مجله دانشگاه علوم پزشکی قم
سال:1397 | دوره:12 | شماره:7 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، یک اختلال غدد درون ریز شایع همراه با عوارض متابولیک بوده که حدود 10-5% زنان در سنین باروری را تحت تأثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مکمل یاری سلنیوم بر پروفایل لیپیدی، شاخص های متابولیسم گلوکز و انسولین در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور کنترل شده بر روی 70 زن مبتلا به PCOS (محدوده سنی 40-18 سال) انجام شد. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه (هرکدام 35 نفر) شامل: گروه دریافت کننده مکمل سلنیوم (به میزان 200 میکروگرم به طور روزانه) و گروه دارونما (به میزان 100 میلی گرم سلولز به صورت روزانه) به مدت 8 هفته تقسیم شدند. نمونه خون ناشتا در شروع مطالعه و 8 هفته پس از آن جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: مکمل سلنیوم به طور معنی داری باعث کاهش سطوح انسولین سرم (29/47± 83/29-درمقابل 12/77± 07/9+پیکومول برلیتر، 013/0=p)، HOMA-IR (81/1± 15/1-درمقابل 09/3± 42/0+، 011/0p=)، HOMA-B(95/30± 06/19-درمقابل 99/47± 55/4+، 017/0=p) و افزایش QUICKI (04/0± 03/0 درمقابل 05/0± 0009/0، 032/0=p) در مقایسه با گروه دارونما شد. به علاوه، سطوح سرمی تری گلیسرید (55/0± 14/0-درمقابل 30/0± 11/0 میلی مول برلیتر، 025/0=p) و لیپوپروتئین با چگالی بسیار پایین (VLDL) (11/0± 03/0– درمقابل 06/0± 02/0 میلی مول برلیتر، 025/0=p) پس از مداخله کاهش یافت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد مصرف روزانه مکمل سلنیوم در زنان مبتلا به PCOS ممکن است اثرات مفیدی بر شاخص های متابولیسم انسولین، سطوح سرمی تری گلیسرید و VLDL داشته باشد.

زمینه و هدف: وجود افراد معتاد در جامعه نه تنها باعث ایجاد مسائل و مشکلات زیادی می شود؛ بلکه می تواند نسل بعدی را نیز دچار مشکل کند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات مورفین بر تغییرات ظاهری و هیستومورفولوژیکی بافت معده جنین موش نژاد Balb/C انجام شد. روش بررسی: تعداد 30 سر موش ماده نژاد Balb/C بالغ به طور تصادفی به پنج گروه شامل: گروه کنترل (حلال مورفین)، تجربی 1 و 2 (دریافت کننده مورفین به ترتیب با دوز 01/0 و 1/0 میلی گرم برمیلی لیتر طی بارداری) و تجربی 3 و 4 (دریافت کننده مورفین به ترتیب با دوز 01/0 و 1/0 میلی گرم برمیلی لیتر قبل و طی بارداری) تقسیم شدند. موش های باردار در روز 20 بارداری، کشته و جنین ها خارج شدند. وزن و طول سری-دمی جنین ها ثبت و مقاطع ساجیتال 5 میکرونی تهیه شده، پس از پردازش بافتی و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین-ائوزین، به وسیله میکروسکوپ نوری و نرم افزار موتیک بافت معده بررسی شد. یافته ها: وزن جنین در گروه تجربی 2 نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی داری داشت. میانگین طول سری-دمی جنین در گروه های تجربی 2 و 4 نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی داری نشان داد. ضخامت لایه زیرمخاطی در هر دو اپی تلیوم مطبق سنگفرشی شاخی و منشوری ساده معده در گروه های تجربی 3 و 4، افزایش معنی داری با گروه کنترل داشت. همچنین میانگین تعداد سلول ها در اپی تلیوم منشوری ساده در گروه تجربی 4، افزایش معنی داری با گروه کنترل نشان داد. نتیجه گیری: مصرف مورفین با دوز پایین در دوران بارداری می تواند منجر به افزایش وزن جنین و جفت شود و در بروز ناهنجاری ظاهری و آسیب جدی به جنین ها نقشی ندارد، ولی دوزهای بالای این دارو باعث تغییرات هیستومورفولوژیک ضخامت لایه زیرمخاط در هر دو بخش اپی تلیوم مطبق سنگفرشی شاخی و منشوری ساده معده می شود.

