رشد فناوری
سال:1392 | دوره:9 | شماره:36 |تعداد مقالات:8

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

تحقیقات گوناگون نقش شهرک ها و پارک های علم و فناوری را در توسعه منطقه ای مورد تاکید قرار داده اند. هدف این تحقیق بررسی مهمترین اثرات شهرک علم و فناوری اصفهان بر توسعه منطقه می باشد. این پژوهش از لحاظ پارادیم، کمی و از لحاظ هدف، کاربردی است و به روش همبستگی اجرا گردیده است. جامعه آماری تحقیق شرکت های عضو شهرک علم و فناوری اصفهان بوده که با استفاده از فرمول کوکران، 75 شرکت به عنوان حجم نمونه برآورد گردید و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی نمونه ها انتخاب شدند. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه بود که روایی آن به وسیله پانل متخصصان و پایایی ابزار تحقیق با ضریب آلفای کرونباخ احراز گردید (0.85). نتایج نشان داد که مهمترین اثر شهرک، توسعه خدمات بازاریابی است و بهبود وضعیت اقتصادی شرکت ها، افزایش سطح خدمات رسانی در منطقه از دیگر اثرات مطرح است. در دسته بندی اثرات شهرک بر توسعه منطقه ای از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که پنج عامل 58.37 درصد از واریانس مربوط به اثرات شهرک را تبیین مینماید. این اثرات شامل اثرات تولیدی- بازاری (31.02 درصد)، اثرات سرمایه گذاری (7.49 درصد)، اثرات خدماتی (7.29 درصد)، اثرات آموزشی و مشاوره (7.11 درصد) و اثرات ارتباطی (5.35 درصد) می باشد.

در دنیای امروز، بیشتر کشورهای جهان با تکیه بر نوآوری در پی افزایش بهرهوری و بهبود وضعیت اقتصادی خود هستند و یکی از مراکز مهم جهت انجام فعالیت های نوآورانه، شرکت های مستقر در مراکز رشد وابسته به پارک های علم و فناوری هستند. هدف از این پژوهش شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر ارتقای نوآوری در شرکت های مستقر در مراکز رشد وابسته به پارک علم و فناوری یزد میباشد. به این منظور برای شناسایی شاخص های موثر بر ارتقای نوآوری، از مقالات به روز دنیا، مطالعات صورت گرفته در این حوزه و همچنین از نظرات خبرگان در حوزه نوآوری استفاده شده است که در نهایت تعداد سی و هفت شاخص مورد تایید خبرگان قرار گرفت و پس از طراحی پرسشنامه، از شاخص های به دست آمده و تایید روایی محتوایی و صوری آن توسط خبرگان، پرسشنامه ها در اختیار مدیران و کارکنان شرکت های مستقر در مراکز رشد وابسته به پارک علم و فناوری یزد قرار داده شد و تعداد 200 پرسشنامه تکمیل شد و داده های به دست آمده از پرسشنامه ها توسط تکنیک تاپسیس فازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر این اساس سی و هفت شاخص موجود در پرسشنامه با توجه به پاسخ های ارائه شده توسط مدیران و کارکنان شرکت ها، به ترتیب اهمیت آنها رتبه بندی شدند که کسب دانش و اطلاعات جدید و دسترسی به فناوری های جدید و پیشرفته به عنوان مهمترین عوامل تاثیرگذار بر ارتقای نوآوری در شرکت های مستقر در مراکز رشد وابسته به پارک علم و فناوری یزد شناخته شدند.

