مجله علوم و مهندسی آبخیزداری ایران
سال:1397 | دوره:12 | شماره:42 |تعداد مقالات:14

طبیعت توسعه یافته و پایدار، تحت تاثیر اقدامات توسعه ایی غیر درخور بشری شدیداً دچار سرگردانی و بی نظمی شده است.

در پژوهش حاضر عملکرد 6 مدل گردش عمومی جو به نام های HADCM3، CGCM3، CSIROMK3 (از مجموعه مدل های AR4) و CGCM1، GFDL30، NCARPCM (از مجموعه مدل های ATR) در شبیه سازی پارامتر های اقلیمی دمای میانگین و بارش حوزه سزار با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی (ANN) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای آموزش شبکه عصبی مصنوعی از مدل پرسپترون forward استفاده شد. مطابق با ارزیابی عملکرد مدل ها با استفاده از ضرایب حداکثر خطای مطلق، میانگین قدر مطلق خطا، جذر میانگین مربعات و ضریب تبیین، در بین دو مجموعه مدل AR4 و ATR، به طور میانگین مدل های AR4 عملکرد بهتری نسبت به مدل های ATR دارند و این مدل ها عدم قطعیت کمتری در شبیه سازی پارامتر های اقلیمی دمای میانگین و بارش برای حوزه سزار در دوره 2000-1996 دارند. در بین 6 مدل ذکر شده، مدل CGCM3 بهترین عملکرد را در شبیه سازی پارامتر های اقلیمی برای حوزه سزار دارد. این مدل همراه با HADCM3 کمترین اختلاف را با پارامتر های اقلیمی مشاهداتی دارند. همچنین نتایج نشان داد که مدل CSIROMK3. 0 و CGCM1 بیشترین اختلاف را با پارامتر های اقلیمی مشاهداتی دارند.

توزیع اندازه ذرات رسوبی بستر رودخانه ها از موارد کلیدی در شناخت خصوصیات یک آبراهه بوده و توسعه مسلح شدگی یک عامل کنترل کننده در انتقال رسوب و فرسایش بستر آبراهه های شنی می باشد. در این تحقیق با مطالعه صحرایی بر روی تعدادی از رودخانه های کشور در دو استان خوزستان و چهارمحال و بختیاری، در مجموع از بستر 24 ایستگاه هیدرومتری در بازه های شنی 17 رودخانه، به منظور شناخت نحوه دانه بندی ذرات رسوبی بستر، نمونه برداری شد. با توجه به ساختار بسترهای شنی، با استفاده از روش های سطحی و حجمی و با تفکیک رسوبات در سه بخش ذرات سطح بستر، لایه مسلح و لایه زیرمسلح نمونه برداری ها انجام گردید. سپس با به کارگیری اطلاعات بدست آمده و دیگر اطلاعات موجود از مقاطع، روابط رژیم با استفاده از رگرسیون غیرخطی بدست آورده شده و تاثیر دانه بندی ذرات در ساختار بستر در این روابط بررسی شده است.

امروزه پیش بینی داده های هواشناسی برای برنامه ریزی های آینده در زمینه های طبیعی و انسانی از اهمیت بالایی برخوردار است. از جمله می توان به پیش بینی خشکسالی و سیل و. . . اشاره کرد. در این صورت می توان با برنامه ریزی مدون، خسارات احتمالی را کاهش داد. در این پژوهش به ارزیابی وضعیت خشکسالی سرشاخه شمالی حوزه آبخیز رودخانه زاب در جنوب غرب استان آذربایجان غربی، به عنوان مهم ترین رودخانه دشت پیرانشهر، طی دو دوره 1409-1390و 1444-1425با استفاده از شاخص های خشکسالی دهک (DI)، شاخص SIAP و بارش استاندارد شده (SPI) پرداخته شده است. در ابتدا داده های روزانه خروجی مدل گردش عمومی جو HADCM3 تحت سناریوهای A1B، A2 و B1 ریزمقیاس شده و توانایی مدل لارس در شبیه سازی اقلیم گذشته (1389-1371) برای ایستگاه مورد مطالعه شبیه سازی شده است. پس از آن با استفاده از داده های بارش وضعیت خشکسالی به کمک شاخص های ذکر شده در مقیاس سالانه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده همخوانی این شاخص ها را جهت شناسایی دوره های خشکسالی اثبات می کند. با توجه به دوره های خشکسالی که در داده های مشاهداتی اتفاق افتاده است و نتایج دوره های پیش بینی به دست آمده، افزایش شدت و مدت خشکسالی در منطقه مورد مطالعه را در سال های آتی شاهد خواهیم بود.