زمینه و هدف: مقاومت آنتی بیوتیکی، زمینه را برای جایگزینی روش های درمانی جدید فراهم کرده است. مطالعات نشان می دهند عوامل ضدباکتریایی در حالت نانوفرموله، اثرات درمانی بهتری دارند. در این مطالعه، فعالیت ضدمیکروبی آموکسی سیلین بارگذاری شده در نانوذرات کیتوزان در مقایسه با آموکسی سیلین آزاد برعلیه برخی باکتری های گرم مثبت و گرم منفی بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، نانوذرات با روش ژلی شدن یونی تهیه گردید. نانوذرات حاصله توسط پراکندگی نور دینامیکی، میکروسکوپ الکترونی روبشی و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه مشخصه یابی شد. فعالیت ضدباکتریایی آموکسی سیلین و نانوذرات برعلیه سوش های استاندارد و بالینی استافیلوکوکوس اورئوس حساس و مقاوم به متی سیلین، اشرشیاکلی و انتروکوکوس فکالیس با تعیین حداقل غلظت مهارکننده رشد، حداقل غلظت کشنده و قطر ناحیه مهار رشد بررسی گردید. داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی آنالیز شدند. یافته ها: اندازه نانوذرات کیتوزان و نانوذرات کیتوزان بارگذاری شده با آموکسی سیلین به ترتیب 88 و 106 نانومتر تعیین شد. فعالیت ضدباکتریایی نانوذرات کیتوزان بارگذاری شده با آموکسی سیلین، بیشتر از آموکسی سیلین و نانوذرات کیتوزان بدون دارو بود و با مقادیر کمتر حداقل غلظت مهارکننده رشد (375/0 میلی گرم برمیلی لیتر) و حداقل غلظت کشنده (2 میلی گرم برمیلی لیتر) و نواحی بزرگتر مهار (28 میلی متر) تعیین گردید. همچنین بیشترین و کمترین حساسیت نسبت به نانوذرات به ترتیب مربوط به انتروکوکوس فکالیس و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد نانوفرموله کردن آموکسی سیلین ممکن است استراتژی مناسبی برای افزایش اثرات درمانی آن باشد، اما برای تأیید آن، مطالعات دقیق بالینی باید انجام گیرد.

زمینه و هدف: متامفتامین یک داروی محرک سیستم عصبی مرکزی است که مصرف آن بین نوجوانان افزایش یافته است. در این تحقیق، اثرات متامفتامین بر ساختار بافت تخمدان در موش های صحرایی نابالغ بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی ماده نابالغ نژاد ویستار پس از شیردهی به چهار گروه تقسیم شدند: گروه شاهد سرم فیزیولوژی و گروه های تیمار، متامفتامین را در دوزهای 1، 3 و 5 میلی گرم برکیلوگرم به مدت 10 روز به شیوه درون صفاقی دریافت کردند. پس از بلوغ، موش ها تشریح و تخمدان آن ها جدا شد. مقاطع بافتی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین از تخمدان تهیه و از نظر مورفولوژی بررسی گردید. در مقاطع بافتی تعداد فولیکول های اولیه در حال رشد، گراف، جسم زرد و سفید، شمارش و به روش آنالیز واریانس یک طرفه، بین گروه های مختلف مقایسه شدند. یافته ها: میانگین وزن موش ها و تخمدان پس از بلوغ در گروه های تیمار نسبت به گروه شاهد، اختلاف معنی داری نشان نداد. میانگین تعداد فولیکول های اولیه (در همه دوزها) و فولیکول های در حال رشد (دوز 3 و 5 میلی گرم برکیلوگرم) به صورت وابسته به دوز و به طور معنی داری کاهش یافت (001/0p<). میانگین تعداد فولیکول های گراف، جسم زرد و سفید نیز افزایش معنی داری (001/0p<) در گروه های تیمار 3 و 5 میلی گرم برکیلوگرم نسبت به گروه شاهد نشان داد. نتیجه گیری: احتمالاً متامفتامین با تقلید از ترکیبات آمفتامینی طبیعی بدن، در ترشح و فعالیت GnRH اختلال ایجاد کرده و در نتیجه سبب بی نظمی در تعداد و رشد فولیکول ها در تخمدان می شود که احتمالاً عدم بلوغ اووسیت ها و تخمک گذاری را نیز به همراه دارد.

