نشریه پرستاری ایران
سال:1396 | دوره:30 | شماره:110 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: شناسایی عوامل مرتبط با بهزیستی روانشناختی دانشجویان علوم پزشکی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و به نظر می رسد بخشودگی به عنوان فرایندی که به التیام رنجش ها، بهبود روابط بین فردی و کاهش هیجان های منفی کمک می کند می تواند در بهزیستی آنان مؤثر باشد. هدف پژوهش حاضر پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانشجویان علوم پزشکی براساس مؤلفه های بخشودگی بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی بود. تعداد 250 نفر از دانشجویان رشته های پزشکی و پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال تحصیلی 95-96 با روش نمونه گیری چندمرحله ای طبقه ای انتخاب شده و به مقیاس های بخشودگی بین فردی احتشام زاده و بهزیستی روانشناختی Ryff پاسخ دادند. داده ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون های آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی Pearson، و آزمون t برای گروه های مستقل و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین بخشودگی بین فردی در دانشجویان 14/9 ± 73/66 و بهزیستی روانشناختی 70/10 ± 32/76 بود. میانگین نمره کل بخشودگی بین فردی (01/0=P) و بهزیستی روانشناختی (01/0P<) دانشجویان دختر در مقایسه با پسران بطور معنی داری بالاتر بود. اما بین دانشجویان پزشکی و پرستاری در متغیرهای بخشودگی و بهزیستی روانشناختی تفاوت معنی داری وجود نداشت. بهزیستی روانشناختی با هر سه مؤلفه ارتباط مجدد و کنترل انتقام جویی (32 01/0P<)، کنترل رنجش (01/0P<) و درک و فهم واقع بینانه (01/0P<) رابطه معنی داری داشت و کنترل رنجش (001/0P<) و درک و فهم واقع بینانه (05/0P<) به ترتیب قوی ترین پیش بینی کننده های بهزیستی روانشناختی در دانشجویان علوم پزشکی بودند. نتیجه گیری کلی: بخشودگی موجب افزایش بهزیستی روانشناختی دانشجویان پرستاری و پزشکی می شود. بنابراین، تدوین و اجرای برنامه های آموزشی جهت افزایش ویژگی های مثبت اخلاقی مانند بخشودگی می تواند از طریق پیشگیری از رنجش و ارتقاء درک و فهم واقع بینانه به بهبود سلامت روانشناختی دانشجویان علوم پزشکی کمک نماید.

زمینه و هدف: سرطان اندومتر شایع ترین سرطان دستگاه تناسلی در زنان می­ باشد. اگرچه پیشرفت های وسیع در زمینه درمان سرطان موجب افزایش طول عمر این بیمارن شده، اما تشخیص این بیماری و به دنبال آن روش های تهاجمی نظیر جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی منجر به پیدایش عوارض ناخوشایندی در زندگی آنان می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر برنامه آموزشی-حمایتی بر استرس زنان مبتلا به سرطان اندومتر می باشد. روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای که در سال 1393 انجام شد، 140 زن مبتلا به سرطان اندومتر مراجعه کننده به مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران با استفاده از روش تصادفی انتخاب شدند. مداخله شامل برنامه ای آموزشی-حمایتی بود که طی سه جلسه در گروه مداخله انجام شد. گروه کنترل مراقبت های روتین را دریافت کرد. داده ها با استفاده از پرسشنامه استرس Hari گردآوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 و آزمون های تی تست، کای اسکوئر و واریانس با اندازه های مکرر با در نظر گرفتن حداکثر خطای نوع اول برابر با 05/0 انجام شد. یافته ها: در گروه مداخله میانگین نمره استرس بعد از برنامه آموزشی-حمایتی، یک ماه و دو ماه بعد به طور معنی داری کاهش یافته بود (001/0P<). نتیجه گیری کلی: نتایج نشان داد که برنامه آموزشی-حمایتی در کاهش استرس بیماران مبتلا به سرطان اندومتر مؤثر است. پیشنهاد می شود محتوای برنامه به صورت نوشتاری مثل پمفلت، کتابچه و یا از طریق اینترنت در اختیار بیماران مبتلا قرار گیرد.

