی برتری نشان داد. بررسی اثرات متقابل تیمارها بر مشخصه های مورد ارزیابی نشان داد که بیشترین عملکرد چوب و رشد قطری، مربوط به تیمار قطع به وسیله اره موتوری از ارتفاع 15 سانتی متری و تعدیل جست ها به تعداد 2 جست در هر کنده بود.

دیرینه شناسی گیاهی دانش شناسایی رویش ها و وضع و ترکیب گونه ای اجتماعات گیاهی دوره های گذشته زمین شناسی است. به منظور درک موقعیت انتشار امروزی گیاهان توجه به وضع گذشته و روند تحولات آنها امری اجتناب ناپذیر است. با این دیدگاه و با هدف مطالعه بخش کوچکی از فلور دوران مزوزوئیک ایران، منطقه کلات در منطقه عمومی قشلاق (حدفاصل آزادشهر و شاهرود) به لحاظ غنای منابع زغال سنگ و در نتیجه تنوع نمونه فسیل های گیاهی و نیز وجود نمونه هایی از چوبهای فسیل، از نظر ماکروفسیل های گیاهی در لایه زغال دار K24 مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه نمونه هایی متعلق به 3 جنس از بازدانگان دوران دوم زمین شناسی که بیشترین فراوانی را در نمونه های جمع آوری شده از منطقه داشتند مورد شناسایی و مطالعه سیستماتیک قرار گرفتند. با توجه به حضور غالب جنس هایی از راسته Bennettitales و نیز حضور Podozamites از مخروطیان فسیل، سن رتو- لیاس برای این منطقه پیشنهاد می شود. در مجموع با توجه به شواهد دیرینه شناسی و قیاس با گونه های مشابه امروزی می توان محدوده مورد مطالعه را جنگلی میان بند، متراکم، آمیخته با گونه های خزان کننده و همیشه سبز و با شرایط آب و هوایی گرم و نیمه مرطوب و دارای فصول رویشی متمایز دانست.