توسعه انسانی پلیس
سال:1389 | دوره:7 | شماره:31 |تعداد مقالات:8

سازمان ها بدون تمایل داوطلبانه افراد به همکاری، قادر به توسعه اثر بخشی خرد جمعی خود نیستند. زیرا در حالت اجباری، شخص وظایف خود را در راستای مقررات و قوانین و استانداردهای قابل قبول یک سازمان و صرفا در حد رعایت الزامات انجام می دهد. ولی در همکاری داوطلبانه افراد سعی، کوشش ، انرژی و بصیرت خود را برای شکوفایی توانایی های خود به نفع سازمان ابراز می کنند. رفتار شهروندی سازمانی یک تفکر و ایده است و آن مشتمل بر رفتارهای متنوع کارکنان نظیر، پذیرش و به عهده گرفتن مسوولیت های اضافی، پیروی از قوانین و رویه های سازمان، حفظ و توسعه نگرش مثبت، شکیبایی و تحمل نارضایتی و مشکلات در سر کار است. در نتیجه، بر اساس تئوری ها و نظریه های سازمانی، رفتار شهروندی سازمانی به کارایی و اثر بخشی سازمان ها از طریق تحولات منابع، نوآوری ها و وفق پذیری کمک می کند. لذا در این مقاله مبانی نظری و عملی رفتار شهروندی سازمانی به صورت عمیق مورد بررسی قرار گرفته است. با مطالعه و بررسی منابع مختلف عوامل تاثیر گذار بر رفتار شهروندی سازمانی، مولفه های اصلی برای سنجش رفتار شهروندی سازمانی و هم چنین پیامدها و نتایج رفتار شهروندی سازمانی شناسایی گردیدند. در نهایت یک مدل مفهومی شامل عوامل تاثیرگذار، مولفه ها و پیامدهای رفتار شهروندی سازمانی ارایه گردیده است.

هدف این مقاله تبیین مفهوم تعهد سازمانی و نقش و کارکرد راهبردهای مدیریت منابع انسانی در تنظیم و بهبود آن است. این تحقیق ابتدا با مرور تعاریف و دیدگاه های متعدد در خصوص تعهد سازمانی، ابعاد آن را تشریح و نظرات می یر و آلن را در خصوص تعهد سازمانی و ابعاد سه گانه تعهد عاطفی، مستمر و هنجاری مورد بررسی قرار می دهد. در ادامه، متغیرهای اثرگذار بر تعهد سازمانی، مورد بررسی قرار می گیرد. تحلیل تحقیقات مرتبط با موضوع و یافته های آن ها، راهبردهای مدیریت منابع انسانی متعهدانه را در سه زیر حوزه تامین (8 راهبرد)، مدیریت عملکرد و پاداش (7 راهبرد) و روابط کارکنان (7 راهبرد) نمایان ساخت. در جریان تبیین تاثیر راهبرد مدیریت منابع انسانی، نقش ادراک افراد در درک راهبردها به عنوان متغیر میانجی، مهم تشخیص داده شده و در نهایت، مدلی مفهومی برای کارکرد راهبردها بر هر بعد از تعهد سازمانی ارایه می گردد.

