روان شناسی کاربردی
سال:1392 | دوره:7 | شماره:1 (پیاپی 25) |تعداد مقالات:7

هدف: هدف این مطالعه مقایسه بازداری، قضاوت اجتماعی، استدلال انتزاعی و مهارت اجتماعی غیرکلامی در افراد دچار تصلب چندگانه عودکننده - بهبودیابنده و افراد سالم بود.روش: روش مطالعه علی - مقایسه ای از نوع مورد شاهدی و نمونه پژوهش شامل 30 فرد دچار تصلب چندگانه (ام. اس) عودکننده - بهبودیابنده (19 زن و 11 مرد) بود که با روش نمونه گیری تصادفی از میان 635 نفر از اعضای انجمن تصلب چندگانه گیلان انتخاب و سپس با 30 نفر فرد سالم به عنوان گروه شاهد همتاسازی شد. دو گروه بیمار و شاهد با استفاده از خرده مقیاس شباهت ها، درک و فهم و تنظیم تصاویر آزمون وکسلر (1981) و درجاماندگی آزمون بندر گشتالت (1938) مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: آزمون های تحلیل واریانس و تی مستقل نشان داد که بیماران دچار تصلب چندگانه عودکننده - بهبودیابنده به طور معناداری عملکرد ضعیف تری در مولفه شباهت ها و تنظیم تصاویر آزمون وکسلر و خطای درجاماندگی بیشتری در آزمون بندر گشتالت دارند.نتیجه گیری: بیماران دچار تصلب چندگانه با وجود حفظ قضاوت اجتماعی، تخریب شناختی معناداری نسبت به افراد سالم در تفکر انتزاعی، مهارت اجتماعی غیرکلامی و بازداری رفتاری نشان می دهند. از این رو لازم است با استفاده از درمان شناختی رفتاری با تاکید بر بازسازی شناختی، اصلاح تحریفات شناختی و آموزش فنون رفتاری گام هایی جهت ارتقا سلامت روان این بیماران برداشته شود.

هدف: هدف پژوهش تعیین میزان تاثیر احتمالی درمان تعامل والد - کودک بر خودکارآمدی والدگری مادران کودکان درخودمانده با کنش وری بالا بود.روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح تک آزمودنی و نمونه گیری به شیوه در دسترس بود. پنج زوج مادر - کودک از «مرکز ساماندهی درمان و توانبخشی اختلالات اتیستیک» انتخاب شدند و حدود 17 هفته «درمان تعامل والد - کودک» آیبرگ (1999) را دریافت کردند. مادران «مقیاس خودکارآمدی والدگری در مداخله زودهنگام» گیموند، ویلکاکس و لاموری (2008) را در خط پایه، بین دو مرحله درمان، یک هفته پس از درمان و دو مرحله پیگیری تکمیل کردند.یافته ها: یافته ها حاکی از افزایش خودکارآمدی والدگری چهار مادر به میزان کم تا متوسط (از 0.49 تا 50 درصد) و کاهش 5.49 درصدی اندازه اثر در نفر پنجم بود. با این همه، میزان رضایت مادران از درمان بسیار بالا بین 80 تا 88 درصد بود.نتیجه گیری: درمان تعامل والد - کودک اجمالا باعث بهبود ضعیف تا متوسط خودکارآمدی والدگری مادران کودکان دچار درخودماندگی با کنش وری بالا می شود. با توجه به تاثیرگذاری محدود این درمان بر خودکارآمدی والدگری، لازم است در آینده به برنامه های آموزش والدین با جهت گیری اولیه در این زمینه و بررسی آثار چنین مداخله هایی در گروه مادران کودکان دچار اختلال های طیف درخودماندگی توجه بیشتری شود.

