زمینه و هدف: تنش عاملی است که با تغییر در ثبات درونی، سبب اختلال و دگرگونی نظم بدن می شود. امروزه استرس به عنوان جزء لاینفک زندگی است. و به صورت مستقیم و غیرمستقیم می تواند تاثیرات منفی را در صلاحیت عملکردی و سلامتی فرد به همراه داشته باشد. این مطالعه به منظور تعیین دیدگاه های دانشجویان مامایی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران در مورد عوامل تنش زای حرفه ای در سال 1385 صورت گرفت.روش بررسی: این پژوهش توصیفی با روش نمونه گیری سرشماری انجام شد. کلیه 260 دانشجوی کارشناسی پیوسته مامایی پذیرفته شده در سه دانشگاه علوم پزشکی شهر تهران در سال 84-85 وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. که در دو بخش مشخصات دموگرافیک و عوامل تنش زا طراحی گردید. جهت تعیین اعتبار ابزار از روش اعتبار محتوی و برای پایایی آن از روش آزمون مجدد استفاده شد و نهایتا داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر و ضریب همبستگی اسپیرمن و با کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد که مهم ترین عامل تنش زا در حرفه مامایی از نظر دانشجویان امکان مواجهه با وضعیت های بحرانی مادر و کودک با میانگین (20.2±76.17) بود. بین علاقه به رشته تحصیلی و میزان تنش همبستگی (r=0.33, P<000) وجود داشت. رابطه شغل مادر (P<0.02) و تحصیلات پدر (P<0.03) و میزان تنش معنی دار بود. ولی بین ترم تحصیلی و میزان تنش ارتباطی دیده نشد (P<0.07).نتیجه گیری: از آنجا که بر اساس یافته های این مطالعه مهم ترین عوامل تنش حرفه ای از دیدگاه دانشجویان متوجه عللی چون استرس ها و خطرات حین انجام کار بود. لذا به نظر می رسد تلاش در جهت بهبود و ارتقای استانداردهای شغلی موجود و حمایت های شغلی، قانونی و روانی توسط مدیران می تواند نقش مهمی را در کاهش تنش این حرفه داشته باشد.