امروزه سنجش رضایت مندی جامعه یکی از مهم ترین عوامل موفقیت سازمان ها، اعم از دولتی و خصوصی در جهت نیل به اهداف و رسالت آن ها است. چرا که شناخت دیدگاه های مردم از جمله مهم ترین و مفید ترین ابزار مدیریت، سیاست گذاری و برنامه ریزی برای مدیران و برنامه ریزان سازمان ها محسوب می گردد. از این رو می باید سازمان ها تصویر روشنی از بازتاب های اجتماعی و ارزیابی های مردمی از اقدامات و سیاست های اجرا شده در سطح جامعه داشته باشد تا بتواند از طریق این ارزیابی ها و بازخوردها، اصلاحات لازم را در برنامه ها و سیاست های جاری و آینده سازمان خود، برای رسیدن به حد مطلوب به وجود آورند. در این راستا پلیس راهنمایی و رانندگی با توجه به اهداف و مأموریت های محوله آن، نسبت به سایر رده ها و بخش های سازمان ناجا در تعامل، تماس مسقیم و ارتباط نزدیک تری با مردم است. مقاله حاضر با هدف اصلی تهیه و استاندارد ساختن ابزاری صحیح و معتبر به منظور سنجش رضایت مردم از عملکرد پلیس راهور در سراسر کشور، تلاش دارد تا با استفاده از روش های تحقیق همبستگی و زمینه یابی (پیمایش) معیارها و مولفه های رضایت مندی جامعه، عملکرد پلیس راهور را در جهت رفع نقاط ضعف و افزایش توانمندی های نیرو، شناسایی و به دو صورت اسنادی و میدانی آن ها را مورد ارزیابی و سنجش قرار دهد؛ هم چنین  به لحاظ ارزیابی مولفه ها به ترتیب مولفه های ایجاد امنیت، تبحر و مهارت، ادب و نزاکت پلیس راهنمایی و رانندگی ناجا بیشترین رضایت را به خود اختصاص داده و مولفه های پاسخ گویی، ارتباط و نزدیکی با مردم و مولفه شفافیت پلیس راهنمایی و رانندگی کمترین رضایت مندی را داشته اند.

سرمایه اجتماعی در چند دهه اخیر به عنوان یکی از مهم ترین مباحث در میان اندیشمندان شاخه های مختلف علوم اجتماعی و انسانی مطرح شده است. مفهوم سرمایه اجتماعی به دلیل ماهیت و محتوایی که دارد تقریبا با تمامی موضوعات و مسایل مطرح در حوزه علوم انسانی و اجتماعی، از جمله آسیب های اجتماعی ارتباط پیدا می کند. در این مقاله سعی شده است تا به بررسی نقش و تاثیر سرمایه اجتماعی بر عملکرد پلیس پرداخته شود. عملکرد پلیس با استفاده از مدل ارایه شده در چهار زمینه مورد بررسی قرار گرفت: میزان پاک سازی جرم، نرخ ارتکاب جرم، نرخ یا تعداد شکایت از پلیس و اعتماد شهروندان به پلیس. روش این تحقیق از نوع توصیفی است. نتایج این مقاله نشان می دهد که جوامع دارای سطح بالاتری از سرمایه اجتماعی، به احتمال بیشتری دارای پلیسی هستند که نرخ پاک سازی جرم بالاتری دارد. در جامعه ای که دارای سطح بالایی از سرمایه اجتماعی است تعداد شکایت شهروندان از پلیس به دلیل سوء استفاده از قدرت و اعمال زور، کمتر خواهد بود. هم چنین هر چه جامعه دارای سطح سرمایه اجتماعی بالاتری باشد، نرخ جرم و جنایت در آن کاهش خواهد یافت. هم چنین سطوح بالای سرمایه اجتماعی به طور مثبتی با اعتماد شهروندان به پلیس رابطه دارد.

وجود محرومیت های شدید اقتصادی و میزان بالای بیکاری درمناطق مرزی، تاثیر شگرفی در افزایش عبور غیرقانونی انسان و به تبع آن، قاچاق کالا، مواد مخدر، اسلحه، سوخت، دام و سایر اموری که مخل امنیت مرزها محسوب می شوند، دارد. ساکنان مناطق مرزی اغلب افرادی هستند که زمینه های مساعد برای اشتغال سالم را ندارند؛ لذا برای کسب درآمد به قاچاق و فعالیت های غیرقانونی، روی می آورند. در این بین، سودآوری بالای قاچاق کالا از مهم ترین دلایل گرایش به این امر است. این سود، ناشی از تفاوت قیمت های بین بازار داخل با کشورهای هم جوار است. وضعیت جغرافیایی مهم ترین عاملی است که سبب گسترش قاچاق کالا در کشور، خصوصا استان سیستان و بلوچستان شده است؛ وجود هزاران کیلومتر راه آبی و خاکی در مرزها و نیز هم جواری با کشورهای بی ثبات باعث شده که سرمایه گذاری مولد در مناطق مرزی دچار کاهش شود؛ هم چنین این امر موجب عدم رونق بازارچه های مشترک مرزی نیز شده است. در این مقاله با روش اسنادی و کتابخانه ای، به دنبال راه کارهای رفع این مشکل، پیشنهادهایی جهت رشد اقتصادی و اجتماعی استان مطرح می شود. بستن مرزها و ایجاد امنیت لازم در استان و رونق دادن به بازارچه های مرزی، تا حد زیادی می تواند بر رشد و شکوفایی اقتصادی و اجتماعی منطقه و به تبع آن کاهش قاچاق، بینجامد.