یکی از معضلات سیستم های منابع آب در بسیاری از کشورها، مدیریت و برنامه ریزی تخصیص بهینه این منابع است. ابزارهای متعددی به منظور مدل سازی این سیستم ها، با توجه به مشخصه های حوضه مورد مطالعه، توسعه داده شده است. در این مطالعه، با به کارگیری مدل ویپ، شبیه سازی منابع و مصارف آب نقاط تقاضای پایین دست سدهای ملاصدرا، درودزن و سیوند واقع در حوضه آبخیز بختگان-مهارلو در استان فارس، مورد ارزیابی قرار گرفته است. بر این اساس، به ارائه راهکارهای مدیریتی در قالب چهار سناریو جهت مقابله با کمبود آب برخی از نقاط تقاضا با اولویت تأمین آب به ترتیب مصارف شرب، زیست محیطی و کشاورزی پرداخته شده است. در بین سناریوهای مورد بررسی، سناریوی چهارم نتایج مناسب تری را در مقایسه با دیگر سناریوها ارائه می دهد؛ به طوری که با اعمال این سناریو، تأمین آب اراضی کشاورزی دشت کامفیروز، توابع ارسنجان و قصرالدشت، اراضی کشاورزی رامجرد و خط آبرسانی به شیراز با اطمینان 100 درصد و همچنین آب شرب شهرهای ارسنجان و سعادت شهر نیز با حدود اطمینان 24/39 تا 100 درصد قابل تأمین خواهد بود. همچنین، نتایج این مدل نشان می دهد که آب مورد نیاز اراضی کشاورزی دشت کربال فقط در ماه های آبان و بهمن با اطمینان 100 درصد قابل تأمین است و در مابقی ماه های سال، درصد اطمینان تأمین آب کشاورزی صفر است. بنابراین، اراضی کشاورزی دشت کربال در ماه های اسفند تا آخر خرداد با مشکل کمبود آب روبرو خواهند شد. این نتیجه گواه این امر است که توسعه اراضی کشاورزی دشت کربال با توجه به نتایج شبیه سازی باید مورد تجدید نظر قرار گیرد.

عامل اصلی بروز سیلاب و آسیب های وارده در نواحی شهری و حاشیه شهرها، تغییرات ایجاد شده در الگوی طبیعی سیستم های زهکشی است. هدف این تحقیق، بررسی وضعیت سیل خیزی در حوزه آبخیز شهری بندرعباس، برآورد حجم سیلاب منتهی به هر زیرحوزه و ارزیابی کارایی کانال های دفع رواناب های سطحی در این محدوده است. برای این منظور پس از رقومی سازی داده های مورد نیاز در سیستم اطلاعات جغرافیایی، لایه های مختلف شامل بارندگی، سنگ شناسی، کاربری اراضی، تراکم و طول زهکشی، شیب و ارتفاع از سطح دریا ایجاد گردید. سپس ارزیابی سیل خیزی با فرآیند (PROMETEEII) و برآورد دبی سیلابی نیز با روش کریگر صورت پذیرفت. با توجه به برآورد دبی حداکثر سیلابی، کانال های دفع آب های سطحی، توانایی لازم برای عبور سیلاب بیش از ده سال را ندارند و در صورت وقوع سیلاب های شدیدتر، شهر متحمل آسیب خواهد شد. نتایج حاصل از روش پرومته نشان داد، زیرحوضه شیلات و سورو به ترتیب دارای بالاترین و پائین ترین رتبه از نظر محدوده سیل خیزی هستند و مهمترین فاکتورهای اثر گذار بر سیلاب شهری طول و تراکم زهکشی معرفی گردید. لذا لازم است، راهکارهای لازم برای کاهش سیل خیزی در حوضه های شهری و اقدامات مناسب برای بهبود سیستم کانال های دفع آب های سطحی صورت پذیرد.

