نشریه پرستاری ایران
سال:1385 | دوره:19 | شماره:48 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: پرستاری در بخش سوختگی نیازمند مراقبت ویژه می باشد و پاسخ های عاطفی شدیدی را در کارکنان بر می انگیزد. هر پرستاری که از بیماران سوختگی مراقبت می کند، می داند که تنیدگی بخشی از پرستاری سوختگی است و مسایل سازمانی، مشکلات مربوط به بیماران و کار تیمی در مراکز سوختگی واکنش های شدیدی را در این کارکنان بر می انگیزد و تداوم این امر منجر به فرسودگی شغلی کارکنان شده و مراقبت پرستاری را تحت تاثیر منفی خود قرار می دهد. مقاله حاضر به عنوان بخشی از پژوهشی وسیع به هدف تعیین ماهیت پاسخ پرستاران سوختگی به فرسودگی شغلی تدوین شده است.روش بررسی: در این پژوهش از روش تحقیق کیفی گراندد تیوری استفاده شد. 38 نفر از طریق نمونه گیری هدف دار و نظری در مطالعه شرکت کردند و داده ها با استفاده از مصاحبه های بدون ساختار و مشاهده با مشارکت جمع آوری گردید. به منظور تحلیل داده ها از روش مقایسه مداوم استفاده شد.یافته ها: شرکت کنندگان در پاسخ به تنیدگی و فرسودگی شغلی ابعادی منفی را نمودار کردند. این پاسخ ها به صورت ابعاد عاطفی، نگرشی، روان تنی، رفتاری و سازمانی پدیدار شد. ابعاد عاطفی در قالب استیصال شخصی و حرفه ای، ابعاد نگرشی در قالب از خود بیگانگی و منفی نگری، ابعاد روان تنی به صورت فرسایش جسمی و روانی، ابعاد رفتاری در قالب عدم تحمل و توجیه کردن و ابعاد سازمانی به صورت رفع تکلیف کردن و زوال عملکرد نمایان شدند.نتیجه گیری: فرسودگی شغلی تمام ابعاد وجودی شرکت کنندگان در مطالعه را متاثر ساخت و به همین نسبت، مراقبت های پرستاری را تحت تاثیرات منفی خود قرار داد. فرایند کنش ها و تعاملات کارکنان پرستاری در طول زمان و در پاسخ به موقعیت ها و بافت مراکز سوختگی پدیدار شد. جهت تعدیل واکنش های منفی پرستاران و بهبود کیفیت مراقبت های پرستاری، لازم است عوامل خرد و کلان حاکم بر مراکز سوختگی تهران تعدیل گردد. به علاوه توجه مدیران پرستاری به علایم و نشانه های فرسودگی شغلی، و همچنین اجرای برنامه های کاهش تنیدگی مفید خواهد بود.

زمینه و هدف: امروزه رضایتمندی بیماران، به عنوان یکی از شاخص های مهم جهت ارزیابی کیفیت ارایه مراقبت ها در نظر گرفته می شود. محدودیت حرکت پس از انجام آنژیوگرافی جهت کاهش خونریزی، با ایجاد خستگی، میزان رضایت مندی بیماران از مراقبت های ارایه شده را، تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر تغییر پوزیشن بر شدت خستگی و میزان رضایت بیماران و همچنین پایش بیماران از نظر میزان بروز عوارض (خونریزی و هماتوم) می باشد.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود، جامعه پژوهش از افراد ایرانی تبار 80 – 18 ساله ای که آنژیوگرافی تشخیصی غیر اورژانسی از طریق شریان فمورال را تجربه کرده بودند، تشکیل شد. نمونه ها پس از نمونه گیری به روش در دسترس، به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون تخصیص داده شدند (35 نفر در هر گروه). گروه آزمون با روش مد نظر، و گروه شاهد طبق پروتکل رایج، پوزیشن دهی شدند. شدت خستگی و میزان رضایت مندی با استفاده از مقیاس های دیداری و میزان خونریزی و هماتوم با استفاده از خط کش طراحی شده، اندازه گیری شدند. در این پژوهش 70 بیمار (گروه آزمون و شاهد، هر یک 35 نفر) شرکت داشتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی تست، مجذور کای، آنالیز واریانس با اندازه های تکراری، و تعیین همبستگی بین متغیرها استفاده گردید.یافته ها: یافته ها نشان داد که شدت خستگی در ساعت ششم، هشتم و صبح روز بعد از آنژیوگرافی به میزان معنی داری در گروه آزمون کمتر از گروه شاهد و میزان رضایت مندی در ساعت سوم، ششم، هشتم و صبح روز بعد از آنژیوگرافی به میزان معنی داری در گروه آزمون بیشتر از گروه شاهد بوده است (P<0.05). مجموع کل میزان خونریزی و هماتوم در دو گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان نداد (P>0.05). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که تغییر پوزیشن بیماران پس از آنژیوگرافی با کاهش شدت خستگی و افزایش میزان رضایت مندی بیماران، بدون افزایش خطر خونریزی و تشکیل هماتوم همراه بوده است.