هدف: هدف اصلی پژوهش مقایسه چهار عامل از آزمون 16 عاملی کتل و متغیر هیجان خواهی در میان دو گروه از رانندگان تصادف کرده و تصادف نکرده بود.روش: روش مطالعه پس رویدادی از نوع علی - مقایسه ای و جامعه آماری شامل 400 نفر از رانندگان درگیر در تصادف های رانندگی بود که در شش ماهه دوم سال 1388 به چهار مرکز راهنمایی و رانندگی در سطح شهر اردبیل ارجاع داده شده بودند. 30 نفر از آن ها به عنوان گروه قابل مطالعه به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و 30 نفر دیگر نیز از رانندگان تصادف نکرده با آن ها همتاسازی شدند. برای جمع آوری اطلاعات از آزمون 16 عاملی شخصیتی کتل (1964) و آزمون هیجان خواهی آرنت (1993) استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد تفاوت میانگین نمره های رانندگان درگیر و غیردرگیر در تصادف های رانندگی در عامل ادواری خویی متهورانه، بی اعتمادی اضطراب آمیز، عدم کنترل بر اراده و تنش عصبی معنادار است. همچنین در متغیر هیجان خواهی تفاوت معناداری در دو گروه مشاهده شد.نتیجه گیری: از آن جا که ویژگی های شخصیتی و سطوح هیجان خواهی در بروز تصادف های رانندگی نقش دارد، لذا بررسی کامل ویژگی های شخصیتی و هیجان خواهی رانندگان تصادف کرده در حجم گسترده ضروری به نظر می رسد.

هدف: پژوهش حاضر به منظور پیش بینی اهداف پیشرفت بر اساس عاطفه مثبت و منفی با واسطه گری باورهای خودکارآمدی تحصیلی انجام شد.روش: روش مطالعه از نوع همبستگی و جامعه مورد مطالعه شامل 5000 دانش آموز شهر یزد بود که نمونه ای متشکل از 225 دانش آموز دبیرستانی در سه رشته تحصیلی علوم انسانی، تجربی و ریاضی به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. آزمودنی ها به پرسشنامه های رویکردهای یادگیری گرین و میلر (1996)، باورهای خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس (2001) و مقیاس عاطفه مثبت و منفی واﺗﺴﻮن، ﮐﻼرک و تلگن (1988) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد زمانی که باورهای خودکارآمدی تحصیلی در معادله رگرسیون حضور ندارد، رابطه میان عاطفه مثبت و منفی و اهداف پیشرفت معنادار است؛ در حالی که این رابطه زمانی که این متغیر کنترل می شود، معنادار نیست.نتیجه گیری: با توجه به این که در مطالعه حاضر عاطفه مثبت و منفی به واسطه باورهای خودکارآمدی تحصیلی پیش بینی کننده اهداف پیشرفت در دانش آموزان دبیرستانی بود؛ لذا نتایج مطالعه حاضر برای استفاده سازمان هایی همچون آموزش و پرورش در جهت به کارگیری برنامه هایی به منظور ارتقا باورهای خودکارآمدی تحصیلی و بهبود عملکرد آموزشی دانش آموزان مفید به نظر می رسد.

هدف: این مطالعه با هدف شناخت تاثیر سطوح پردازش و همخوانی خلقی در بازشناسی واژه های هیجانی در افراد دارای ناگویی خلقی انجام شد.روش: روش پژوهش شبه آزمایشی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان پسر دانشگاه تهران به تعداد 9000 نفر بود که از میان آن ها نمونه ای متشکل از 80 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. با استفاده از نسخه فارسی مقیاس ناگویی خلقی تورنتو بگبی، پارکر و تیلور (1994) آزمودنی ها به دو گروه ناگویی خلقی بالا و ناگویی خلقی پایین تقسیم شدند. تکلیف آزمودنی ها بازشناسی واژه های هیجانی در دو سطح پردازش ادراکی و معنایی و همچنین دو شرایط همخوانی و ناهخوانی خلقی بود.یافته ها: نتایج نشان داد گروه ناگویی خلقی بالا واژه های هیجانی کمتری را نسبت به گروه ناگویی خلقی پایین بازشناسی می کنند و در هر دو سطح پردازش ادراکی و معنایی ضعیف تر عمل کردند. همچنین در سطح پردازش معنایی اختلال بیشتری نسبت به سطح پردازش ادراکی داشتند و شرایط همخوانی یا ناهمخوانی خلقی تاثیری در بازشناسی واژه های هیجانی در آن ها نداشت.نتیجه گیری: ناگویی خلقی بیش از آن که تحت تاثیر شرایط ناپایدار مانند حالت های خلقی و عاطفی باشد، متاثر از سازه های پایاتری مانند صفات شخصیتی و یا اختلال در سطوح پردازش اطلاعات هیجانی است. بنابراین مناسب تر است که جهت گیری های مداخله ای بر دانش معنایی افراد در حوزه هیجان ها تاکید کنند.