در استان کرمانشاه، میزان فرسایش و رسوبدهی حوزه های آبخیز بسیار بیش تر از فرسایش مجاز می باشد. برای تعدیل این شرایط سالانه حجم و سطح قابل توجهی از عملیات آبخیزداری در این عرصه ها اجرا می شود. به منظور ارزیابی اثر عملیات مکانیکی و زیستی آبخیزداری بر مهار فرسایش و کاهش تولید رسوب حوزه های آبخیز، این پروژه تحقیقاتی در حوزه آبخیز حاجی آباد کنگاور انجام شد. عملیات آبخیزداری انجام شده شامل بندهای گابیونی و خشکه چین، کانال های ذخیره و نیز عملیات کپه کاری و کاشت بادام و مو بود. برای ارزیابی اثر اقدامات آبخیزداری، ضمن بررسی تغییرات پوشش گیاهی در عرصه های عملیات زیستی آبخیزداری، ارزیابی وضعیت فرسایش خاک و تولید رسوب به کمک مدل پسیاک اصلاح شده و نیز حجم سنجی رسوبات در پشت سازه های مکانیکی انجام شد. نتایج ارزیابی نشان داد که عملیات کپه کاری و بذرکاری درختان مثمر بادام و مو توانسته است، ضمن افزایش ظرفیت تولید زی توده خشک مرتع به میزان 100 کیلوگرم در هکتار، میزان فرسایش و رسوب را به ترتیب به میزان 15 و هشت درصد کاهش دهد. اگرچه اعمال عملیات مکانیکی احداث گابیون و خشکه چین در یکی از زیرحوضه ها (h2 ) که عامل اصلی فرسایش مرتبط با فرسایش کناره ای، توانسته است فرسایش خاک و تولید رسوب را به میزان 13 درصد تقلیل دهد. در مجموع اعمال عملیات مکانیکی آبخیزداری در کل حوضه توانست که میزان فرسایش و تولید رسوب حوضه را در طول سه سال اجرا به میزان کم تر از یک درصد کاهش دهد. عامل اصلی کم بودن کارائی عملیات آبخیزداری، بویژه عملیات مکانیکی، در حوضه یاد شده کم بودن پتانسیل تولید رسوب و فرسایش در حوضه یاد شده بود.

افزایش روزافزون جمعیت جهان موجب شده که بهره برداری و مدیریت پایدار از منابع آب و خاک برای تأمین نیازها مورد توجه قرار گیرد. بنابراین از پیش نیازهای اصلی مدیریت منابع آب و خاک، بررسی فرسایش خاک و راه کارهای کنترل آن می باشد. همچنین بایستی توجه داشت که باران اسیدی نیز یکی از عواملی است که می تواند باعث فرسایش شده و اثرات مخربی بر خاک و همچنین محیط زیست داشته باشد. بنابراین در این تحقیق به بررسی اثر باران اسیدی بر فرآیند پاشمان خاک تحت شرایط آزمایشگاهی و با استفاده از شبیه ساز باران پرداخته شد. برای انجام آزمایش ها از باران اسیدی با غلظت هایpH متفاوت 75/3، 25/4 و 25/5 در شرایط خاک خشک و اشباع و در شدت 40 میلی متر بر ساعت استفاده شد. به منظور انجام تحلیل های آماری از نرم افزارهای SPSS 23 و EXCEL 2013و آزمون تی تست زوجی و آنالیز واریانس یک طرفه و دوطرفه در سطح معنی داری 95 درصد استفاده شد. نتایج نشان داد نرخ پاشمان حاصل از باران اسیدی در اسیدیته 75/3 در مقایسه با نرخ پاشمان حاصل از باران غیراسیدی دارای تفاوت معنی داری در سطح احتمال 95 درصد روی خاک خشک بود، درحالی که در pH های 25/4 و 25/5 تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین مقایسه نرخ پاشمان حاصل از باران اسیدی و غیراسیدی روی خاک اشباع در هیچ یک از تیمارها تفاوت معنی داری را علیرغم افزایش عددی نشان نداد. نتیجه مقایسه تیمارهای خاک خشک با تیمارهای خاک اشباع، تفاوت معنی داری را در سطح احتمال% 99 نشان داد که بیان کننده تأثیر مستقیم رطوبت خاک بر مقدار پاشمان می باشد. با بررسی اثر متقابل رطوبت خاک در شرایط خشک و اشباع شده با غلظت هایpH متفاوت باران نیز تفاوت معنی داری بین تیمارهای مورد استفاده مشاهده نگردید.