زمینه و هدف: ایفای نقش مناسب مدیران پرستاری باعث افزایش تعهد حرفه ای و ارتقاء اعتماد به نفس در پرستاران خواهد شد. در حالی که اهمیت رفتارهای مدیریتی و تاثیر این رفتارها بر روحیه پرستاران از مباحث مهم مدیریتی می باشد. هدف این تحقیق تعیین تاثیر ایفای نقش مربیگری توسط سوپروایزران بالینی بر روحیه پرسنل پرستاری می باشد.روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است که به صورت قبل و بعد و در دو گروه شاهد و آزمون صورت گرفت. یکی از بیمارستان های آموزشی شهر تهران به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس 8 بخش داخلی-جراحی این بیمارستان به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمون و شاهد که هر یک شامل 4 بخش داخلی- جراحی بودند، تقسیم گردید. سوپروایزرانی که در دوره بهسازی مدیران شرکت کرده بودند به عنوان سوپروایزران گروه آزمون، نظارت بر بخش های گروه آزمون را بر عهده داشتند، این سوپروایزران نیز به صورت تصادفی انتخاب شده بودند. 27 پرستار در هر دو گروه شاهد و آزمون انتخاب شدند. این پرستاران از نظر ویژگی های فردی همسان بودند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه بررسی روحیه کاری پرستاران بود. برنامه ایفای نقش مربیگری در دو مرحله انجام شد: مرحله اول، آشناسازی مدیران پرستاری با برنامه بهسازی مدیریت و در مرحله دوم، بهسازی محیط با طراحی راهنمای به کارگیری نقش های مربیگری توسط سوپروایزران در نظارت بالینی. برنامه اجرای نقش مربیگری توسط سوپروایزران بالینی به مدت 16 هفته به طول انجامید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه 2 قسمتی اطلاعات دموگرافیک و قسمت بررسی روحیه کاری پرستاران بود.یافته ها: با استفاده از آزمون آماری مجذورکای تفاوت معنی داری بین دو گروه شاهد و آزمون از نظر ویژگی های فردی (سن، جنس، وضعیت استخدامی و ...) مشاهده نشد. میانگین نمره روحیه پرستاران گروه آزمون قبل از مداخله 59.30 و بعد از مداخله 71.30 بود (P<0.001). در گروه شاهد میانگین نمره روحیه قبل از مداخله 69.33 و بعد از مداخله 64.07 بود (P<0.020). بدین ترتیب، ایفای نقش مربیگری توسط سوپروایزران بالینی باعث افزایش میانگین نمره روحیه پرستاران شده بود.نتیجه گیری: یکی از راه های افزایش روحیه پرستاران به کارگیری روش های اصولی نظارتی و رهبری است. لذا با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش می توان ایفای نقش مربیگری توسط سوپروایزران بالینی را به عنوان یک روش نظارتی و رهبری نوین و اصولی پیشنهاد کرد.