هدف از مقاله حاضر بررسی روش شناسی تحقیق در حوزه امنیت است. روش شناسی تحقیق فرایندی است که از طریق آن شواهد لازم، گردآوری و تبدیل به یافته  می شود. بنابراین، چگونگی گردآوری و تفسیر داده ها به نحوی که ابهام حاصل از آن ها به حداقل ممکن کاهش یابد، به روش شناسی تحقیق مربوط است. یکی از مهم ترین فعالیت های مربوط به روش شناسی تحقیق، تعیین نوع یا طرح تحقیق است. طرح های تحقیق را به صورت کلی به دو دسته کمی و کیفی تقسیم می کنند. پژوهش تاریخی، اقدام پژوهشی، قوم نگاری و ... از جمله طرح های تحقیق کیفی محسوب می شوند. مهم ترین طرح های تحقیق کمی عبارتند از تحقیق توصیفی، تحقیق رابطه ای (همبستگی و علی- مقایسه ای) و تحقیق آزمایشی. در این مقاله کاربرد روش تحقیق علی- مقایسه ای یا پس رویدادی، در حوزه امنیت مطرح شده است. به این منظور، با استفاده از روش کتابخانه ای، تعدادی از پژوهش های انجام شده که در آن ها از روش علی مقایسه ای استفاده شده بود، مورد بررسی قرار گرفت و چگونگی کاربرد این روش در حوزه امنیت تشریح گردید.

مدیریت مسیر شغلی، جایگاه ویژه ای در شیوه کار و چارچوب کلی مدیریت عملکرد دارد. مدیریت مسیر شغلی منبع عظیمی است که کارکنان آرمان های مسیر شغلی خویش را عملی می کنند و مهارت، علایق و ارزش های خویش را با سازمان همسو می کنند. مدیریت مسیر شغلی، ابزار ضروری سازمان است؛ زیرا به کارکنان در کسب اهداف سازمانی کمک می کند هدف اصلی راهبرد مدیریت عملکرد مسیر شغلی بنیان، مدیریت مقاصد دوگانه توسعه مسیر شغلی است. مقصد اول، اثرگذاری توسعه مسیر شغلی بر تامین نیازهای انگیزشی بالاتر کارکنان، مانند عزت نفس و خود شکوفایی است. مقصد دوم، از این ترکیب انگیزشی، برای افزایش عملکرد کارکنان و اثربخشی سازمانی و تداوم رشد به شکل طبیعی استفاده می شود. با توجه به این هدف و محک زنی شیوه کار توسعه مسیر شغلی، دو مداخله در این مقاله مطرح می گردد تا راهبرد مدیریت عملکرد مسیر شغلی بنیان در سازمان ها با کمک آن ها عملی شود. مداخله اول به مفهوم سازی، توسعه، اجراء و ارزیابی برنامه توسعه مسیر شغلی توجه دارد. مداخله دوم به عامل بزرگ تر یعنی استفاده از توسعه مسیر شغلی برای نهادینه سازی مدیریت عملکرد می پردازد. هر کدام از مداخلات از 10 پیش ران تشکیل شده است.