منابع اب سطحی و زیرزمینی به شدت تحت تاثیر دوره های کمبود بارش واقع می شوند. شاخص های متعددی برای ارزیابی خشکسالی ارائه شده که هر یک بر اساس متغییرهای هواشناسی و هیدرولوژیکی می باشد. در این پژوهش با استفاده از شاخص های SPI و SPEI و شاخص های SDI و GRI وضعیت خشکسالی های هواشناسی و هیدرولوژیک بترتیب ارزیابی شد و تاثیر خشکسالی هواشناسی بر هیدرولوژیک تعیین گردید. همبستگی بین شاخص ها در مقیاس های زمانی مختلف بررسی شد. بر این اساس شاخص SPEI بدلیل لحاظ کردن پارامتر دما در کنار بارندگی از همبستگی بالاتری نسبت به شاخص SPI با SDI برخوردار است که در مقیاس زمانی 9 و 12 ماهه در همان ماه و یک ماه بعد دارای بیشترین همبستگی می باشد. همچنین SPEI در مقیاس 24 و 48 ماهه با 3 ماه تاخیر با شاخص GRI بیشترین همبستگی را دارد که حاکی از تاثیرگذاری خشکسالی هواشناسی بعد از گذشت دو سال و بیشتر بر سطح آب زیرزمینی می باشد. اطلاع از فاصله زمانی بین وقوع خشکسالی هواشناسی به عنوان عامل اصلی دیگر خشکسالی ها، به مدیران و برنامه ریزان کمک خواهد کرد تا اقدامات مدیریتی لازم جهت مقابله با خشکسالی ناشی از کمبود منابع آبی سطحی وزیرزمینی به عمل آورند.

در این پژوهش روند تغییرات زمانی بارش استان کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت. برای تحلیل روند بارش از داده های 16 ایستگاه همدیدی و باران سنجی استان کرمانشاه طی دوره 32 ساله (1982 تا 2013) در سه مقیاس سالانه، فصلی و ماهانه استفاده گردید. ابتدا بر روی کلیه ی سری های زمانی، شیب خط روند با استفاده از آزمون شیب تخمین گر سن محاسبه شد. سپس برای واکاوی روند بارش در سری های زمانی از آزمون های من کندال و رتبه ای من کندال استفاده شد. فرض اصلی مطالعات روندیابی با آزمون من کندال مستقل بودن و عدم وجود خودهمبستگی معنی دار در سری زمانی است. بنابراین با روش TFPW اثر ضریب خودهمبستگی از داده های حذف شد. در ادامه برای تشخیص روند بارش بر روی سری زمانی آزمون من-کندال انجام شد. مقایسه نتایج نشان داد که آزمون من کندال اصلاح شده MK-TFPW، بهترین روش برای بررسی روندیابی می-باشد. همچنین نتایج بدست آمده از این آزمون نشان می دهد که روند تغییرات بارش در مقیاس سالانه در 50 درصد از ایستگاه-های مذکور نزولی بوده و در سطح 5 درصد معنی دار است. در مقیاس فصلی بیش ترین و کم ترین روند منفی مربوط به زمستان و بهار بوده است، به طوری که 75 درصد ایستگاه ها روند منفی در سطح 5 درصد، در زمستان داشت. اما فصل تابستان روند صعودی داشت، که البته معنی دار نبود. درمقیاس ماهانه، 62 درصد از ایستگاهها در ماه مهر، اسفند و آذر در بین ماهها روند منفی معنی دار درسطح 5 درصد داشتند.