زمینه و هدف: امروزه بیماری های مقاربتی به عنوان یک معضل بزرگ بهداشتی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه مطرح می باشند و مطالعات قبلی نشان داده که هر روز حدود یک میلیون نفر به یکی از بیماری های مقاربتی (سالانه 333 میلیون مورد در جهان) آلوده می شوند. هدف این مطالعه تعیین آگاهی و نگرش زنان در مورد بیماری های مقاربتی و ایدز و عوامل مرتبط با آن بود.روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی انجام شد. جامعه پژوهش زنان سنین باروری 49-15 سال با حداقل سواد خواندن و نوشتن بودند. تعداد نمونه 500 نفر بود، که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود. پس از تکمیل پرسشنامه ها به سوالات آگاهی و نگرش و بر اساس امتیاز حاصل شده آگاهی و نگرش طبقه بندی گردید. سپس ارتباط بین این دو متغیر مورد بررسی قرار گرفت. محیط پژوهش شهرستان اندیمشک بود.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که میانگین سنی زنان 27.18±9 سال بود. از نظر تحصیلات 62.8 درصد دیپلم و بالاتر بودند. فقط  11.2درصد زنان از آگاهی خوب برخوردار بودند. همچنین 52.4 درصد نمونه ها دارای نگرش منفی نسبت به راه های انتقال و روش های پیشگیری از بیماری های مقاربتی و ایدز بودند. آنالیز واریانس ارتباط معنی دارآماری را بین آگاهی با سن (P=0.002)، تحصیلات (P=0.00)، شغل (P=0.00)، شغل (P=0.008) و تحصیلات همسر (P=0.025) و همچنین بین نگرش با سن (P=0.00)، تحصیلات (P=0.00)، شغل (P=0.003)، نشان داد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین آگاهی و نوع نگرش ارتباط مستقیم وجود دارد (P=0.00).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه،آگاهی مناسب در مورد بیماری های مقاربتی و ایدز به تغییر نگرش و رفتارهای مناسب می انجامد و از ترس و وحشت بی مورد می کاهد. قشر زنان جامعه نیاز به آموزش بیشتری در این زمینه دارند. رسانه های گروهی را می توان به عنوان محور آموزشی در این زمینه در نظر گرفت.

زمینه و هدف: اجرای برنامه ترخیص بیماران، یکی از مفاهیم کلیدی مراقبت های پرستاری است. پرستار در برنامه ترخیص به بررسی بیمار و خانواده وی، تعیین نیازهای مراقبتی آنها و آموزش به خانواده جهت انجام مراقبت صحیح می پردازد. علی رغم فواید فراوان برنامه ترخیص، برای بیمار، خانواده و جامعه، عملا در بالین اجرا نمی شود. لذابررسی علل عدم اجرای برنامه ترخیص، یافتن و ارایه راهکارهایی عملی در جهت اجرای بهینه این برنامه در محیط بالین امری ضروری می باشد. این پژوهش با هدف تعیین علل عدم اجرای برنامه ترخیص توسط پرستاران در بیمارستان و ارایه راهکارهای مناسب جهت رفع و یا کاهش این مشکل صورت گرفته است.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی با رویکرد حل مساله است که بر روی 115 نفر پرستار شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران که به روش نمونه گیری غیراحتمالی انتخاب شده بودند، انجام شده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته مبنی بر سه بخش بود: قسمت اول مربوط به اطلاعات دموگرافیک شامل 12 گزینه، قسمت دوم شامل 24 علت جهت اولویت بندی علل موثر در عدم اجرای برنامه ترخیص در سه حیطه موانع شناختی و نگرشی (5 مورد)، موانع مدیریتی و تجهیزاتی (9 مورد) و موانع ساختاری (10مورد) و قسمت سوم شامل 2 سوال باز به منظور تعیین نظرات اصلی و درخواست ارایه راه حل مناسب از نظر نمونه ها برای رفع مشکل مربوطه بود. امتیاز مربوط به هر گزینه در قسمت دوم بین 0-3 در نظر گرفته شد. اعتبار ابزار به روش تعیین اعتبار محتوی توسط نظر 10 نفر از اساتید مجرب پرستاری مورد تایید قرار گرفت. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد.یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، 5 علت از نظر سه گروه به عنوان موانع اصلی عدم اجرای برنامه ترخیص ذکر شدند که در 2 دسته با عناوین: بارکاری بالای پرستاران علی رغم شرایط نامناسب محیط کاری و عدم آشنایی پرستار، بیمار و خانواده وی در مورد برنامه ترخیص به دلیل عدم اطلاع رسانی کافی و عدم برگزاری کلاس های ضمن خدمت، قرار گرفتند. همچنین علل ساختاری با بالاترین مقدار میانگین (2.04)، از بین سه حیطه مورد نظر به عنوان موانع اصلی عدم اجرای برنامه ترخیص توسط نمونه ها تعیین گردید.بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه و اهمیت اجرای برنامه ترخیص در بهبود کمی و کیفی مراقبت ها، راهکار برتربا عنوان تشکیل گروه های تخصصی و ویژه با شرکت سوپروایزرهای آموزشی و یک نفر از پرسنل با سابقه بخش و مربیان مرتبط دانشکده به منظور تدوین و نشر بسته های آموزشی مناسب، با همکاری دانشجویان در دفاتر پرستاری و دانشکده ها در جهت اجرای این برنامه پیشنهاد گردید.