زمینه و هدف: اختلال در ارتباط کلامی از مهمترین مشکلات بیماران تحت تهویه مکانیکی، است که اضطراب و کاهش رضایتمندی را در پی دارد. هدف از مطالعه حاضر طراحی و روانسنجی پرسشنامه رضایتمندی بیماران دارای راه هوایی مصنوعی از ارتباط غیرکلامی پرستاران در حین مراقبت های پرستاری می باشد. روش بررسی: مطالعه حاضر یک پژوهش روش شناسی است که به روش (2010) walts طی چهار گام تعریف مدل مفهومی؛ تعیین اهداف طراحی ابزار؛ تدوین طرح اولیه؛ تعیین روایی و پایایی در سال 1395 طراحی گردید. جامعه پژوهش تمامی بیماران دارای راه هوایی مصنوعی در سه بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نمونه پژوهش 240 بیمار بود که به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. ارزیابی روایی پرسشنامه با روایی صوری، روایی محتوا و روایی سازه انجام شد. ضریب همبستگی پیرسون برای محاسبه پایایی بیرونی و ضریب آلفای کرونباخ برای محاسبه پایایی درونی پرسشنامه استفاده شد. نرم افزار SPSS نسخه 19جهت تحلیل و تجزیه داده ها استفاده شد. یافته ها: نسخه ابتدایی پرسشنامه با 27 گویه طراحی شد. پس از طی فرآیند روایی صوری و محتوی، نسخه دوم پرسشنامه با 24 گویه و با کسب امتیاز تأثیر بالاتر از5/1 برای تمامی گویه ها و نمره CVI معادل 89/0 وCVR معادل 88/0 استخراج گردید. در روایی سازه بر اساس تحلیل عاملی اکتشافی تعداد گویه ها به 12گویه تقلیل یافت و پرسشنامه نهایی با 12 گویه در سه بعد رضایتمندی در رفع نیازهای فیزیولوژیک، اجتماعی و عاطفی-روانی با توان پیشگویی 706/47 استخراج شد. پایایی درونی ابزار با محاسبه آلفای کرونباخ 67/0 تأیید شد و ضریب همبستگی پیرسون نیز معادل 67/0 ثبات ابزار را نشان داد. نتیجه گیری کلی: نظر به محدودیت دسترسی به ابزار اختصاصی سنجش رضایت بیماران دارای راه هوایی مصنوعی از ارتباط پرستاران، این پرسشنامه می تواند جهت شناخت خلاءهای ارتباطی بیمار-پرستار و شناخت نیازهای بیماران در حیطه های مختلف کارآمد باشد؛ همچنین می تواند در ارتقاء کیفیت خدمات مراقبتی کمک شایانی نماید.

زمینه و هدف: رفتار شهروندی سازمانی نقش مهمی در ارائه ی اثربخش کالاها و خدمات به ارباب رجوعان و مشتریان داخل و خارج سازمان دارد و از طریق بهبود در استفاده ی بهینه از منابع موجب بهبود عملکرد و افزایش بهره وری در سازمان می شود. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر عجین شدن با شغل بر رفتار شهروندی سازمانی با تبیین نقش میانجی گری رضایتمندی شغلی است. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-همبستگی از نوع مقطعی است و از روش تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری با کمک نرم افزار smart-pls7 بهره می برد. در این پژوهش از سه پرسشنامه ی استاندارد با مقیاس پنج گزینه ای لیکرت به منظور جمع آوری داده ها استفاده شد. نمونه ی آماری این تحقیق را 195 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های شهرستان سیرجان در سال 1395 تشکیل می دادند که این تعداد نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده و به کارگیری فرمول کوکران بدست آمد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که رابطه مستقیم و معنی داری به مقدار 44/0 در سطح خطای 01/0 میان عجین شدن با شغل و رفتار شهروندی سازمانی در میان پرستاران این پژوهش وجود دارد. همچنین نتایج از وجود اثر میانجی گری رضایتمندی شغلی در رابطه میان عجین شدن با شغل و رفتار شهروندی سازمانی حکایت دارد و رابطه میان رضایتمندی شغلی و رفتار شهروندی به مقدار 19/0 در سطح خطای 05/0 در جامعه آماری این پژوهش یافت شد. نتیجه گیری کلی: عجین شدن پرستاران با شغل شان منجر به افزایش رضایتمندی شغلی از یک طرف و افزایش خود باوری آنها شده و بروز رفتارهای شهروندی سازمانی را در شغل شان موجب می شود. دغدغه دستیابی به اهداف و ارزش های سازمانی برای پرستاران و عجین شدن با شغل موجب می شود که آنها از شغل خود لذت ببرند و گذشت و ایثار بیشتری از خود بروز دهند.