اولین مرحله از فراولین مرحله از فرسایش خاک پاشمان خاک است که توسط اثر قطرات باران بر سطح خاک ایجاد می شود. قطرات باران می توانند ذرات خاک را جدا کرده و موجب تغییر ساختار خاک شده و فرسایش خاک را افزایش می دهد. بنابراین بررسی عوامل موثر بر فرسایش پاشمانی که شامل عوامل فرساینده باران و فرسایش پذیری خاک می باشد می تواند در کنترل فرسایش پاشمانی تاثیر گذار باشد. دو پارامتر مدت زمان بارندگی و رطوبت پیشین خاک می توانند تاثیر زیادی روی مقادیر پاشمان خاک داشته باشند که کمتر بررسی شده اند. به همین منظور، پژوهش حاضر اثر مدت های بارندگی با مقادیر 5، 10، 15، 20، 25 و 30 دقیقه و رطوبت های پیشین خاک 20 و 40 درصد روی فرسایش پاشمانی در شدت 30 میلی متر بر ساعت و مقیاس فنجان پاشمان را مطالعه نمود. نتایج نشان داد که متغیر های مدت بارندگی و رطوبت پیشین خاک بر مقادیر پاشمان کل و خالص در واحد زمان و سطح 99 درصد معنی دار بود. در حالی که اثر متقابل رطوبت پیشین خاک و مدت بارندگی بر پاشمان کل و خالص در واحد زمان معنی دار نبود. نتایج هم چنین نشان داد که همبستگی معنی دار و معکوسی بین مدت بارندگی و پاشمان کل و خالص در واحد زمان وجود داشت چراکه با افزایش مدت بارندگی در هر دو رطوبت 20 و 40 درصد مقدار پاشمان کل و خالص در واحد زمان کاهش یافت. بررسی نتایج به دست آمده نشان داد که اثر رطوبت پیشین خاک 40 درصد بر مقدار پاشمان کل و خالص در واحد زمان بیش تر از رطوبت پیشین خاک 20 درصد بود. سایش خاک پاشمان خاک است که توسط اثر قطرات باران بر سطح خاک ایجاد می شود. قطرات باران می توانند ذرات خاک را جدا کرده و موجب تغییر ساختار خاک شده و فرسایش خاک را افزایش می دهد. بنابراین بررسی عوامل موثر بر فرسایش پاشمانی که شامل عوامل فرساینده باران و فرسایش پذیری خاک می باشد می تواند در کنترل فرسایش پاشمانی تاثیر گذار باشد. دو پارامتر مدت زمان بارندگی و رطوبت پیشین خاک می توانند تاثیر زیادی روی مقادیر پاشمان خاک داشته باشند که کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. به همین منظور، پژوهش حاضر اثر مدت های بارندگی با مقادیر 5، 10، 15، 20، 25 و 30 دقیقه و رطوبت های پیشین خاک 20 و 40 درصد روی فرسایش پاشمانی در شدت 30 میلی متر بر ساعت و مقیاس فنجان پاشمان را مطالعه نمود. نتایج نشان داد که متغیر های مدت بارندگی و رطوبت پیشین خاک بر مقادیر پاشمان کل و خالص در واحد زمان در سطح 99 درصد معنی دار بود. در حالی که اثر متقابل رطوبت پیشین خاک و مدت بارندگی بر پاشمان کل و خالص در واحد زمان معنی دار نبود. نتایج هم چنین نشان داد که همبستگی معنی دار و معکوسی بین مدت بارندگی و پاشمان کل و خالص در واحد زمان وجود داشت چراکه با افزایش مدت بارندگی در هر دو رطوبت 20 و 40 درصد مقدار پاشمان کل و خالص در واحد زمان کاهش یافت. بررسی نتایج به دست آمده نشان داد که اثر رطوبت پیشین خاک 40 درصد بر مقدار پاشمان کل و خالص در واحد زمان بیش تر از رطوبت پیشین خاک 20 درصد بود.

