یاخته
سال:1383 | دوره:6 | شماره:22 |تعداد مقالات:8

هدف: بررسی اثر مصرف طولانی مدت وراپامیل با دوزهای مختلف روی عناصر خونی در موش صحرایی نرمواد و روشها: این تحقیق بر روی موش های صحرایی نر که مدت دو ماه دوزهای 10, 20 و 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن، وراپامیل را به صورت خوراکی دریافت کردند, انجام شد. شمارش گلبولهای خونی توسط لام نئوبار و میکروسکوپ نوری انجام شد و برای رنگ آمیزی جهت تعین درصد انواع گلبولهای سفید از محلول گیمسا استفاده شد.یافته ها: در شمارش گلبولهای سفید و قرمز تغییرات معنی داری نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد. درصد لنفوسیتهای در گردش در گروه 20 و 50 نسبت به گروه شم و کنترل کاهش معنی دار و درصد منوسیتهای در گردش در گروه 10، 20 و 50 نسبت به گروه شم و کنترل افزایش معنی داری(p<0.05)  نشان داد. درصد نوتروفیلها, ایوزینوفیلها و بازوفیلهای در گردش بین گروههای مختلف تفاوت معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری: نتایج حاصل به خصوص کاهش درصد لنفوسیتها در دوزهای متوسط و بالای وراپامیل اثر احتمالی وراپامیل در تضعیف سیستم ایمنی را تایید می کند که توجه به این مساله را در بیمارانی که از وراپامیل به مدت طولانی استفاده می کنند مطرح می نماید.

هدف: مقایسه اثرات سه روش مختلف انجماد شیشه ای [Closed pulled straw (CPS), Open pulled straw (OPS), Conventional(C)] بر بقا مورفولوژیکی جنینهای دو سلولی موش و تکوین آنها به بلاستوسیستهایHatched مواد و روشها: جنینهای دو سلولی موش به چهار گروه کنترل (194)، (160) C، (150) OPS، (155) CPS تقسیم شدند. جنینهای گروه کنترل در محیطHTF  به مدت 120-96 ساعت کشت داده شدند. در گروههای انجمادی جنینها با اتیلن گلیکول 5.5 مولار و یک مول سوکروز با سه روش مختلف منجمد و پس از ذوب سریع در دمای اطاق، جنینها در محلولهای سوکروز (0.5، 0.25 و 0.125 مولار) به صورت مرحله به مرحله آبدهی شدند و پس از سه بار شستشو در محیط HTF کشت داده شدند. پس از ذوب، جنینهای زنده در هر روش تعیین شدد. توانایی جنینهای زنده برای ادامه تکوین براساس کشت In vitro آنها مشخص و با گروه کنترل مقایسه شد. در تمامی موارد از آزمون آماری X2 استفاده شد.یافته ها: میزان بقا جنینها پس از ذوب به طور معنی داری در 76 CPS درصد بیشتر از P<0.01) OPS، 62 درصد) وP<0.05) C ، 66 درصد) بود.میزان بلاستوسیستهای hatched در 58) C درصد) و 64) CPS درصد) اختلاف معنی داری نداشت. اما به طور معنی دار کمتر از کنترل (72درصد) در گروههای (P<0.05) C و (P<0.01) OPS بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن است که روش CPS احتمالا راه مفیدتری برای انجماد جنینهای دو سلولی موش است.