زمینه و هدف: امروزه نقش درمان های غیردارویی در درمان اعتیاد اهمیت بسیاری دارد. متابعت از درمان یکی از روش هایی است که در کاهش عوارض ناشی از درمان و هزینه های درمانی و از همه مهم تر در ارتقای سلامت افراد مبتلا به سوء مصرف مواد نقش مؤثری دارد. مطالعه حاضر به منظور تعیین تأثیر متابعت از درمان به همراه گروه درمانی بر کیفیت زندگی، عملکرد کلی و پذیرش مراقبت های بعد از بیماری در افراد مبتلا به سوء مصرف مواد افیونی تحت درمان متادون (Methadone Maintainance Therapy or MMT) طراحی شده است. روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که بر روی افراد مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر که در فاز بهبود قرار داشتند، در چهار مرکز ترک اعتیاد در شهر تهران در سال 1395 انجام گرفت. تعداد 120 نفر از افراد مبتلا به سوء مصرف مواد که در مرحله بهبود قرار داشتند به صورت تصادفی به چهار گروهِ شامل: گروه درمانی، گروه درمانی همراه با جلسات متابعت درمانی، گروه جلسات متابعت درمانی و گروه کنترل تقسیم شدند. متغیرهای مورد بررسی شامل کیفیت زندگی، عملکرد کلی و پذیرش درمان به ترتیب از طریق پرسشنامه های QLS-Global Assessment Function، مقیاس متابعت از درمان و مقیاس سنجش عملکرد کلی (GAF) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی و آزمون تحلیلی ANOVA و ANCOVA در نرم افزارSPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که اختلاف معنی داری در زیر مقیاس های پرسشنامه کیفیت زندگی شامل ارتباطات بین فردی، فعالیت ها و اهداف مشترک، نمره کل کیفیت زندگی در بین چهار گروه وجود دارد (05/0 (P< اما این تفاوت در بین حیطه پایه های شخصیت و سودمندی نقش مشاهده نشد. نتیجه گیری کلی: نتایج مطالعه نشان داد که مراقبت های بعد از درمان نظیر گروه درمانی، متابعت از درمان یا هرگونه درمان روانشناختی در گروه مداخله بر ابعاد مختلف کیفیت زندگی در درمان اعتیاد مؤثر بوده است.

زمینه و هدف: تعداد زیادی از بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه سوء تغذیه را تجربه می کنند که باعث وخامت بیماری و پیش آگهی نامطلوب آن می شود. حجم باقیمانده مواد غذایی در معده بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) نشان دهنده میزان تحمل غذایی این افراد است. با توجه به بحث انگیز بودن و کمبود اطلاعات در خصوص تأثیر وضعیت قرار گرفتن بدن بر این مسئله، پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر وضعیت قرار گرفتن بدن بر حجم مواد غذایی گاواژی معده در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه انجام گرفت. روش بررسی: در یک کار آزمایی بالینی در سال 1393، 90 بیمار دارای تغذیه روده ای در بخش های ICU بیمارستان های آموزشی شهر کرمانشاه وارد مطالعه شدند. این بیماران بصورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند، و برای هر گروه گاواژ در سه وضعیت مختلف خوابیده به پشت، خوابیده به پهلوی راست و خوابیده به پهلوی چپ انجام شد. حجم باقیمانده معده قبل، دو و سه ساعت بعد از قرارگرفتن در سه وضعیت اندازه گیری شد. داده ها در یک چک لیست پژوهشگر-ساخته ثبت شدند و با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 18و آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در این بررسی کمترین میانگین حجم باقیمانده معده در هر سه گروه مورد مطالعه، در دو ساعت بعد از مداخله 13/18 سی سی و سه ساعت بعد از مداخله 06/2 سی سی مربوط به وضعیت خوابیده به پهلوی راست بود و بین این وضعیت و دو وضعیت خوابیده به پشت و خوابیده به پهلوی چپ تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (05/0P<). نتیجه گیری کلی: در این مطالعه بهترین وضعیت به دنبال گاواژ، وضعیت خوابیده به پهلوی راست بود. بنابراین توصیه می شود در بخش های مراقبت ویژه بعد از گاواژ برای کاهش سوء تغذیه و بالا بردن تحمل مواد غذایی، بیمار در وضعیت خوابیده به پهلوی راست قرار گیرد.

