نشریه پرستاری ایران
سال:1391 | دوره:25 | شماره:76 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: حل مساله یک مهارت حیاتی برای زندگی در عصر حاضر است و یادگیری آن برای همگان ضروری است. با توجه به این که بهترین راه دستیابی به عادات تفکر و قضاوت صحیح استفاده از برنامه های آموزشی و روش هایی است که دانشجویان را با مسائل واقعی مواجه می سازد. لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آموزش الگوی حل مساله اجتماعی دزوریلا و گلد فراید (D - zurilla & gold fried) بر مهارت حل مساله دانشجویان پرستاری می باشد.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی تصادفی کنترل شده می باشد که بر روی 43 نفر از دانشجویان سال چهارم (ترم 7) کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه (س) دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده است. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و آزمون هوش هیجانی باراون (زیر مقیاس حل مساله)، استفاده شد. سپس داوطلبان، بصورت تصادفی به دو گروه تجربی (20 نفر) و شاهد (23 نفر) تقسیم شدند. جهت گروه تجربی، دوره آموزش مهارت حل مساله، برنامه ریزی شده بر اساس پروتکل دزوریلا و گلد فراید، به شیوه بحث گروهی و بارش افکار در گروه های4  نفره، به مدت شش جلسه و در طول دو ماه، برگزار شد. داده ها با استفاده از بسته نرم افزاری آماری SPSS نسخه11  و با کاربرد تست های آماری توصیفی، کای اسکور و من ویتنی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین نمرات مهارت حل مساله دانشجویان گروه تجربی در مراحل بلافاصله و دو ماه پس از مداخله، نسبت به گروه شاهد تفاوت آماری معنی داری نشان داد (p<0.01).نتیجه گیری کلی: با توجه به تاثیر و پایدار بودن اثر این الگوی آموزشی وارد نمودن آموزش مهارت حل مساله در حیطه های مختلف پرستاری اعم از آموزش، پژوهش، مدیریت و بالین توصیه می شود.

زمینه و هدف: افراد کانون تمام تغییرات سازمانی هستند. لذا آمادگی آنان برای تغییر از مهم ترین عوامل در سازمان های کنونی است. توانمندسازی، کارکنان را قادر می سازد تا در مواجهه با مشکلات و تهدیدات از استقامت و انعطاف پذیری برخوردار باشند، در این پژوهش به بررسی ارتباط توانمندسازی ساختاری با آمادگی فردی پرستاران برای تغییر پرداخته شده است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی همبستگی 130 نفر از پرسنل پرستاری مرکز آموزشی درمانی هاشمی نژاد تهران به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود، به منظور سنجش میزان آمادگی افراد برای تغییر ابزار هان پنکرن و همکاران و جهت اندازه گیری میزان توانمندسازی ساختاری، پرسشنامه شرایط اثربخشی کار - 2 به کار رفت. جهت تحلیل داده ها آزمون همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون خطی چند متغیره با استفاده از SPSS نسخه 16 به کار رفت.یافته ها: یافته ها نشان داد توانمندسازی ساختاری با آمادگی پرستاران برای تغییر رابطه معنادار مثبت دارد (P£0.01) و در بررسی تاثیر توانمندسازی ساختاری بر آمادگی پرستاران برای تغییر نیز مشخص شد دسترسی به فرصت، تاثیر آماری معنی داری در تبیین آمادگی فردی برای تغییر دارد (P£0.001).نتیجه گیری کلی: چنانچه سازه های توانمندسازی ساختاری در محیط کار پرستاران پیاده شود، آمادگی آنان برا تغییر افزایش می یابد. توصیه می شود که برنامه ریزان و تصمیم گیران زمینه دسترسی کارکنان به دانش و مهارت جدید را فراهم نموده و فرصت انجام کار های چالش برانگیز را به کارکنان بدهند. تا ضمن توانمندشدن کارکنان، آمادگی آنان برای تغییر ارتقا یابد.