هدف: بررسی اثر 17- بتااسترادیول و 5- آلفا دی هیدروتستوسترون بر ترشح نیتریک اکساید توسط ماکروفاژهای ریوی تحریک شده با TGF-b مواد و روشها: ماکروفاژهای ریوی با روش لاواژ ریه از رت های نر سالم با سن 8-10 هفته به دست آمد. ماکروفاژهای ریوی به تعداد 1´105 در یک میلی لیتر محیط کشت 1640  RPMIبدون فنل رد حاوی 10درصد FCS به هر چاهک پلیت 24 خانه اضافه و به مدت 2 ساعت در انکوباتور 37 درجه سانتی گراد حاوی 5درصد CO2 انکوبه شدند. پس از مدت مذکور، سلولهای غیر چسبیده (غیر ماکروفاژ) با سه بار شستشو خارج و مجددا یک میلی لیتر محیط کشت کامل بدون فنل رد، حاوی LPS 10 μg/ml و  IFN-γ 100 u/mlو غلظتهای مختلف هورمونهای 17- بتا استرادیول و یا مدت 24 ساعت دیگر ادامه یافت. سپس مایع رویی را برداشته و پس از سانتریفوژ ، مقدار نیتریت موجود در محلول رویی به عنوان اندیکاتوری از نیتریک اکساید به روش گریس اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که ترشح نیتریک اکساید در پاسخ به 5- آلفا دی هیدروتستوسترون و در حضور TGF-β کاهش یافته و حداقل و حداکثر کاهش به ترتیب در پاسخ به 1×10-10 و 1×10-6 مولار به دست آمد. همچنین نتایج نشان داد که این اثر کاهشی TGF-β بر ترشح نیتریک اکساید در پاسخ به هورمون 17- بتا استرادیول بیشتر نمایان بوده به طوری که حداقل 34.52درصد و حداکثر 68.57 درصد به ترتیب در پاسخ به 1×10-11 و 1×10-6 مولار به دست آمد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که قسمتی از روند التهاب ریوی که وابسته به TGF-β است احتمالا از طریق نیتریک اکساید اعمال شده و هورمونهای جنسی نیز می تواند در این حالت دخیل باشند.

هدف: بررسی عصاره کلروفرمی سیر بر روی بروسلا در داخل ماکروفاژمواد و روشها: در این بررسی عصاره کلروفرمی سیر استخراج و مقدار آلیسین به روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا تعیین شد. سپس اثر آن بر بقای درون ماکروفاژی بروسلا ملی تنسیس 1 Rev و بروسلا آبورتوس 19 S در کشت سلولی تهیه شده از ماکروفاژهای صفاقی موش مطالعه شد.یافته ها: نتایج نشان داد که عصاره در رقتهای 1:40 برابر با غلظت 439 میکرو گرم بر میلی لیتر آلیسین، 1:80 برابر با 218 میکروگرم بر میلی لیتر آلیسین و 1:160 برابر با 128 میکروگرم بر میلی لیتر آلیسین، باعث حذف بروسلاهای داخل ماکروفاژی پس از 24 ساعت می شود.نتیجه گیری: با توجه به اثرات ضد میکروبی سیر بر روی بروسلای درون ماکروفاژی لزوم استفاده از سیر و ترکیبات آن در درمان بروسلوز حداقل در کنار شیمی درمانی نمایان می شود.

هدف: بررسی بیان متمایز واریانتهای مختلف ژن survivin در طی تکوین جنینی و پس از تولد در مغز موش مواد و روشها: از 27 سر موش نژاد NMRI در 9 گروه سنی مختلف (تعداد 3 سر در هر گروه) شامل: جنینهای 11 و17 روزه و موش های تازه متولد شده تا یک ماهه، به فاصله هر پنج روز، نمونه گیری به عمل آمد  RNAی کل از هر مغز استخراج شد و واکنش رونویسی معکوس با استفاده از پرایمر الیگو dT و آنزیم M-MLV انجام شد cDNA ی حاصل با پرایمرهای اختصاصی برای survivin و بتا 2- میکروگلوبولین (به عنوان کنترل داخلی)، طی واکنش زنجیره ای پلیمراز تزاید یافت. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان می دهد که survivin در طی تکوین جنینی و پس از تولد در مغز موش بیان می شود. واکنش RT-PCR در مورد survivin، دو محصول تزاید یافته را با شدت های مختلف نشان داد. میزان بیان واریانت بزرگتر surviving 140)) در قبل و هنگام تولد به طور معنی داری بیشتر از بیان آن در طی تکوین پس از تولد است. نتیجه گیری: نتایج بیانگر آن است که بیان 140 survivin در طی تکوین مغز تحت کنترل است. این کنترل، احتمالا در هموستاز بافت مغز و تکوین سیناپس ها نقش دارد.