هدف: هدف این پژوهش تعیین رابطه ناکارآمدی های خانواده مبدا و وابستگی متقابل و شناسایی نقش تعدیل کننده تحصیلات دانشگاهی در این رابطه بود.روش: روش مطالعه از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل زنان شهر تهران بود. از بین زنان مناطق 4 و 7 شهر تهران، 140 زن به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و مقیاس های وابستگی متقابل فیشر، اسپن و کراوفورد (1991) و سنجش خانواده اپشتاین، بالدوین و بیشاپ (1983) را تکمیل کردند.یافته ها: یافته ها نشان داد وابستگی متقابل زنان دارای تحصیلات دانشگاهی، پایین تر از سایر زنان است. اگرچه تمامی انواع ناکارآمدی های خانواده مبدا با وابستگی متقابل همبسته بود ولی تنها ناکارآمدی نقش ها و ارتباطات، رابطه قوی تری با وابستگی متقابل داشت. همچنین تحصیلات دانشگاهی رابطه بین ناکارآمدی خانواده مبدا و وابستگی متقابل را تعدیل کرد و همبستگی بین ناکارآمدی خانواده مبدا و وابستگی متقابل فقط در بین زنان بدون تحصیلات دانشگاهی معنادار بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد تحصیلات دانشگاهی می تواند با تامین احساس هویت، اعتماد به نفس، خودارزشمندی و توانمندی روان شناختی، به زنان کمک کند تا ناگواری های خانواده مبدا را با خود به بزرگسالی منتقل نکنند. از این رو مطالعه نقش تحصیلات دانشگاهی در پژوهش های کاربردی حوزه زنان، ضروری به نظر می رسد.

هدف: هدف مطالعه حاضر طراحی ابزاری برای سنجش تصمیم گیری پرخطر در موقعیت های اجتماعی بود.روش: در مطالعه مقطعی حاضر 195 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی به روش نمونه گیری در دسترس شرکت کردند. از آزمون تصمیم گیری پرخطر در موقعیت های اجتماعی طراحی شده در مطالعه حاضر، آزمون خطرپذیری بادکنکی (لجوئز، رید، کهلر، ریچاردز، رامسی، استوارت، استرانگ و براون، 2002) و تکلیف اتمام حجت (استروب و مورنیقن، 1995) جهت ارزیابی استفاده شد. برای بررسی ساختار عاملی پرسشنامه از روش تحلیل عاملی اکتشافی، برای بررسی تکرارپذیری از آزمون آلفای کرونباخ و برای بررسی روایی همزمان از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که موقعیت های اجتماعی پرخطر مطرح شده در چهار عامل مجزای خطرپذیری سلامت، نوجویی/ تنوع طلبی، ابهام پذیری و خطرپذیری اقتصادی قرار دارند. همبستگی بین نمره تکالیف طراحی شده و آزمون خطرپذیری بادکنکی نشانگر ارتباط آزمون طراحی شده با خطرپذیری و تکلیف اتمام حجت نشانگر اجتماعی بودن موقعیت های آزمون بود.نتیجه گیری: افراد بسته به موضوع مورد تصمیم گیری، خطرپذیری متفاوتی دارند. آزمون تصمیم گیری پرخطر در موقعیت های اجتماعی می تواند آزمونی مناسب برای سنجش خطرپذیری در موقعیت های اجتماعی باشد.