این مقاله با هدف بررسی وضعیت قاچاق زنان و دختران در ایران و سایر کشورها، عوامل و ساختارهای آسیب زای اجتماعی زنان و دختران و راهکارهای مقابله با این عوامل از سوی نیروی انتظامی و سایر دستگاه های مرتبط، نگارش یافته است. روش تحقیق در این مقاله به صورت کتابخانه ای و مبتنی بر اطلاعات و مستندات حاصل از اسناد موجود در کتب و مقالات مرتبط بوده است.نتایج این مقاله نشان می دهد که:1- قاچاق زنان و دختران تجارتی پرسود است که علیرغم مجازات های شدیدی که در ایران و سایر کشورها به همراه دارد، باندهای مافیایی بزرگی را به خود مشغول کرده است لذا کم کاری در زمینه پیشگیری و مقابله با این جرم سازمان یافته، می تواند نتایج اجتماعی خطرناکی به دنبال داشته باشد.2- در همه جوامع عوامل و ساختارهای آسیب زای اجتماعی زنان و دختران وجود دارند ولی میزان آن در جوامع توسعه نیافته و در حال توسعه (جوامع فقیر) بیشتر است لذا از بین بردن این زمینه های اجتماعی و اقتصادی، از موثرترین اقداماتی هستند که می توانند در راستای مقابله با قاچاق انسان صورت گیرند.3- هر چند نیروی انتظامی (پلیس) در کشورمان، تاکنون در مقابله با جرم قاچاق انسان تلاش های زیادی نموده و در کنترل این پدیده در کشور نقش موثری داشته است، لیکن مقابله با عوامل آسیب زا در این زمینه نیازمند همکاری و مشارکت نزدیک و مستمر همه دستگاه های مسوول با یکدیگر و با نهادهای اجتماعی غیردولتی ( NGOها) از یک سو و برقراری تعاملات تنگاتنگ پلیسی و قضایی با سایر کشورهای همسایه و ذینفع از سوی دیگر است.