هدف: جدا سازی سلولهای دندریتیک (DCs) خون محیطی به صورت دست نخورده (Intact Peripheral Blood Dendritic Cells) با استفاده از روش انتخاب منفی (Negative Selection) به کمک روش روزت و  Immunomagnetic depletionمواد و روشها: در ابتدا سلولهای تک هسته ای خون محیطی با استفاده از فایکول جدا شده و لنفوسیتهای T با اتصال به گلبولهای قرمز گوسفند تیمار شده با AET حذف گردیدند. سلولهای دارای شاخص های رده ایی (Lineage Marker) با استفاده آنتی بادیهای مونوکلونال (mAbs) اختصاصی ضد شاخص های رده ایی CD3, CD11b, CD14, CD16, CD19, CD56 و بیدهای مغناطیسی واجد anti-mouse IgG از سلولهای باقیمانده خارج شدند. درصد خلوص سلولهای دندریتیک به دست آمده با دو خصوصیت عدم حضور شاخص های رده ایی و حضور آنتی ژن HLA-DR، با استفاده از دستگاه فلوسایتومتر اندازه گیری شد. نتایج: نتایج به دست آمده از بررسی های فلوسیتومتری نشان می دهد که جمعیت قابل توجهی (5/4درصد±5/58درصد) از سلولهای جدا شده قادر به واکنش با  mAbهای ضد شاخصهای رده ایی نیستند ولی آنتی ژن HLA-DR را ابراز می کنند.نتیجه گیری: روش Immunomagnetic depletion روشی جدید برای جداسازی DCs است که برخلاف روش های کلاسیک مطرح، قادر به جداسازی DCs به صورت دست نخورده است. این تحقیق، نخستین تحقیق در این زمینه در کشور است و میزان خلوص DCs به دست آمده در این بررسی مشابه مطالعات خارجی است. غنی سازی بالای DCs دست نخورده، راه مطالعه در مورد عملکرد طبیعی DCs در زمینه های مختلف اتوایمنی، سرطان ها و بیماری های عفونی را هموار می نماید.

هدف: بررسی اثرتحریک خونسازی یا عدم تحریک خونسازی سیکلوسپورین A همراه با فاکتورهای رشد خونسازی IL-3,IL-6,SCF برروی فاکتورهای رشد خونساز مغزاستخوان انسان و ابعاد یک محیط کشت مناسب جهت نگهداری و تکثیر سلولهای خونساز مغز استخوان مواد و روشها: جمعیت مورد مطالعه را به طور تصادفی از داوطلبان سالم دهنده مغزاستخوان در گروه سنی 33-5 سال درمرکز تحقیقات پیوند مغزاستخوان بیمارستان شریعتی انتخاب گردید ،کشت طولانی مدت مغزاستخوان در محیط IMDM (Iscovs Modified Dulbiccos Medium) به مدت 4 هفته و کشت کلونال سلولهای مغزاستخوان در محیط نیمه جامد آگار به مدت 14 روز صورت گرفت ، سپس شمارش سلولی توسط میکروسکوپ معمولی و شمارش کلنی سلولهای خونساز توسط میکروسکوپ معکوس (Invert)  انجام شد و جهت مشاهده مورفولوژی سلولهای خونساز توسط سایتواسپین لام تهیه و رنگ آمیزی گردید . یافته ها: در این مطالعه افزایش سلولهای تشکیل دهنده کلنی خونساز در محیط کشت حاوی سیکلوسپورین CyA (A)، اینترلوکین(IL-3) 3 ، اینترلوکین (IL-6) 6 و فاکتور استم سل(SCF)  در مقایسه با محیط کشت بدون فاکتور رشد وCyA ، محیط کشت حاویCyA  و محیط کشت حاویIL-3, IL-6, SCF  مشاهده شد. باتوجه به نتایج بدست آمده افزایش سلولهای غیرچسبان در محیط حاوی IL-3, IL-6, SCF, CyA  با میانگین (101.15) نسبت به محیط حاوی IL-3, IL-6, SCF با میانگین(82.8) و محیط حاوی CyA با میانگین (71.45) است. در محیط کشت کلونال افزایش تعداد سلولهای تشکیل دهنده کلنی مربوط به اثر تحریک کنندگی فاکتورهای رشد خونساز و سیکلوسپورین A با میانگین (56) نسبت به محیط کشت حاوی فاکتور رشد IL-3, IL-6, SCF با میانگین (32.65) و محیط کشت حاوی CyA با میانگین (45.05) مشاهده شد. همچنین افزایش کلنی خونساز در محیط PHA-Inactive با میانگین (31.37) نسبت به محیط PHA-Active با میانگین (25) نشان دهنده کاهش فعالیت فاکتورهای ممانعت کننده رشد در محیط PHA-Inactive است. در این مطالعه برای بررسی اثر تحریک کنندگی CyA و فاکتورهای رشد خونساز بر روی سلولهای خونساز مغزاستخوان در کشتLTBMC  و افزایش کلنی سلولهای خونساز از طریق آزمون مستقل Student - t - test با (P<0.05) به عنوان سطح معنی داری استفاده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده لازم است تحقیقات گسترده ای در مورد اثرسیکلوسپورین A و فاکتورهای رشد خونساز بر روی مسیر های نسخه برداری و ارسال پیام جهت حیات و تکثیر سلولهای خونساز صورت بگیرد.

