هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر تمرینات معین پلایومتریک بر طول، تواتر گامها و مراحل مختلف دو 100 متر (شتابگیری، اوج سرعت و حفظ سرعت) بود. برای این منظور 24 دانشجوی تربیت بدنی پسر با میانگین سنی 2±20 سال، قد 6±173.83 سانتیمتر و وزن 8±66.87 کیلوگرم از بین 104 دانشجوی تربیت بدنی آموزشکده امام علی (ع) شهرستان کرج به طور داوطلب در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنیها به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی 8 هفته و هفته ای 3 جلسه به مدت 30 دقیقه به تمرینات معین پلایومتریک و سپس به تمرینات متداول دو سرعت پرداختند و گروه کنترل 8 هفته و هفته ای 3 جلسه به مدت 30 دقیقه به تمرینات تکنیکی دوسرعت و سپس با گروه تجربی به صورت مشترک تمرینات متداول دو سرعت را انجام دادند.از آزمودنیها پیش آزمون و پس آزمون برای محاسبه میانگین طول گام هر آزمودنی و شمردن تعداد گام هر آزمودنی در فاصله 40 تا 60 متر دو 100 متر از دوربین فیلمبرداری استفاده شد. برای محاسبه تواتر گامها، گامهای شمرده شده در 10 متر اول بر زمان اندازه گیری شده تقسیم و ثبت شد. آزمون مراحل مختلف دو 100 متر، شامل: 1. زمان شتابگیری اول (10 متر اول)، 2. زمان شتابگیری دوم (10 تا 40 متر)، 3. زمان اوج سرعت (40 تا 60 متر)، 4. زمان حفظ سرعت (60 تا 100 متر) بود. از آزمودنیها پیش آزمون و پس آزمون پرش طول جفتی و واکنشی نیز به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری t استودنت مستقل و وابسته به نرم افزار spss 10 استفاده شد و برای رد یا قبول فرضیه ها سطح اطمینان 95% و á=0.05 در نظر گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد که:.1 طول و تواتر گامهای گروه تجربی به طور معنادار(p<0.05) در مقایسه با گروه کنترل افزایش بیشتری داشت..2 بهبود رکورد، زمان شتابگیری اول و زمان حفظ سرعت گروه تجربی به طور معنادار(p<0.05) در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود..3 زمان شتابگیری دوم و زمان اوج سرعت هر دو گروه بهبود یافت ولی زمان گروه کنترل در مقایسه با گروه تجربی بهتر بود..4 افزایش رکورد پرش طول جفتی و پرش واکنشی در پس آزمون گروه تجربی به صورت معنی دار(p<0.05) در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود..5 رکورد دو 100 متر گروه تجربی به طور معنادار (p<0.05) در مقایسه با گروه کنترل افزایش بیشتری داشت.