زمینه و هدف: فعالیت بدنی یکی از راه های پیشگیری و کنترل بیماری های متابولیکی، ازجمله دیابت است. در این پژوهش تأثیر 8 هفته فعالیت های مقاومتی دایره ای بر شاخص های مرتبط با دیابت نوع 2 در زنان میانسال بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 16 زن (با میانگین سنی 35/2± 9/44 سال)، به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. از هر دو گروه یک پیش آزمون از شاخص های مورد نظر (وزن، قد، دور کمر، دور لگن، درصد چربی بدن، قندخون ناشتا و میزان هموگلوبین گلیکوزیله) به عمل آمد. گروه تجربی یک دوره فعالیت مقاومتی دایره ایی (8 ایستگاه، 4 دور، طی 3 روز در هفته به مدت 8 هفته) اجرا کردند. در پایان این دوره، شاخص های مورد نظر مجدداً به عنوان پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل در سطح معنی داری، 05/0p< تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، میانگین وزن بدن، درصد چربی بدن، دور کمر، سطح گلوکز خون ناشتا و میانگین هموگلوبین گلیکوزیله گروه تجربی به طور معنی داری (001/0p=)، کمتر از گروه کنترل بود؛ درصورتی که تفاوت معنی داری (63/0p=) در میانگین شاخص توده گروه تجربی و کنترل مشاهده نشد. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، فعالیت مقاومتی همانند فعالیت استقامتی موجب کنترل مطلوب و بهبود شاخص های مرتبط با دیابت در زنان میانسان می شود.

زمینه و هدف: دندان های مولر دائمی در سیستم دندانی از اهمیت زیادی برخوردارند و معمولاً در سن 7-6 سالگی، بدون ایجاد عوارض خاصی رویش می یابند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آگاهی والدین درباره رویش دندان مولر اول دائمی و روش های پیشگیری از پوسیدگی دندان در مراجعین به مراکز بهداشتی شهر قم صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی 259 نفر از والدین مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر قم، به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه آگاهی درباره دندان مولر اول دائمی و روش های پیشگیری از پوسیدگی دندان کودکان جمع آوری شد. داده ها به کمک شاخص های آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئر تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سن شرکت کنندگان، 62/8± 40/37 سال و 6/60% زن بودند. به ترتیب 4/27 و 39% از والدین به سؤال سن و محل رویش دندان مولر اول به درستی پاسخ دادند. 27 و 5/40% از شرکت کنندگان نیز به ترتیب درباره روش فیشور سیلانت و فلوراید تراپی اطلاع داشتند. میزان آگاهی درباره سن و محل رویش دندان مولر اول، همچنین روش های پیشگیری از پوسیدگی با تحصیلات و شغل والدین، ارتباط معنی داری داشت. والدین دارای سابقه ویزیت دندانپزشکی کودک در سال اخیر، به میزان معنی داری دارای آگاهی بیشتری درباره سن و محل رویش دندان مولر اول، روش های فیشور سیلانت و فلورایدتراپی بودند. نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر، میزان آگاهی والدین درباره رویش دندان های دائمی مولر اول پایین بوده و آگاهی درباره روش فیشور سیلانت پایین و فلورایدتراپی در حد متوسط است؛ بنابراین طراحی برنامه های آموزشی مناسب برای بهبود وضعیت آگاهی والدین درباره زمان و محل رویش این دندان ها، همچنین روش های پیشگیری از پوسیدگی توصیه می گردد.