کارآفرینی موتور محرک توسعه و پیشرفت اقتصادی و ایجاد شغل و اصلاح اجتماع محسوب می شود. کارآفرینی فرایند اشتغال زایی و کسب سود از ترکیب ارزشمند منابع می باشد. اصطلاح کارآفرین به کسی اطلاق می شود که متعهد شود مخاطره های یک فعالیت اقتصادی را سازمادهی، اداره و تقبل کند. کارآفرینان نقش مهمی در حرکت چرخ های توسعه اقتصادی به عهده دارند و منشاء تحولات بزرگ در زمینه های صنعتی، تولیدی و خدماتی در سطح سازمان ها محسوب می شوند. لذا یکی از مهمترین چالش های پیش روی کارآفرینان و یا شاید مهمترین مانع آنها برای راه اندازی و استمرار کسب و کارشان، تامین منابع مالی مورد نیاز است. هدف از اجرای تحقیق حاضر، مطالعه روش های چهارگانه تامین مالی در طرح های کارآفرینانه استان مازندران می باشد. جامعه آماری، 141 کارآفرین بوده اند که تعداد 110 نفر به عنوان نمونه انتخاب، سپس با جمع آوری داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه ای با اجزاء استاندارد و ضریب پایایی 79%، به آزمون فرضیات چهارگانه پرداخته شده است. یافته ها نشان داده اند که تمامی چهار روش تامین مالی هر کدام با شدت و ضعف خاص خود مورد توجه کارآفرینان بوده اند. از این نظر، روش سرمایه شخصی در اولویت اول و روش های استقراض، سهام و منابع داخلی در اولویت های بعدی بوده اند. به علاوه اینکه کارآفرینان مورد مطالعه، در مجموع آگاهی های کمتری از روش های مختلف و متنوع تامین مالی دارند و تنها روش هایی را مورد توجه و تدقیق قرار داده اند که در جامعه امروزین ما رایج و مصطلح بوده و همه به صورت عام مورد استفاده قرار می دهند. در پایان نتیجه گیری شده که لازم است نوآوری هایی در این زمینه انجام شود و به دیگر روش های متنوع تامین مالی نیز توجه شود.

هدف از تهیه این مقاله، رتبه بندی و تعیین درجه اهمیت عوامل موثر بر پیاده سازی تدارکات الکترونیک در سازمان ها (بررسی موردی راه آهن ج.ا.ا) به دو روش تجزیه و تحلیل متفاوت می باشد. برای رتبه بندی از روش آماری آزمون فریدمن و آزمون کروسکال- والیس (آزمون H) و همچنین از تکنیک فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شده است. دو نوع پرسشنامه لیکرت و AHP در این تحقیق طراحی گردیده است، پرسشنامه لیکرت توسط97 نفر از کارشناسان، مدیران و مدیران ارشد شرکت راه آهن که حدود 70% آنها دارای مدرک تحصیلی لیسانس و حدود 19% دارای مدرک تحصیلی فوق لیسانس هستند، تکمیل شده است. نتایج روش آماری حاکی از این است که عامل «سازمان» با درجه 4.0585، «فناوری» با درجه 3.7807 و «محیط» با درجه 3.6968، سه اولویت اول در بین عوامل موثر در پذیرش تدارکات الکترونیکی در شرکت راه آهن ج.ا.ا می باشند. پرسشنامه AHP توسط 24 نفر از مدیران و مدیران ارشد شرکت راه آهن تکمیل گردیده است که در تحلیل سلسله مراتبی (AHP) نیز «سازمان»، «فناوری» و «محیط» به ترتیب با 0.389، 0.378 و 0.233 رتبه های اول تا سوم از بین عوامل موثر در پذیرش تدارکات الکترونیکی در شرکت راه آهن ج.ا.ا را دارند. بنابراین نتایج هر دو روش به کار رفته در این تحقیق یکسان و حاکی از این است که موثرترین فاکتور در پذیرش تدارکات الکترونیکی در شرکت راه آهن ج.ا.ا عامل سازمان است و فناوری و محیط در اولویت دوم و سوم قرار دارند.

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین هوش سازمانی و کارآفرینی شرکت های تولیدی استان گیلان است. کارآفرینی، فرایندی است که منجر به ایجاد رضایت مندی و یا تقاضای جدید می گردد که عبارت است از فرایند ایجاد ارزش از راه تشکیل مجموعه منحصر به فردی از منابع به منظور بهره گیری از فرصت ها. با توجه به اهمیت موضوع و اهداف پژوهش، تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را مدیران شرکت های تولیدی استان گیلان تشکیل می دهد که در سال 1391، از بین 207 مدیر شرکت های تولیدی، 119 نفر با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های هوش سازمانی آلبرخت و کارآفرینی رابینز استفاده شد، پس از تایید سنجش روایی پرسشنامه ها از طریق روش محتوایی و پایایی، از طریق آلفای کرونباخ (a=0.87)، اطلاعات به دست آمده با انجام محاسبات آماری توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که بین تکتک مولفه های هوش سازمانی (بینش راهبردی، سرنوشت مشترک، تمایل به تغییر، جرات و شهامت، اتحاد و توافق، کاربرد دانش و فشار عملکرد) با مولفه های کارآفرینی (خلاقیت، ریسک پذیری، استقلال طلبی، انگیزش، عزم و اراده، اعتقاد به مقدسات) رابطه معناداری وجود دارد. به نظر می رسد برای توسعه شرکت های تولیدی علاوه بر ارتقاء ابزارهای هوشمند تولیدی و توجه به فناوری باید سعی در ایجاد تعامل بین نیروی انسانی (به عنوان سرمایه های هوش سازمانی) و ابزار هوشمند شود.