در طول قرن های اخیر، منابع آب زیرزمینی به عنوان یکی از اصلی ترین منابع تامین کننده آب مورد نیاز جوامع انسانی به شمار می آیند. متاسفانه استحصال بی رویه آب از این منابع، در بسیاری از مناطق باعث سیر نزولی سطح آب شده است و ادامه این روند، موجب تهدید جدی برای اکوسیستم و جوامع انسانی موجود در منطقه می شود. دشت یزد-اردکان، یکی از کانون های بحرانی از نظر روند نزولی آب های زیرزمینی محسوب می شود. در تحقیق حاضر آینده نگری سطح آبخوان اصلی یزد-اردکان، از نظر تغییر اقلیم و برداشت های انسانی برای دوره 2034-2016 انجام شد. به منظور بررسی تغییر اقلیم در منطقه مطالعاتی، از سناریوهای مدل HadCM3 و نرم افزار Lars-WGاستفاده شد. مدل سازی سطح آبخوان نیز، با متغیرهای اقلیمی و روند افت قبلی سفره، توسط انواع شبکه عصبی و مدل تجزیه رگرسیون چندگانه خطی هیدروگراف آبخوان (HARTT) انجام شد. صحت سنجی مدل های به کار رفته نشان داد، مدل HARTT توانایی مناسبی در مدل سازی و پیش بینی نوسانات آبخوان دارد. به کارگیری این مدل در آینده نگری آبخوان نشان داد، در صورت ادامه روند فعلی برداشت بی رویه از ذخیره آبخوان، تا پایان سال 2033، افت نه متری سطح آبخوان را خواهیم داشت. ادامه این وضعییت، تخریب جدی ذخایر زیرزمینی را از نظر کمی و کیفی دربر خواهد داشت. لذا با توجه به وضعیت نامناسب اقلیمی و منابع آب بحرانی در منطقه، پیشنهاد می شود دولت مردان و تصمیم گیران، در تدوین چشم اندازهای آتی منطقه، این مساله را در نظر داشته باشند.