زمینه و هدف: افسردگی پس از زایمان یکی از مشکلات پس از زایمان است که ممکن است بر کیفیت زندگی زنان تأثیر داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی زنان با افسردگی پس از زایمان در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر گچساران انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 350 زن زایمان کرده افسرده و غیر افسرده به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. افسردگی پس از زایمان با پرسشنامهEdinburgh Postnatal Depression Scale و کیفیت زندگی با پرسشنامه SF-36 اندازه گیری شد و میانگین نمرات کیفیت زندگی در زنان مبتلا و غیر مبتلا به افسردگی پس از زایمان و در داخل هر گروه از هفته چهار تا هفته 16 پس از زایمان مقایسه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل و کای دو در سطح معنی داری کمتر از 05/0 استفاده شد. یافته ها: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که در شش حیطه از هشت حیطه کیفیت زندگی از جمله درد جسمانی، سلامت عمومی، نشاط و شادابی، عملکرد اجتماعی، محدودیت نقش عاطفی و سلامت روانی میانگین نمرات بین زنان افسرده و غیر افسرده به طور معنی داری متفاوت است (001/0P<). مقایسه میانگین نمرات کیفیت زندگی بین هفته چهارم تا هفته 16 بعد از زایمان نیز نشان داد که زنان افسرده در همه حیطه ها نمرات پایین تری را در مقایسه با زنان غیر افسرده کسب کردند و با وجود این که در زنان افسرده، نمرات کیفیت زندگی در هفته 16 در همه حیطه ها افزایش نشان داد اما این تفاوت ها به جز در حیطه درد جسمانی (043/0 P<) از نظر آماری معنی دار نبودند. نتیجه گیری کلی: افسردگی پس از زایمان با کاهش کیفیت زندگی زنان همراه است. بنابراین انجام غربالگری افسردگی پس از زایمان در مراقبت های روتین بعد از زایمان و تلاش جهت بهبود کیفیت زندگی زنان از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد.

زمنیه و هدف: اختلالات تغذیه ای از جمله مسائل و مشکلات کودکان با ناتوانی ذهنی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله گریز-خاموشی بر اختلالات تغذیه ای کودکان با ناتوانی ذهنی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه تجربی پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری پژوهش کلیه ی کودکان 6-3 سال با ناتوانی ذهنی را شامل می شد که در سال 1395 به مراکز توانبخشی شهرستان ایلام مراجعه کرده بودند. از جامعه ی مذکور، با روش تصادفی ساده 16 کودک به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه هشت نفره آزمون و شاهد قرار گرفتند. سپس گروه آزمون به مدت هشت جلسه و هر هفته سه جلسه تحت مداخله ی گریز-خاموشی قرار گرفت. در این زمان، گروه شاهد هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه غربالگری مشکلات تغذیه ای (Matson و Kuhn، 2001) بود. داده های بدست آمده، با آزمون آماری تحلیل کوواریانس در نرم افزار آماری SPSS نسخه 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین مشکلات تغذیه ای پس از مداخله از 875/52 به 500/32 کاهش پیدا کرده است. همچنین تأثیر مداخله مبتنی بر گریز-خاموشی بر آسپراسیون (012/0=P و 391/8=F)، انتخابی بودن غذا (017/0=P و 445/7=F)، مهارت های تغذیه ای (006/0=P و 680/10=F)، امتناع از خوردن (030/0=P و 951/5=F) و مشکلات رفتاری هنگام غذا خوردن (028/0=P و 121/10=F) در سطح 05/0=α معنی دار می باشد. نتیجه گیری کلی: مداخله ی مبتنی بر گریز-خاموشی می تواند باعث کاهش اختلالات تغذیه ای کودکان با ناتوانی ذهنی شود. لذا استفاده از این مداخله جهت کاهش اختلالات تغذیه ای کودکان با ناتوانی ذهنی در مراکز توانبخشی پیشنهاد می شود.