شاه کلید دنیای امروز، خلق ارزش است. راهکار ورود به دنیای کسب و کار امروزی فناوری است و شاه کلید فناوری، تجاری سازی و ارزش افزوده ناشی از آن است. تجاری سازی، فرایند تبدیل فناوری های جدید به محصولات موفق تجاری است و در برگیرنده آرایه های مختلفی از فرایندهای مهم فنی، تجاری و مالی است که باعث تبدیل فناوری جدید به محصولات یا خدمات مفید می شود. به عبارتی تجاری سازی یافته های پژوهشی، حلقه اتصال فناوری و بازار است و تمرکز آن بر حلقه های انتهایی زنجیره ارزش است. از آنجا که به بازار رسانیدن یک محصول می تواند تضمین کننده موفقیت و بقای سازمان باشد، تجاری سازی دانش فنی به عنوان یک عامل حیاتی مطرح شده است. در سازمان های تحقیقاتی بدون تجاری سازی یک محصول، تحقیقات معنایی ندارد، زیرا بدون دستیابی به مشتریان خاص یک محصول، تولید و یا انجام آزمایش در مورد یک ایده بی فایده به نظر میرسد. جهت به کارگیری مفهوم تجاری سازی در سازمان ها، لازم است با مدل های آن آشنا شویم. در یک تقسیم بندی، مدل های تجاری سازی به دو دسته مدل های خطی و کارکردی دسته بندی می شوند. با توجه به اهمیت مدل های خطی، در این مقاله پس از بررسی مفهوم تجاری سازی، مهمترین مدل های خطی تجاری سازی را بررسی خواهیم نمود. مدل های خطی که در این مقاله بررسی شده اند عبارتند از مدل گلداسمیت، مدل کوکوبو، مدل کوپر (مدل مرحله- دروازه)، مدل راثول و زیگفیلد، مدل اندرو و سرکین، مدل جولی و مدل یونگ- دوکلی.

یکی از دشوارترین چالش های پیش روی مدیران امروزی، مدیریت نوآوری فناورانه است که منجر به ارزش آفرینی، سودآوری، ایجاد رقابت پذیری پایدار، محیط های کاری فرح بخش و جذب و نگهداری نیروهای خلاق و بهره ور می گردد. مدیریت موفقیت آمیز نوآوری فناورانه زمانی روی می دهد که مجموعه گسترده ای از عناصر و فعالیت های سازمانی به خوبی مدیریت شده و در چارچوب راهبرد نوآوری سازمان با یکدیگر یکپارچه گردند. یکی از مفاهیم مورد بحث در راهبرد نوآوری، قابلیت های نوآورانه است. قابلیت های نوآورانه، به عنوان مجموعه الگوهای مهارتی مورد استفاده شرکت ها برای تدوین و پیاده سازی راهبرد نوآوری تعریف می گردد. در هر مرحله از این فرایند، ابزارهای گوناگونی مورد استفاده قرار می گیرد. انتخاب نوع ابزار مناسب، با توجه به معیارهای گوناگونی صورت می پذیرد. برخی از این معیارها عبارتند از: ساده یا پیچیده بودن خدمات و محصولات شرکت و میزان عدم اطمینان نسبت به بازارهای آتی احتمالی و محیط های رقابتی برای فناوری جدید. در این مقاله با استفاده از یک رویکرد یکپارچه در روش تصمیم گیری و روش نوآورانه که مبتنی بر نوآوری فنی- مهندسی است ابزارهای مناسب در هر مرحله از قابلیت های نوآورانه، معرفی می شود. برخی از پرکاربردترین این ابزارها عبارتند از ماتریس SWOT، تکنیک دلفی، نظریه خلاقانه حل مساله (TRIZ)، پیش بینی های آماری، تحلیل سلسله مراتبی، روش تاگوچی، 6 سیگما و سایر.