آب های زیرزمینی به عنوان یکی از منابآب های زیرزمینی به عنوان یکی از منابع آب شیرین در معرض برداشت بی رویه قرار دارند. آبخوان آزاد دشت دامغان که در مجاورت کویر مرکزی ایران قرار دارد، به علت برداشت های غیر اصولی با کسری مخزن روبرو شده است. این تحقیق به منظور تعیین میزان کسری مخزن برای جلوگیری از افت بیش از حد سطح ایستابی انجام شده است. در این بررسی با استفاده از روش فازی در قالب سه مدل به همراه نه زیر مدل مربوط به آن تهیه شده است. سه مدل براساس تغییرات سطح ایستابی در واحد متر در سه سطح افت کم ]7/0-0[، افت متوسط ]5/3-7/0[ و افت زیاد ]7-5/3[ از یکدیگر متمایز می شوند و در هر سه مدل میزان تغذیه و تغییرات افت سطح ایستابی به عنوان ورودی ها و کسری مخزن به عنوان خروجی تعیین شدند. در هر سه زیر مدل مربوط به یک مدل مقادیر 11، 21 و 31 میلیون متر مکعب به ترتیب به عنوان تغذیه طبیعی، و دو مقدار دیگر کسری مخزن بودند که در نه زیر مدل با نام مقادیر تغذیه وارد شدند. در ادامه برای تعیین کسری مخزن با در نظر گرفتن میزان سطح ایستابی به عنوان یک متغیر مقادیر متفاوتی برای خروجی بدست آمد؛ به طوری که در نهایت 12 نقطه از هر زیر مدل استخراج شد، سپس این نقاط با استفاده از توابع درجه دوم و درجه سوم مورد برازش قرار داده شدند. نتایج بدست آمده از نه زیر مدل نشان داد میزان تغذیه مناسب برای جبران کسری مخزن و جلوگیری از افت بی رویه سطح ایستابی 21 میلیون متر مکعب می باشد. ع آب شیرین در معرض برداشت بی رویه قرار دارند. آبخوان آزاد دشت دامغان که در مجاورت کویر مرکزی ایران قرار دارد، به علت برداشت های غیر اصولی با کسری مخزن روبرو شده است. این تحقیق به منظور تعیین میزان کسری مخزن برای جلوگیری از افت بیش از حد سطح ایستابی انجام شده است. در این بررسی با استفاده از روش فازی در قالب سه مدل به همراه نه زیر مدل مربوط به آن تهیه شده است. سه مدل براساس تغییرات سطح ایستابی در واحد متر در سه سطح افت کم ]7/0-0[، افت متوسط ]5/3-7/0[ و افت زیاد ]7-5/3[ از یکدیگر متمایز می شوند و در هر سه مدل میزان تغذیه و تغییرات افت سطح ایستابی به عنوان ورودی ها و کسری مخزن به عنوان خروجی تعیین شدند. در هر سه زیر مدل مربوط به یک مدل مقادیر 11، 21 و 31 میلیون متر مکعب به ترتیب به عنوان تغذیه طبیعی، و دو مقدار دیگر کسری مخزن بودند که در نه زیر مدل با نام مقادیر تغذیه وارد شدند. در ادامه برای تعیین کسری مخزن با در نظر گرفتن میزان سطح ایستابی به عنوان یک متغیر مقادیر متفاوتی برای خروجی بدست آمد؛ به طوری که در نهایت 12 نقطه از هر زیر مدل استخراج شد، سپس این نقاط با استفاده از توابع درجه دوم و درجه سوم مورد برازش قرار داده شدند. نتایج بدست آمده از نه زیر مدل نشان داد میزان تغذیه مناسب برای جبران کسری مخزن و جلوگیری از افت بی رویه سطح ایستابی 21 میلیون متر مکعب می باشد.

بارش های سنگین جزو مهمترین رویدادهای حدی اقلیمی هستند و چنانچه برنامه ریزی صحیح در خصوص آن بعمل نیاید ضمن وارد آوردن آثار مخرب زیست محیطی و اقتصادی، بدون بهره برداری از دسترس خارج خواهد شد. پژوهش حاضر سعی دارد تغییرات آتی بارش های سنگین سواحل جنوبی دریای خزر را با در نظر گرفتن تغییرات اقلیمی جهانی در دوره ی 1408-1389 پیش بینی نماید. به این منظور تغییرات الگوی بارش های 10، 20 و25 میلی متر و بیشتر از آن بر اساس داده های روزانه ی شش ایستگاه سینوپتیک(انزلی، آستارا، بابلسر، گرگان، نوشهر، رامسر و رشت) مورد بررسی قرار گرفت. داده های روزانه ی بارش در دوره ی 1388-1339، پس از بررسی صحت و دقت آن ها، با استفاده از مدل Lars-wg شبیه سازی شد. پس از کنترل تطابق مقادیر شبیه سازی شده با داده های دوره ی حاضر، مقادیر بارش روزانه در دوره ی آتی(1408-1389) پیش بینی شد. 11 شاخص بارش مدل جهانی، R-Climdex، برای دوره ی مشاهده ای و دوره ی آتی محاسبه شد. از این بین سه شاخص مربوط به بارش های سنگین( 10، 20 و 25 میلیمتر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، نتایج نشان می دهد که، در دوره ی آتی در مجموع بر تعداد روزهای همراه با بارش 10، 20 و 25 میلیمتر، در اکثر ایستگاه های منطقه ( به غیر از ایستگاه نوشهر و ایستگاه رامسر) افزوده خواهد شد. در مجموع در بین تمامی ایستگاه های مورد مطالعه، ایستگاه انزلی بیشترین تعداد روزهای همراه با با بارش سنگین 10 میلی متر و بارش خیلی سنگین 20 و 25 میلی متررا تجربه خواهد نمود.