زمینه و هدف: عوارض ناشی از بیماری انسداد مزمن ریه به طور مکرر زندگی اجتماعی، عملکرد فیزیکی و فعالیت های روزانه این بیماران را مختل کرده و منجر به کاهش کیفیت زندگی مرتبط با سلامت آنان می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران انسداد مزمن ریه و ارتباط آن با برخی از متغیرهای دموگرافیک انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی 331 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان های منتخب آموزشی شهر تهران با تشخیص بیماری انسداد مزمن ریه شرکت داشتند. نمونه گیری به روش مستمر انجام و داده ها با استفاده از فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (SF-36) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16، آمار توصیفی و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه صورت گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه کاهش کیفیت زندگی مرتبط با سلامت به ویژه در بعد سلامت جسمی را نشان داد. همچنین بین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و برخی از مشخصات دموگرافیک نظیر جنس، سطح تحصیلات، مدت زمان ابتلا به بیماری، نوع داروی مصرفی و دفعات بستری در طول یکسال گذشته ارتباط معنا داری وجود داشت (P<0.05). نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و برخی متغیر های دموگرافیک استفاده از رویکرد های مناسب مراقبتی ارتقاء کیفیت زندگی مرتبط با سلامت از جمله اجرا و نظارت بر برنامه های آموزشی شامل انجام فعالیت ها در حد تحمل، تمرینات تنفسی، تکنیک های بهبود الگوی تنفس، مصرف صحیح داروها و... در بیماران مبتلا به بیماری انسداد مزمن ریه توصیه می شود.

زمینه و هدف: ارزشهای حرفه ای، اساس توسعه هویت حرفه ای و تعهد به حرفه می باشد. با اینحال مطالعات در حیطه ارزشهای حرفه ای در دانشجویان پرستاری در ایران محدود است، لذا مطالعه پایلوت حاضر با هدف تعیین ارزشهای حرفه ای از دیدگاه دانشجویان پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی تبریز صورت پذیرفت.روش بررسی: در این مطالعه پایلوت توصیفی مقطعی 56 دانشجوی کارشناسی پرستاری نیمسال آخر از طریق سرشماری انتخاب شدند و دیدگاه آنها نسبت به ارزشهای حرفه ای در سال تحصیلی 90-1389 بررسی شد. در این مطالعه از پرسشنامه ای دو قسمتی استفاده گردید که قسمت اول، مشخصات فردی - اجتماعی و قسمت دوم مقیاس بازنگری شده ارزشهای حرفه ای پرستاری (NPVS-R) شانک و ویس در 5 بعد (مراقبت، عمل گرایی، حرفه ای شدن، اعتماد و عدالت) می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمونهای توصیفی، ناپارامتریک (کروسکال والیس و یومن ویتنی) و ضریب همبستگی اسپیرمن رو و در نرم افزار SPSS نسخه 13 صورت پذیرفت.یافته ها: میانگین نمرات ابعاد مراقبت، عمل گرایی، اعتماد، حرفه ای شدن، عدالت و نیز مجموع ابعاد به ترتیب 3.55، 3.34، 3.82، 3.63، 3.72 و 3.59 بود. حفظ اسرار بیمار و حفظ صلاحیت و شایستگی در محیط بالینی به ترتیب از مهمترین و نظارت بر عملکرد همکاران، مواجهه با کادر درمانی با عملکرد نامناسب، شرکت در تحقیقات پرستاری یا بکاربستن نتایج تحقیقات از کم اهمیت ترین مولفه ها بودند. بین سن با دیدگاه دانشجویان نسبت به بعد «اعتماد» ارتباط معناداری وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری کلی: هر چند میانگین نمرات دانشجویان در محدوده نسبتا مهم یا مهم قرار داشت، اما نیاز به برنامه ریزی های بیشتری به منظور بهبود آگاهی دانشجویان در برخی از وظایف حرفه ای و ارتقاء عملکرد حرفه ای آنان در گستره وسیعی از حیطه های حرفه ای، توام با وظایف مراقبتی قابل توصیه است.