زمینه و هدف: اگرچه در دهه اخیر پیشرفتهای چشمگیری در زمینه آموزش عالی خصوصا در زمینه پزشکی و پرستاری به وجود آمده است، ولی وجود موانع و مشکلات آموزش بالین پرستاری نیاز به بررسی دارد، زیرا شناخت و پیدا کردن راه حل مناسب برای هر کدام ازآن ها منجر به ارتقا سطح آموزش خواهد شد. از این رو مطالعه حاضر به منظور تعیین مسایل و مشکلات مربیان پرستاری با سابقه کم در زمینه آموزش بالین و ارایه راه کار مناسب می باشد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی با روش حل مساله، در ارتباط با مشکلات آموزش بالین کلیه مربیان پرستاری با سابقه کمتر از 5 سال دانشگاه های دولتی شهر تهران (شامل 40 نفر) در سال 1385 صورت پذیرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه های مشکلات ویژه مربیان با سابقه کمتر از 5 سال بود.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد، مشکلات حیطه های مختلف به ترتیب اولویت عبارتند از: در حیطه فردی «تعیین محل کارآموزی بدون توجه به گرایش یا تجارب قبلی مربی» با (134) امتیاز؛ در حیطه ایفای نقش «ارزش گذاری نامناسب از طرف مسیولین دانشکده در ایفای نقش مربی» با (162.5) امتیاز، در حیطه ساختار سازمانی و مسایل آموزش بالین؛ «عدم وجود رابطه سازمانی هماهنگ شده و مشخص بین آموزش و بالین» با (175) امتیاز؛ در حیطه تعامل «تعامل ناکافی بین مربی تازه کار و همکاران بالین» با (152.5) امتیاز؛ در حیطه امکانات و تجهیزات «محدودیت محیط فیزیکی و فضای نامناسب جهت برنامه های آموزشی و کنفرانس ها و...» با (150) امتیاز؛ در حیطه رضایت شغلی «کمبود امکانات لازم برای پیشگیری از صدمات حین کار» با (180) امتیاز و در حیطه احساس خودکارآمدی «احساس خودکارآمدی مربوط به توانایی بحث در رابطه با ایده ها و نظریات مربیان با سابقه کمتر از 5 سال با مسیولین دانشکده» با کمترین امتیاز (312.5).نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش و بررسی راه کارهای هر حیطه با توجه به معیارها و ضوابط ویژه، تشکیل «کمیته کیفیت آموزش در بالین» به عنوان مناسب ترین راه کار برای کاهش مشکلات آموزش بالین پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: ارتقا بهداشت و تامین سلامت افراد جامعه از ارکان مهم پیشرفت جوامع می باشد.شواهد موجود نشان می دهد که بین سبک زندگی و سلامت عمومی همبستگی وجود دارد.بالغ بر 53 درصد علل مرگ و میر افراد جامعه با سبک زندگی آنها ارتباط دارد. اهمیت موضوع سبک زندگی و علل مرتبط با آن محققان را بر آن داشته که به بررسی سبک زندگی و سلامت بپردازند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط سبک زندگی با سلامت عمومی دانشجویان دانشکده های (پرستاری و مامایی، پیرا پزشکی، علوم پایه پزشکی،بهداشت، مدیریت و توانبخشی) بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع همبستگی بوده، کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل پذیرفته شده قبل از سال 1384 که در یکی از رشته های دانشگاه علوم پزشکی ایران در یکی از مقاطع تحصیلی (کاردانی،کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا) که قبل از پذیرش در دانشگاه فاقد اختلالات روانی، بیماری مزمن و معلولیت بودند جامعه پژوهش را تشکیل می داد. تعداد نمونه شامل00 13دانشجو که شامل 864 دختر و 436 پسر در محدوده سنی 44-18 سال بودند از این تعداد 486 نفر ساکن خوابگاه و 814 نفر غیر خوابگاهی بودند .