مقدمه: انتخاب روش مناسب آموزش در یادگیری، مهارت آموزی و تغییر نگرش فراگیران و در نهایت رضایتمندی آنان نقش مهمی دارد. از این رو این مطالعه با هدف ارزیابی به کارگیری روش یادگیری مبتنی بر تیم بر یادگیری و رضایتمندی دانشجویان بهداشت عمومی در درس آموزش بهداشت و ارتباطات انجام شده است. روش کار: این مطالعه به صورت مداخله­ ای بر روی دو گروه از دانشجویان کارشناسی پیوسته و ناپیوسته بهداشت عمومی در خصوص درس 2 واحدی آموزش بهداشت و ارتباطات صورت گرفته است. برای این منظور تعداد 23 نفر از دانشجویان کارشناسی پیوسته بهداشت عمومی روش TBL و تعداد 14 نفر از دانشجویان کارشناسی ناپیوسته بهداشت عمومی روش مرسوم که مبتنی بر سخنرانی بود را برای کلاس خود انتخاب کردند. در آخرین جلسه ترم تحصیلی میزان رضایتمندی دانشجویان به روش تدریس توسط پرسشنامه روا و پایا از هر دو گروه جمع آوری و مقایسه گردید. همچنین پس از پایان ترم نمرات نهایی کسب شده دانشجویان دو گروه در درس آموزش بهداشت و ارتباطات با هم مقایسه گردید. همچینین 6 ماه بعد از امتحان پایان ترم سئوالات آزمون پایان ترم برای هر دو گروه به کار گرفته و نمرات حاصله دو گروه با هم مقایسه شد. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS نسخه 19 توسط شاخصهای توصیفی و آزمون مان ویتنی در سطح معنی داری کمتر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه از نظر میانگین نمره رضایتمندی تفاوت معنی داری بین دو گروه تدریس وجود داشت (001/0>P). همچنین میانگین نمره آزمون فردی بین دو گروه اختلاف معنی داری داشت (001/0>P). به علاوه، اختلاف معنی دار در میانگین نمره پایان ترم دانشجویان گروه تدریس TBL و گروه تدریس روش مرسوم وجود داشت (001/0>P). نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاکی از این بود که استفاده از روش تدریس TBL از موفقیت بیشتری در مقایسه با روش مرسوم در افزایش رضایتمندی دانشجویان برخوردار بوده است و سطح یادگیری حاصله از آن با توجه به نمرات آزمون دانشجویان بالاتر بوده است.

زمینه و هدف: امروزه، سازگاری با دانشگاه در دانشجویان پرستاری و مامایی به دلیل مواجهه با عوامل فشار زای روانی و محیطی، نیازمند توجه بیشتری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش بلوغ عاطفی، خودتاب آوری و هوش معنوی در پیش بینی سازگاری با دانشگاه با کنترل «انعطاف پذیری شناختی» در دانشجویان پرستاری و مامایی انجام شد. روش بررسی: در یک طرح همبستگی با استفاده از روش نمونه گیری مرحله ای از بین دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه جندی شاپور اهواز در سال تحصیلی 1396-1395 براساس جدولMorgan و Krijcei، تعداد 273 دانشجو انتخاب شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های بلوغ عاطفی، خودتاب آوری، هوش معنوی، سازگاری با دانشگاه و انعطاف پذیری شناختی جمع آوری شد. داده ها به کمک ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه براساس نتایج ضریب همبستگی پیرسون، بین همه متغیر های پیش بین و متغیر ملاک، همبستگی معنی داری وجود داشت. همچنین بین انعطاف پذیری شناختی و متغیر ملاک، همبستگی مثبت و معنی داری یافت شد. نتایج رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد بلوغ عاطفی، خودتاب آوری و هوش معنوی با کنترل انعطاف پذیری شناختی، قادر به تبیین و پیش بینی 26% از واریانس سازگاری با دانشگاه می باشد. همچنین در تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی، بلوغ عاطفی و هوش معنوی نقش معنی داری در پیش بینی سازگاری با دانشگاه داشتند. نتیجه گیری: با توجه به نقش مهم بلوغ عاطفی، هوش معنوی (در ورای اثر انعطاف پذیری شناختی) در پیش بینی سازگاری دانشجویان پرستاری و مامایی با دانشگاه، هدف قرار دادن این متغیرها در جهت افزایش سازگاری دانشجویان، امری ضروری است و می توانند باعث بهبود عملکرد دانشجویان در حوزه های فردی-اجتماعی، بهزیستی روان شناختی و ارتقای سلامت جامعه شوند.