زمینه و هدف: ساختار چند بعدی کیفیت زندگی باعث شده است تا عواملی چون استرس بر آن تاثیر بگذارند. پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی سطح بالایی از استرس را در زندگی حرفه ای خود تجربه می کنند، بنابراین استفاده از شیوه های پیشگیرانه و کارآمد مدیریت استرس، ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر برنامه ایمن سازی در برابر استرس بر کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بخش روان می باشد.روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. واحدهای پژوهش را 60 نفر از پرستاران و بهیاران شاغل در بیمارستان ابن سینا شهر مشهد تشکیل می دادند که بر اساس تخصیص تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم شدند. ابزارگردآوری داده ها، پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 بود که در سه مرحله قبل از مداخله، پایان جلسه دوم و یک ماه بعد از مداخله تکمیل شد. مداخله شامل برنامه ایمن سازی در برابر استرس، متشکل از کارگاه 2 روزه 8 ساعته به فاصله یک هفته بود که برای گروه مداخله اجرا شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری کلموگروف-اسمیرونوف و شپیروویلک، کای اسکور، تی، آنالیز واریانس با مقادیر تکراری و فریدمن و SPSS نسخه 11.5 صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نمره کیفیت زندگی کلی گروه ایمن سازی در برابر استرس، از 11.0±89.2 در مرحله قبل از مداخله به 11.1± 97.4در بعد از مداخله و 8.6±105.8 در مرحله پیگیری یک ماه بعد تغییر یافته است که به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل می باشد (0.005>p). در گروه کنترل نیز میانگین نمره کیفیت زندگی کلی در مرحله بعد از مداخله و مرحله پیگیری یک ماه بعد به طور معنی داری نسبت به مرحله قبل از مداخله کاهش یافت (0.001>p).نتیجه گیری کلی: از آنجایی که برنامه ایمن سازی در برابر استرس، شیوه ای موثر برای بهبود کیفیت زندگی پرستاران می باشد، لذا پیشنهاد می شود به منظور ارتقاء کیفیت زندگی پرستاران و نیز بهبود کیفیت مراقبتها، مورد توجه مدیران قرار گیرد.

زمینه و هدف: انتخاب، پذیرش و رضایت از روشهای مختلف جلوگیری از حاملگی می تواند کیفیت زندگی و عملکرد جنسی زنان را متاثر سازد. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه رضایت جنسی زنان در روش های مختلف پیشگیری از حاملگی در مراجعین به درمانگاه های شهر قزوین بوده است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 467 زن مراجعه کننده به 6 بخش مامایی مراکز بهداشتی درمانی شهر قزوین که به روش خوشه ای تصادفی انتخاب شده بودند در سال 1388 انجام شد. رضایت جنسی با استفاده از پرسشنامه استاندارد لارسون و در بین زنان استفاده کننده از روشهای مختلف پیشگیری از حاملگی تعیین و مقایسه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و تحلیلی (آزمونهای آماری کای دو، ضریب همبستگی و ANOVA) و SPSS نسخه 16 استفاده شد.یافته ها: روش جلوگیری از حاملگی در 25.5 درصد افراد طبیعی، 26.3 درصد کاندوم، 13.3 قرصهای ترکیبی، 6.6 درصد آمپولهای تزریقی، 18.8 وسایل داخل رحمی، 6 درصد توبکتومی و  3.4درصد وازکتومی بود. اکثر شرکت کنندگان (54.9 درصد) در گروه رضایت جنسی متوسط قرار داشتند. بین میانگین امتیاز رضایت جنسی در استفاده از روشهای مختلف پیشگیری از حاملگی تفاوت معنی داری مشاهده شد (p=0.041). بیشترین میزان رضایت مربوط به روش کاندوم (28.6 درصد) و طبیعی (26.5 درصد) بود.نتیجه گیری کلی: یافته های حاصل از این مطالعه نشان می دهند که روشهای جلوگیری از حاملگی می توانند رضایت جنسی زنان را تحت تاثیر قرار دهند. بر این اساس آموزش مشاوران تنظیم خانواده برای کمک به زنان در انتخاب روش مناسب با در نظر گرفتن تاثیر این روشها بر رضایت جنسی آنها قابل پیشنهاد است.