روش نمونه گیری بصورت طبقه ای بر اساس دانشکده محل تحصیل، جنس و وضعیت سکونت دانشجویان بود .ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه مشتمل بر سه بخش دموگرافیک، سبک زندگی در ابعاد ( ورزش، تغذیه، سیگار کشیدن، رعایت اصول ایمنی و کنترل استرس ) و سلامت عمومی با 28 سوال بود.یافته ها: بر اساس نتایج آزمون کای دو، سلامت عمومی با ورزش (P=0.000)، تغذیه (P=0.000)، سیگارکشیدن (P=0.027)، رعایت اصول ایمنی (P=0.000)، کنترل استرس (P=0.000) و جنس دانشجویان ارتباط معنی دار و با سن، دانشکده محل تحصیل وضعیت سکونت ارتباط نداشت. سلامت عمومی با ابعاد سبک زندگی ارتباط معکوس معنی دار داشت (P=0.000).نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که دانشجویان در زمینه ورزش وضعیت نامطلوبی داشتند. جهت ارتقاء فعالیت ورزش دانشجویان فراهم نمودن امکانات ورزشی مناسب در محیط دانشگاه همچنین تشویق دانشجویان به منظور استفاده از این امکانات ورزشی در جهت ارتقا سبک زندگی و سلامت عمومی توصیه می شود. .

زمینه و هدف: تهوع و استفراغ بارداری یکی از مشکلات اوایل بارداری است که تحمل آن برای زنان باردار سخت می باشد و در 50 تا 80 درصد از زنان باردار به درجات مختلف دیده می شود. این مشکل نه تنها بر سلامت جسمی مادر اثر می گذارد، سلامت روانی و کارکردهای اجتماعی و خانوادگی او را نیز به مخاطره می اندازد. علت تهوع و استفراغ بارداری ناشناخته است ولی بعضی از عوامل در ایجاد و شدت آن موثر می باشند. هدف مطالعه تعیین فراوانی و شدت تهوع و استفراغ بارداری و عوامل مرتبط با آن بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی بود. جامعه پژوهش کلیه زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر همدان بودند. نمونه شامل 700 زن باردار با سن حاملگی 6 تا 16 هفته بود. نمونه گیری به صورت چند مرحله ای انجام شد. محیط این پژوهش درمانگاه های مراقبت های دوران بارداری مراکز بهداشتی درمانی شهر همدان بود. داده ها به وسیله پرسشنامه جمع آوری شد.یافته ها: فراوانی تهوع و استفراغ بارداری در زنان 69.7 درصد و 37.4 درصد تهوع و استفراغ خفیف، 46.7 درصد متوسط و 16درصد تهوع و استفراغ شدید داشتند. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد از بین کلیه عوامل در نظر گرفته شده بین تهوع و استفراغ مادر بیمار (P=0.03)، داشتن بیماری حرکتی (P=0.000)، داشتن سابقه تهوع با استشمام بو (P=0.000)، سابقه سندرم قبل از قاعدگی (P=0.000) و بارداری ناخواسته با تهوع و استفراغ بارداری ارتباط معنی دار وجود داشت و با انجام آزمون رگرسیون چندگانه بین میگرن (P=0.000)، سابقه بیماری حرکتی (P=0.001)، سابقه تهوع با استشمام بو (P=0.001)، سن منارک (P=0.000)، سابقه سندرم قبل از قاعدگی (P=0.000) و سطح حمایت اجتماعی (P=0.000) با شدت تهوع و استفراغ بارداری ارتباط معنی دار وجود داشت.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تهوع و استفراغ بارداری از فراوانی قابل توجهی برخوردار است و بعضی از عوامل با تهوع و استفراغ بارداری و شدت آن ارتباط دارد، لذا پیشنهاد می شود در ارایه مراقبت های دوران بارداری این عوامل مورد توجه قرار گیرند.