هدف: ارزیابی اثر فاکتور القایی رتینوییک اسید (RA) بر تمایز پیش سازهای عصبی با منشا بن یاخته های جنینی انسان در نواحی دارای مورفولوژی روزت (Rosette) و فاقد مورفولوژی روزت.مواد و روشها: از کلونیهای سلولهای بنیادی جنینی انسان رویان H1برای تولید سلولهای عصبی انسانی استفاده شد. بدین منظور نواحی دارای مورفولوژی روزت و بدون مورفولوژی روزت برش زده شد و از قطعات حاصل، اجسام شبه جنینی (Embryoid bodies) ساخته شد و به دنبال آن این اجسام به مدت 20 روز تحت تیمار رتینوئیک اسید (10-6M) (RA) قرارگرفته و به دنبال آن، اجسام شبه جنینی به صورت منفرد به محیط کشت neurobasal حاوی2 درصد B27 و 10 درصد سرم جنینی گاو منتقل شده و به سلولهای عصبی و تمایز یافتند. به منظور ارزیابی نورونهای تولید شده در محیط آزمایشگاه به غیر از مورفولوژی از آزمونهای ایمونوسیتوشیمی استفاده شد.یافته ها: مطالعات ایمونوسیتوشیمی با آنتی بادی علیه (Microtubule Associated protein -2) و Tubulin III  و (Neurofilament protein) NF و (Neuron specific enolase) NSE و سیناپتوفیزین (Synaptophysin)  نشان داد که سلولهای حاصل نورون هستند. همچنین به کارگیری RA در گروه دارای مورفولوژی روزت و بدون روزت موجب افزایش معنی دار اجسام شبه جنینی دارای سلول عصبی شد (مورفولوژی روزت: 2/73 در مقابل 2/13 درصد (P<0.01) و بدون روزت: 57.5 در مقابل 19.5 درصد (P<0.01)  از طرفی نواحی دارای روزت در مقایسه با نواحی بدون روزت در نورون زایی پاسخ بیشتری در تیمار با رتینوییک اسید داشتند.نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد RA نورون زایی را در بن یاخته های جنینی انسان القا نموده و ساختارهای Rosette در این سلولها از پتانسیل بالایی به منظور نورون زایی برخوردار می باشند و این امکان وجود دارد که بتوان از این سلولها در طب پیوند به منظور درمان بیماریهای عصبی در آینده بهره جست.