زمینه و هدف: مشکلات جسمی، روانی و اجتماعی، همراه با تغییرات اساسی در شیوه زندگی سبب کاهش کیفیت زندگی بیماران دارای استومی می شود.با اینحال خودکارآمدی می تواند کیفیت زندگی این افراد را بهبود بخشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی و کیفیت زندگی در بیماران دارای استومی انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش مقطعی از نوع همبستگی، 84 بیمار دارای استومی مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران و انجمن استومی ایران به روش سرشماری انتخاب شدند. داده ها بوسیله پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران استومی (COH-QOL) و مقیاس خودکارآمدی استوما (Stoma SE Scale) جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس و آنالیز رگرسیون توسط نرم افزار SPSS نسخه 15 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نیمی از نمونه ها 75-50% نمره خودکارآمدی کل (نمره 112-84) را کسب کردند. میانگین نمره خودکارآمدی مراقبت از استومی (11.6±55.8) بیشتر از میانگین نمره خودکارآمدی اجتماعی (13.2±42.1) بود. همچنین اکثریت شرکت کنندگان برای کیفیت زندگی کل و هر یک از ابعاد آن نمره 7 و بالاتر (از 10 نمره) گرفتند. دامنه نمرات کسب شده برای ابعاد مختلف کیفیت زندگی از 1.5±7 در بعد جسمی تا 2±6 در بعد اجتماعی متغیر بود. در این مطالعه همبستگی مستقیم و معناداری بین خودکارآمدی و ابعاد جسمی (P=0.00 و r=0.485)، روانی (P=0.00 و r=0.655)، اجتماعی (P=0.000 و r=0.694) و معنوی کیفیت زندگی (P=0.00 و r=0.393) و همین طور کیفیت زندگی کل (P=0.00 و r=0.687) مشاهده شد. بعلاوه بیشترین ارتباط کیفیت زندگی، با زیر مقیاس اجتماعی خودکارآمدی بود (P=0.000 و b=0.695).نتیجه گیری کلی: با توجه به وجود ارتباط معنادار بین خودکارآمدی و ابعاد مختلف کیفیت زندگی استومیت ها در این مطالعه، شایسته است پرستاران با طراحی و اجرای مداخلات مناسب، زمینه را برای تقویت خودکارآمدی این بیماران، بویژه در بعد اجتماعی که بیشترین همبستگی را با کیفیت زندگی آن ها دارد، فراهم کرده و از این طریق به ارتقای کیفیت زندگی این افراد کمک نمایند.

زمینه و هدف: شب کاری به دلیل اختلال در ریتم های بیولوژیکی بدن می تواند سبب مشکلاتی در عملکرد فیزیولوژیکی، اجتماعی، و خانوادگی شود. یکی از عوارض شب کاری که در بعضی از مطالعات به آن توجه شده، احتمال بروز چاقی است که خطر برخی بیماری ها را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط شب کاری با شاخص های تن سنجی پرستاران بود.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - مقطعی بر 325 پرستار زن شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز با میانگین سنی 4.92+27.78 انجام شد که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل وزنه و متر استاندارد و پرسشنامه محقق ساخته بود. شاخص های تن سنجی شامل شاخص توده بدنی (BMI) و نسبت دورکمر به دور لگن (WHR) بود و شب کاری به صورت تعداد شب کاری ها در ماه گذشته و تعداد سال های شب کاری تعریف شد. آنالیز آماری با استفاده از آزمون های توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و همبستگی نسبی و با استفاده از SPSS نسخه 11 انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که %70.7 از واحدهای پژوهش دارای BMI بین 18.5 تا 25 و %51.4 دارای WHR بین 75% تا 85% بوده اند. پس از حذف اثر سن، هیچ گونه ارتباط معنی دار آماری بین شب کاری و شاخص های تن سنجی مشاهده نشد.نتیجه گیری کلی: نتایج مطالعه حاضر شواهد کافی برای وجود ارتباط بین شب کاری و چاقی را فراهم نمی کند. بنابراین انجام مطالعات طولی با گروه مقایسه، مطالعات مشابه در برنامه های مختلف شبکاری و بر پرستاران مرد و انجام مرور سیستماتیک بر مطالعات موجود توصیه می شود.